Το ευρωπαϊκό συμβούλιο στην τελευταία συνεδρίασή του υιοθέτησε το σύμφωνο για το ευρώ. Με βάση το νέο πλαίσιο τα κράτη- μέλη της ζώνης του ευρώ και όσα από τα υπόλοιπα το υιοθέτησαν εθελοντικά πρέπει ενσωματώσουν τις ίδιες προτεραιότητες χωρίς να ξεκινούν από την ίδια αφετηρία.
Προς τούτο, τα κράτη –μέλη θα λάβουν μέτρα λιτότητας για την διόρθωση των δημοσιονομικών ανισορροπιών, θα προβούν σε σταδιακή εξάλειψη των φραγών του εμπορίου με τρίτες χώρες, θα πάρουν μέτρα για, την καταπολέμηση της ανεργίας με μοίρασμα των θέσεων εργασίας σε περισσοτέρους, δλδη με μείωση του ωραρίου και αύξηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, σε αυτό το πλαίσιο η εξέλιξη των μισθών θα συμβαδίζει, θετικά ή αρνητικά με την παραγωγικότητα κ.α.
Στη δέσμη μέτρων περιλαμβάνεται και μεταρρύθμιση του συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης με αυστηροποίηση των όρων και ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση ώστε να επιτευχθεί, όπως λένε, υψηλότερος βαθμός σύγκλισης. Όλα τα συμμετέχοντα κράτη μέλη θα καταθέσουν τις δεσμεύσεις τους τον Απρίλιο και θα αξιολογηθούν στο ευρωπαϊκό συμβούλιο του Ιουνίου.
Όποιο από τα κράτη- μέλη δεν κατορθώσει να πετύχει τους στόχους του ευρωσυμφώνου, θα υπάρχει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός σταθερότητας (ΕΜΣ) που θα «μαζεύει» από το 2013 και μετά τους «εξουθενωμένους» όμως, θα παρέχεται με βάση αυστηρούς όρους που θα αποφασίζει ειδική επιτροπή σε συνεργασία με το ΔΝΤ.
Αν τώρα προσπαθήσουμε να κάνουμε πρόβλεψη, με βάση τα σημερινά δεδομένα, αυτό που θα συμβεί τα επόμενα χρόνια, ως αποτέλεσμα της υιοθέτησης του συμφώνου για το ευρώ θα είναι η διαμόρφωση δυο ζωνών εισοδήματος στην Ευρώπη, από τη μια πλευρά θα είναι τα πλεονασματικά κράτη με υψηλό εισόδημα και από την άλλη πλευρά τα ελλειμματικά κράτη με χαμηλό εισόδημα και χρέη.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, τα νέα μέτρα θα προστεθούν στα όσα ήδη έχουν ληφθεί ως υποχρέωση της χώρας απέναντι στις δεσμεύσεις του μνημονίου.
Με δεδομένο το γεγονός της αναδιάρθρωσης του νέου χρέους, δλδη του πακέτου των 110 δις ευρώ ως αποτέλεσμα των προβλημάτων που δημιουργούν στην οικονομία τα χρόνια προβλήματα και κυρίως το μνημόνιο που αντί να βελτιώσει την κατάσταση, προκαλεί σοβαρές αποκλίσεις τόσο στην πορεία του ελλείμματος όσο και γενικότερα, η Ελλάδα οδεύει με μαθηματική ακρίβεια να είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θα χρησιμοποιήσει το νέο ευρωπαϊκό πρόγραμμα δανείων της ΕΕ.
Eίναι φανερό λοιπόν από τα αποτελέσματα ότι η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να είναι παραγωγική με την μορφή που λειτουργούσε πριν την υπαγωγή της χώρας στις ρυθμίσεις του ΔΝΤ, δεν μπορεί να είναι παραγωγική κάτω από την ασφυκτική πίεση του μνημονίου και κατ’ επέκταση με την υιοθέτηση του οικονομικού μοντέλου που προτείνει το ΔΝΤ. Συνεπώς, το πρόβλημα είναι βαθύτερο από ότι προσποιούνται και αφορά κυρίως στο γεγονός ότι η νέα μορφή της οικονομίας σε παγκόσμιο επίπεδο δεν βρίσκεται σε κοινή πορεία με τα συμφέροντα της Ευρώπης ως σύνολο. Το γεγονός δεν καθιστά ευάλωτη την Ευρώπη (ως σύνολο) , αλλά επηρεάζει σημαντικά μέσω των αγορών κεφαλαίου, όπως αποδεικνύεται από τις εξελίξεις, τα οικονομικά αδύναμα και με προβλήματα χρέους κράτη- μέλη. Αυτό σημαίνει ότι η λύση στο ευρωπαϊκό πρόβλημα χρέους και ελλειμμάτων δεν μπορεί να είναι τα πακέτα δανεισμού, δεν μπορεί να είναι το σύμφωνο για το ευρώ για τον απλούστατο λόγο ότι και οι δυο εκδοχές διευρύνουν τις ανισορροπίες μέσα στην Ευρωζώνη χωρίς να λύνουν τα προβλήματα που τις προκαλούν, με βασικό δομικό πρόβλημα το γεγονός ότι στην ζώνη του ευρώ το χρέος δεν υπολογίζεται ως ενιαίο.
Έτσι η πίεση των αγορών προστατεύει την ανισότητα από την στιγμή που αποδυναμώνει περαιτέρω τα αδύναμα κράτη- μέλη χωρίς να επηρεάζει σημαντικά την ευρωζώνη ως σύνολο .
Στο πλαίσιο αυτό, η συνέχιση της ίδιας πορείας και η επιπλέον επιβάρυνση των μέτρων του συμφώνου για το ευρώ θα επεκτείνουν την αβεβαιότητα και θα κρατούν την Ελλάδα σε επίπεδο να μην μπορεί να αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματα της για ίδιο όφελος μόνο και μόνο για να καταφέρνουν οι ισχυρές χώρες της ζώνης του ευρώ να είναι ανταγωνιστικές σε σχέση με τις ανταγωνίστριες οικονομίες σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η απάντηση λοιπόν στα προβλήματα της Ελλάδας δεν μπορεί να έρθει μέσα από την εγκατάλειψη της κοινωνίας, δεν μπορεί να έρθει μέσω της εκχώρησης του συνόλου της οικονομικής κυριαρχίας και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας σε τρίτους.
Προς τούτο, τα κράτη –μέλη θα λάβουν μέτρα λιτότητας για την διόρθωση των δημοσιονομικών ανισορροπιών, θα προβούν σε σταδιακή εξάλειψη των φραγών του εμπορίου με τρίτες χώρες, θα πάρουν μέτρα για, την καταπολέμηση της ανεργίας με μοίρασμα των θέσεων εργασίας σε περισσοτέρους, δλδη με μείωση του ωραρίου και αύξηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, σε αυτό το πλαίσιο η εξέλιξη των μισθών θα συμβαδίζει, θετικά ή αρνητικά με την παραγωγικότητα κ.α.
Στη δέσμη μέτρων περιλαμβάνεται και μεταρρύθμιση του συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης με αυστηροποίηση των όρων και ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση ώστε να επιτευχθεί, όπως λένε, υψηλότερος βαθμός σύγκλισης. Όλα τα συμμετέχοντα κράτη μέλη θα καταθέσουν τις δεσμεύσεις τους τον Απρίλιο και θα αξιολογηθούν στο ευρωπαϊκό συμβούλιο του Ιουνίου.
Όποιο από τα κράτη- μέλη δεν κατορθώσει να πετύχει τους στόχους του ευρωσυμφώνου, θα υπάρχει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός σταθερότητας (ΕΜΣ) που θα «μαζεύει» από το 2013 και μετά τους «εξουθενωμένους» όμως, θα παρέχεται με βάση αυστηρούς όρους που θα αποφασίζει ειδική επιτροπή σε συνεργασία με το ΔΝΤ.
Αν τώρα προσπαθήσουμε να κάνουμε πρόβλεψη, με βάση τα σημερινά δεδομένα, αυτό που θα συμβεί τα επόμενα χρόνια, ως αποτέλεσμα της υιοθέτησης του συμφώνου για το ευρώ θα είναι η διαμόρφωση δυο ζωνών εισοδήματος στην Ευρώπη, από τη μια πλευρά θα είναι τα πλεονασματικά κράτη με υψηλό εισόδημα και από την άλλη πλευρά τα ελλειμματικά κράτη με χαμηλό εισόδημα και χρέη.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, τα νέα μέτρα θα προστεθούν στα όσα ήδη έχουν ληφθεί ως υποχρέωση της χώρας απέναντι στις δεσμεύσεις του μνημονίου.
Με δεδομένο το γεγονός της αναδιάρθρωσης του νέου χρέους, δλδη του πακέτου των 110 δις ευρώ ως αποτέλεσμα των προβλημάτων που δημιουργούν στην οικονομία τα χρόνια προβλήματα και κυρίως το μνημόνιο που αντί να βελτιώσει την κατάσταση, προκαλεί σοβαρές αποκλίσεις τόσο στην πορεία του ελλείμματος όσο και γενικότερα, η Ελλάδα οδεύει με μαθηματική ακρίβεια να είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θα χρησιμοποιήσει το νέο ευρωπαϊκό πρόγραμμα δανείων της ΕΕ.
Eίναι φανερό λοιπόν από τα αποτελέσματα ότι η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να είναι παραγωγική με την μορφή που λειτουργούσε πριν την υπαγωγή της χώρας στις ρυθμίσεις του ΔΝΤ, δεν μπορεί να είναι παραγωγική κάτω από την ασφυκτική πίεση του μνημονίου και κατ’ επέκταση με την υιοθέτηση του οικονομικού μοντέλου που προτείνει το ΔΝΤ. Συνεπώς, το πρόβλημα είναι βαθύτερο από ότι προσποιούνται και αφορά κυρίως στο γεγονός ότι η νέα μορφή της οικονομίας σε παγκόσμιο επίπεδο δεν βρίσκεται σε κοινή πορεία με τα συμφέροντα της Ευρώπης ως σύνολο. Το γεγονός δεν καθιστά ευάλωτη την Ευρώπη (ως σύνολο) , αλλά επηρεάζει σημαντικά μέσω των αγορών κεφαλαίου, όπως αποδεικνύεται από τις εξελίξεις, τα οικονομικά αδύναμα και με προβλήματα χρέους κράτη- μέλη. Αυτό σημαίνει ότι η λύση στο ευρωπαϊκό πρόβλημα χρέους και ελλειμμάτων δεν μπορεί να είναι τα πακέτα δανεισμού, δεν μπορεί να είναι το σύμφωνο για το ευρώ για τον απλούστατο λόγο ότι και οι δυο εκδοχές διευρύνουν τις ανισορροπίες μέσα στην Ευρωζώνη χωρίς να λύνουν τα προβλήματα που τις προκαλούν, με βασικό δομικό πρόβλημα το γεγονός ότι στην ζώνη του ευρώ το χρέος δεν υπολογίζεται ως ενιαίο.
Έτσι η πίεση των αγορών προστατεύει την ανισότητα από την στιγμή που αποδυναμώνει περαιτέρω τα αδύναμα κράτη- μέλη χωρίς να επηρεάζει σημαντικά την ευρωζώνη ως σύνολο .
Στο πλαίσιο αυτό, η συνέχιση της ίδιας πορείας και η επιπλέον επιβάρυνση των μέτρων του συμφώνου για το ευρώ θα επεκτείνουν την αβεβαιότητα και θα κρατούν την Ελλάδα σε επίπεδο να μην μπορεί να αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματα της για ίδιο όφελος μόνο και μόνο για να καταφέρνουν οι ισχυρές χώρες της ζώνης του ευρώ να είναι ανταγωνιστικές σε σχέση με τις ανταγωνίστριες οικονομίες σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η απάντηση λοιπόν στα προβλήματα της Ελλάδας δεν μπορεί να έρθει μέσα από την εγκατάλειψη της κοινωνίας, δεν μπορεί να έρθει μέσω της εκχώρησης του συνόλου της οικονομικής κυριαρχίας και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας σε τρίτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου