Η χρεοκοπία των μεταρρυθμίσεων αυξάνει τον κίνδυνο κοινωνικής χρεοκοπίας

Αν σκιαγραφήσουμε την πορεία των πραγμάτων από την ημέρα που ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε το σχέδιο των 100 πρώτων ημερών της διακυβέρνησης μέχρι σήμερα θα διαπιστώσουμε ότι απουσιάζει η γρήγορη αντίδραση απέναντι στα γεγονότα που διαδραματίζονται στο διεθνή χώρο, γεγονός που ως ένα βαθμό έχει επηρεάσει σημαντικά την απάντηση της χώρας στις σύγχρονες προκλήσεις.
Στην περίπτωση δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν ή η καθυστέρηση είναι σκόπιμη ή υπάρχει αδυναμία αντίδρασης στις τρέχουσες εξελίξεις από κόμπλεξ κατωτερότητας. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν συνδράμει στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διαφορετική αντιμετώπιση της πίεσης των αγορών σε σχέση με την Πορτογαλία και την Ιρλανδία καθώς και η υιοθέτηση του μνημονίου χωρίς καμιά διαπραγμάτευση.

Eπισης,το πρόσφατο, να "φορτώνει" η Τουρκία το αδιέξοδο της ενταξιακής της πορείας στην «απορριπτική στάση» της Κύπρου στις συνομιλίες και στην Ελλάδα η κυβέρνηση να μην παίρνει θέση .
Οι συγκεκριμένες εξελίξεις επιβεβαιώνουν την παραπάνω προσέγγιση και αποδεικνύουν ότι η ελληνική κυβέρνηση απλά διευκόλυνε την «κάθοδο» των τροΐκανών χωρίς να ενδιαφέρονται να δρομολογήσουν αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο, ως χώρα, παράγουμε πλούτο.
Ως εκ τούτου , οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εκληφθούν ως απάντηση στις σύγχρονες προκλήσεις από την στιγμή που δημιουργούν μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας σε κρίσιμους χώρους και κλάδους και έχουν φτωχοποιήσει τα 2/3 της κοινωνίας.
Από την άλλη πλευρά, η διεύρυνση του αισθήματος ανασφάλειας δημιουργεί συνθήκες διάλυσης στο κράτος και περιορίζει δραματικά τις εναλλακτικές επίλυσης της κρίσης καθώς συρρικνώνει την διαπραγματευτική ισχύ της χώρας, δημιουργεί αδιέξοδα και αυξάνει το ενδεχόμενο κοινωνικής χρεοκοπίας.