Πολιτικές αναμνήσεις και κοινωνικό μέλλον

Tα πολιτικά κτλ φαινόμενα της εποχής δεν θα μπορέσουν να αναλυθούν σωστά εάν η πολιτική συζήτηση δεν ενταχθεί, χωρίς προκαταλήψεις, σ’ ένα γενικότερο & διεθνές πλαίσιο, σε διαφορετική περίπτωση οι εκπρόσωποι των ομάδων συμφερόντων( οικονομικών κτλ) θα συνεχίσουν να υπαγορεύουν, εις βάρος του απλού και ανυποψίαστου πολίτη, επ αόριστον την πολιτική τους.Στη βάση των παραπάνω δεδομένων και με αφορμή την οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις της μπορούμε με λίγα λόγια να πούμε ότι, ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός έχασε κάθε κοινωνική νομιμοποίηση λόγω της αδυναμίας του να διασφαλίσει κράτος δικαίου. Σε ολόκληρο τον κόσμο τα μέσα παραγωγής βρέθηκαν στα χέρια λίγων, έτσι η κατανομή του κοινωνικού προϊόντος βρέθηκε ανάμεσα στα συμφέροντα των λίγων και τις ανάγκες του συνόλου, δλδη, η εξυπηρέτηση των αναγκών του συνόλου σήμαινε ζημιά για τους λίγους.Την ίδια στιγμή ο ανταγωνισμός συμφερόντων των λίγων οδήγησε στις πολιτικές επιπτώσεις που όλοι γνωρίζουμε.Σε αυτό το τοπίο η κεντροαριστερά που για μια δεκαετία ,(μετά το 1995)επικράτησε στην Ευρώπη μη μπορώντας και μη θέλοντας να οδηγήσει τα πράγματα σε άλλο δρόμο υιοθέτησε βασικές νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές αρχές, τούτο σημαίνει και μετάλλαξη των μελών της. Στον ασύμβατο, με τους αρχικούς της στόχους , δρόμο των πολιτικών της επιλογών και προσπαθώντας να μην αποκοπεί από τη μάζα των ψηφοφόρων της προσπάθησε με ευχολόγια, ανακατανομή της ανεργίας ,με μοίρασμα της ίδιας πίτας σε περισσοτέρους κτλ να δημιουργήσει υλική εξασφάλιση στο σύνολο. Η πολιτική αυτή δεν μπορούσε και δεν δημιούργησε προϋποθέσεις οικονομικής επέκτασης στη βάση της κοινωνίας, εκ του αποτελέσματος βλέπουμε ότι, ελαστικοποίησε σε μέγιστο βαθμό τις εργασιακές σχέσεις, συρρίκνωσε το κοινωνικό Κράτος και σε αρκετές περιπτώσεις την ίδια τη δημοκρατία. Σήμερα τα μη προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας αισθάνονται ότι δεν έχουν τίποτα. Στην αντίπερα όχθη οι «προνομιούχοι» μέσω ενός συστήματος- πλέγματος που εδω και πολλά χρόνια ευνοεί τη φοροδιαφυγή( δλδη, διαπλοκή, μίζες, ανυπαρξία ελέγχων, offshore εταιρίες κτλ) συνέχισαν και θέλουν να συνεχίσουν χωρίς θεσμική παρενόχληση το επιζήμιο για την κοινωνία έργο τους. Επομένως, πέρα από την πολιτική ανανέωση με νέες γραμμές σκέψης, είναι αναγκαίος και ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης πολίτη- πολιτικής στη βάση των πραγματικών αναγκών με αυτοσυντηρούμενη ανάκαμψη.

http://vasiliostsamis.wordpress.com/