Αντιμέτωπη με τη βία φαίνεται να βρίσκεται τον τελευταίο καιρό η Ευρώπη καθώς μέρα με τη μέρα όλο και πληθαίνουν τα κρούσματα βίας που εμφανίζονται, δεν θα αποτελούσε υπερβολή εάν πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πρόβλημα με δυο όψεις, για να μπορέσουμε όμως να εξάγουμε σαφή συμπεράσματα πρέπει να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Καταρχήν βλέπουμε ότι, υπάρχει η τάση τα πάντα σε καθημερινή βάση να διαστρεβλώνονται τόσο από τις κυβερνήσεις, όσο και από τους «εμπόρους του φόβου», σε αυτό το πλαίσιο τα διάφορα θεσμικά όργανα βλέποντας ότι η θεσμική κρίση βολεύει, αρχίζουν να βλέπουν την «παράβαση» ως τρόπο θερμικής επιβίωσης, το φαινόμενο αναπαράγει μια ιδιότυπη πολιτική νοοτροπία και διαβρώνει τόσο τον κρατικό μηχανισμό (πολιτικό σύστημα) όσο και το κοινωνικό σύνολο.
Καταρχήν βλέπουμε ότι, υπάρχει η τάση τα πάντα σε καθημερινή βάση να διαστρεβλώνονται τόσο από τις κυβερνήσεις, όσο και από τους «εμπόρους του φόβου», σε αυτό το πλαίσιο τα διάφορα θεσμικά όργανα βλέποντας ότι η θεσμική κρίση βολεύει, αρχίζουν να βλέπουν την «παράβαση» ως τρόπο θερμικής επιβίωσης, το φαινόμενο αναπαράγει μια ιδιότυπη πολιτική νοοτροπία και διαβρώνει τόσο τον κρατικό μηχανισμό (πολιτικό σύστημα) όσο και το κοινωνικό σύνολο.
Παράλληλα, σε οπτικό επίπεδο, παρατηρούμε ότι γίνονται προσπάθειες να ελαχιστοποιούνται οι οπτικές συνέπειες ή δημιουργούνται για την αντιμετώπιση των συνεπειών διαφορετικά οπτικά προϊόντα, στην ουσία όμως κρύβουν το τοπίο, χωρίς να λύνουν το πρόβλημα. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ο εξαναγκασμένος εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών σε κοινωνική ακινησία πολίτης, τα προβλήματα κτλ σε αρκετές περιπτώσεις τον οδηγούν να φθάνει να ζητήσει ακόμη και από τα μέσα ενημέρωσης να τον σώσουν, δηλαδή βλέπουμε, ένα πρόβλημα, με δυο όψεις…
Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας καθένας και ανάλογα το γενικό βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο καταλαβαίνει τα πράγματα διαφορετικά, έτσι, όποιος έχει τη δυνατότητα – ικανότητα και το χρόνο για τους δικούς του λόγους αρχίζει να ασκεί βία, η κατάσταση όπως αποδείχθηκε από τα γεγονότα επηρεάζει ακόμα και εκείνους που δεν έχουν καμία σχέση με τα φαινόμενα. ( διασπορά της βίας).
Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας καθένας και ανάλογα το γενικό βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο καταλαβαίνει τα πράγματα διαφορετικά, έτσι, όποιος έχει τη δυνατότητα – ικανότητα και το χρόνο για τους δικούς του λόγους αρχίζει να ασκεί βία, η κατάσταση όπως αποδείχθηκε από τα γεγονότα επηρεάζει ακόμα και εκείνους που δεν έχουν καμία σχέση με τα φαινόμενα. ( διασπορά της βίας).
Κατά αυτό τον τρόπο επαναλαμβάνονται και ξαναεπαναλαμβάνονται τα ιδία πράγματα χωρίς οι νέες κοινωνικές κινητικότητες και το «πνεύμα της εποχής» να μπορούν να ενσωματωθούν στο κοινωνικό γίγνεσθαι, βέβαια υπάρχει και η άποψη που λέει «carpe diem» μπορεί όμως να είναι εκτός κάποιου πλαισίου; τι στιγμή μάλιστα που όλο και περισσότεροι πολίτες τονίζουν ότι δεν νιώθουν ταύτιση με το πολιτικό σύστημα και η πλειοψηφία των πολιτικών δεν αποδέχεται με κανένα τρόπο αυτή τη συλλογιστική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου