Παρασκευή, Απριλίου 22

Θέλει τόλμη και αλληλοβοήθεια η ζωή


Είναι φορές που τα λόγια έχουν λίγη σημασία επειδή δύσκολα μπορούν να περιγράψουν τις δυσκολίες της ζωής. Κάποτε μάλιστα η σκληρή ζωή φίλων στα χρόνια που πέρασαν σε φέρνουν αντιμέτωπο με τη σκληρή καθημερινή πραγματικότητα, εκεί που τα όνειρα πνίγονται και οι άνθρωποι ξεχνούν ότι τα όνειρα ζουν και περιμένουν.
Θα μου πεις τώρα, γιατί τα λες όλα αυτά;
Τα χρόνια που πηγαίναμε στο σχολείο τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά , ήμασταν όλοι στην ίδια σχολική κατάσταση, άσχετα αν κάποια παιδιά ήταν πολύ διαφορετικά από τα υπόλοιπα, όχι από άποψη ότι δεν ήταν έξυπνα, ίσα- ίσα ήταν εξυπνότερα από τα υπόλοιπα, το μειονέκτημα τους όμως ήταν ότι δεν είχαν γεννηθεί από πλούσιους γονείς ή ήταν παιδιά χωρισμένων και με προβλήματα γονιών.
Όπως αποδεικνύεται σήμερα, οι μόνοι που τελικά το ήξεραν ήταν αυτοί που βίωναν το πρόβλημα. Η πολιτεία, όπως και σήμερα, έτσι και τότε, απούσα, θα έλεγα μάλιστα ότι η συγκρότηση και ο σημερινός τρόπος λειτουργίας ευνοεί την ανάπτυξη φαινομένων κοινωνικού αποκλεισμού, κυρίως επειδή το σχολείο ελάχιστα επιδρά και το οικογενειακό περιβάλλον έχει καθοριστικό ρόλο για την διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού ως φορέας κοινωνικοποίησης του ατόμου.
Και αν τα αγόρια, είχαν κάποιες πιθανότητες να πάνε μπροστά, να τελειώσουν τουλάχιστον το λύκειο, τα κορίτσια μετά την πρώτη λυκείου αναζητούσαν την ζωή μέσα από όνειρα εφήμερα.
Σε κάποιους η ζωή χαμογέλασε μέσα από τις επιλογές τους σε άλλους όχι και οι δυσκολίες της ζωής τους έκανε αλκοολικούς (ή άλλο με κοινωνική απόκλιση) και αδυνάμους να λειτουργήσουν, πράγμα καταστροφικό τόσο για τους ίδιους όσο και για τον περίγυρο τους. Και εδώ, πάλι απούσα η πολιτεία. Σε στέλνει σε ένα ίδρυμα για αποτοξίνωση και μετά σου δίνει ένα επίδομα, ως βοήθημα, αφού πρώτα περάσεις από επιτροπή για να αποδειχθεί ότι είσαι από τα 30 άχρηστος/η να έχεις πλήρη συμμετοχή στην κοινωνία, πράγμα που έχει σοβαρότατες συνέπειες .
Πως μετά να αποδείξεις, είτε στον εαυτό σου, είτε στους άλλους ότι είσαι χρήσιμος/η όταν ο άνθρωπος που αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση αισθάνεται την ετικέτα αυτή να τον ακολουθεί παντού με συνέπεια να στιγματίζεται προδιαγράφοντας το αποτέλεσμα. Εξ αιτίας της παρελθούσας αποκλίνουσας συμπεριφοράς νιώθει ότι δεν μπορεί να φέρει καμία αντίσταση και αποδέχεται το στιγματισμό ή την περιθωριοποίηση, πράγμα που συμβάλει στη διαμόρφωση μιας ανάλογης πορείας. Ετσι φραγμοί και έντονη προκατάληψη αποτρέπουν την πρόσβαση σε πολλούς τομείς της κοινωνικής ζωής γενικότερα, γεγονός που μονιμοποιεί την ανάγκη ενίσχυσής τους.
Δεδομένου ότι ζούμε σε μια εποχή ανακατατάξεων, έντονων κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών μεταβολών που εκ των πραγμάτων προωθεί τη διαφορετικότητα, μήπως τελικά η πολιτεία πρέπει να επανεξετάσει την ένταξη ατόμων σε ειδικό καθεστώς εξαιτίας κοινωνικών παραγόντων και να δώσει έμφαση στην πρόληψη μέσα από την ανίχνευση στο σχολικό περιβάλλον, δλδη, πριν φτάσει να ανοίξει ο φαύλος κύκλος των διακρίσεων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: