Οικονομική κρίση & πολιτικές διαστάσεις

Από τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας βλέπουμε ότι η χώρα διέρχεται μια περίοδο η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περίοδος εντυπωσιακής κάμψης. Η οικονομική κρίση ως βασικό υπαρκτό πολιτικοκοινωνικό πρόβλημα αλλά και τα χρέη του παρελθόντος που χρειάζονται 12 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως μόνο για τους τόκους δημιουργούν αναπόφευκτα μια δυσάρεστη ατμόσφαιρα.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες το σύνολο του πληθυσμού βρίσκεται προ αδιεξόδου, το μέλλον φαντάζει δύσκολο και σχεδόν όλοι ψάχνουν να βρουν τρόπο διεξόδου από τις σύνθετες επιπτώσεις που δημιουργεί η οικονομική κρίση αλλά και το κατά γενική ομολογία ρευστό πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον. Οι αβεβαιότητες όμως δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στην πολιτική και κοινωνική λειτουργία, ειδικά όταν μια χώρα έχει μάθει να κινείται στον καθημερινό της βίο σε ρυθμούς που ως προτεραιότητα η πειθαρχία έχει περιορισθεί στην καθαρά θεωρητική προσέγγιση, χωρίς σαφή ορισμό. Είναι επίσης γνωστό ότι η έννοια της πειθαρχίας( πειθαρχία και ελευθερία δεν είναι αντίρροπες έννοιες) έχει στενή σχέση με την αξιοπιστία(ιδιότητα να εμπνέεις εμπιστοσύνη) της οποίας, η πειθαρχία προηγείται..
Υπό αυτή την έννοια, δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι ο πολίτης ακόμη και για απλά καθημερινά ζητήματα συναντά εμπόδια και ταλαιπωρείται, όλα εξαρτώνται από το «μεσάζοντα», χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα πραγματικά δεδομένα, οι δημόσιες υπηρεσίες κτλ έχουν γίνει παραρτήματα, επομένως το πρόβλημα της κρίσης είναι αρκετά μεγάλο, έχει βαθιές ρίζες και δεν αντιμετωπίζεται με ημίμετρα, αναδιατάξεις ή ανατοποθετήσεις.
Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας, ως φυσικό επακόλουθο, κυριαρχούν οι αντιφάσεις, τα πάντα κινούνται σε ρυθμούς πρόχειρης αντιμετώπισης με πρόχειρο- γραφήματα, μόνο έτσι ερμηνεύεται η μη επίλυση και των ποιο «στοιχειωδών εκκρεμοτήτων», οι περισσότεροι περιμένουν να λυθούν τα πράγματα μόνα τους, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η έννοια του μακρο κινδύνου.

Σε κάθε, όμως, περίπτωση, η προβληματική σχέση μεταξύ πολίτη- κράτους-μμε κτλ διαβρώνει σε μεγάλο βαθμό την κοινωνική συνοχή, μειώνει την παραγωγική ικανότητα της οικονομίας, περιθωριοποιεί, παράγει μια σύνθετη αλληλουχία επιπτώσεων, αλλά, και, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη διαδικασία της πολιτικής και στη διαδικασία άσκησης ελέγχου(governance). Από την άποψη αυτή, η αντίληψη της τρέχουσας κατάστασης και των παραγόντων κινδύνου μπορεί να αποδειχθεί σημαντική.