Αν είχες μπάρμπα στην κορώνη βολευόσουν στο δημόσιο, αν είχες χρήματα πλήρωνες για να τακτοποιήσεις εύκολα και γρήγορα την ανέγερση του αυθαιρέτου, διπλά στο κύμα, για να αγοράσει το δημόσιο ακόμη και καρφίτσες κάποιοι τα “έπαιρναν” και διάφορα άλλα που είναι γνωστά στον καθένα μας. Ότι ήθελε έκανε ο καθένας χωρίς να υπάρχει ενδεχόμενο άσκησης πειθαρχικής δίωξης ή άλλων μέτρων.
Βασικός “παίχτης” στην όλη ιστορία ήταν το “σύστημα πασοκ” που κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια μεταβάλλοντας, στα μέτρα του , τον τρόπο οργάνωσης του κράτους να κατασκευάσει έναν ανθεκτικό και ευέλικτο μηχανισμό κοινωνικού ελέγχου που διασφάλιζε “εύκολη” στην λογική των μηδενικών προβλημάτων κυβερνητική θητεία.
Το πεδίο εφαρμογής της εν λόγω πολιτικής επεκτείνονταν σε κάθε πτυχή των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων προκείμενου να μπορούν να εγκλωβίζουν τον αυθορμητισμό της κοινωνίας και έτσι, να διαμορφώνουν μία συλλογική συνείδηση με κεντρικό ζητούμενο κάθε πλευράς το βόλεμα, είτε στην εξουσία, είτε για την ικανοποίηση του ατομικού ζητούμενου, πολλές φορές σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Η ικανοποίηση του ατομικού ζητούμενου στη βάση του “λεφτά υπάρχουνε” ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που προεκλογικά έσπρωξε αρκετούς ψηφοφόρους να ξαναψηφίσουν πασοκ.
Όταν το πασοκ ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας, το 2009, γνώριζε εκ των προτέρων ότι τα περιθώρια θα είναι ασφυκτικά πιεσμένα εξαιτίας των συνθηκών που είχαν δημιουργήσει στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον η κατάρρευση της λιμαν μπραδερσ και ειδικότερα τα δομικά προβλήματα της ευρωζώνης. Στο εσωτερικό μέτωπο τα διαχρονικά προβλήματα, όπως η χαμηλή ανταγωνιστικότητα/παραγωγικότητα - έλλειψη καινοτομίας της ελληνικής οικονομίας δεδομένου ότι έχουμε πάψει προ πολλού να δημιουργούμε νέες θέσεις εργασίας και ένα μεγάλο τμήμα της παραδοσιακής εργασίας έχει “καταληφθεί” από αλλοδαπούς, που ήρθαν απρόσκλητα , είχαν αλλάξει προς το χειρότερο την ταυτότητα της χώρας .
Για όλους αυτούς τους λόγους ήταν ανέφικτη η διακυβέρνηση με όρους παρελθόντος, παράλληλα είχαν, όπως αποδείχθηκε,( ο δικός μας άνθρωπος στην Ελλάδα είχαν πει τα χρηματοοικονομικά κέντρα σε δηλώσεις τους) να εξυπηρετήσουν πολιτικές δεσμεύσεις και εξαρτήσεις έναντι των διεθνών πατρώνων τους. Κατά συνέπεια, έπρεπε να βρουν ένα ισχυρό άλλοθι για να κυβερνήσουν χωρίς η κοινωνία να καταλάβει τις πραγματικές τους προθέσεις.
Η έξωθεν επιβολή των σκληρών μέτρων ήταν μια δικαιολογία που βόλευε καθώς επικοινωνιακά λειτούργησε ως εργαλείο κοινωνικού έλεγχου και παρεμπόδισης των Ελλήνων να αποκτήσουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα μέσα στην ίδια τους την χώρα.
Το γεγονός αποδεικνύει και η αξιολόγηση των επιδράσεων της κυβερνητικής πολιτικής. Ο ελληνικός λαός θυματοποιήθηκε και παραβιάστηκαν ατομικές του ελευθερίες όχι για να εξυπηρετηθούν εγχώριοι στόχοι, κύριο αντικείμενο της εφαρμοζόμενης πολιτικής είναι ο μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας προκείμενου έτσι να εξυπηρετηθούν διεθνοπολιτικού χαρακτήρα παίγνια.
Όσο τώρα θα αυξάνεται η αλληλεξάρτηση μας, τόσο θα αυξάνονται και οι ζημίες για την ελληνική κοινωνία.
Συμπερασματικά, η ελληνική κοινωνία πρέπει να καταλάβει ότι με την παρούσα κυβέρνηση έχει εμπλακεί σε ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος όπου η ζημιά μας είναι κέρδος των άλλων με ότι αυτό συνεπάγεται για την εγχώρια οικονομική και κοινωνική προοπτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου