ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗ

Πολιτικό σκάνδαλο με τις προσλήψεις των εκπαιδευτικών

Tην τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009 το υπουργείο παιδείας έδωσε στη δημοσιότητα μια μη ρεαλιστική και «μπερδεμένη» πρόταση για το σύστημα πρόσληψης και διορισμού των εκπαιδευτικών, η πρόταση για την εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα έλεγε:

«Για κάθε εκπαιδευτικό που επιτυγχάνει στον ΑΣΕΠ θα προσμετράται για το διορισμό του και η προϋπηρεσία του.* Θα υπάρξει μεταβατική περίοδος κατά την οποία θα εξακολουθήσουν να ισχύουν οι υφιστάμενοι πίνακες διοριστέων με την αντίστοιχη προϋπηρεσία, οι οποίοι όμως πίνακες θα σταματήσουν να τροφοδοτούνται με νέες προϋπηρεσίες μετά τον Ιούλιο του 2010» ταυτόχρονα μέσω του δικτυακού τόπου opengov.gr/ypepth απηύθυνε πρόσκληση σε ανοιχτή διαβούλευση για το σύστημα πρόσληψης και διορισμού των εκπαιδευτικών, στο δημόσιο διάλογο συμμετείχαν εκατοντάδες εκπαιδευτικοί.

Σήμερα, ένα μήνα μετά το υπουργείο παιδείας με προϋπολογισμό 96.000,00 €! προσκαλεί τους ενδιαφερόμενους φυσικά και Νομικά Πρόσωπα ή Ενώσεις Προσώπων, της ημεδαπής ή της αλλοδαπής! σε πρόχειρο διαγωνισμό για την κατάρτιση Σχεδίου Δράσης για το σύστημα επιλογής του εκπαιδευτικού δυναμικού.

τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι:

►το υπουργείο παιδείας δεν είχε ολοκληρωμένη και ρεαλιστική πρόταση

► το υπουργείο παιδείας μέσω της προκήρυξης του διαγωνισμού θέλει να μεταθέσει ευθύνες ώστε να απεγκλωβιστεί από το πρόβλημα, όλοι όμως γνωρίζουν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα θα εγκλωβιστεί ακόμη περισσότερο. Στην ουσία επιδιώκουν να συγκαλύψουν τις ευθύνες τους.

►Μια ιδιωτική εταιρία 5 ατόμων η οποία θα επιλεγεί χωρίς αντικειμενικά και μετρήσιμα κριτήρια θα « χρησιμοποιήσει» τις απόψεις και τις ανησυχίες που κατέθεσαν ανιδιοτελώς στο δημόσιο διάλογο εκατοντάδες εκπαιδευτικοί για να κερδίσει 96.000,00 € και να προτείνει ένα αντικειμενικό σύστημα πρόσληψης και διορισμών!.

► ο περίεργος αυτός διαγωνισμός έρχεται σε μια στιγμή που η χώρα λογω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζει αδυνατεί να δώσει αυξήσεις στους εκπαιδευτικούς, στα σχολεία υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ωρομίσθιοι και … υποτίθεται ότι έχει κηρύξει πόλεμο κατά της διαφθοράς. σε περιόδους κρίσης μπορεί το υπουργείο παιδείας να μοιράζει λεφτά;

► με αυτή την μονομερή πολιτική απόφαση τίθενται πλέον εν αμφιβόλω οι δυνατότητες του εσωτερικού μηχανισμού που διαθέτει το υπουργείο παιδείας να παράγει λύσεις, αν πράγματι είναι έτσι η πολιτική ηγεσία πρέπει άμεσα να ενημερώσει τον ελληνικό λαό, σε διαφορετική περίπτωση πρέπει να παραιτηθούν. Στη προκειμένη περίπτωση λοιπόν βρισκόμαστε μπροστά σε, «πολιτικό σκάνδαλο» και... πρωτοφανή πρόκληση σε βάρος των δημοκρατικών θεσμών.

●η πρόσκληση του υπουργείου παιδείας.
http://www.esos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6407:2009-12-23-...

зима

χειμώνας

θα καταλήξουν σε συμφωνία ;

Calgary

Sidney

Baglades

Η ελαιοκαλλιέργεια & τα προβλήματα του ελαιολάδου

Η ελαιοκαλλιέργεια στη χώρα μας είναι αρκετά διαδεδομένη, ειδικά στη νότια Ελλάδα αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά και είναι σημαντική τόσο για την αγροτική οικονομία όσο και για το περιβάλλον, επίσης, η κατανάλωση του ελαιόλαδου είναι το κλειδί για την σωστή διατροφή και υγείαEδω και πολλά χρόνια η πολιτική που εφαρμόζει η χώρα μας στον τομέα του ελαιόλαδου χαρακτηρίζεται από έλλειψη σαφήνειας, δεν έχει σαφείς στόχους, από το αποτέλεσμα φαίνεται ότι δεν υπάρχει διαμορφωμένη πρόταση που θα βγάλει τον κλάδο από το αδιέξοδο. Συνεπώς, υπάρχει πρόβλημα.Η έλλειψη πολιτικής έχει ως άμεσο αποτέλεσμα την τρέχουσα περίοδο οι ελαιοπαραγωγοί να αναγκάζονται να πουλούν σε αρκετά χαμηλές τιμές ( 2,25ευρω τιμή παραγωγού), από οικονομική άποψη στις μικρές γεωργικές εκμεταλλεύσεις η τιμή δεν καλύπτει ούτε τα έξοδα παραγωγής.Γιατί όμως η τιμή παραγωγού βρίσκεται σε τόσο χαμηλά επίπεδα όταν η λιανική τιμή του προϊόντος είναι διπλάσια;
►Ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι στην διαδικασία παραγωγής και εμπορίας εμπλέκονται πολλοί, υπάρχουν οι παραγωγοί με κλήρο, οι καλλιεργητές χωρίς ιδιόκτητο κλήρο, τα ελαιοτριβεία, οι μεταποιητές, οι έμποροι και οι εξαγωγείς. Στο κανονιστικό πλαίσιο και σε συνδυασμό με την αυξημένη απελευθέρωση του εμπορίου δημιουργηθήκαν καταστάσεις αδιαφάνειας στην αγορά.

► Ένα άλλο πρόβλημα είναι το γεγονός ότι η αγορά του ελαιόλαδου παρουσιάζει χαμηλό επίπεδο διεθνοποίησης κρατώντας έτσι μακριά τους καταναλωτές τόσο σε επίπεδο ΕΕ όσο και εκτός της εσωτερικής αγοράς. Το ποσοστό του ελαιολάδου που καταναλώνεται σε σύγκριση με τη συνολική κατανάλωση φυτικών λιπαρών ουσιών εξακολουθεί να είναι πολύ μικρή.
► Ως κύριοι παραγωγοί έχουν εδραιωθεί η Ισπανία μαζί με την Ιταλία, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να απορροφούν σε χύμα μορφή τη μεγαλύτερη ποσότητα του ελληνικού ελαιόλαδου, τη στιγμή μάλιστα που ποιοτικά το ελληνικό ελαιόλαδο (εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο) υπερέχει των υπολοίπων.
► Στη χώρα μας δεν υπάρχουν υποδομές συλλογής μεταποίησης, εμπορίας με βάση τον παραγωγό (δλδη σε κάθε χωριό). Γι’ αυτό το λόγο δεν υπάρχει στην παραγωγική βάση παραγωγή και διάθεση ελαιόλαδου με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης, δλδη ελαιόλαδο που προέρχεται από μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Κύρια αιτία της αδυναμίας αυτόοργάνωσης των αγροτών είναι η έλλειψη ενημέρωσης και η κεφαλαιακή ανεπάρκεια.

Κατόπιν αυτών, ποιο είναι το μελλοντικό σενάριο, τι πρέπει να χαρακτηρίζει το μέλλον της παραγωγής- αγοράς για το ελαιόλαδο;

●Κατά τη γνώμη μου ο κλάδος της ελαιοπαραγωγής χρειάζεται νέα οργανωτική δομή με ουσιαστική συμμετοχή του παραγωγού ( πολυμετοχικό σχήμα) με σκοπό την πρακτικότερη ομαδοποίηση και τη δημιουργία ενός ευέλικτου και προσαρμοσμένου στην επιχειρηματική πρακτική συνεταιρισμού. Μια τέτοια εξέλιξη θα δημιουργήσει υποδομές συλλογής, μεταποίησης& εμπορίας, με βάση τον παραγωγό ( με εθνικούς και κοινοτικούς πόρους), θα κάνει το ελαιόλαδο πιο ανταγωνιστικό, θα εξασφαλιστεί υψηλή ποιότητα των προϊόντων, η παρουσίαση και διαφήμιση που απαιτούνται για την εμπορία του ελαιολάδου θα εξελιχθεί σε νέα πρότυπα και νέες αγορές. Σε μια τέτοια περίπτωση το εμπορικό σήμα και η εικόνα της περιοχής θα είναι στοιχεία που θα διαφοροποιούν το προϊόν από τις ανταγωνίστριες περιοχές- χώρες, έτσι ο παραγωγός θα παίρνει τα μέγιστα οφέλη.

http://vasiliostsamis.wordpress.com/

Tokyo Sausage

Београд

УКРАЈИНА

asteroid alert

Oχι σε «κυπριακή λύση» από τους τουρκοκύπριους

Ακόμα μια παράμετρος της συμφωνίας Χριστόφια - Ταλάτ, "η κυπριακή λύση", τινάχθηκε στον αέρα από την τουρκοκυπριακή πλευρά. Ο κατοχικός ηγέτης, με δηλώσεις του στη Νέα Υόρκη, υποστήριξε ότι το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα μόνο των Κυπρίων αλλά της διεθνούς κοινότητας, απαίτησε ενεργότερο ρόλο των Ηνωμένων Εθνών και των Ηνωμένων Πολιτειών, ζήτησε επιδιαιτησία και γενικά αχρήστευσε το δόγμα "λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους".

Σε συνέντευξή του στην τουρκική τηλεόραση, στην Ουάσινγκτον, ο Ταλάτ κάλεσε τις ΗΠΑ να αναλάβουν σημαντικότερο ρόλο στο Κυπριακό, και να υποστηρίξουν επιτάχυνση των συνομιλιών και αποκάλυψε ότι θα ζητήσει το διορισμό Ειδικού Αντιπροσώπου των Ηνωμένων Πολιτειών στο Κυπριακό, όπως συνέβαινε στο παρελθόν.Ο Ταλάτ, ύστερα από ένα χρόνο διαπραγματεύσεων, ανακάλυψε ξαφνικά ότι η θέση "το Κυπριακό θα το λύσουν οι Κύπριοι", έχει ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση της λύσης και άλλαξε το δόγμα, σύμφωνα με το οποίο "το Κυπριακό είναι πρόβλημα διεθνές και όχι ενδοκυπριακό".

Κατά τον Ταλάτ, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο καταλύτη και αν επιδείξουν περισσότερο ενδιαφέρον στο Κυπριακό, αυτό θα αποβεί προς όφελος όλων. Κάλεσε, επίσης, τον Γ.Γ. να αναλάβει ενεργότερο ρόλο, υποστηρίζοντας ότι η μη λύση του προβλήματος αποβαίνει σε βάρος του ΟΗΕ.Ο κατοχικός ηγέτης επανέλαβε ότι η καθυστέρηση της λύσης εγκυμονεί κινδύνους μη λύσης και αναφερόμενος στο σχέδιο Ανάν, είπε ότι, εάν γινόταν αποδεκτό, σήμερα θα είχαν εκπληρωθεί όλες οι προϋποθέσεις που είχαν τεθεί για την πλήρη λειτουργία της λύσης. Επανέλαβε ότι έχει σημειωθεί πρόοδος στις συνομιλίες, αλλά ισχυρίστηκε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά υποβάλλει προτάσεις "που δεν συνάδουν με τις παραμέτρους του ΟΗΕ και δυσκολεύουν τη διαδικασία".
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/195198

Πολιτικές αναμνήσεις και κοινωνικό μέλλον

Tα πολιτικά κτλ φαινόμενα της εποχής δεν θα μπορέσουν να αναλυθούν σωστά εάν η πολιτική συζήτηση δεν ενταχθεί, χωρίς προκαταλήψεις, σ’ ένα γενικότερο & διεθνές πλαίσιο, σε διαφορετική περίπτωση οι εκπρόσωποι των ομάδων συμφερόντων( οικονομικών κτλ) θα συνεχίσουν να υπαγορεύουν, εις βάρος του απλού και ανυποψίαστου πολίτη, επ αόριστον την πολιτική τους.Στη βάση των παραπάνω δεδομένων και με αφορμή την οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις της μπορούμε με λίγα λόγια να πούμε ότι, ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός έχασε κάθε κοινωνική νομιμοποίηση λόγω της αδυναμίας του να διασφαλίσει κράτος δικαίου. Σε ολόκληρο τον κόσμο τα μέσα παραγωγής βρέθηκαν στα χέρια λίγων, έτσι η κατανομή του κοινωνικού προϊόντος βρέθηκε ανάμεσα στα συμφέροντα των λίγων και τις ανάγκες του συνόλου, δλδη, η εξυπηρέτηση των αναγκών του συνόλου σήμαινε ζημιά για τους λίγους.Την ίδια στιγμή ο ανταγωνισμός συμφερόντων των λίγων οδήγησε στις πολιτικές επιπτώσεις που όλοι γνωρίζουμε.Σε αυτό το τοπίο η κεντροαριστερά που για μια δεκαετία ,(μετά το 1995)επικράτησε στην Ευρώπη μη μπορώντας και μη θέλοντας να οδηγήσει τα πράγματα σε άλλο δρόμο υιοθέτησε βασικές νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές αρχές, τούτο σημαίνει και μετάλλαξη των μελών της. Στον ασύμβατο, με τους αρχικούς της στόχους , δρόμο των πολιτικών της επιλογών και προσπαθώντας να μην αποκοπεί από τη μάζα των ψηφοφόρων της προσπάθησε με ευχολόγια, ανακατανομή της ανεργίας ,με μοίρασμα της ίδιας πίτας σε περισσοτέρους κτλ να δημιουργήσει υλική εξασφάλιση στο σύνολο. Η πολιτική αυτή δεν μπορούσε και δεν δημιούργησε προϋποθέσεις οικονομικής επέκτασης στη βάση της κοινωνίας, εκ του αποτελέσματος βλέπουμε ότι, ελαστικοποίησε σε μέγιστο βαθμό τις εργασιακές σχέσεις, συρρίκνωσε το κοινωνικό Κράτος και σε αρκετές περιπτώσεις την ίδια τη δημοκρατία. Σήμερα τα μη προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας αισθάνονται ότι δεν έχουν τίποτα. Στην αντίπερα όχθη οι «προνομιούχοι» μέσω ενός συστήματος- πλέγματος που εδω και πολλά χρόνια ευνοεί τη φοροδιαφυγή( δλδη, διαπλοκή, μίζες, ανυπαρξία ελέγχων, offshore εταιρίες κτλ) συνέχισαν και θέλουν να συνεχίσουν χωρίς θεσμική παρενόχληση το επιζήμιο για την κοινωνία έργο τους. Επομένως, πέρα από την πολιτική ανανέωση με νέες γραμμές σκέψης, είναι αναγκαίος και ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης πολίτη- πολιτικής στη βάση των πραγματικών αναγκών με αυτοσυντηρούμενη ανάκαμψη.

http://vasiliostsamis.wordpress.com/

Περί μνημείων

Τις τελευταίες μέρες έγινε μεγάλη συζήτηση τόσο στην Ηλεία όσο και γενικότερα για το ζήτημα του αρχαίου μνημείου του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες Φιγαλείας, οι Φιγαλείς ήταν και αυτοί που κατασκεύασαν το μνημείο στην αρχαιότητα.
Δικαιωματικά, η διαχείριση του μνημείου ανήκει στη Ζ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, που εδρεύει στην Αρχαία Ολυμπία, κύρια, επειδή η πρόσβαση από το Νόμο Μεσσηνίας είναι δύσκολη αλλά και επειδή η διαχείριση του, (από το νομό Μεσσηνίας), θα αφαιρέσει ή θα δημιουργήσει προβλήματα στη δυνατότητα ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων της περιοχής, ως γνωστό η περιοχή της Ζ' Εφορείας διαθέτει και άλλα μνημεία αντίστοιχου κύρους,κτλ.

Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο «διάλογος» διεξάγεται χωρίς να συμπεριληφθεί στην ανταλλαγή απόψεων το μείζον ζήτημα. Δλδη το γεγονός ότι, οι 23 πλάκες της ζωοφόρου βρίσκονται στο βρετανικό μουσείο και πολλά από τα γλυπτά στα μουσεία του Λούβρου και του Μονάχου…

(Για περισσότερα, Chr Muller, vojage de crece, paris 1827 τόμος 5, σελίδα 508)

Ψυχολογική ρύπανση & νέες ανάγκες

Στην εποχή μας βρίσκεται σε εξέλιξη, θα έλεγα σε ολόκληρη την Ευρώπη, μια μορφή διαλόγου μεταξύ κοινωνίας και πολιτικού συστήματος, ομως, εδω και αρκετά χρόνια στην πολιτική καθημερινότητα της χώρας η συζήτηση αυτή διεξάγεται κατά τρόπο αποσπασματικό και το πλαίσιο του διαλόγου χρησιμοποιείται χωρίς αντικείμενο προς συζήτηση. Ο πολίτης ως κύρια πηγή προβληματισμού δεν λαμβάνεται υπόψη, μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις αρκετοί πολιτικοί τόσο με τα λεγόμενα τους όσο και με τις πολιτικές πράξεις τους θεωρούν ότι δεν έχουν καμιά υποχρέωση να ακούν τον «καθένα», να αποδέχονται τη διαφορετική άποψη ή την ανεξάρτητη φωνή, θέλουν τον πολίτη απλό θεατή ή εξαρτημένο πελάτη χωρίς, πρότυπα, προσδοκίες και κίνητρα για την ανάληψη δράσης.. Ως άμεση συνέπεια ο πολίτης κουράζεται, κόπωση είναι μια ακραία μορφή ηθικής ρύπανσης, η οποία επηρεάζει αρνητικά την καθημερινή ζωή. Παράλληλα και η όποια μορφή θετικού προβληματισμού, αν υπάρχει, δεν έχει νόημα επειδή μόνο πάνω σε ουσιαστικές και σαφείς θέσεις, από όλες τις πλευρές, που επιδέχονται κριτική, στηρίζονται σε δεδομένα που προκαλούν δημιουργικές αντιπαραθέσεις, προσφέρονται για συνθέσεις και καταλήγουν σε σαφή συμπεράσματα επιτρέπεται μια σοβαρή συζήτηση.
Έτσι και, με βάση τις επισημάνσεις που προηγήθηκαν μπορούμε να πούμε ότι, δεν είναι δυνατόν να γίνεται σοβαρά λόγος για διάλογο, αφού δεν συντρέχουν ούτε οι υποκειμενικές, ούτε οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή του, αυτό πραγματικά δείχνει αλαζονεία και περιφρόνηση για τον πολίτη. Το γεγονός όπως είναι φυσικό, όπου και οπότε συμβαίνει διαταράσσει την δημοκρατική ομαλότητα και τροφοδοτεί φαινόμενα κρατικής διαφθοράς και βίας από όλες της πλευρές, κύρια επειδή ο καθένας προσπαθεί να ικανοποιήσει με μη αποδεκτούς τρόπους (νοθεύοντας τον ανταγωνισμό) ανάγκες που δεν ικανοποιηθήκαν μέσα στο πλαίσιο της τάξης. Κατά συνέπεια και στη βάση των όσων αναφέρω παραπάνω, είναι σαφές ότι ο πολιτικός λόγος και η πολιτική πράξη βρίσκονται σε αναντιστοιχία με τις εξελίξεις και τους κοινωνικούς προβληματισμούς. Ταυτόχρονα μια μεγάλη μερίδα πολιτικών δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι οι νέες ανάγκες που προέκυψαν από την εξέλιξη των παραγωγικών και κοινωνικών σχέσεων διεύρυναν την αντιληπτική ικανότητα και τις δυνατότητες επικοινωνίας του πολίτη. Οι πολλαπλές μεταβολές όπως ήταν φυσικό διαμόρφωσαν νέες κοινωνικές συνθήκες, έτσι αρκετοί πολιτικοί ξεχασμένοι στον κόσμο τους είναι απόντες σε όλους τομείς της κοινωνίας, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της εποχής, δεν κατανοούν την ουσία του προβλήματος, έχασαν ετσι και την ισχύ της αυθεντίας. Συνεπώς οι νέες συνθήκες προκαλούν την ανάγκη για πλήρη αναθεώρηση, σε μελλοντικές δραστηριότητες, του χαρακτήρα της πολιτικής

http://vasiliostsamis.wordpress.com/

Παθητικό κάπνισμα και παιδιά

Ως γνωστό, το παθητικό κάπνισμα έχει καταστροφικές επιδράσεις στην υγεία των παιδιών, σε σπίτια καπνιστών τα μικρά παιδιά «δεν μπορούν να ανασάνουν από τον καπνό». Τα παιδιά παθητικοί καπνιστές είναι πιο επιρρεπή σε βήχα, δύσπνοια, δυσκολίες στην αναπνοή, κτλ, παράλληλα η νικοτίνη είναι εξαιρετικά εθιστική. Τα παιδιά- παθητικοί καπνιστές εξαιτίας των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν περνούν και περισσότερο χρόνο εκτός του σχολείου. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, το οικογενειακό περιβάλλον συνήθως αποτελεί πρότυπο προς μίμηση για τα παιδιά, εάν οι γονείς καπνίζουν τα παιδιά έχουν περισσότερες πιθανότητες να καπνίζουν και τα ίδια.
Η βλάβη της υγείας ενός παιδιού- παθητικού καπνιστή αρχίζει πριν από την γέννηση, οι έγκυες γυναίκες που καπνίζουν μπορεί να προκαλέσουν σημαντικές και επικίνδυνες μεταβολές στο έμβρυο. Στη συνέχεια, η πρώτη αιτία θανάτου σε παιδιά ηλικίας από 1 μήνα έως 1 έτος είναι το παθητικό κάπνισμα ,το οποίο έχει συνδεθεί με το σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου βρεφών (SIDS), επίσης έχει συνδεθεί με προβλήματα συμπεριφοράς στην παιδική ηλικία, όπως η υπερκινητικότητα, η διαταραχή υπερδραστηριότητας από έλλειμμα προσοχής (ADHD) Επιπλέον, το παθητικό κάπνισμα μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνια προβλήματα υγείας, κτλ.
Μέχρι στιγμής, αν και το πρόβλημα είναι μεγάλο, η προστασία των μικρών παιδιών δεν έχει προβλεφθεί με νομοθετικά μέτρα, ωστόσο το ερώτημα που τίθεται είναι, εάν και κατά πόσο θα μπορούσαν να ληφθούν νομοθετικά μέτρα για την προστασία των «ανυπεράσπιστων» μικρών παιδιών.

Επανεξέταση της στρατηγικής του ΝΑΤΟ ζητά η Γερμάνια

Σύμφωνα με το Γερμανικό περιοδικό Spiegel η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μερκελ κάλεσε το ΝΑΤΟ να αναθεωρήσει τη στρατηγική για την ασφάλεια και την άμυνα. « Το ΝΑΤΟ θα πρέπει να αλλάξει ριζικά, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει τις σημερινές παγκόσμιες προκλήσεις, για την αντιμετώπιση των νέων παγκόσμιων απειλών κανένας δεν μπορεί μόνος του» δήλωσε η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, μιλώντας την Πέμπτη και λίγο πριν από την 60ή επέτειο της συνόδου κορυφής της Συμμαχίας.
Η Γερμανίδα καγκελάριος κάλεσε επίσης για μια ισχυρότερη και με πιο σαφέστατους δεσμούς συνεργασίας με άλλους διεθνής οργανισμούς, όπως τα Ηνωμένα έθνη, την αφρικανική ένωση και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις.
Το ΝΑΤΟ θα επιτύχει αύξηση της ασφάλειας για τα κράτη μέλη του  μόνο μέσα από τη στρατιωτική δράση αδελφοποίησης με παράλληλη προσπάθεια για τη σταθεροποίηση και την ανάπτυξη των χωρών που απειλούν τη συμμαχία. Οι προτάσεις μπορεί να ακούγονται απλές αλλά  είναι "συγκριτικά επαναστατικές» τόνισε η Γερμανίδα καγκελάριος, διευκρινίζοντας ταυτόχρονα ότι η ανάγκη για μεταρρύθμιση αντανακλάται από τις νέες παγκόσμιες προκλήσεις.
Ως αναφορά τη σχέση του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, δήλωσε ότι επιθυμεί στενότερους δεσμούς. Σε σχέση με τα προβλήματα ασφαλείας στο Αφγανιστάν η Γερμανίδα καγκελάριος ειπε ότι δεν σκοπεύει να στείλει περισσότερα στρατεύματα στη χώρα, παρά το πρόσφατο αίτημα των ΗΠΑ προς τα μέλη του ΝΑΤΟ να ενισχύσουν περαιτέρω το στρατιωτικό τους ρόλο στην περιοχή.
Το Γερμανικό περιοδικό αναφέρει επίσης ότι, ο νέος ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ δήλωσε ότι το Κογκρέσο ελπίζει περισσότερο σε μια ευρωπαϊκή στήριξη για το Αφγανιστάν, ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Επισήμανε επίσης ότι δεν μπορεί να διαχωρίσει τις πολιτικές και τις στρατιωτικές πτυχές του πολέμου στο Αφγανιστάν, "δεν μπορούμε να επιτύχουμε στο Αφγανιστάν και αν δεν λυθεί το πρόβλημα του δυτικού Πακιστάν",τόνισε ο Αμερικανος διπλωματης. Ο λευκός οίκος φαίνεται να ερευνά πιθανές νέες προσεγγίσεις στο Αφγανισταν και το Πακιστάν. Όλα αυτά τα ζητήματα αναμένεται να συζητηθούν κατά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις αρχές Απριλίου.
Σύμφωνα με το ίδιο περιοδικό ο ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης αναμένεται να λάβει εντολή από τη Γερουσία και από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ ως Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής στην Ευρώπη. Ο Τζέιμς Σταυρίδης είναι ο πρώτος εκπρόσωπος του Ναυτικού των ΗΠΑ που πρόκειται να ορισθεί για όλα τα στρατεύματα των ΗΠΑ στην Ευρώπη, καθώς και της ανάπτυξης του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης και της δύναμης ασφαλείας ISAF στο Αφγανιστάν.

Η παιδική φτώχεια

Η οικονομική κρίση και τα οικονομικά προβλήματα που δημιουργεί σε χιλιάδες εργαζόμενους πλήττει και τα παιδιά,  σήμερα και σύμφωνα με πρόχειρα στοιχεία σχεδόν το 30% των παιδιών στην Ελλάδα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι κύριοι παράγοντες για την  παιδική φτώχεια είναι οι άνεργοι και οι χαμηλά αμειβόμενοι ή υποαπασχολούμενοι γονείς.

Η οικονομική κρίση, όμως, δημιουργεί νέα δεδομένα καθώς οι κοινωνικά μειονεκτούσες οικογένειες συνεχώς αυξάνονται, έτσι το πρόβλημα λόγω και της δημογραφικής εξέλιξης αποκτά διαφορετική σημασία καθώς αυξάνονται οι φτωχές οικογένειες που έχουν πάνω από 2 παιδιά. Με τις παρούσες συνθήκες το μέλλον για όλα αυτά τα παιδιά είναι αβέβαιο, σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και το καθημερινό φαγητό είναι δύσκολη υπόθεση. Αρκετοί γονείς με χαμηλό εισόδημα και πολλά παιδιά υποστηρίζουν ότι πλέον, οι παροχές του κράτους δεν είναι αρκετές, πολλοί συνειδητοποιούν ξαφνικά ότι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν από μόνοι τους ακόμη και βασικές ανάγκες.
Εκ πρώτης όψεως και με δεδομένες τις δυσοίωνες οικονομικές εκτιμήσεις φαίνεται ότι, εάν δεν ληφθούν περισσότερα μέτρα, τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μειονεκτικό περιβάλλον μπορεί να είναι αρκετά δύσκολο στο μέλλον να ενταχθούν στην κοινωνία, το φαινόμενο, ως αποτέλεσμα, θα οδηγήσει σε μεγάλες απώλειες ανθρωπίνου δυναμικού.

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Τα «2 πρόσωπα» της υπαίθρου

Μια χώρα με δύο πρόσωπα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η ελληνική επαρχία, όπως και φαίνεται ξεκάθαρα και από την προβληματική πραγματικότητα! Όμως, όσοι ζουν σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας, δηλαδή, στο περιβάλλον των πόλεων, δεν μπορούν να καταλάβουν σε τι κατάσταση βρίσκεται σήμερα η ύπαιθρος, καθώς εδώ και αρκετά χρόνια έχει αφεθει στην τύχη της (η ύπαιθρος) και η κρατική παρέμβαση και συζήτηση έχει επικεντρωθεί σε ελάσσονα ζητήματα, γεγονός όμως που δεν βοηθά να δημιουργηθούν νέες ευκαιρίες. Η κατάσταση γίνεται ακόμη χειρότερη, εάν λάβουμε υπόψη το γεγονός οτι οι βασικοί άξονες του στρατηγικού σχεδίου για την ανάπτυξη της υπαίθρου δεν έχουν ακόμη ταυτοποιηθεί .

Το ζήτημα όμως της ανάπτυξης της υπαίθρου δεν μπορεί για κανένα λογο, δεδομένων των δυσκολιών που δημιουργεί η οικονομική κρίση, να θεωρείται δευτερευούσης σημασίας ή οι προσπάθειες να εξαντλούνται σε επίπεδο συζητήσεων «αρμοδίων παραγόντων» μόνο για το θεαθήναι.

Αλλά και πέρα από αυτό, το μέλλον της χώρας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ανάπτυξη της επαρχίας, κατά περίεργο όμως τρόπο και σύμφωνα με αρκετούς πολίτες, οι μέχρι σήμερα πολιτικές αναπαράγουν την ίδια προβληματική, χωρίς μέλλον, πραγματικότητα, σταθερά δεδομένα δημιουργηθήκαν μόνο για τους λίγους.

«Πολιτικό μέλλον» & κρίση

Δεδομένης της άσχημης κατάστασης που επικρατεί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τη μιζέρια, κατά περίεργο όμως τρόπο στη χώρα δεν συζητάμε τα πραγματικά προβλήματα.

Από τη μια πλευρά μας αρέσουν τα νέα, από την άλλη δεν θέλουμε το νέο, έτσι κάθε δημιουργική διαδικασία ως πολιτική έκφραση δεν μπορεί να έχει ρόλο.Παράλληλα, ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού προσωπικού και αρκετοί δημοσιογράφοι που διαχρονικά εκφράζουν τη μια πλευρά έχουν αποδοθεί, όπως αποδεικνύεται και από τη συγκυρία, σε μια προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών προβλημάτων, με κάθε τρόπο θέλουν να αποφύγουν, δεν επιτρέπουν, την εμβάθυνση.

Σε αυτό το πλαίσιο διστάζουν όχι μόνο να δεχτούν ότι ανακυκλώνουν τα ίδια αδιέξοδα σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, αλλά ακόμη και να ακουστούν απλές αλήθειες, έτσι όμως έμαθαν, έτσι κάνουν αυτά που ξέρουν.. αν και, συνέβαλαν τα μέγιστα στη δημιουργία της σημερινής κατάστασης των πραγμάτων, μάλλον όμως ξεχνούν ότι όλα προέρχονται από ίδια αναποτελεσματικότητα, εξ ου και η ανησυχία τους. Κατά πόσο όμως οι συγκεκριμένες επιλογές, δηλαδή, οι ελίτ να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στο πως θα μαζέψουν τα κομμάτια τους εξυπηρετεί τον στόχο της κοινωνικής συνοχής ή προάγει την κατανόηση;

Από την άλλη πλευρά, παρατηρώντας τις κοινωνικές εξελίξεις ακούμε όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό χιλιάδες πολίτες να λένε ότι «οι πολιτικοί πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους» τόσο σε σχέση με τα καθημερινά προβλήματα, όσο και με τον προσανατολισμό της χώρας σε σχέση με τα ζητήματα σε επίπεδο ευρωπαϊκής ένωσης αλλά και γενικότερα στο διεθνές περιβάλλον.( Εδώ όμως υπάρχει μια ασάφεια σχετικά με την έννοια της ευθύνης, μη αντικειμενική εκτίμηση των αναγκών, του προσανατολισμού κτλ ).
Αντίστοιχη όμως υποχρέωση ανάληψης ευθύνης έχουν και οι πολίτες, αλλά και όλοι οι συλλογικοί κοινωνικοί φορείς, στην επιλογή προτάσεων- εφαρμογή των πολιτικών που θα οδηγήσουν σε έξοδο από την κρίση. Κάτω από το πρίσμα αυτό και με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν - δεν νομίζω να αμφισβητεί κανείς τα παραχθέντα από τις μεχρι σημερα πολιτικές, αποτελέσματα- επομένως χρειάζεται να αποκατασταθεί η ισορροπία του συστήματος, απαλλαγμένη από τους προβληματικούς παράγοντες.

Ομογενείς «χωρίς ταυτότητα»

Ο Απόδημος Ελληνισμός είναι γνωστό ότι αριθμεί πάνω από 5.500.000 μέλη. Οι Έλληνες του εξωτερικού αποτελούν έναν σημαντικό παράγοντα τόσο για τις χώρες υποδοχής, όσο και για τη χώρα μας. Σήμερα, έχουμε φθάσει πλέον στην τρίτη γενιά ομογενών. Οι ομογενείς παρ' όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν προσπαθούν να διατηρήσουν την ταυτότητα και τους δεσμούς τους με την Ελλάδα, έχοντας όμως χρόνο με το χρόνο πολύ λιγότερα βιώματα και αναμνήσεις.
Επομένως, εκ των πραγμάτων η υποστήριξη από την Ελληνική Πολιτεία για την διατήρηση της ελληνικής καταγωγής, ως προσδιοριστικό στοιχείο της ταυτότητας της νέας γενιάς θεωρείται απαραίτητη.
Τα προβλήματα και τα αιτήματα όμως του Ελληνισμού της διασποράς είναι αρκετά και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν βρίσκουν εύκολα λύση, έτσι ως αιτία και αποτέλεσμα της ακολουθούμενης πολιτικής της Πολιτείας η διαδικασία της αποκοπής των ομογενών και της ενσωμάτωσης και αφομοίωσής τους στις νέες πατρίδες, διευκολύνεται και επιταχύνεται σε σημαντικό βαθμό.
Στο γενικό αυτό πλαίσιο, εκτός από τα βασικά προβλήματα, της εκπαίδευσης, του δικαιώματος ψήφου, κτλ οι ομογενείς με ελληνική ιθαγένεια, αν και έχουν διαβατήριο δεν έχουν δελτίο ταυτότητας, το παράδοξο αυτό φαινόμενο συμβαίνει επειδή μέχρι σήμερα τα Ελληνικά Προξενεία δεν δέχονται την κατάθεση δικαιολογητικών για έκδοση δελτίου αστυνομικής ταυτότητας, έτσι οι απόδημοι αν και μπορούν να εκδώσουν διαβατήριο δεν μπορούν να εφοδιασθούν με δελτία αστυνομικής ταυτότητας εκεί όπου μόνιμα διαμένουν.
Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα σοβαρό(αντιμετωπίζουν σοβαρά γραφειοκρατικά προβλήματα) για τους ομογενείς που διαμένουν εντός της ευρωπαϊκής ένωσης, καθώς εκτός των άλλων, για τις μετακινήσεις τους εντός της ένωσης δεν χρειάζεται διαβατήριο.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν ομογενείς των οποίων οι αιτήσεις για απόκτηση ιθαγένειας εκκρεμούν ακόμα και 15 χρόνια.

Οι μορφές της φτώχειας

Καθώς τα στοιχεία δείχνουν περαιτέρω επιδείνωση της οικονομικής συρρίκνωσης και αύξηση της ανεργίας, η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης πιστεύει ότι εξαιτίας της αλληλεπίδρασης των παραγόντων που εμπλέκονται στην κρίση το κόστος της τρέχουσας κατάστασης σε επίπεδο συνθηκών διαβίωσης για τις πιο ευάλωτες κατηγορίες του πληθυσμού θα είναι τεράστιο.
Έτσι, κάτω από τους όρους της κρίσης χιλιάδες άνθρωποι ζουν σε συνθήκες φτώχειας όχι κατ’ επιλογή, αλλά κατ΄ ανάγκη. Οι διαστάσεις και οι μορφές της φτώχειας είναι πολλές, τα περισσότερα όμως προβλήματα τα αντιμετωπίζουν οι άνεργοι και οι φτωχοί που από αρκετούς θεωρούνται κοινωνικό πρόβλημα.
Η Έλλειψη εισοδήματος, κοινωνικής ασφάλισης, τα γραφειοκρατικά εμπόδια που σε αρκετές περιπτώσεις περισσότερο εμποδίζουν παρά επιτρέπουν την πρόσβαση σε υπηρεσίες, εργασία, προγράμματα κτλ έχουν αναγκάσει αρκετούς ανθρώπους να επιβιώνουν δύσκολα, το δυσάρεστο όμως είναι ότι καθημερινά όλο και αυξάνονται οι άνθρωποι που επιβιώνουν χωρίς τα στοιχειώδη. Δεν θα ήταν ίσως υπερβολή να πούμε ότι με τις επικρατούσες συνθήκες φτώχειας, ως αποτέλεσμα της χρόνιας κρίσης, απειλείται η ασφάλεια χιλιάδων ανθρώπων.

Στα πρόθυρα της πτώχευσης οι κτηνοτρόφοι

Σοβαρά προβλήματα φαίνεται να αντιμετωπίζουν εκατοντάδες μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι της περιοχής μας καθώς, όπως δηλώνουν, ενόψει των εορτών του Πάσχα οι παραγγελίες που μέχρι στιγμής έχουν βρίσκονται σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα σε σχέση με προηγούμενες χρονιές. Παράλληλα, οι τιμές παραγωγού για τις παραγγελίες που ζητούνται κινούνται σε αρκετά χαμηλά επίπεδα με αποτέλεσμα η θα αναγκαστούν να πουλήσουν όσο – όσο ή δεν θα πουλήσουν καθόλου με αποτέλεσμα να μην αντεπεξέρχονται στις υποχρεώσεις τους.
Οι κτηνοτρόφοι, μεταξύ άλλων, τονίζουν ότι, οι τιμές βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα, τόσο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, όσο και από το γεγονός ότι, πραγματοποιούνται αθρόες εισαγωγές αμνοεριφίων από την Τουρκία ή αλλού τα οποία με συνοπτικές διαδικασίες σφραγίζονται και πωλούνται ως ντόπια από τους μεσάζοντες. « Καθένας έχει σήμερα μια σφραγίδα και σφραγίζει ‘Ελληνικά’» καταγγέλλουν οι κτηνοτρόφοι και, ζητούν από την πολιτεία «άμεσες ενέργειες» στήριξης για την προστασία της παραγωγής τους.
Ταυτόχρονα, δηλώνουν ότι δεν έχουν σε ποιον να διαμαρτυρηθούν ώστε να αναδειχθεί το πρόβλημα τους, καθώς, όπως λένε, αρκετά ορεινά χωριά του νομού δεν τα έχουν επισκεφτεί οι αρμόδιοι για τουλάχιστον μια 8ετια ή όταν κατεβαίνουμε, λένε, στις «μεγάλες πόλεις του νομού» να πούμε το πρόβλημα μας, οι αρμόδιοι δηλώνουν αναρμόδιοι και μετακύλουν την ευθύνη για το πρόβλημα, στην αγορά.

Προβλήματα στο «Βοήθεια στο Σπίτι»

Tα εργασιακά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι των προγραμμάτων «ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ» τους ανάγκασαν να πραγματοποιήσουν πανελλαδικά 16, 17 και 18 Μαρτίου τριήμερη απεργία.
Οι περίπου 4.000 σε όλη τη χώρα έχουν να πληρωθούν από τις γιορτές των Χριστουγέννων, όταν είχαν καταβληθεί τα δεδουλευμένα τους από τον Αύγουστο μέχρι τον Δεκέμβριο από εθνικούς πόρους. Από τον Ιανουάριο έχει ανακοινωθεί από τα αρμόδια Υπουργεία ότι η υλοποίηση του προγράμματος θα συνεχιστεί με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ η ένταξη ομως δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί, έτσι δεν έχει πληρωθεί κανένας.
Η διοίκηση με ανακοίνωση της δηλώνει ότι η καταβολή των δεδουλευμένων στο “Βοήθεια στο σπίτι” θα γίνει για την περίοδο Ιανουαρίου μέχρι το Πάσχα από εθνικούς πόρους, ενώ η συνέχιση της χρηματοδότησής του θα ενταχθεί σε πρόγραμμα του ΕΣΠΑ μέσα στους επόμενους μήνες.
Ωστόσο, οι εργαζόμενοι τονίζουν ότι η ένταξη τους στις δομές του ΕΣΠΑ θα παρατείνει την εργασιακή τους αντασφάλεια μέχρι το 2014, εργάζονται ήδη πάνω από 7 χρόνια σε αυτό το εργασιακό καθεστώς, ταυτόχρονα παγώνουν και νέες προσλήψεις με δεδομένο ότι, έλλειψη κονδυλίων, οι προνοιακές δομές είναι υποβαθμισμένες. Έτσι, εκ των πραγμάτων και λόγω της αυξημένης σπουδαιότητας του προγράμματος, υποστηρίζουν ότι πρέπει να κατοχυρωθούν οι θέσεις (εξελικτική πορεία των θέσεων) των ήδη εργαζομένων ( μόνιμο προσωπικό) χωρίς επαναπροκήρυξη των θέσεων, στις δομές των δήμων. Κατ’ αυτό τον τρόπο θα ανοίξει ο δρόμος για την πρόσληψη επιπλέον προσωπικού μέσω των δομών του ΕΣΠΑ.

«Στην ώρα μηδέν» τα σχολικά κτήρια της Ηλείας

Είναι ευρέως αποδεκτή η άποψη ότι, η σχολική πραγματικότητα και ο ρόλος της αποτελεί ένα ολοκληρωμένο υποσύστημα που συνεχώς βρίσκεται σε μια αλληλεξαρτώμενη συνεργασία με το κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό σύστημα.
Με αυτή την έννοια, η σχολική μονάδα, ως χώρος, σχήμα, μέγεθος, κτλ επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την εκπαιδευτική διαδικασία. Οι εξωτερικές επιδράσεις δομούν και καθορίζουν την νοητικά αναπτυσσομένη προσωπικότητα των μαθητών προσανατολίζοντας και την μετέπειτα κοινωνικοπολιτιστική τους δράση.
Στη χώρα μας το πρόβλημα της σχολικής στέγης είναι μια σκληρή πραγματικότητα για τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, την κοινωνία.
Οξύτατο είναι και το πρόβλημα της σχολικής στέγης στο Ν Ηλείας, καθώς σε πολλά σχολεία οι προδιαγραφές των παμπάλαιων κτιρίων είναι προπολεμικές και όπως επισημαίνουν οι μαθητές, το γενικότερο σχολικό περιβάλλον με τις αίθουσες κλουβιά, τις σπασμένες μπασκετες, τους κατεστραμμένους τοίχους, κτλ θυμίζει «εμπόλεμη ζώνη» που δημιουργεί κλίμα ανασφάλειας.

Πέραν αυτών, η εικόνα των σχολείων φανερώνει ότι, για πολλές δεκαετίες δεν έχει γίνει καμιά πολιτική προσπάθεια για ουσιαστική αναβάθμιση των σχολικών υποδομών

Χωρίς μαστογράφο τα νοσοκομεία της Ηλείας.

Πολλοί γιατροί σήμερα συνιστούν στις γυναίκες –ειδικότερα σ εκείνες που αναβάλλουν τη μητρότητα για αργότερα– να κάνουν μια προληπτική μαστογραφία σε νεότερη ηλικία και συγκεκριμένα στα 35 τους χρόνια ώστε να χρησιμοποιηθεί ως εξέταση αναφοράς όταν ξεκινήσει ο προληπτικός ετήσιος έλεγχος, όπως όμως και να έχει ο έλεγχος πρέπει να ξεκινά στην ηλικία των 40 ετών.
Ως γνωστό, στο Ν. Ηλείας υπάρχουν 3 νοσοκομεία, στην Αμαλιάδα, στον Πύργο και στην Κρέστενα, κανένα όμως από τα 3 κρατικά νοσοκομεία δεν διαθέτει μαστογραφο, στο νοσοκομείο του πύργου αν και ο μαστογραφος έχει αγοραστεί και υπάρχει, δεν λειτουργεί επειδή το νοσοκομείο δεν έχει εξειδικευμένο προσωπικό για τον χειρισμό του, έτσι χιλιάδες γυναίκες από το νομό αναγκάζονται να ταξιδεύουν στην Πάτρα ή αλλού. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για τις γυναίκες εκείνες που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ταξιδέψουν ή να κάνουν τη μαστογραφια σε ιδιώτη γιατρό.

«Πολιτικές αλλοτροπίες»

Είναι γεγονός ότι το σύνολο των πολιτών « ενόψει ευρωεκλογών» και εν μέσω οικονομικής κρίσης έχει πάψει να αντιμετωπίζει το οποιοδήποτε πρόβλημα με σοβαρότητα, συνέπεια κτλ, έτσι σε ερωτήματα τα οποία αφορούν την εσωτερική πολιτική κατάσταση, δεδομένης της μεγάλης απόκλισης των ερευνητικών αποτελεσμάτων με την τρέχουσα κοινωνική πραγματικότητα δύσκολα στην παρούσα φάση θα μπορούσαν να δοθούν πειστικές απαντήσεις και τούτο επειδή, η οικονομική κρίση σε συνδυασμό με τα χρόνια και άλυτα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας δημιουργεί ένα περίεργο πολιτικοκοινωνικό τοπίο.

Επιπλέον, όλο και περισσότεροι πολίτες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα συμφέροντα τους δεν υποστηρίζονται επαρκώς, συνήθως η πολιτική ατζέντα καθορίζεται από το επίκαιρο και το αναγκαίο για… τα μάτια και τα συμφέροντα. Καθόλου όμως παράξενο όταν οι πιο ριζοσπαστικές εξελίξεις αρχίζουν και τελειώνουν με την επίτευξη αντιρρεαλιστικών «ηγετικών συμφωνιών» σε επίπεδο πολιτικής επικοινωνίας, που ανάλογα με τις συνθήκες εμφανίζονται με διαφορετικές μορφές..
Ταυτόχρονα, οι δοκιμασμένες πρακτικές προσέγγισης, με προχειρολογίες και με δραματοποίηση της κοινωνικής πραγματικότητας δεν μπορούν να επηρεάσουν την πολιτική συμπεριφορά του πολίτη. Η πεποίθηση ότι δεν "γίνεται τίποτα" μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της συνεχώς μεταβαλλόμενης κοινωνικής πραγματικότητας έχει εξασθενήσει σημαντικά και το ρόλο των μμε στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης έτσι και τα προσφερόμενα «τηλεοπτικά προϊόντα» δεν καλύπτουν τις σημερινές ανάγκες του πολίτη- τηλεθεατή. Μέχρι στιγμής φαίνεται ότι, οι επιρροές του κοινωνικού περίγυρου και η χρόνια οικονομική κτλ ανασφάλεια καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πολιτική στάση του κοινωνικού συνόλου.
Σε αυτό το πλαίσιο, η διαρκής ανασφάλεια, η χαμένη εμπιστοσύνη προς τους θεσμούς, οι αποφάσεις που κατά καιρούς έχουν ληφθεί χωρίς κοινωνική νομιμοποίηση, η δυσαρέσκεια, η έλλειψη εμπιστοσύνης λογο της αδυναμίας διασφάλισης κράτους δικαίου, αλλά και η αδυναμία ενός μεγάλου τμήματος του πολιτικού προσωπικού να επαναπροσεγγίσει την αντίληψη της κοινωνίας ακυρώνουν κάθε προσπάθεια να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εκείνες που θα συμβάλουν για μακροχρόνιο αναπτυξιακό προγραμματισμό. Κατόπιν τούτων, δεν θα αποτελούσε υπερβολή εάν πούμε ότι οι υποσχέσεις, ότι θα ληφθούν ή έχουν ληφθεί "όλα τα αναγκαία μέτρα" κατά της κρίσης και επειδή υπάρχει πληθώρα αντιφατικών καταστάσεων και γεγονότων, από τη μια μεριά, τα μη προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας εξακολουθούν να αισθάνονται ότι δεν έχουν τίποτα.

Αυτό φυσικά σημαίνει ότι, θα χρειασθεί, στο άμεσο μέλλον σημαντική ανανέωση αλλά και επαναπροσδιορισμός της σχέσης πολίτη- πολιτικής στη βάση των πραγματικών αναγκών προκειμένου η κοινωνία να αναζητήσει επιτυχώς τον τρόπο που θα ξεπεράσει την κρίση και, να περάσει σε ένα επόμενο στάδιο.

Υπογεννητικότητα: «ο σιωπηλός κίνδυνος»

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΗΕ ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αυξηθεί κατά 50% στο πρώτο μισό του αιώνα, το σύνολο της αύξησης παγκοσμίως έως το 2050 θα σημειωθεί στις αναπτυσσόμενες χώρες, η μεγαλύτερη αύξηση αναμένεται στην Ινδία, την Κίνα, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, κτλ.

Με βάση τα στοιχεία του ΟΗΕ στην πραγματικότητα, ο πληθυσμός θα μειωνόταν εάν δεν υπήρχε η αυξημένη ροή μετανάστευσης από τις φτωχές χώρες προς τις πιο πλούσιες καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εξαιτίας των δύσκολων συνθηκών, ελλείψει υποδομών, νερού, τροφής, στέγης πρόσβασης στην ιατρική περίθαλψη κτλ ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά προκειμένου να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα.
Από την άλλη πλευρά στον υπόλοιπο κόσμο η υπογεννητικότητα εξελίσσεται σ΄ ένα σοβαρό πρόβλημα με μεγαλύτερες διαστάσεις στις μικρότερες χώρες (όπως στη χώρα μας) καθώς είναι ορατό ότι έχει άρχισε να επηρεάζει επικίνδυνα την πληθυσμιακή ισορροπία, η τροπή που τροχοδρομεί η υπογεννητικότητα στο χαρακτήρα της χώρας είναι πολυδιάστατη, δεν θα αποτελεί υπερβολή εάν πούμε ότι σύμφωνα με τους ρυθμούς εξέλιξης( και εάν συνεχιστούν οι ίδιοι ρυθμοί ) του φαινόμενου στο άμεσο μέλλον ο γηγενής πληθυσμός θα αποτελεί μειονότητα (δημογραφική εκτροπή).
Ταυτόχρονα, οι μέχρι σήμερα πολιτικές προσπαθούν να λύσουν ή να ερμηνεύσουν το πρόβλημα χρησιμοποιώντας μόνο τη «γλώσσα των αριθμών». Η οικονομική πολιτική που έχει ακολουθηθεί τα τελευταία 20 χρόνια και αρκετά μέτρα όπως πχ το μέτρο της αφορολόγητης αγοράς αυτοκινήτου για τους πολύτεκνους κτλ, δεν βοηθούν τους νέους ανθρώπους που εργάζονται σε καθεστώς ημιαπασχόλησης κτλ να δημιουργήσουν οικογένεια. Στο ίδιο πλαίσιο και με βάση το χρόνο που καταλαμβάνει το ζήτημα στα δελτία ειδήσεων αφήνεται η εντύπωση ότι δεν υπάρχει πρόβλημα,(αντιμετωπίζεται κατά τρόπο επιφανειακό και αποσπασματικό) ενώ, όπως αποδεικνύουν τα πράγματα, υπάρχει.

Η ασφάλεια παραγωγής και διάθεσης προϊόντων

Ένα σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει σε καθημερινή βάση η χώρα είναι ο έλεγχος των τιμών πώλησης στην ενέργεια, στα προϊόντα , κτλ, ως γνωστό αρκετές επιχειρήσεις κτλ ή πωλούν υπερβολικά ακριβά βασικά αγαθά ή συνεχώς προβαίνουν σε αδικαιολόγητες αυξήσεις, με αποτέλεσμα σε αρκετά προϊόντα οι τιμές να φτάνουν σε αρκετά υψηλά επίπεδα, αν και οι γενικότερες συνθήκες δεν δικαιολογούν τις αυξήσεις, ο ανταγωνισμός δεν λειτουργεί προς όφελος του καταναλωτή, οι εταιρίες μάλλον «ανταγωνίζονται» στις συνεχείς αυξήσεις.
Όσον αφορά το σύστημα διαχείρισης και ελέγχου, παρατηρούμε ότι, για αδιευκρίνιστους λόγους , οι αρμόδιοι φορείς αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε σχέση με τον έλεγχο των τιμών, τόσο σε περιφερειακό, όσο και σε κεντρικό επίπεδο, ως γνωστό, η ανεξέλεγκτη κατάσταση έχει προκαλέσει ακρίβεια που οδηγεί σε μείωση του εισοδήματος των νοικοκυριών, ταυτόχρονα οι καταναλωτές τονίζουν ότι, μποϊκοτάζ, (που προτείνεται από τις αρμόδιες αρχές) σε βασικές ανάγκες τους δεν μπορούν να κάνουν.
Κ εάν το ζήτημα ελέγχου των τιμών είναι πολύ δύσκολο και βλάπτει την τσέπη.., το ζήτημα της ποιότητας και της ασφάλειας των τροφίμων προκαλεί ανασφάλεια και πανικό στους καταναλωτές, καθώς κανένας δεν γνωρίζει εαν και κατά πόσο οι αρμόδιοι φορείς για τον έλεγχο της τήρησης των κανόνων υγιεινής κτλ των τροφίμων και των προϊόντων παρακολουθούν και ελέγχουν τη συνολική και αποτελεσματική τήρηση των απαιτήσεων της νομοθεσίας για τα τρόφιμα σε όλα τα στάδια της παραγωγής και διάθεσης, τι στιγμή μάλιστα που είναι γνωστό ότι ο ελεγκτικός μηχανισμός χρειάζεται ενίσχυση, κυρίως στη στελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών.

Παράλληλα, η αυστηρότητα των ελέγχων διαφέρει σε μεγάλο βαθμό και πολλές εταιρείες επιλέγουν τη φθηνότερη λύση προκειμένου να μεγιστοποιήσουν, ειδικά αυτή την εποχή που υπάρχει κρίση, τα κέρδη τους, έτσι η ποιότητα και η ασφάλεια των προϊόντων εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια των βιομηχανιών τροφίμων, στους προμηθευτές, στα καταστήματα κτλ.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω τίθεται εύλογα το ερώτημα εάν και κατά πόσο η ορατή απουσία θεσμικής ευθύνης σε θέματα διαδικασίας μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά, ιδίως σε ό,τι αφορά στις παραβιάσεις της νομοθεσίας, τι στιγμή μάλιστα που στις τιμές η κατάσταση είναι προβληματική και συνήθως αποφασίζεται να κινηθούν οι διαδικασίες ελέγχου βάσει μιας καταγγελίας ή δημοσιοποίησης κάποιου ζητήματος·

Συνάφεια

Το άρθρο είναι από «Η Γυναίκα του Καίσαρα»
anemon@otenet.gr

Μπαίνω κατευθείαν στο δια ταύτα. Τι στο καλό βίτσιο, είναι αυτή η πάσει θυσία ομογενοποίηση; Πώς μας μόλυνε έτσι τον πλανήτη και άνθρωποι θυσιάζονται, στο όνομα μιας τόσο αφηρημένης ιδέας;

Δεν κατάλαβα ποτέ αυτούς που επιχειρούν να πείσουν πως οι ταξικές, ιδεολογικές, αισθητικές και πνευματικές διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους, θα πρέπει να καταργηθούν. Που σημαίνει, να είμαστε όλοι ένα και το αυτό και να κάνουμε παρέα όλοι με όλους. Όχι πως είμαι εναντίον της διαφορετικότητας, το αντίθετο. Αυτό για το οποίο μιλάω, δεν είναι η διαφορετικότητα, αλλά η επί της ουσίας ετερότητα.

Δεν μπορεί ας πούμε ένας άνθρωπος, που γεννήθηκε για να ζήσει πάντα με θεατρικότητα, να νιώσει ομόψυχος ενός μικροαστού. Δεν υπάρχει περίπτωση δηλαδή. Όπως και δεν γίνεται, μια γυναίκα που δεν επιθύμησε ποτέ στη ζωή της να σταθεί πίσω από κλειστές κουρτίνες, με πασουμάκι, σοσόνι και μπικουτί, να μοιραστεί τίποτα με τον πάσα δείνα εκπρόσωπο του είδους.

Πώς μπορεί ένας πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος, να ζήσει προστατευμένος πίσω από τις μισές και ψεύτικες ελευθερίες του κάθε χαροκαμένου από πόθο, να αποτελέσει έστω και μια φορά στη ζωή του, το γεγονός; Για να μην κάνω θέμα το άλλο το πολύκροτο. Που θα το κάνω δηλαδή. Είναι ασύμβατο ένας βαθιά αισθαντικός άνθρωπος, να κάνει παρέα με αντράκια που σε κάθε ευκαιρία φτύνουν τις γυναίκες τους. Την ίδια στιγμή που στις σαββατιάτικες ομηγύρεις στα αστικά λίβιγκ ρουμ-θριάμβους κακογουστιάς, μέσα σε χλιαρά συζυγικά αγκαλιάσματα, χασκογελάνε και διαφημίζουν τους από καιρό νεκρούς γάμους τους και τις πεθαμένες σχέσεις τους, πίνοντας μπίρες ξεροσφύρι. Την ίδια στιγμή που οι κυρίες τους αποσύρονται με ηχηρά γελάκια στην κουζίνα-φωταγωγημένο γούπατο, για να ετοιμάσουν το ντίνερ. Κι εκεί πάνω στο μοσχαρίσιο νουά, να διαβεβαιώνουν η μία την άλλη πόσο ευτυχισμένες είναι.

Και πως θα έκαναν τα πάντα για τους άντρες τους. Για τα μάτια σου μόνο... ή μόνο για τα μάτια. Λίγη διαφορά έχει. Όχι πες μου, να μην κυλήσει τώρα το δάκρυ μου; Είναι η στιγμή που κόβει η μαγιονέζα.

Πες μου τώρα εσύ αν έχεις Θεό, που να συναντηθεί η κάθε ακοινώνητη, νεοφώτιστη, αδαής κυρία η οποία σε ένα παραλήρημα αισθητικού κρεσέντο, εξαντλεί το γούστο της σετάροντας την ημι-πολυτέλεια της μαρμαρίνης και του φερ φορζέ με τα κεντημένα πετσετάκια αραδιασμένα στη σειρά στα σκρίνια, με την γυναίκα που το κάθε τι στο χώρο της αποπνέει το προσωπικό αίσθημα του ωραίου, με μια έμφυτη κλίση προς το λιτό.

Πώς είναι δυνατόν αναρωτιέμαι, να αρέσει σε έναν πραγματικό άντρα, μια λαϊκιά γκόμενα; Με τίποτα. Στους «ενδιαφέροντες» άντρες, μπορεί να τους ξυπνήσει τον νταλκά η πιο λυκόσκυλο γκόμενα, καμία αντίρρηση και προσυπογράφω, «λαϊκιά» όμως ποτέ. Πώς μπορεί μια γυναίκα που τιμά το φύλο της, να κάνει παρέα με μια κυρία ανωτάτου που φέρνει προς την ανέραστη φιλοπτώχου, με κάτι από Ιβάνα Τραμπ; Όλοι αυτοί που πιστεύουν στα αλήθεια ότι θα βρουν μια μέρα την ενότητα-και μαζί την αιώνια ειρήνη πληρώνουν δυο φορές το μάρμαρο. Που θέλω να καταλήξω;

Η ανοχή προς το άτομό τους, τους χτυπάει κατακέφαλα, τους ραπίζει ανελέητα και τους διαλύει ολοκληρωτικά. Μέχρι που στο τέλος βγαίνουν πετσοκομμένοι από το ίδιο παράθυρο, από το οποίο μπήκαν. Φαρμακερή, ανηλεής αυτολύπηση; Ναι. Και βέβαια, για να εξηγούμαστε, δεν είναι κακό αυτό. Είναι όσο να πεις μια κάποια ανατροπή. Μια μέριμνα πες. Και για τους μεν και για τους δε.

«Αδράξατε την ευκαιρία»

Αντιμέτωπη με τη βία φαίνεται να βρίσκεται τον τελευταίο καιρό η Ευρώπη καθώς μέρα με τη μέρα όλο και πληθαίνουν τα κρούσματα βίας που εμφανίζονται, δεν θα αποτελούσε υπερβολή εάν πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πρόβλημα με δυο όψεις, για να μπορέσουμε όμως να εξάγουμε σαφή συμπεράσματα πρέπει να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Καταρχήν βλέπουμε ότι, υπάρχει η τάση τα πάντα σε καθημερινή βάση να διαστρεβλώνονται τόσο από τις κυβερνήσεις, όσο και από τους «εμπόρους του φόβου», σε αυτό το πλαίσιο τα διάφορα θεσμικά όργανα βλέποντας ότι η θεσμική κρίση βολεύει, αρχίζουν να βλέπουν την «παράβαση» ως τρόπο θερμικής επιβίωσης, το φαινόμενο αναπαράγει μια ιδιότυπη πολιτική νοοτροπία και διαβρώνει τόσο τον κρατικό μηχανισμό (πολιτικό σύστημα) όσο και το κοινωνικό σύνολο.

Παράλληλα, σε οπτικό επίπεδο, παρατηρούμε ότι γίνονται προσπάθειες να ελαχιστοποιούνται οι οπτικές συνέπειες ή δημιουργούνται για την αντιμετώπιση των συνεπειών διαφορετικά οπτικά προϊόντα, στην ουσία όμως κρύβουν το τοπίο, χωρίς να λύνουν το πρόβλημα. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ο εξαναγκασμένος εξαιτίας των οικονομικών δυσκολιών σε κοινωνική ακινησία πολίτης, τα προβλήματα κτλ σε αρκετές περιπτώσεις τον οδηγούν να φθάνει να ζητήσει ακόμη και από τα μέσα ενημέρωσης να τον σώσουν, δηλαδή βλέπουμε, ένα πρόβλημα, με δυο όψεις…
Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας καθένας και ανάλογα το γενικό βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο καταλαβαίνει τα πράγματα διαφορετικά, έτσι, όποιος έχει τη δυνατότητα – ικανότητα και το χρόνο για τους δικούς του λόγους αρχίζει να ασκεί βία, η κατάσταση όπως αποδείχθηκε από τα γεγονότα επηρεάζει ακόμα και εκείνους που δεν έχουν καμία σχέση με τα φαινόμενα. ( διασπορά της βίας).

Κατά αυτό τον τρόπο επαναλαμβάνονται και ξαναεπαναλαμβάνονται τα ιδία πράγματα χωρίς οι νέες κοινωνικές κινητικότητες και το «πνεύμα της εποχής» να μπορούν να ενσωματωθούν στο κοινωνικό γίγνεσθαι, βέβαια υπάρχει και η άποψη που λέει «carpe diem» μπορεί όμως να είναι εκτός κάποιου πλαισίου; τι στιγμή μάλιστα που όλο και περισσότεροι πολίτες τονίζουν ότι δεν νιώθουν ταύτιση με το πολιτικό σύστημα και η πλειοψηφία των πολιτικών δεν αποδέχεται με κανένα τρόπο αυτή τη συλλογιστική...

Άρση της απαγόρευσης για τις χειραποσκευές

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης διέταξε σήμερα την αναστολή της εφαρμογής της κοινοτικής νομοθεσίας σχετικά με τον κατάλογο που απαγόρευε τις χειραποσκευές των επιβατών στα αεροσκάφη.
Η ισπανική εφημερίδα elpais αναφέρει ότι η απόφαση ελήφθη μετά την καταγγελία πολίτη από την Αυστρία, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι δεν μπορεί κανείς να επιβάλει τον κατάλογο για ταξιδιώτες. Ο εν λόγω πολίτης κατά τον έλεγχο ασφαλείας στο αεροδρόμιο της Βιέννης δεν πέρασε τον έλεγχο επειδή μετέφερε αποσκευές τένις, ο πολίτης υποστήριξε ότι δεν έχει δημοσιευθεί στην επίσημη λίστα των απαγορευμένων αντικειμένων της Επίσημης Εφημερίδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε απάντηση στο αίτημα του αυστριακού πολίτη, η ΕΕ υποστηρίζει ότι "οι κανονισμοί του Συμβουλίου και της Επιτροπής έχουν δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τίθενται σε ισχύ από την ημερομηνία τους ή, ελλείψει αυτής, την εικοστή ημέρα μετά τη δημοσίευσή της. κάθε κανονισμός της ΕΕ που μπορεί να παράγει έννομα αποτελέσματα μόνον εάν έχει δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Περαιτέρω στην απόφαση τονίζεται ότι υπάρχει κάποια αντίφαση των κανόνων για την ασφάλεια των αερομεταφορών, διότι, πρώτον, ο κανονισμός 622/2003 έχει μυστικό παράρτημα που περιέχει τον κατάλογο των απαγορευμένων αντικειμένων, παράλληλα θεωρείται ότι ο κατάλογος είναι αναγκαίος.

Η απόφαση παρατηρεί ότι, δεδομένου ότι ο κατάλογος δεν έχει δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπορεί να επιβληθεί στους ιδιώτες και, επομένως, το παράρτημα , το οποίο, περιέχει τον κατάλογο "δεν έχει δεσμευτική ισχύ" στο βαθμό που να μπορει να επιβάλλει υποχρεώσεις στους ιδιώτες.

Kρίση & αναπτυξιακές προοπτικές

Η χρηματοπιστωτική κρίση είναι παντού μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, οι συνέπειες της δημιουργούν πρωτόγνωρες καταστάσεις οι οποίες επιφέρουν αισθητές αλλαγές στην πολιτικοκοινωνική λειτουργία και αντίληψη.

Στη χώρα μας ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της κρίσης είναι, η εμφανής ανεπάρκεια κεφαλαίων που δημιουργεί οικονομική στενότητα, αυξάνει το κόστος τους( των κεφαλαίων) και προκαλεί έντονο προβληματισμό στην κοινωνία.

Επίσης, η τρέχουσα πολιτικοοικονομική κατάσταση «δείχνει» ότι δεν «υπάρχουν» διαθέσιμα κεφάλαια για τις πραγματικές ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι, οι οικονομικές πολιτικές δεν απαντούν με τρόπο αποτελεσματικό στα κοινωνικά προβλήματα. Κατά τη γνώμη αρκετών αυτό συμβαίνει επειδή, οι περισσότεροι πολιτικοί είναι «δέσμιοι» και διαμορφώνουν θέσεις κάτω από την επιρροή των αντιλήψεων που επικράτησαν στην οικονομία κτλ τα τελευταία 20 χρόνια, ωστόσο σήμερα έχουν επέλθει, σε μια σειρά ζητημάτων, ουσιώδεις ανακατατάξεις.
Στη βάση αυτή, οι οικονομικές εξελίξεις σε συνδυασμό με το γενικευμένο κλίμα αβεβαιότητας που επικρατεί και δημιουργεί επισφαλής ισορροπίες σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, αλλά και η απουσία εκτίμησης- πρόβλεψης σε σχέση με την έκταση και τη διάρκεια της κρίσης κάνουν δύσκολη και τη δυνατότητα αξιοποίησης όλων εκείνων των παραγόντων που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν αξία, έτσι, η οικονομική απαισιοδοξία σε συνδυασμό με το χρόνο που χάνεται, αντί να παράγει, καταναλώνει αξία και μειώνει στο ελάχιστο τις ευκαιρίες για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.

Τα ανωτέρω σημαίνουν ότι, εκ των πραγμάτων, στο μέλλον, ως αποτέλεσμα και επειδή ελάχιστοι γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν στο νέο περιβάλλον, θα αυξηθούν τα δημόσια ελλείμματα, κατά πάσα πιθανότητα θα αυξηθεί το κόστος δημιουργίας θέσεων εργασίας, θα μειωθούν τα διαθέσιμα περιθώρια, από τη στιγμή που δεν θα υπάρχει προσέγγιση λειτουργικού & οργανωτικού ανασχεδιασμού, κτλ με άμεση συνεπεία να υπονομεύονται οι οικονομικοκοινωνικές αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας.Ένα άλλο, σημαντικό σημείο, καθόλου τυχαίο, είναι επίσης και το γεγονός ότι εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια οι οικονομικές πολιτικές που ακολουθηθήκαν σε μεγάλο βαθμό έχουν βλάψει τα συμφέροντα των χαμηλότερων και μεσαίων εισοδημάτων.

Σε αυτό το πλαίσιο οικονομικής λειτουργίας, τα τελευταία 9 χρόνια έγιναν και μεγάλες αυξήσεις στις τιμές βασικών αγαθών και υπηρεσιών με άλλοθι τις αυξημένες τιμές στην ενέργεια και τη σύγκλιση, οι συμαντικές αυξήσεις είχαν ως άμεση συνέπεια να μειωθεί σημαντικά η αγοραστική δύναμη του μέσου εισοδήματος, με ότι αυτό συνεπάγεται. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι λίγοι σήμερα εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το κράτος οφείλει να διαδραματίσει πλήρως το ρόλο του, δηλαδή να παράγει κατευθυντήριες γραμμές παρέμβασης, όχι μόνο διορθωτικά και εξαρτημένα κάνοντας «πολιτικό μοντάζ» ως προς τις πολιτικές εξελίξεις , αλλά και πρωτοβουλιακά, χωρίς προκαταλήψεις, στο επίπεδο των συντελεστών παραγωγής, με ταυτόχρονο, ως πρωτεύων ζήτημα, αναπροσανατολισμό σε βασικούς τομείς. Βέβαια, εδώ κάποιοι ίσως πουν ότι το κράτος δεν μπορεί να είναι κεντρικός παράγων της οικονομικής δραστηριότητας, μπορεί όμως να είναι παράγων!, χωρίς αυτό να σημαίνει «κρατικό παρεμβατισμό», ή μείωση της ανταγωνιστικότητας και του ρόλου του ιδιώτη στην οικονομίαhttp://vasiliostsamis.wordpress.com/

Υπό τον έλεγχο του κράτους η Lloyds

Η κυβέρνηση του Ηνωμένου βασιλείου ανακοίνωσε ότι μετά την επιτυχή κατάληξη των διαπραγματεύσεων θα αναλάβει τον έλεγχο της πλειοψηφίας της τράπεζας Lloyds Banking Group, σε αντάλλαγμα για την κάλυψη των ζημιών £ 260bn του ομίλου. Η κυβέρνηση μεταξύ άλλων αναλαμβάνει την υποχρέωση να καλύψει τα δάνεια της τράπεζας και σε αντάλλαγμα το ποσοστό του κράτους στην τράπεζα θα φτάσει από το 43% σε 65% - με προοπτική να φτάσει στο μέλλον το 77%. Παράλληλα με την απόκτηση των επιπλέον μετοχών αναλαμβάνει και τη δέσμευση να χορηγεί δάνεια σε επιχειρήσεις και ιδιώτες.
Οι τρέχουσες εξελίξεις δείχνουν ότι, σε μεγάλο βαθμό οι διαστάσεις της κρίσης έχουν επηρεάσει σημαντικά τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικοοικονομικού συστήματος, σε παγκόσμιο επίπεδο. Εκ των πραγμάτων, διαπιστώνεται ότι οι κυβερνήσεις προσπαθούν να επηρεάσουν τους παράγοντες εκείνους που δημιούργησαν την οικονομική κρίση, δηλαδή να αντιμετωπίσουν την «ρίζα» του προβλήματος, σε συνάρτηση με το γενικότερο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Οι κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης

Η εξελισσόμενη οικονομική κρίση και οι κοινωνικές επιπτώσεις που δημιουργεί έχουν αρχίσει και στη χώρα μας να αυξάνουν τα άτομα που αντιμετωπίζουν έλλειψη στέγης. Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας οι άστεγοι στη χώρα μας αγγίζουν περίπου τις 80.000.

Ανάμεσα στους πολίτες που αντιμετωπίζουν έντονα προβλήματα στέγης είναι και οι αποφυλακισμένες μητέρες, ως γνωστό στη χώρα μας οι υφιστάμενες κοινωνικές δομές για άτομα προερχόμενα από τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού δεν είναι σε επαρκή βαθμό αναπτυγμένες, σύμφωνα με στοιχεία το δίκτυο αποκατάστασης των αποφυλακισμένων δεν είναι κατάλληλα οργανωμένο και οι δράσεις που αναπτύσσονται για τους πληθυσμούς που ζουν στο δρόμο είναι ελάχιστες. Έτσι, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που, μητέρες με τα παιδιά τους βρίσκονται κυριολεκτικά στο δρόμο μετά την αποφυλάκιση τους.

Χαρακτηριστικό στοιχείο της ολοένα επιδεινούμενης κατάστασης είναι το περιστατικό που συνέβη χθες βράδυ στον Πύργο. Μητέρα με τα εφτά παιδιά της κατέφυγε στην είσοδο του δημαρχείου της πόλης μην έχοντας και μη ξέροντας που αλλού να πάει μετά την αποφυλάκισή της. Μπροστά στη δυσάρεστη κατάσταση, (που δύσκολα μπορεί κανείς να περιγράψει με μερικά μόνο λόγια), οι δημοτικές αρχές και η αστυνομία μετέφεραν την πολυμελή οικογένεια στο νοσοκομείο της πόλης.

Η μεταφορά όμως στο νοσοκομείο δεν έλυσε το πρόβλημα των αστέγων και απόρων, όλοι συμφωνούν ότι, χρειάζεται να υπάρχει για την αντιμετώπιση, σε μόνιμη βάση, ειδική υποστηρικτική βοήθεια (υποστηρικτικός μηχανισμός-δίκτυο) προσαρμοσμένη στις ανάγκες της οικογένειας που αντιμετωπίζει το πρόβλημα και αυτό επειδή, (όπως και να τα λέμε εδώ), η σκληρή πραγματικότητα του δρόμου, ειδικά στις μεγάλες πόλεις, όπου το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, δεν είναι εύκολη υπόθεση και κανένας δεν θα ήθελε να βρεθεί σε μια τόσο δύσκολη θέση.

Οικονομική κρίση & πολιτικές διαστάσεις

Από τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας βλέπουμε ότι η χώρα διέρχεται μια περίοδο η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περίοδος εντυπωσιακής κάμψης. Η οικονομική κρίση ως βασικό υπαρκτό πολιτικοκοινωνικό πρόβλημα αλλά και τα χρέη του παρελθόντος που χρειάζονται 12 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως μόνο για τους τόκους δημιουργούν αναπόφευκτα μια δυσάρεστη ατμόσφαιρα.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες το σύνολο του πληθυσμού βρίσκεται προ αδιεξόδου, το μέλλον φαντάζει δύσκολο και σχεδόν όλοι ψάχνουν να βρουν τρόπο διεξόδου από τις σύνθετες επιπτώσεις που δημιουργεί η οικονομική κρίση αλλά και το κατά γενική ομολογία ρευστό πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον. Οι αβεβαιότητες όμως δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στην πολιτική και κοινωνική λειτουργία, ειδικά όταν μια χώρα έχει μάθει να κινείται στον καθημερινό της βίο σε ρυθμούς που ως προτεραιότητα η πειθαρχία έχει περιορισθεί στην καθαρά θεωρητική προσέγγιση, χωρίς σαφή ορισμό. Είναι επίσης γνωστό ότι η έννοια της πειθαρχίας( πειθαρχία και ελευθερία δεν είναι αντίρροπες έννοιες) έχει στενή σχέση με την αξιοπιστία(ιδιότητα να εμπνέεις εμπιστοσύνη) της οποίας, η πειθαρχία προηγείται..
Υπό αυτή την έννοια, δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι ο πολίτης ακόμη και για απλά καθημερινά ζητήματα συναντά εμπόδια και ταλαιπωρείται, όλα εξαρτώνται από το «μεσάζοντα», χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα πραγματικά δεδομένα, οι δημόσιες υπηρεσίες κτλ έχουν γίνει παραρτήματα, επομένως το πρόβλημα της κρίσης είναι αρκετά μεγάλο, έχει βαθιές ρίζες και δεν αντιμετωπίζεται με ημίμετρα, αναδιατάξεις ή ανατοποθετήσεις.
Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας, ως φυσικό επακόλουθο, κυριαρχούν οι αντιφάσεις, τα πάντα κινούνται σε ρυθμούς πρόχειρης αντιμετώπισης με πρόχειρο- γραφήματα, μόνο έτσι ερμηνεύεται η μη επίλυση και των ποιο «στοιχειωδών εκκρεμοτήτων», οι περισσότεροι περιμένουν να λυθούν τα πράγματα μόνα τους, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η έννοια του μακρο κινδύνου.

Σε κάθε, όμως, περίπτωση, η προβληματική σχέση μεταξύ πολίτη- κράτους-μμε κτλ διαβρώνει σε μεγάλο βαθμό την κοινωνική συνοχή, μειώνει την παραγωγική ικανότητα της οικονομίας, περιθωριοποιεί, παράγει μια σύνθετη αλληλουχία επιπτώσεων, αλλά, και, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη διαδικασία της πολιτικής και στη διαδικασία άσκησης ελέγχου(governance). Από την άποψη αυτή, η αντίληψη της τρέχουσας κατάστασης και των παραγόντων κινδύνου μπορεί να αποδειχθεί σημαντική.

Ιστορίες της καθημερινότητας

Η πολυδιάστατη παγκόσμια κρίση είναι γεγονός ότι προκαλεί σε οικονομικό επίπεδο αναστάτωση, αμφισβήτηση και, σε συνδυασμό με τον αντιπαραγωγικό προσανατολισμό της οικονομίας μας διαμορφώνει ένα περίεργο κοινωνικό κλίμα.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι λογικό τα προβλήματα να οξύνονται.
Δυο από τα πιο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι το δημογραφικό και η ερήμωση της υπαίθρου. H σημερινή κατάσταση και η προοπτική των εξελίξεων ίσως δημιουργήσουν συνθήκες συρρίκνωσης. Κατά πολλούς, σύμφωνα με την εξέλιξη των πραγμάτων και τους ρυθμούς που ακολουθούμε δύσκολα θα δημιουργηθούν συνθήκες διόρθωσης. Τα στοιχεία που δείχνουν τη δεινή θέση που βρίσκονται τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας, των οποίων τη θέση επιδείνωσε η οικονομική κρίση, η μείωση των εργαζομένων και οι ελάχιστες δυνατότητες ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού για οικονομική δράση πιστοποιούν το πρόβλημα.
Από την άλλη πλευρά χιλιάδες είναι και, οι νέοι και οι νέες που είτε επειδή είναι άνεργοι, είτε για άλλους λόγους δεν μπορούν να βρουν άλλον/η για να δημιουργήσουν οικογένεια, το γενικότερο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον μειώνει και τις πιθανότητες αυτό οργάνωσης για την επιτάχυνση της «αυθόρμητης» αποκατάστασης. Τέλος και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις στις επόμενες δεκαετίες και εάν δεν ληφθούν άμεσα δραστικά πρόσθετα μέτρα με καταρχήν κατανόηση της φύσης και του μεγέθους της κατάστασης το πρόβλημα θα λάβει απεριόριστες διαστάσεις απειλής.