Ως γνωστό, την 1η Δεκεμβρίου 2009 τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη της Λισαβόνας, μια συνθήκη που ήρθε για να αναπροσαρμόσει τον ενιαίο χώρο αλλά και να βάλει την πολιτική και οικονομική ταυτότητα σε ένα κοινό πλαίσιο λειτουργίας, δεδομένου ότι η έλλειψη ισορροπίας μεταξύ της οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης και οι οικονομικές ανισορροπίες βορά νότου παρήγαγαν δομικά προβλήματα που εκ των πραγμάτων έβαζαν το ενιαίο νόμισμα σε περιπέτειες με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την αδυναμία σχεδόν των 2/3 της ζώνης του ευρώ να ικανοποιήσουν τα κριτήρια του συμφώνου σταθερότητας.
Στις χώρες που ξέφυγαν από τα όσα προέβλεπε το σύμφωνο σταθερότητας (60% χρέος, 3% έλλειμμα) περιλαμβάνονταν όλες οι μεγάλες χώρες της ζώνης του Ευρώ με την Ιταλία, την Ισπανία, την Γαλλία και την Γερμανία να βρίσκονται μεταξύ των χωρών που λόγω του μεγάλου οικονομικού εκτοπίσματος τους απειλούσαν με κατάρρευση τη δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν δεν εμφανίζονταν ως τείχος προστασίας, η κρίση χρέους που τους έδωσε χρόνο να ανασυνταχθούν.
Όπως είναι φυσικό, το ενδεχόμενο μιας κρίσης λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν οι μεγάλες οικονομίες θα είχε σε μακροπρόθεσμη βάση σημαντικό κόστος και πολλαπλάσια προβλήματα από αυτά που δημιούργησε η μεταφορά του βάρους των ευρωπαϊκών προβλημάτων στην ελληνική κρίση χρέους καθώς η ελληνική περίπτωση είναι ελεγχόμενη εξαιτίας του μικρού εκτοπίσματος της ελληνικής οικονομίας.
Βέβαια, η Ελλάδα εξαιτίας των χρόνιων προβλημάτων που αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει μπορούσε εύκολα να εξελιχθεί σε αδύναμο κρίκο, όπως και έγινε με την τεχνητή αύξηση του ελλείμματος στο τέλος του 2009 , μετά τις εκλογές, εξέλιξη η οποία λειτούργησε ως βατήρας για την παγκόσμια εκτίναξη της κρίσης χρέους.
Από τότε και παρά τα πρωτοφανή οικονομικά μέτρα, καταστρέφεται συνολικά η οικονομική βάση πάνω στην οποία λειτουργούσε η ελληνική οικονομία χωρίς να υπάρχει από την κυβέρνηση πρόταση/ απάντηση, το χρέος αυξάνεται και τα καθημερινά προβλήματα συνεχώς πολλαπλασιάζονται χωρίς κανένας από την κυβέρνηση να δώσει λογαριασμό στην κοινωνία.
Για παράδειγμα, η μείωση των μισθών απέφερε λιγότερες δαπάνες , απέδωσαν χ πόσο στο έλλειμμα, οι φόροι στα καύσιμα έφεραν χ έσοδα στο κράτος τα χρήματα δαπανήθηκαν για τα χ έξοδα.
Γιατί δεν έχουν δώσει στην δημοσιότητα κατάλογο με την τελική κατάληξη των χρημάτων που δανειζόμαστε από την τρόικα;
Δεν μπορεί να συνεχίσουν να μας λένε ότι πληρώνουν μισθούς και συντάξεις με τα δάνεια όταν οι συντάξεις έχουν προπληρωθεί από τους ασφαλισμένους και οι μισθοί πληρώνονται από τα έσοδα του προϋπολογισμού.
Δεν μπορεί να μας βάζουν σε μια περιπέτεια που διαβρώνει τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας , χωρίς να εξηγούν το γιατί; ή να περιμένουν, λες και βρισκόμαστε στην ζούγκλα, να μπορέσει να ανταπεξέλθει χωρίς εφόδια και ευκαιρίες ο ελληνικός λαός, όταν μάλιστα αυτοί που πλήττονται περισσότερο είναι οι ίδιοι που πλήττονταν όλες τις εποχές. Η μπορούμε όλοι εμείς να δεχτούμε να βρεθούν στον πάτο τα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας για να μπορέσει να ανακαλύψει την ποιότητα η ρηχή κουλτούρα της μεγαλοαστικής μπουρζουαζίας;
Συνεπώς, η κυβέρνηση ούτε πολιτικούς στόχους έχει, ούτε απαντήσεις μπορεί να δώσει καθώς δεν έρχεται ούτε σε μερική αντίθεση με την γενική κατεύθυνση του επιδιορθωτικού πολιτικού λόγου που προωθούν τα κυρίαρχα οικονομικά κέντρα, κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό για να επιβιώσει πολιτικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου