Σύμφωνα με το σύνταγμα της χώρας, ‘όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα’Εκ πρώτης όψεως φαντάζει αυτονόητο, στην ελληνική περίπτωση όμως η κυβέρνηση αν και εκλέχτηκε για να εκφράσει τη βούληση των πολιτών, δύσκολα μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός εκφράζεται επαρκώς.
Πως θα μπορούσε άλλωστε να εκφραστεί όταν σύμφωνα με πράγματι καταγεγραμμένα στοιχεία ψήφισε μια κυβέρνηση που προεκλογικά παρουσίασε ένα τελείως διαφορετικό πρόγραμμα από αυτό που εφαρμόζει μετεκλογικά.
Με άλλα λόγια επειδή η κυβέρνηση γνώριζε ότι δύσκολα ο ελληνικός λαός θα δέχονταν την οικονομική πολιτική που υπαγόρευσε το μνημόνιο παρακάμφτηκε με μεθόδους που θα ζήλευε και η μαφία για στόχους που όπως όλα δείχνουν σε καμιά περίπτωση δεν ωφελούν την κοινωνία. Αυτό όμως που είναι πέρα και έξω από κάθε λογική είναι το γεγονός ότι σε καιρό ειρήνης η χώρα βρίσκεται κάτω από μια ιδιότυπη επίβλεψη συμβουλίου ελέγχου, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της κατάστασης το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση έφτασε πρόσφατα σε σημείο να διαφωνεί με την τρόικα, ( με φτηνές δικαιολογίες για να καλύψει τα αδικαιολόγητα) για εσωτερικά ζητήματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων του ελληνικού κοινοβουλίου.
Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας η κυβέρνηση αντλεί νομιμοποίηση κυρίως από την προσφορά ή όχι οικονομικών ανταλλαγμάτων στα μεγάλα εγχώρια και διεθνή συμφέροντα και από το κατά πόσο η πολιτική διαδικασία εξυπηρετεί την οικονομική πολιτική του ΔΝΤ. Το γεγονός ότι με την έλευση του ΔΝΤ στην Ευρώπη μπήκαν στην «κατάψυξη», σε αρκετά σημεία, τόσο το ελληνικό σύνταγμα, όσο και η συνθήκη της Λισαβόνας είναι ενδεικτικό στοιχείο υπονόμευσης και εκτροπής των δημοκρατικών θεσμών. ( Για παράδειγμα, το άρθρο 3 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει λόγο για ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη, σταθερότητα τιμών, πλήρη απασχόληση κ. α. Στην μετά μνημόνιο εποχή ακόμη και η έκθεση της ΤτΕ για τη νομισματική πολιτική συντάσσεται πλήρως με τις επιταγές του ΔΝΤ και προτείνει, μεταξύ άλλων, την ανάγκη προώθησης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, δλδη η κεντρική τράπεζα βρίσκεται, σε θεμελιώδη ζητήματα, σε διαφορετική κατεύθυνση απ' όσα ορίζει το σύνταγμα της χώρας και η συνθήκη της Λισαβόνας που τέθηκε σε ισχύ πριν ένα χρόνο)
Κατ' αυτό τον τρόπο τα κοινωνικά δικαιώματα, αν και αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την δημοκρατική σταθερότητα και την οικονομικοκοινωνική ανάπτυξη, δεν προστατεύονται και περιθωριοποιούνται γεγονός που αποδεικνύεται και από όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο χρόνο, αν σκιαγραφήσουμε όσα συνέβησαν θα δούμε ότι παρόλο που υπήρχαν σοβαρές διαμαρτυρίες η κυβέρνηση επικαλέστηκε σε όλες τις περιπτώσεις το μνημόνιο ή την τρόικα για να αποφύγει την κοινωνία.
Εν ολίγοις: η κυβέρνηση από τη μια πλευρά αξιολογεί και προτείνει υπό την πίεση των ισχυρών και από την άλλη με λαϊκίστικες πολιτικές πρακτικές προσπαθεί να ξεπεράσει τις επιβλαβείς συνέπειες που δημιουργούν στην κοινωνία τα αποτελέσματα της πολιτικής του μνημονίου.
Κατ' αυτό τον τρόπο τα κοινωνικά δικαιώματα, αν και αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την δημοκρατική σταθερότητα και την οικονομικοκοινωνική ανάπτυξη, δεν προστατεύονται και περιθωριοποιούνται γεγονός που αποδεικνύεται και από όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο χρόνο, αν σκιαγραφήσουμε όσα συνέβησαν θα δούμε ότι παρόλο που υπήρχαν σοβαρές διαμαρτυρίες η κυβέρνηση επικαλέστηκε σε όλες τις περιπτώσεις το μνημόνιο ή την τρόικα για να αποφύγει την κοινωνία.
Εν ολίγοις: η κυβέρνηση από τη μια πλευρά αξιολογεί και προτείνει υπό την πίεση των ισχυρών και από την άλλη με λαϊκίστικες πολιτικές πρακτικές προσπαθεί να ξεπεράσει τις επιβλαβείς συνέπειες που δημιουργούν στην κοινωνία τα αποτελέσματα της πολιτικής του μνημονίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου