Παράγοντας αστάθειας οι μη καταγεγραμμένοι μετανάστες

Κατά πως όλα τα επίσημα στοιχεία δείχνουν, δεν υπάρχει καμία αξιόπιστη εκτίμηση για τον ακριβή αριθμό των αλλοδαπών που βρίσκονται στην εθνική επικράτεια. Το μέγεθος του προβλήματος είναι τεράστιο καθώς ο αριθμός αυτός αλλάζει καθημερινά και ένας μεγάλος αριθμός, εκτός τους νόμιμα διαμένοντες στην χώρα, βρίσκεται και εργάζεται χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα (βίζα εισόδου ) και άδεια παραμονής με ότι αυτό συνεπάγεται, τόσο σε ότι αφορά την στυγνή εκμετάλλευση τους, όσο και για τα έσοδα που χάνει το δημόσιο, κ.α(εισφοροδιαφυγή, δημογραφική εκτροπή.)
Από την άλλη πλευρά η καταγραφή είναι ιδιαίτερα δύσκολη καθώς η τοπική αυτοδιοίκηση που θα μπορούσε σε συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές να συνεισφέρει σε αυτό τον τομέα δεν έχει αρμόδια υπηρεσία καταγραφής σε συνεχή και πραγματικό χρόνο.
Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να φτάνουν στον νομό Ηλείας μετανάστες- πρόσφυγες και να μην υπάρχει καταγραφή ή και online σύστημα σε πανελλαδική κλίμακα το οποίο να ενημερώνεται σε καθημερινή βάση.
Για να αντιμετωπιστεί η ολοένα αυξανόμενη εισροή μεταναστών είναι ένα ζήτημα που αφορά κυρίως στην θωράκιση των εξωτερικών συνόρων.
Από την στιγμή όμως που δεν έχουμε φτάσει ως χώρα να μπορούμε να προστατεύσουμε, για ποικίλους λόγους, επαρκώς τα σύνορα μας, χρειάζεται και πολιτική διαχείρισης που θα οργανώνει, θα συντονίζει και θα παρακολουθεί την ροή των μεταναστών στο εσωτερικό της χώρας.
Σε παλαιότερο άρθρο έλεγα ότι το ποσοστό των μεταναστών δεν μπορεί να υπερβαίνει σε βάθος χρόνου το 5% του συνόλου των μόνιμων κατοίκων της κάθε περιοχής, για πολλούς λόγους.
Δεδομένου ότι μέσα στον Μάιο θα διεξαχθεί η απογραφή πληθυσμού, οι μη νόμιμα διαμένοντες στη χώρα χρειάζεται να απογραφούν σε ξεχωριστό έντυπο από τους νόμιμα διαμένοντες και τους μόνιμους κατοίκους, ετσι η χώρα θα αποκτήσει μια πιο σαφή εικόνα για το ζήτημα και θα μπουν οι βάσεις για την δημιουργία σε πανελλαδική κλίμακα online συστήματος και κατ’ επέκταση διαχείριση με βάση την πληθυσμιακή απογραφή, ώστε να μην φτάσουμε στο μέλλον να μετατραπεί η μεγάλη συγκέντρωση πληθυσμού προσφύγων σε παράγοντα περαιτέρω αστάθειας και ανασφάλειας για την Ελλάδα, καθώς η αυξανόμενη ροή δημιουργεί ένα ευρύ φάσμα φόβων και προβλημάτων που χρειάζεται να αντιμετωπισθούν πριν τεθούν σε ισχύ.

Ελλάδα: Η ευκαιρία των επενδυτών / κερδοσκόπων

Οι οικονομικές συνέπειες της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι πλέον ορατές σε κάθε γωνιά της χώρας, σε κάθε σπίτι, παντού στον πραγματικό κόσμο.
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση φαίνεται ότι κούρασε και κουράστηκε. Η εικόνα και η αίσθηση που προκαλούν θυμίζει βάλτο. Παγιδεύτηκαν στο μνημόνιο και καθηλώνουν την κοινωνία για την διατήρηση των κεκτημένων.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος όμως δεν είναι η αποφυγή της οικονομικής χρεοκοπίας. Φαίνεται πια ξεκάθαρα ότι η οικονομική πολιτική είναι το όχημα του ΔΝΤ και όσων βρίσκονται πίσω από την πολιτική του για να δημιουργήσουν μια κοινωνία των 2/3 στον νότο της Ευρώπης. Η επέκταση της φτώχειας και η αύξηση της ανεργίας είναι αδιάψευστοι μάρτυρες αυτής της πραγματικότητας. Δεν θα ήταν μάλιστα υπερβολή να πούμε ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην αρχή μιας ιδιαίτερα δύσκολης δεκαετίας.
Ποια σημαντικά προβλήματα, για παράδειγμα, αντιμετωπίζει ο οδικός χάρτης που παρουσίασε πριν το Πάσχα ο πρωθυπουργός της χώρας;
Αντιμετωπίζει τα λουκέτα και την ανεργία ή πουλά σε ξένα συμφέροντα κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας σε ιδιαίτερα χαμηλή τιμή, χωρίς μάλιστα να διατηρεί το κόστος εργασίας στα επίπεδα που ήταν πριν την κρίση!

Γιατί οι ξένοι επενδυτές που θέλουν να αγοράσουν την ΔΕΗ δεν κατασκευάζουν δικές τους μονάδες παραγωγής ρεύματος και θέλουν αποκλειστικά την ΔΕΗ, για να σωθεί όπως λέει η κυβέρνηση η χώρα;

Mήπως τελικά οι κερδοσκόποι εκμεταλλεύονται την ευκαιρία για να αυξήσουν τα κέρδη τους;
Με ποιανού εντολή, στο κάτω - κάτω ο κ. Παπανδρέου αποφασίζει "ετσι-θέλικα" να πουλήσει εν μέσω κρίσης την δική μας περιουσία!
ή οι επιπλέον φόροι και περικοπές που θα φέρει το νέο πακέτο μέτρων υπάρχει περίπτωση να φέρουν ανάπτυξη και να αντιμετωπίσουν σε μακροπρόθεσμη βάση το πρόβλημα του χρέους ή θα περιμένουμε να μας ξανά- σώσει, όπως μας έσωσε το μνημόνιο, ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης του ευρώ;

Η Αργεντινή μετά το ΔΝΤ

Νόμο που περιορίζει την πώληση γης σε αλλοδαπούς πρότεινε η πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντες προκειμένου να περιορίσει την περαιτέρω αγορά γης από ξένους επενδυτές.
Στην Αργεντινή η εμπλοκή του ΔΝΤ έφερε εξοντωτικά οικονομικά μέτρα λιτότητας γεγονός που οδήγησε πάνω από το 60% του πληθυσμού να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Στα τέλη του 2001 η κρίση οδήγησε την κοινωνία στους δρόμους με αποτέλεσμα να απαγορευθεί η ανάληψη μετρητών από τις τράπεζες πέραν του ποσού των 250 δολαρίων το μήνα.
Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, οδομαχίες, κ.α. οι δανειστές και το ΔΝΤ διέγραψαν το 75% του χρέους και δέχθηκαν την αποπληρωμή των υπολοίπων με προνομιακούς όρους.
Την εποχή εκείνη το πρόγραμμα που επέβαλε το ΔΝΤ και η συνακόλουθη εξαθλίωση μεταβίβασε ένα τμήμα της δημόσιας και της ιδιωτικής περιουσίας στα χέρια ξένων με άμεσο αποτέλεσμα σήμερα ένα μεγάλο κομμάτι του εθνικού χώρου να ανήκει σε ξένους επενδυτές, χωρίς κανένας να γνωρίζει ποιο είναι το ποσοστό των εκτάσεων σε ολόκληρη τη χώρα που είναι τώρα στα χέρια των ξένων.
Με το νέο νόμο η αγροτική γη που ανήκει στο ξένο κεφάλαιο δεν θα μπορεί να υπερβαίνει το 25% του μεγέθους του κάθε δήμου.
«Η Αργεντινή θέλει να είναι μια φυσιολογική και σοβαρή χώρα , που θα υπερασπίζεται, φροντίζει και προστατεύει την εθνική κληρονομιά της», δήλωσε η πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντες κατά την κατάθεση του νόμου.

Το μνημόνιο απέτυχε παταγωδώς

Στο 142,8% του ΑΕΠ ανήλθε το δημόσιο χρέος το 2010 και ήταν το ηψηλότερο σε ποσοστό του ΑΕΠ όχι μόνο στην ευρωζώνη αλλά και στο σύνολο της ΕΕ. Σε απόλυτους αριθμούς το χρέος αντιστοιχεί σε 328,5 δις ευρώ. To έλλειμμα ανήλθε στο 10,5%, ήτοι 24,1 δις ευρώ.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι παρά την σημαντική μείωση των δημόσιων δαπανών το έλλειμμα παραμένει υψηλο γεγονός που φανερώνει ότι η ελληνική οικονομία ουσιαστικά έχει χρεοκοπήσει καθώς από την μια πλευρά βάζει την κοινωνία σε μεγάλες περιπέτειες και από την άλλη πλευρά αυξάνει τις αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα του μνημονίου.
Με δεδομένο ότι η ανεργία αυξάνεται, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ μεταξύ Μαρτίου ’10 και Μαρτίου ’11 οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 16,33% (854.462 από 734.509) και μειώθηκαν κατά 19,73% οι προσλήψεις, η κατάσταση μέσα στους επόμενους μήνες, σε ότι αφορά τα έσοδα του δημοσίου, αναμένεται να επιδεινωθεί δραματικά.

Ιδιαίτερα αρνητική επίδραση, τόσο στην πραγματική οικονομία, όσο και στην μέση οικογένεια ασκεί και η αυξημένη εξαιτίας των φόρων τιμή των καυσίμων καθώς οι φόροι στην μέση τιμή της αμόλυβδης ξεπερνούν το ένα ευρώ ανά λίτρο, γεγονός που αναγκάζει χιλιάδες πολίτες να μειώνουν στο ελάχιστο τις ανάγκες τους με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για τα δημόσια έσοδα, όσο και για την κινητικότητα της κοινωνίας.
Η δημιουργηθείσα κατάσταση, ως αποτέλεσμα της πολιτικής του μνημονίου αποδεικνύει ότι υπάρχει αναντιστοιχία ανάμεσα στους γενικούς στόχους που αρχικά έθεσε ( έξοδος στις αγορές, ανάκαμψη, κ.α.) και το αποτέλεσμα, γεγονός που καθιστά αναγκαιότητα την χάραξη μιας διαφορετικής πολιτικής πορείας στη βάση διαφορετικής πρότασης .

‘Κλείδωσαν’ τον τροχό της ανάπτυξης για τους Έλληνες

Η απονομή της δικαιοσύνης προχωρά με ιδιαίτερα αργούς ρυθμούς, στα σχολεία προσλαμβάνονται εκπαιδευτικοί με 4 ώρες την εβδομάδα ή σε πολλές ειδικότητες οι ώρες δεν καλύπτονται, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν έχουν το απαιτούμενο στη βάση των αναγκών προσωπικό να κάνουν σωστά τη δουλειά τους με αποτέλεσμα να υπάρχει φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή κ.α, τα δημόσια έργα έχουν κολλήσει, στα νοσοκομεία υπάρχει έλλειψη προσωπικού, γενικότερα υπάρχει μεγάλο έλλειμμα ανθρώπινου δυναμικού σε κλάδους με μεγάλη συμμετοχή στην αγορά εργασίας την ίδια ώρα που η ανεργία αυξάνεται αλματωδώς με οδυνηρές επιπτώσεις τόσο για τους ανέργους, όσο και για την οικονομία από την στιγμή που μειώνεται δραματικά το ΑΕΠ ανά κάτοικο με άμεση συνέπεια να συρρικνώνεται ο μέσος όρος φόρου ανά φορολογούμενο.
Ιδιαίτερα προβληματική είναι και η κατάσταση στον ιδιωτικό τομέα καθώς οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καταστήματα, ο κλάδος των κατασκευών, κ.α. αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ή κλείνουν επειδή δεν μπορούν να αντέξουν στον ανταγωνισμό κυρίως εξαιτίας της αύξησης των πάγιων εξόδων, τη μείωση των δαπανών και την πτώση της ζήτησης, γεγονός που περιορίζει σημαντικά την αυτοαπασχόληση καθώς οδηγεί στην συρρίκνωση παραδοσιακούς κλάδους της οικονομίας και αυξάνει την μακροχρόνια ανεργία.
Στον πρωτογενή τομέα η έλλειψη στρατηγικής σε συνδυασμό με την συγκυρία αυξάνει το κόστος παραγωγής, ελαχιστοποιεί την παραγωγή και η έλλειψη στην παραγωγική βάση μεταποιητικών μονάδων επεξεργασίας και τυποποίησης αγροτικών προϊόντων αφαιρεί την υπεραξία του προϊόντος από τον παραγωγό.
Από την άλλη πλευρά, τόσο σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης, όσο και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης οι πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ανάπτυξη, υπό την έννοια της βαθμιαίας αντικατάστασης του παραγωγικού μοντέλου με νέους τομείς και νέες πρωτοβουλίες «εμποδίζονται» από τα σκληρά μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής με αποτέλεσμα να προκύπτει σημαντικό ανθρώπινο κόστος που οδηγεί σε μετάθεση του προβλήματος και οικονομική διάλυση.
Με βάση αυτές τις διαπιστώσεις ένα από τα βασικά ερωτήματα είναι αν μπορεί και κατά πόσο να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα χωρίς στρατηγικές ενέργειες, χωρίς δημιουργία περισσότερων και καλύτερα αμειβόμενων θέσεων εργασίας;
ή μπορεί να θεωρείται πραγματικά αναγκαίο κάτι που δημιουργεί δισεπίλυτα προβλήματα σε οικονομία και κοινωνία;
Αν ο χαρακτήρας των διαθρωτικών μεταρρυθμίσεων είναι τέτοιος που οδηγεί σε χειρότερο σημείο από ό, τι ήταν πριν την κρίση για πιο λόγo επιμένει η κυβέρνηση; στην λογική της «δημιουργικής καταστροφής» μόνο προς όφελος πολυεθνικών οικονομικών συμφερόντων

Ουφ! Μπα…Ωχ!

Το πρόβλημα με το χρέος της χώρας ήταν απόλυτα σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα άρχιζε να δημιουργεί μη παραγωγικές προτεραιότητες καθώς πάνω από το 5% του ΑΕΠ ή περίπου 60 δισ ευρώ τοχρόνο μαζί με την αναχρηματοδότηση κατευθύνεται για την εξυπηρέτηση του και όλοι οι τομείς της Οικονομίας εξαρτώνται από χρόνιες αδυναμίες. Άσχετα με το τι λένε σήμερα δημόσια ο κίνδυνος κρίσης κρατικού χρέους ήταν γνωστός σε όλους εδώ και χρόνια καθώς τα προβλήματα έχουν βαθιές ρίζες στο χρόνο.
Όταν η διακυβέρνηση της χώρας πέρασε στα χέρια του σημερινού πρωθυπουργού η Ελλάδα “φάνηκε” αρχικά ότι ήθελε να προσπεράσει τόσο το πρόβλημα του χρέους, όσο και τη διεθνή συγκυρία.
Στην συνέχεια και εντελώς ξαφνικά, όλα άλλαξαν, η δημιουργία κλίματος οικονομικής αστάθειας με φήμες είχε ως αποτέλεσμα την υπέρογκη αύξηση του κόστους δανεισμού, γεγονός που οδήγησε στην μερική αναχρηματοδότηση του χρέους μέσω του πακέτου δανεισμού ΕΕ- ΔΝΤ.
Ως «αντάλλαγμα» στην μερική αναχρηματοδότηση του χρέους η ελληνική βουλή ψήφισε, κατά πλειοψηφία , την υπαγωγή της χώρας στις ρυθμίσεις του ΔΝΤ με αποτέλεσμα σήμερα να βρισκόμαστε ενώπιον μιας υπαρκτής κατάστασης που σε εθνικό επίπεδο διαμορφώνει την σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα.
Βασικό χαρακτηριστικό της εποχής είναι η αβεβαιότητα η οποία αντανακλά την αυξημένη οικονομική και πολιτική εξάρτηση της χώρας. Εξωγενείς οικονομικοί παράγοντες ελέγχουν τις οικονομικές αποφάσεις σε όλα τα επίπεδα και κατά συνέπεια έχουν εκ των πραγμάτων κυρίαρχο ρόλο στην δόμηση του εσωτερικού γίγνεσθαι. Μέσω των μμε διαμορφώνουν πολλαπλές ή και διφορούμενες ταυτότητες με αποτέλεσμα να διαβρώνουν την εθνική ταυτότητα και στην πράξη να ακυρώνουν το πιο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού έθνους, το Σύνταγμα, που ως γνωστό, είναι βασική προϋπόθεση για την εύρυθμη λειτουργία κάθε δημοκρατικής κοινωνίας.
Σε αυτή την δοσμένη κατεύθυνση η κοινωνία, ( σε ένα μεγάλο σύνολο), επηρεασμένη από τα γεγονότα που διαδραματίζονται επικεντρώνεται αποκλειστικά στην οικονομική επιβίωση, χωρίς να εξετάζει τους λόγους που φτάσαμε ως εδώ, χωρίς να ψάχνει την στροφή, παρά μόνο προσμένει την επανάσταση, όπως στην Αίγυπτο, μια επανάσταση όμως που περιμένει να την αρχίσουν οι άλλοι χωρίς να «ψάχνει», για την ώρα, να τοποθετηθεί με υπευθυνότητα απέναντι στα μεγάλα προβλήματα και να προσφέρει στον δημόσιο διάλογο. Αν τώρα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε το γιατί φτάσαμε ως εδώ θα διαπιστώσουμε ότι μια από τις βασικές αιτίες είναι η αρχική προσέγγιση της κυβέρνησης που προσπάθησε χειραγωγήσει το πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι δημιουργώντας μια ιδεολογική κατασκευή - ένα υποκειμενικό όραμα σωτηρίας της πατρίδας από τα χρέη μέσω της αναδιάρθρωσης σε δαπάνες και μισθούς.
Όλοι θυμόμαστε ότι για την αναγκαιότητα των μέτρων λιτότητας τον περασμένο Απρίλιο ο κ. Παπανδρέου επικαλέστηκε το ‘πατριωτικό καθήκον’ της κυβέρνησής του να σώσει τη χώρα.
Η λαϊκίστικη πολιτική - στρατήγημα του πασοκ έκανε το ευρύτερο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον να επαναπαυτεί νομίζοντας ότι το μνημόνιο θα λύσει όλα τα προβλήματα. Με άλλα λόγια στο αρχικό στάδιο εφαρμογής του προγράμματος που προτείνει το ΔΝΤ αναπαράχθηκε και συνεχίζει να αναπαράγεται η οδός της ευκολίας και της ήσσονος προσπάθειας. Έτσι πολλοί νόμισαν ότι το μνημόνιο θα γίνει το οικονομικό εργαλείο που θα μας βάλει σε τροχιά ανάπτυξης, ενώ στην ουσία η όλη ιστορία είναι μια μακρόχρονη διαδικασία ήπιας χρεοκοπίας.
Η παραπάνω προσέγγιση αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι η χρηματοπιστωτική διαμεσολάβηση του πακέτου ΔΝΤ- ΕΕ δεν προβλέπει επαρκή κεφάλαια για να καλύψει στο σύνολό τους τις δανεικές μας ανάγκες. Στην πράξη το μόνο που καταφέρνει είναι αναδιάταξη του δημόσιου χρέους χωρίς να λύνει χρόνια προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Η πολιτική του μνημονίου επιλέχθηκε για να βγάλει, όπως έλεγαν, την χώρα από την ύφεση και η χώρα βυθίζεται στην ύφεση, γεγονός που οδηγεί την πλειονότητα του πληθυσμού σε όλο και πιο έντονη εξαθλίωση και περιθωριοποίηση, με άλλα λόγια τα οικονομικά συμφέροντα «λεηλατούν τον εχθρό» στην βάση του.

Δεδομένου ότι δε λαμβάνονται σοβαρά μέτρα για την πάταξη της φοροδιαφυγής ή μέτρα ανάπτυξης με βάση τις κοινωνικές ανάγκες δλδη η κυβέρνηση δεν θέλει να συγκρουστεί με την οικονομική ελίτ πράγμα που σημαίνει αύξηση των έμμεσων φόρων, μείωση των κοινωνικών δαπανών και διόγκωση του ελλείμματος, οδηγούμαστε σε ένα φαύλο κύκλο στασιμότητας .
Για αυτό το λόγο, οι μόνοι που επωφελούνται αυτή την εποχή είναι τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που εκμεταλλεύονται, το ανθρώπινο δυναμικό, τον δημόσιο πλούτο και την περιουσία της χώρας.
Κάπως έτσι φτάσαμε σήμερα να ατενίζουμε προς το μέλλον πεσιμιστικά. Αν λοιπόν η κοινωνία δεν πάρει σαφή θέση και συνεχίσει στη λογική του «ακολουθώ επειδή δεν μπορώ θεσμικά να εμποδίσω» οι συνέπειες της πολιτικής του μνημονίου θα γίνουν καθεστώς, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Κλείνει τα σύνορα η Γαλλία

Γαλλικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι η Γαλλία προτίθεται να ζητήσει την προσωρινή αναστολή των ευρωπαϊκών συμφωνιών Σένγκεν για την ελεύθερη κυκλοφορία χωρίς βίζα στην ΕΕ προκειμένου να αντιμετωπίσει την μεγάλη εισροή παράνομων μεταναστών από τη Λιβύη και την Τυνησία.
Η Γαλλία πιστεύει ότι η συμφωνία Σένγκεν δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την είσοδο ανθρώπων χωρίς τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, κάνει λόγο για συστημική αποτυχία και η προσωρινή αναστολή θα ισχύσει μέχρι να επιλυθεί το ζήτημα της αθρόας εισόδου λαθρομεταναστών στην Ε.Ε. Βάσει της συμφωνίας του Σένγκεν τους μετανάστες διαχειρίζεται η πρώτη χώρα εισόδου .

Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία η αναστολή δεν μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από τριάντα ημέρες, αν όμως χρειαστεί μπορεί να ανανεωθεί για επιπλέον περιόδους τριάντα ημερών.
Αν τελικά δεν ενισχυθεί η Frontex, ως μηχανισμός διασφάλισης για τον έλεγχο των εξωτερικών συνόρων, το πιο πιθανό είναι η Γαλλία να επιμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα επειδή η κυβέρνηση Σαρκοζί πιέζεται από την θέση της Marine Le pen που θέλει η Γαλλία να αποχωρήσει από την Σένγκεν, κάτι που πρακτικά θα σημαίνει ότι εμμέσως φτάνουμε στο τέλος του ενιαίου χώρου χωρίς σύνορα.

Θέλει τόλμη και αλληλοβοήθεια η ζωή

Είναι φορές που τα λόγια έχουν λίγη σημασία επειδή δύσκολα μπορούν να περιγράψουν τις δυσκολίες της ζωής. Κάποτε μάλιστα η σκληρή ζωή φίλων στα χρόνια που πέρασαν σε φέρνουν αντιμέτωπο με τη σκληρή καθημερινή πραγματικότητα, εκεί που τα όνειρα πνίγονται και οι άνθρωποι ξεχνούν ότι τα όνειρα ζουν και περιμένουν.
Θα μου πεις τώρα, γιατί τα λες όλα αυτά;
Τα χρόνια που πηγαίναμε στο σχολείο τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά , ήμασταν όλοι στην ίδια σχολική κατάσταση, άσχετα αν κάποια παιδιά ήταν πολύ διαφορετικά από τα υπόλοιπα, όχι από άποψη ότι δεν ήταν έξυπνα, ίσα- ίσα ήταν εξυπνότερα από τα υπόλοιπα, το μειονέκτημα τους όμως ήταν ότι δεν είχαν γεννηθεί από πλούσιους γονείς ή ήταν παιδιά χωρισμένων και με προβλήματα γονιών.
Όπως αποδεικνύεται σήμερα, οι μόνοι που τελικά το ήξεραν ήταν αυτοί που βίωναν το πρόβλημα. Η πολιτεία, όπως και σήμερα, έτσι και τότε, απούσα, θα έλεγα μάλιστα ότι η συγκρότηση και ο σημερινός τρόπος λειτουργίας ευνοεί την ανάπτυξη φαινομένων κοινωνικού αποκλεισμού, κυρίως επειδή το σχολείο ελάχιστα επιδρά και το οικογενειακό περιβάλλον έχει καθοριστικό ρόλο για την διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού ως φορέας κοινωνικοποίησης του ατόμου.
Και αν τα αγόρια, είχαν κάποιες πιθανότητες να πάνε μπροστά, να τελειώσουν τουλάχιστον το λύκειο, τα κορίτσια μετά την πρώτη λυκείου αναζητούσαν την ζωή μέσα από όνειρα εφήμερα.
Σε κάποιους η ζωή χαμογέλασε μέσα από τις επιλογές τους σε άλλους όχι και οι δυσκολίες της ζωής τους έκανε αλκοολικούς (ή άλλο με κοινωνική απόκλιση) και αδυνάμους να λειτουργήσουν, πράγμα καταστροφικό τόσο για τους ίδιους όσο και για τον περίγυρο τους. Και εδώ, πάλι απούσα η πολιτεία. Σε στέλνει σε ένα ίδρυμα για αποτοξίνωση και μετά σου δίνει ένα επίδομα, ως βοήθημα, αφού πρώτα περάσεις από επιτροπή για να αποδειχθεί ότι είσαι από τα 30 άχρηστος/η να έχεις πλήρη συμμετοχή στην κοινωνία, πράγμα που έχει σοβαρότατες συνέπειες .
Πως μετά να αποδείξεις, είτε στον εαυτό σου, είτε στους άλλους ότι είσαι χρήσιμος/η όταν ο άνθρωπος που αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση αισθάνεται την ετικέτα αυτή να τον ακολουθεί παντού με συνέπεια να στιγματίζεται προδιαγράφοντας το αποτέλεσμα. Εξ αιτίας της παρελθούσας αποκλίνουσας συμπεριφοράς νιώθει ότι δεν μπορεί να φέρει καμία αντίσταση και αποδέχεται το στιγματισμό ή την περιθωριοποίηση, πράγμα που συμβάλει στη διαμόρφωση μιας ανάλογης πορείας. Ετσι φραγμοί και έντονη προκατάληψη αποτρέπουν την πρόσβαση σε πολλούς τομείς της κοινωνικής ζωής γενικότερα, γεγονός που μονιμοποιεί την ανάγκη ενίσχυσής τους.
Δεδομένου ότι ζούμε σε μια εποχή ανακατατάξεων, έντονων κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών μεταβολών που εκ των πραγμάτων προωθεί τη διαφορετικότητα, μήπως τελικά η πολιτεία πρέπει να επανεξετάσει την ένταξη ατόμων σε ειδικό καθεστώς εξαιτίας κοινωνικών παραγόντων και να δώσει έμφαση στην πρόληψη μέσα από την ανίχνευση στο σχολικό περιβάλλον, δλδη, πριν φτάσει να ανοίξει ο φαύλος κύκλος των διακρίσεων.

Γερμανία: Στον «αέρα» το σύμφωνο για το ευρώ.

Πονοκέφαλο προκαλεί στην καγκελάριο Μέρκελ η μεγάλη δυσαρέσκεια που έχει προκαλέσει στους γερμανούς βουλευτές το γεγονός ότι στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (EMS) δεν έχει προβλεφθεί ουσιαστικό δικαίωμα συναποφάσισης του γερμανικού κοινοβουλίου.
H DW αναφέρει ότι oλα αυτά έχουν δημιουργήσει κλίμα δυσαρέσκειας που λαμβάνει πλέον διαστάσεις εξέγερσης κατά της Μέρκελ. Για πρώτη φορά χριστιανοδημοκράτης βουλευτής εξήγγειλε ότι θα θέσει βέτο, όταν θα κληθεί το γερμανικό κοινοβούλιο να εγκρίνει τον Μόνιμο Μηχανισμό Στήριξης. Ο Κλάους Πέτερ Βίλις είπε μάλιστα ότι μαζί με αυτόν άλλοι 30 με 40 βουλευτές θα τον μιμηθούν. Μάλιστα ο Γιώργος Χατζημαρκάκης, ευρωβουλευτής των Φιλελευθέρων, δήλωσε ότι κινδυνεύει η κυβερνητική πλειοψηφία. Αν οι προβλέψεις επιβεβαιωθούν τότε αυτό θα ισοδυναμούσε με κόλαφο για την ίδια την Μέρκελ και μομφή κατά της κυβέρνησής της. Η ψηφοφορία για τον κυρωτικό νόμο του EMS προβλέπεται για το ερχόμενο φθινόπωρο.

Η αναδιάρθρωση κρύβει την εκποίηση

Έντονα είναι τελευταία στον ελληνικό και διεθνή τύπο τα σενάρια για την αναδιάρθρωση του παλαιού ελληνικού χρέους, καθώς η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει στην κοινή γνώμη την άποψη ότι θα αποφύγουμε την αναδιάρθρωση, εφόσον περάσει το πρόγραμμα «διαρθρωτικών αλλαγών»
Στο πλαίσιο αυτό ετοιμάζονται να εκποιήσουν με συνοπτικές διαδικασίες το υπόλοιπο μερίδιο του κράτους στον ΟΤΕ, τον ΟΣΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ ΑΕ, ΔΕΠΑ ΑΕ, ΔΕΗ, ΛΑΡΚΟ, ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟ, δημόσια γη με ιδιαίτερα μεγάλη αξία, τα περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας, στρατόπεδα, κτίρια, χιονοδρομικά κέντρα, τις Ολυμπιακές Εγκαταστάσεις, Καζίνο, περιφερειακά λιμάνια, ακίνητα που ανήκουν στην Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης, τον «αέρα» στις διάσημες παραλίες της χώρας κ.α. για 50 δις ευρώ.
Με την συγκεκριμένη διαδικασία- μεθόδευση η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται στα μάτια του κόσμου να «σώνει» τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες που κατέχουν περίπου 70 δις ανασφάλιστα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου από τους κερδοσκόπους - κατόχους CDS που πιέζουν για να πάρουν γρήγορα πίσω τα χρήματά τους χωρίς να συνεχίσουν να πληρώνουν ασφάλιστρα και από την άλλη πλευρά ετοιμάζεται για γενική εκποιήση της χώρας χωρίς να είναι σίγουρο ότι στο τέλος θα αποφύγουμε την αναδιάρθρωση καθώς το παλαιό χρέος είναι δύσκολο να εξυπηρετηθεί με την σημερινή οικονομική πολιτική ακόμη και αν η κυβέρνηση προχωρήσει στην πώληση δημόσιας περιουσίας.

Η χρεοκοπία των μεταρρυθμίσεων αυξάνει τον κίνδυνο κοινωνικής χρεοκοπίας

Αν σκιαγραφήσουμε την πορεία των πραγμάτων από την ημέρα που ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ανακοίνωσε το σχέδιο των 100 πρώτων ημερών της διακυβέρνησης μέχρι σήμερα θα διαπιστώσουμε ότι απουσιάζει η γρήγορη αντίδραση απέναντι στα γεγονότα που διαδραματίζονται στο διεθνή χώρο, γεγονός που ως ένα βαθμό έχει επηρεάσει σημαντικά την απάντηση της χώρας στις σύγχρονες προκλήσεις.
Στην περίπτωση δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν ή η καθυστέρηση είναι σκόπιμη ή υπάρχει αδυναμία αντίδρασης στις τρέχουσες εξελίξεις από κόμπλεξ κατωτερότητας. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν συνδράμει στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η διαφορετική αντιμετώπιση της πίεσης των αγορών σε σχέση με την Πορτογαλία και την Ιρλανδία καθώς και η υιοθέτηση του μνημονίου χωρίς καμιά διαπραγμάτευση.

Eπισης,το πρόσφατο, να "φορτώνει" η Τουρκία το αδιέξοδο της ενταξιακής της πορείας στην «απορριπτική στάση» της Κύπρου στις συνομιλίες και στην Ελλάδα η κυβέρνηση να μην παίρνει θέση .
Οι συγκεκριμένες εξελίξεις επιβεβαιώνουν την παραπάνω προσέγγιση και αποδεικνύουν ότι η ελληνική κυβέρνηση απλά διευκόλυνε την «κάθοδο» των τροΐκανών χωρίς να ενδιαφέρονται να δρομολογήσουν αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο, ως χώρα, παράγουμε πλούτο.
Ως εκ τούτου , οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εκληφθούν ως απάντηση στις σύγχρονες προκλήσεις από την στιγμή που δημιουργούν μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας σε κρίσιμους χώρους και κλάδους και έχουν φτωχοποιήσει τα 2/3 της κοινωνίας.
Από την άλλη πλευρά, η διεύρυνση του αισθήματος ανασφάλειας δημιουργεί συνθήκες διάλυσης στο κράτος και περιορίζει δραματικά τις εναλλακτικές επίλυσης της κρίσης καθώς συρρικνώνει την διαπραγματευτική ισχύ της χώρας, δημιουργεί αδιέξοδα και αυξάνει το ενδεχόμενο κοινωνικής χρεοκοπίας.

Ψήφισμα συμπαράστασης απο ΣΕΑΕ για την δικαστική προσφυγή.

Κάθε χρόνο τα χιλιάδες οργανικά κενά που προκύπτουν στη δημόσια εκπαίδευση βαφτίζονται από το Υπουργείο Παιδείας ως έκτακτες λειτουργικές ανάγκες και για την κάλυψη τους αντί για μόνιμο προσωπικό προσλαμβάνονται συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέλους κάθε σχολικού έτους υπάρχει πραγματικό χάσμα μεταξύ των οργανικών κενών που ανακοινώνει το υπουργείο και αυτών που καταγράφουν οι ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών, ΟΛΜΕ και ΔΟΕ. Η έλλειψη νομοθετικού πλαισίου για τον χαρακτηρισμό των κενών ως οργανικών ή έκτακτη λειτουργική ανάγκη βαραίνει αποκλειστικά την εκάστοτε ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Αυτό αποτελεί μια συνειδητή πολιτική επιλογή του Υπουργείου ώστε να επιβάλλονται οι ελαστικές σχέσεις εργασίας στη δημόσια εκπαίδευση.
Το ποσοστό των συμβασιούχων εκπαιδευτικών που εργάζονται τα τελευταία χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση ξεπερνά το 25%, γεγονός που σηματοδοτεί αναμφισβήτητα την ολοένα και μεγαλύτερη υποβάθμισή της.
Ακόμα πιο θολό είναι το πλαίσιο με το οποίο επιλέγει το υπουργείο κάθε φορά να διαμοιράσει τις ώρες των κενών που προκύπτουν. Με τον νόμο ν.3848/2010 προστέθηκε, πέραν του αναπληρωτή και του ωρομισθίου, μια νέα μορφή ελαστικής απασχόλησης, ο αναπληρωτής μειωμένου ωραρίου.
Έτσι τις 21 ώρες στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση ή τις 24 στην πρωτοβάθμια, το υπουργείο χωρίς κανένα κριτήριο, μπορεί να επιλέξει να τις διαθέσει, είτε σε έναν αναπληρωτής πλήρους απασχόλησης είτε σε δυο αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου είτε σε πέντε ωρομίσθιους.
Η δικαστική προσφυγή του συναδέλφου Τσάμη Βασίλειου που προλήφθηκε ως ωρομίσθιος εκπαιδευτικός για 4 ώρες, τη στιγμή που τα κενά ακόμα και στην περιοχή που εργάζεται είναι αποδεδειγμένα μεγάλα, αποτελεί κραυγή αγωνίας χιλιάδων εκπαιδευτικών.
Με την προσφυγή του ο συνάδελφος μας, πέραν της υπεράσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, θέτει το βασικό παιδαγωγικό ζήτημα της σχέσης μαθητή – εκπαιδευτικού, καθοριστικού στοιχείου που οδηγεί στη μάθηση και τη γνώση, διαδικασία που είναι αδύνατον να οικοδομηθεί με αυτές τις μορφές εργασίας.
Είναι σίγουρο ότι η δικαίωσή του θα αποτελέσει φραγμό στο αντιπαιδαγωγικό καθεστώς εργασίας με το οποίο καλούνται οι εκπαιδευτικοί να μορφώσουν τη νεολαία και θα συμβάλει ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα της δημόσιας εκπαίδευσης. Σαν εκπαιδευτικοί, σαν γονείς αλλά και σαν πολίτες δηλώνουμε την απέραντη συμπαράστασή μας στη δικαστική διαμάχη που έχει ξεκινήσει ο συνάδελφος μας.
ΣΕΑΕ

«Μπουρλότο» στο χρέος βάζουν οι δήμοι

Η ασφυκτική πίεση του μνημονίου που μοιραία οδηγεί σε μεγάλη μείωση των κρατικών επιχορηγήσεων προς τους δήμους για την κάλυψη λειτουργικών δαπανών,

η προχειρότητα με την οποία σχεδιάστηκε το πρόγραμμα «Καλλικράτης»,

η χαμηλή απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ και οι εγγενείς αδυναμίες του ελληνικού αναπτυξιακού μοντέλου που κατατάσσει μεταξύ άλλων την τοπική αυτοδιοίκηση στις τελευταίες θέσεις της ΕΕ από άποψη ποσοστού συμμετοχής των ιδίων εσόδων στα συνολικά τους έσοδα έχουν φέρει σε δεινή οικονομική κατάσταση πολλούς από τους διευρυμένους πλέον δήμους της χώρας, με αποτέλεσμα, να καταφεύγουν σε δανεισμό προκειμένου να εξασφαλίσουν, με εύκολο τρόπο, οικονομικούς πόρους για να αποπληρώσουν παλαιότερα χρέη και να καλύψουν λειτουργικά τους έξοδα.
Η κατάσταση που πάει να δημιουργηθεί στην ελληνική περιφέρεια είναι σίγουρο ότι θα αυξήσει τους παράγοντες που συμβάλουν στο πρόβλημα των περιφερειακών ανισοτήτων και στην μείωση της ανταγωνιστικότητας των οικονομιών τους από τη στιγμή που τα επόμενα χρόνια ένα μεγάλο ποσοστό του κατά κεφαλήν ΑΕΠ των Δήμων της χώρας θα κατευθύνεται για την αποπληρωμή χρεών και τόκων.

Κατά συνέπεια, ακόμη και αν η Ελλάδα ανταπεξέλθει στην κρίση χρέους, το χρέος που δημιουργούν σήμερα οι δήμοι θα βάλει οριστικό τέλος σε κάθε φιλοδοξία για οικονομική και κοινωνική σύγκλιση της χώρας με την υπόλοιπη ευρωζώνη.

Εισήγηση του ΔΣ του ιατρικού συλλόγου Πύργου- Ολύμπιας,

δια του Προέδρου του Ν. Γαλανόπουλου, προς τα μέλη του Συλλόγου, για τα Νοσοκομεία και τους Νοσοκομειακούς Ιατρούς.

Οφείλουμε να κάνουμε μνεία στην διακηρυχθείσα πρόθεση εφαρμογής του ενιαίου και κατάργησης του ειδικού μισθολογίου για τους Ιατρούς του ΕΣΥ.

Οδηγούμεθα σε νέες μειώσεις των αποδοχών τους, μετά τις μειώσεις δυο φορές το τελευταίο έτος αρχικά 8% και στη συνέχεια 12% (δηλ. συνολικά 20%) οι οποίες αφορούσαν αμοιβές σε επιδόματα και αμοιβές εφημεριών.

Οφείλουμε να επισημάνουμε πως υπάρχει πλαφόν στις εφημερίες το οποίο είναι μειωμένο μ αυτό που ίσχυε παλαιότερα και πως ο αριθμός των πραγματοποιούμενων εφημεριών είναι ανεξάρτητες από τις υπάρχουσες ανάγκες στα Νοσοκομεία για την πλήρη και ασφαλή εφημέρευσή τους. Πως οδηγούμεθα σε αρκετά μεγάλη μείωση των αποδοχών του ιατρών του ΕΣΥ. Ήδη γίνεται μνεία για τα επιδόματα Νοσοκομειακό και Βιβλιοθήκης ότι μπορούν να μειωθούν ή και να καταργηθούν.

Φυσικά θα δούμε πως θα εξελιχθεί αυτό, και αναλόγως θα υπάρξει και από τους γιατρούς απάντηση. Πάντως οι γιατροί που εργάζονται στα Νοσοκομεία επιθυμούν να κάνουν γνωστό πως οι εφημερίες τους, και πιο συγκεκριμένα η υπερωριακή τους απασχόληση δεν αμείβεται όπως αυτή πληρώνεται και αμείβεται σε άλλους χώρους εργασίας του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Και πως κατά βάση δεν υπάρχει δυνατότητα άρνησης εκτέλεσης των εφημεριών που ανακοινώνονται ή αποφασίζονται. Δηλ. είναι υποχρεωτικές. Πολλοί ομιλούν για διάλογο επί της ουσίας των προβλημάτων. Για την ώρα είναι γνωστό πως αυτός ο διάλογος δεν έχει γίνει. Δίνεται η εντύπωση πως κάποιες αναφορές είναι προσχηματικές και μόνο για επικοινώνηση. Συνάδελφοι εμείς επιθυμούμε να μην υποβιβαστεί το υγειονομικό έργο. Αν αυτό γίνει δεν θα βλά ψει τα οικονομικά των γιατρών.

Θα βλάψει και την ποιότητα της προσφερόμενης υγείας. Θα βλά ψει τους Έλληνες πολίτες Κάτω από τις γνωστές συνθήκες πίεσης στα Νοσοκομεία- και σε ασφαλιστικά Ταμεία- η κατάστα ση και η παροχή υπηρεσιών γίνεται επικίνδυνη για τον γιατρό αλλά και τον πολίτη που αναζητά υ πηρεσίες υγείας.

Κι αυτό κάτω από το νέο δεδομένο του όλο και μειούμενου προσωπικού (ιατρι κού και νοσηλευτικού) ιδιαίτερα στην περιφέρεια – με τα γνωστά ακόμη προβλήματα στη μορφή του χάρτη της Βθμιας περίθαλψης και των τεραστίων ελλείψεων (όχι μόνο σε ανθρώπι νο και επιστημονικό προσωπικό). Για το πρόβλημα της δευτεροβάθμιας περίθαλψης στον Νομό συνάδελφοι, έχουμε θέσεις ως Ιατρικός Σύλλογος και Ιατρικό σώμα, συνολικές που έχουν ληφθεί ομόφωνα και από τις αρχές του 2005 έχουν δημοσιοποιηθεί και ήδη γίνονται όλο και περισσότερο αποδεκτές - βοηθούντων και των γνωστών δημοσιονομικών προβλημάτων στην χώρα μας.

Ένα Νομαρχιακό Νοσοκομείο στον Νομό μεγάλο, ισχυρό, και ενισχυμένο θέλουμε να υπάρ χει. Αυτό θα φανεί χρήσιμο σε όλους, στον Νομό μας. Να προσπαθήσουμε όσο είναι δυνατόν να μειώσουμε τις άσκοπες μη αναγκαίες μετακινήσεις εκτός Νομού. Ασφαλώς κάποια περιστατικά θα έχουν την ανάγκη μετακίνησης σε τριτοβάθμια κέντρα.

Τα πολλά όμως περιστατικά πρέπει και οφείλουμε να τα κρατήσουμε εδώ, στον δικό μας Νομό. Τα υπόλοιπα νοσοκομεία στον Νομό θα βρουν νέους τρόπους χρήσης.

Και σήμερα πρέπει ν αναφερθούμε στα νέους γιατρούς που βρίσκονται στα Νοσοκομεία ή αναμένουν την σειρά τους για ειδικευθούν.

Να αναφερθούμε στις συνθήκες εφημερίας τους που πρέπει να γίνουν ασφαλείς και ανθρώπι νες μέσα σε ένα περιβάλλον πίεσης που το διαμορφώνουν οι πολύ δύσκολές οικονομικές συγκυρίες για τους πολλούς, που είναι και από τους λόγους αύξησης προσέλευσης στα Νοσοκομεία και για πε ριστατικά ακόμη πρωτοβάθμιας Φροντίδας..

Στο καθεστώς λήψης της ειδικότητας που μέσα σε αυτό το περιβάλλον πίεσης κι ελλείψεων πρέπει να αναβαθμιστεί και να πούμε δημόσια πως πρέπει να γίνεται σε Νοσοκομεία που πα ρέχουν έστω και μέρος από τις απαραίτητες δυνατότητες εκπαίδευσης αλλά και στελέχωσης. Αν και υπάρχει και η άποψη ότι και στα πιο μικρά νοσοκομεία λόγω της πίεσης έρχονται αντιμέτω ποι και με την ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης σημαντικών προβλημάτων και επείγουσας ιατρικής..

Ζητάμε να αυξηθούν οι θέσεις λήψεις ειδικότητας σε αξιόπιστα το επαναλαμβάνουμε Νοσοκομεία και ένα από αυτά είναι και το Νοσοκομείο του Πύργου.

Και πρέπει να ξαναμιλήσουμε και πάλι, για τον παρασκευαζόμενο χωρίς έννοια και σκοπό, ιατρικό υ περπληθωρισμό που βάπτει και την οικονομία και την υγεία. Συνάδελφοι, μην ξεχνάτε όλοι ότι, για τα προβλήματά μας χρειάζεται από όλους προσπάθεια και αγώνας όταν χρειαστεί. Ακόμη και κάποιες θυσίες.

Τίποτε δεν θα μας χαρίσουν. Θα παραμείνουμε ενωμένοι. Μαζί θα καταφέρουμε τα αναγκαία και απαραίτητα. Κυρίως αυτά που θα κατοχυρώνουν τη αξιοπρέπειά μας. Και φυσικά την ασφαλή περίθαλψη όλων των Ελλήνων. Σύντομα θα τα ξαναπούμε.

Οι εξελίξεις, είναι μπροστά μας.

No comment

Πολλαπλώς επιζήμια η κυβέρνηση

Η αναδιάρθρωση χρέους είναι μια διαδικασία, ένα εργαλείο για να μειωθεί συγκυριακά ο δείκτης χρέους ώστε να μπορέσει να συνεχίσει ο πιστολήπτης την λειτουργία του ή να αποκαταστήσει την ρευστότητα μέσω επέκτασης των όρων πληρωμής χωρίς να χάσει ο πιστοδότης . Στην περίπτωση αναδιάρθρωσης χρέους του κράτους σημαίνει ότι τόσο το χρέος όσο και τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία του κράτους μπορούν να παρέχουν εγγυήσεις ότι η οικονομική θέση θα βελτιωθεί ώστε να εξασφαλιστεί η συμφωνία αναδιάρθρωσης του χρέους και η νέα χρηματοδότηση.

Στην περίπτωση της Ελλάδας τα προβλήματα που δημιούργησε στην οικονομία η υπαγωγή της χώρας στις ρυθμίσεις του ΔΝΤ και τα χρόνια προβλήματα, όπως το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, οδήγησαν την ευρωπαϊκή ένωση να θέσει σε εφαρμογή την διαδικασία αναδιάρθρωσης για το νέο χρέος των 110 δις ευρώ από την εε και το δντ.

Σε αυτή την κατεύθυνση, αποφασίστηκε η αύξηση του χρόνου αποπληρωμής και η μείωση του επιτοκίου έτσι ώστε οι δανειστές να πάρουν στο τέλος το σύνολο του ποσού που θα εισέπρατταν αν το χρέος εξοφλούνταν στον αρχικά συμφωνηθέντα χρόνο.

Πάνω σε αυτή τη βάση, η επιμήκυνση του παλαιού χρέους των 340 δις ευρώ που συζητείται αυτές τις μέρες είναι μια διαδικασία μετάθεσης του χρέους που πρέπει να εξοφληθεί μέχρι το τέλος του 2014 μετά από 10 χρόνια με μείωση του επιτοκίου κατά τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλιστεί το ποσό που θα πληρώναμε αν το χρέος εξοφλούνταν στην ώρα του.

Αυτά σε ότι αφορά την αναδιάρθρωση.

Αν τώρα γυρίσουμε ένα χρόνο πίσω θα δούμε ότι η κυβέρνηση έβαλε την χώρα στην περιπέτεια του μνημονίου για να κερδίσουµε όπως έλεγαν -το χαµένο χρόνο- μάλιστα το συνέδεσε με την σωτηρία της χώρας, για να αποφύγουμε περιπέτειες αναδιάρθρωσης, χρεοκοπίας κ.α.

Αν όμως το μνημόνιο και η οικονομική πολιτική που προτείνει έλυναν τα προβλήματα της χώρας θα βρισκόμασταν σήμερα να συζητάμε για αναδιάρθρωση χρέους;

Ποιο πρόβλημα έλυσε το μνημόνιο;

-Ελυσε το πρόβλημα αύξησης του χρέους;

-Ελυσε το πρόβλημα εξυπηρέτησης του χρέους;

-Μείωσε την ανεργία; τις αδικίες και τις κοινωνικές ανισότητες ή τα αυξάνει;

-Προστατεύει την χώρα ή την ρίχνει στον καιάδα της φτώχιας δημιουργώντας μεγαλύτερα αδιέξοδα.

-Καταπολέμησε τη διαφθορά, την παραοικονομία ή τη φοροδιαφυγή;

Ο καθένας μας , συνεπώς, χρειάζεται να αναλάβει τις ευθύνες του, διαφορετικά θα μιλάμε για Δημοκρατία απούσα από όλα όσα συμβαίνουν .

Δυστυχώς, οι θυσίες δεν πιάνουν τόπο

Γνωρίζουμε ότι για να μπορεί να λειτουργεί η δημοκρατία και να είναι αποτελεσματική πρέπει να υπάρχουν εκλεγμένοι αντιπρόσωποι που θα προτείνουν πολιτικές λύσεις για τα οικονομικά και άλλα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία.

Την ίδια στιγμή πρέπει να υπάρχουν και πολίτες που θα στηρίξουν το θεσμό και κατ’ επέκταση να τον εγγυηθούν. Όταν οι κοινωνίες νιώθουν ότι δεν εκπροσωπούνται υπάρχει λαϊκή δυσαρέσκεια με συνέπεια να δημιουργείται η ανάγκη εξεύρεσης πολιτικής λύσης μέσω των εκλογών.

Με βάση την παραπάνω προβληματική προκύπτει το ερώτημα, αν και κατά πόσο η σημερινή κυβέρνηση εκπροσωπεί την ελληνική κοινωνία, όταν, όχι μόνο υφάρπαξε την ψήφο του ελληνικού λαού για να κατακτήσει την εξουσία και μόνο, αλλά και ξέροντας ήδη τι θα επακολουθήσει έβαλε την χώρα στην περιπέτεια του μνημονίου.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, η Ελλάδα βιώνει δύσκολες ημέρες χωρίς να υπάρχει στον ορίζοντα φως ότι οι θυσίες θα πιάσουν τόπο. Παράλληλα, έχουν αφεθεί τα πάντα στην μοίρα τους, γεγονός που γιγαντώνει τα μονοπωλιακά συμφέροντα και αυξάνει τα προϊόντα εισαγωγής από χώρες με πλεονέκτημα τιμής λόγω της χαμηλής αμοιβής των εργαζομένων με ότι αυτό συνεπάγεται για την ντόπια επιχειρηματικότητα.

Από την άλλη πλευρά, κανένας δεν εξηγεί πως θα αυξηθούν τα έσοδα του δημοσίου σε μακροπρόθεσμη βάση μέσα από το πρόγραμμα εκποίησης της δημόσιας περιουσίας, κανένας δεν εξηγεί πως μέσα από ένα ιδιαίτερα βαρύ κλίμα θα προκύψει η ανάκαμψη ή μπορεί να δρομολογηθεί ανάκαμψη με επικοινωνιακές φούσκες αισιοδοξίας;

Στην πλέον δύσκολη στιγμή της η Ελλάδα

Ο υπεύθυνος της Ευρωπαϊκής Διεύθυνσης του ΔΝΤ, Αντόνιο Μπόρχες, σε συνέντευξη Τύπου, στο περιθώριο της εαρινής συνόδου του ΔΝΤ, στην Ουάσιγκτον, χαιρέτισε το πρόγραμμα εκποίησης δημόσιας περιουσίας που ανακοίνωσε χθες η ελληνική κυβέρνηση, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «ίσως είναι τα καλύτερα νέα σ’ αυτούς τους τελευταίους μήνες».

Την ίδια ώρα στην Ελλάδα, ο Έλληνας πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου μιλάει λέγοντας άλλα αντ' άλλων, καθώς φαίνεται να αγνοεί ότι η καταστροφική πολιτική που ακολουθεί οδηγεί τη χώρα σε μεγαλύτερα αδιέξοδα.

Aν, για παράδειγμα, η κυβέρνηση πουλήσει όλα όσα ανακοίνωσε για να πληρώσει ένα μέρος των τόκων μέχρι το 2015, τι θα κερδίσουμε; όταν το πρακτικό ζήτημα είναι πώς θα βγούμε από την βαρυτική έλξη που προκαλεί η κρίση,

-Μπορούμε χωρίς πάγιες υποδομές και υπηρεσίες να αναπτυχθούμε ως χώρα ή να ανταπεξέλθουμε στις νέες ανάγκες του διεθνούς ανταγωνισμού;

- Mπορεί μια κυρίαρχη χώρα να μετατρέπεται σε «οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης» μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει συμφέροντα; χωρίς μάλιστα να εξηγεί κάποιος πειστικά από πού φαίνεται ότι η Ελλάδα βρίσκεται στον σωστό δρόμο;

Την ίδια ώρα στην εαρινή συνόδο ΔΝΤ και Παγκόσμιας Τράπεζας οι υπουργοί Οικονομικών και κεντρικοί τραπεζίτες των G20 συμφώνησαν χθες στην Ουάσιγκτον σε συγκεκριμένα βήματα για το υπερβολικό χρέος, τα μεγάλα ελλείμματα στο εμπορικό ισοζύγιο, καθώς και τα τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα.

Η dw-world αναφέρει ότι 7 οικονομίες από την ομάδα των 20 θα ελεγχθούν απλά και μόνο λόγω του οικονομικού τους μεγέθους.

Η Γερμάνια θα ελεγχθεί λόγω του μεγάλου πλεονάσματος στο εμπορικό της ισοζύγιο, καθώς υπάρχουν ενδείξεις ότι προέρχεται από την υποτίμηση του ευρώ.

Η dw αναφέρει ότι το θετικό της συνόδου ήταν ότι υπήρξε συμφωνία για την άμβλυνση των ανισοτήτων. Το αρνητικό ότι είναι ότι στο τέλος της διαδικασίας ελέγχου βρίσκονται απλά παροτρύνσεις, οι οποίες δεν έχουν κανένα δεσμευτικό χαρακτήρα για τις χώρες-μέλη της ομάδας των 20.

Από τη σκοπιά του «ταξιδιώτη»

Oταν στις αρχές του χρόνου ο Κινέζος πρόεδρος Χου Ζιντάο επισκέφτηκε την Ουάσιγκτον φάνηκε ξεκάθαρα πως παρά τις διαφορές σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων η κινέζικη πολιτική προσπάθησε να εμβαθύνει την αλληλεξάρτηση με απώτερο στόχο να χρησιμοποιήσει στο μέλλον την οικονομική πίεση για να επηρεάσει την πορεία των εταιρικών σχέσεων του Πεκίνου με τη δύση, χωρίς η εμπλοκή αυτή να φτάσει να αλλάξει την Κίνα πριν η κινεζική εξουσία αλλάξει το διεθνές σύστημα.

Την ίδια ώρα στην Ευρώπη η σινο-γερμανική οικονομική και εμπορική συνεργασία προωθεί τις διμερείς σχέσεις στο σύνολό τους και επί του παρόντος ο όγκος των διμερών συναλλαγών δείχνει ότι η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Κίνας στην Ευρώπη, ενώ η Κίνα είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού.

Η προσέγγιση αυτή έχει αρχίσει να γίνεται ολοένα και πιο έντονη από το Μάιο του 2004 ακόμη όταν ο τότε πρωθυπουργός της Κίνας Wen Jiabao είχε επισκεφτεί την Γερμανία. Oι δύο πλευρές φάνηκε τότε ότι θέλουν την εμβάθυνση της συνεργασίας για την ενίσχυση της πολυμερούς προσέγγισης ώστε να τελειοποιήσουν το συντονισμό με στόχο μια διαφορετική παγκόσμια τάξη μέσα από την μεγαλύτερη συμμετοχή των αναδυόμενων χωρών στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι.

Σε πολιτικό επίπεδο αυτό σημαίνει ότι η Γερμανία ενδυναμώνει τον ηγετικό της ρόλο στην Ευρώπη και η Κίνα αρχίζει να αποκτά σημαίνοντα ρόλο σε ότι αφορά το ‘πλέξιμο’ του διεθνούς γίγνεσθαι.

Κατά συνέπεια, η εταιρική σχέση Κίνας-ΕΕ περνάει και επηρεάζεται από τον κεντρικό ρόλο που διαδραματίζει η πορεία των διμερών σχέσεων Κίνας- Γερμανίας.

Oι στενοί δεσμοί επιβεβαιωθήκαν και στην αρχή της χρονιάς όταν ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκουίντο Βεστερβέλε επισκέφτηκε την Κίνα. Mετά από συνάντηση με τον Κινέζο ομόλογό του Yang Jiechi στο Πεκίνο τόνισε ότι προς το αμοιβαίο συμφέρον του εμπορίου και των επενδύσεων θα συνεχίσουν την πολιτική και οικονομική συνεργασία στενότερα, με άλλα λόγια η Γερμάνια έχει αναγάγει την προώθηση της οικονομικής συνεργασίας σε αρκετούς τομείς της οικονομίας εθνική προτεραιότητα επειδή η οικονομική ελίτ της Γερμανίας προσβλέπει σε επικερδείς οικονομικές συμφωνίες.

Αποτέλεσμα όλων αυτών των εξελίξεων είναι και το γεγονός ότι στην τελευταία συνεδρίαση του ευρωπαϊκού συμβουλίου αποφασίστηκε η σταδιακή άρση κάθε προστατευτισμού στο εμπόριο με τρίτες χώρες.

Eκ των πραγμάτων λοιπόν , η Ελλάδα υιοθετεί μια διεθνή συμφωνία, στην περίπτωση το σύμφωνο για το ευρώ, που οι όροι του σε καμιά περίπτωση δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της ελληνικής οικονομίας.

Με βάση τα παραπάνω και με δεδομένο το γεγονός ότι η συμφωνία για την άρση των περιορισμών στο εμπόριο θα ανοίξει την ελληνική και κατ’ επέκταση την ευρωπαϊκή αγορά και στην Τουρκία, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι μια χώρα- μέλος της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα, που παλεύει με τα χρέη, με μια οικονομία σε λήθαργο, με την ανεργία να αυξάνεται και κατά γενική ομολογία χωρίς περιθώρια επιλογών, να προετοιμάζει, με την πολιτική που ακολουθεί, την επόμενη κρίση της.

Στα αζήτητα το συμφέρον του τόπου

Είναι πλέον κοινά παραδεκτό ότι η Ελλάδα έπειτα από ενάμισι χρόνο σοσιαλιστικής διακυβέρνησης έχει οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες όχι μόνο να μην μπορούν να ανταποκριθούν στα πάγια έξοδά τους αλλά να έχουν φτάσει αρκετοί συνάνθρωποί μας , κυρίως στα αστικά κέντρα, σε σημείο να ψάχνουν την καθημερινή τους τροφή στα σκουπίδια.

Το γεγονός αποδεικνύει την κυβερνητική ανεπάρκεια, αφήνει αιχμές για κακοδιαχείριση του πλούτου από τους ασκούντες την εξουσία και φανερώνει ότι έχουμε μπει σε μια παρατεταμένη περίοδο κρίσης με άγνωστο τέλος.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση συνεχίζει την πορεία της με αλαζονεία, χωρίς αίσθηση του μέτρου και όχι μόνο, σε καθετί αντικοινωνικό που θέλουν να περάσουν προσπαθούν πρώτα να δημιουργήσουν την αίσθηση του επείγοντος για να μπορούν να πουν ότι «εδώ που φθάσαμε, η λήψη μέτρων είναι μονόδρομος», έχουμε μπροστά μας το μεγάλο στοίχημα και άλλα τέτοια.

Τα όσα συμβαίνουν δείχνουν επίσης ότι έχουν ως πρώτη προτεραιότητα την προετοιμασία της κοινωνίας να δέχεται αδιαμαρτύρητα τα κυβερνητικά μέτρα, είτε με επικοινωνιακή προπαγάνδα, είτε με μέτρα κατευνασμού των ανησυχιών και των αντιδράσεων, βάζοντας έτσι σε δεύτερη μοίρα δράσεις και παρεμβάσεις που θα ωφελούσαν την κοινωνία, δλδη το συμφέρον του τόπου.

Την απλή λογική, δυστυχώς, σπανίως χρησιμοποιούμε

Το ευρωπαϊκό συμβούλιο στην τελευταία συνεδρίασή του υιοθέτησε το σύμφωνο για το ευρώ. Με βάση το νέο πλαίσιο τα κράτη- μέλη της ζώνης του ευρώ και όσα από τα υπόλοιπα το υιοθέτησαν εθελοντικά πρέπει ενσωματώσουν τις ίδιες προτεραιότητες χωρίς να ξεκινούν από την ίδια αφετηρία.
Προς τούτο, τα κράτη –μέλη θα λάβουν μέτρα λιτότητας για την διόρθωση των δημοσιονομικών ανισορροπιών, θα προβούν σε σταδιακή εξάλειψη των φραγών του εμπορίου με τρίτες χώρες, θα πάρουν μέτρα για, την καταπολέμηση της ανεργίας με μοίρασμα των θέσεων εργασίας σε περισσοτέρους, δλδη με μείωση του ωραρίου και αύξηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, σε αυτό το πλαίσιο η εξέλιξη των μισθών θα συμβαδίζει, θετικά ή αρνητικά με την παραγωγικότητα κ.α.
Στη δέσμη μέτρων περιλαμβάνεται και μεταρρύθμιση του συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης με αυστηροποίηση των όρων και ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση ώστε να επιτευχθεί, όπως λένε, υψηλότερος βαθμός σύγκλισης. Όλα τα συμμετέχοντα κράτη μέλη θα καταθέσουν τις δεσμεύσεις τους τον Απρίλιο και θα αξιολογηθούν στο ευρωπαϊκό συμβούλιο του Ιουνίου.
Όποιο από τα κράτη- μέλη δεν κατορθώσει να πετύχει τους στόχους του ευρωσυμφώνου, θα υπάρχει ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός σταθερότητας (ΕΜΣ) που θα «μαζεύει» από το 2013 και μετά τους «εξουθενωμένους» όμως, θα παρέχεται με βάση αυστηρούς όρους που θα αποφασίζει ειδική επιτροπή σε συνεργασία με το ΔΝΤ.
Αν τώρα προσπαθήσουμε να κάνουμε πρόβλεψη, με βάση τα σημερινά δεδομένα, αυτό που θα συμβεί τα επόμενα χρόνια, ως αποτέλεσμα της υιοθέτησης του συμφώνου για το ευρώ θα είναι η διαμόρφωση δυο ζωνών εισοδήματος στην Ευρώπη, από τη μια πλευρά θα είναι τα πλεονασματικά κράτη με υψηλό εισόδημα και από την άλλη πλευρά τα ελλειμματικά κράτη με χαμηλό εισόδημα και χρέη.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, τα νέα μέτρα θα προστεθούν στα όσα ήδη έχουν ληφθεί ως υποχρέωση της χώρας απέναντι στις δεσμεύσεις του μνημονίου.
Με δεδομένο το γεγονός της αναδιάρθρωσης του νέου χρέους, δλδη του πακέτου των 110 δις ευρώ ως αποτέλεσμα των προβλημάτων που δημιουργούν στην οικονομία τα χρόνια προβλήματα και κυρίως το μνημόνιο που αντί να βελτιώσει την κατάσταση, προκαλεί σοβαρές αποκλίσεις τόσο στην πορεία του ελλείμματος όσο και γενικότερα, η Ελλάδα οδεύει με μαθηματική ακρίβεια να είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θα χρησιμοποιήσει το νέο ευρωπαϊκό πρόγραμμα δανείων της ΕΕ.
Eίναι φανερό λοιπόν από τα αποτελέσματα ότι η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να είναι παραγωγική με την μορφή που λειτουργούσε πριν την υπαγωγή της χώρας στις ρυθμίσεις του ΔΝΤ, δεν μπορεί να είναι παραγωγική κάτω από την ασφυκτική πίεση του μνημονίου και κατ’ επέκταση με την υιοθέτηση του οικονομικού μοντέλου που προτείνει το ΔΝΤ. Συνεπώς, το πρόβλημα είναι βαθύτερο από ότι προσποιούνται και αφορά κυρίως στο γεγονός ότι η νέα μορφή της οικονομίας σε παγκόσμιο επίπεδο δεν βρίσκεται σε κοινή πορεία με τα συμφέροντα της Ευρώπης ως σύνολο. Το γεγονός δεν καθιστά ευάλωτη την Ευρώπη (ως σύνολο) , αλλά επηρεάζει σημαντικά μέσω των αγορών κεφαλαίου, όπως αποδεικνύεται από τις εξελίξεις, τα οικονομικά αδύναμα και με προβλήματα χρέους κράτη- μέλη. Αυτό σημαίνει ότι η λύση στο ευρωπαϊκό πρόβλημα χρέους και ελλειμμάτων δεν μπορεί να είναι τα πακέτα δανεισμού, δεν μπορεί να είναι το σύμφωνο για το ευρώ για τον απλούστατο λόγο ότι και οι δυο εκδοχές διευρύνουν τις ανισορροπίες μέσα στην Ευρωζώνη χωρίς να λύνουν τα προβλήματα που τις προκαλούν, με βασικό δομικό πρόβλημα το γεγονός ότι στην ζώνη του ευρώ το χρέος δεν υπολογίζεται ως ενιαίο.
Έτσι η πίεση των αγορών προστατεύει την ανισότητα από την στιγμή που αποδυναμώνει περαιτέρω τα αδύναμα κράτη- μέλη χωρίς να επηρεάζει σημαντικά την ευρωζώνη ως σύνολο .
Στο πλαίσιο αυτό, η συνέχιση της ίδιας πορείας και η επιπλέον επιβάρυνση των μέτρων του συμφώνου για το ευρώ θα επεκτείνουν την αβεβαιότητα και θα κρατούν την Ελλάδα σε επίπεδο να μην μπορεί να αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματα της για ίδιο όφελος μόνο και μόνο για να καταφέρνουν οι ισχυρές χώρες της ζώνης του ευρώ να είναι ανταγωνιστικές σε σχέση με τις ανταγωνίστριες οικονομίες σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η απάντηση λοιπόν στα προβλήματα της Ελλάδας δεν μπορεί να έρθει μέσα από την εγκατάλειψη της κοινωνίας, δεν μπορεί να έρθει μέσω της εκχώρησης του συνόλου της οικονομικής κυριαρχίας και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας σε τρίτους.

Πιέζει η αύξηση του δημόσιου χρέους

Είναι εμφανές από τις εξελίξεις ότι η στάση των βουλευτών της συμπολίτευσης σε πρόσφατα νομοσχέδια ήταν ενταγμένη σε ένα γενικότερο πλαίσιο πολιτικής διαχείρισης του νέου πακέτου σκληρών μέτρων της περιόδου 2012 -2015, για να έρθει, ως ανάγκη, η διατήρηση της συνοχής της κυβέρνησης.

Δεν αποκλείεται μάλιστα το νομοσχέδιο για τα τυχερά παιχνίδια να τέθηκε υπό συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή σκόπιμα για να διερευνηθούν οι προθέσεις κάποιων που ίσως αντιδρούν ή ακόμη και για να φανεί ότι οι βουλευτές της συμπολίτευσης συμμετέχουν ενεργά στον κυβερνητικό σχεδιασμό .

Κατά πάσα πιθανότητα ο σχεδιασμός προβλέπει και σχέδιο διαχείρισης των αντιδράσεων που θα προκύψουν σε γενικότερο επίπεδο.

Τα βασικά ερωτήματα που προκύπτουν σε σχέση με τα παραπάνω είναι:

Α. H σημερινή κυβέρνηση έχει το πολιτικό δικαίωμα να επικυρώσει οικονομικά μέτρα που θίγουν θεμελιώδη δικαιώματα της κοινωνίας χωρίς να έχει λάβει λαϊκή εντολή.

Β. Μπορεί η κυβερνητική πλειοψηφία να ψηφίσει οικονομικά μέτρα που ξεπερνούν την δική της θητεία

Γ. Η σημαντική αύξηση του δημόσιου χρέους τόσο σε απόλυτους αριθμούς όσο και σε σχέση με το ΑΕΠ από την ώρα που ενεπλάκη το ΔΝΤ δεν πρέπει να προβληματίσει όλους μας, η αύξησή του δεν αποτελεί κίνδυνο για την δημοσιονομική και μακροοικονομική σταθερότητα;

Υπό το πρίσμα αυτό, οι εξελίξεις αφορούν ολόκληρη την κοινωνία .

Όλοι μαζί κι ο καθένας από το μετερίζι του Θα πρέπει να αντιληφθεί την σημαντικότητα και την ιστορικότητα της στιγμής και να ορίσει τον εαυτό του με βάση τα πραγματικά συμφέροντα της πατρίδας, που σημαίνει ότι επιλέγει διαφορές.

Σενάρια επί σεναρίων και στο βάθος φτωχοποίηση

Την ώρα που το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel βλέπει αντιπαραθέσεις μεταξύ της ΕΚΤ και κάποιων υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης για το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του Ελληνικού χρέους επειδή υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για τις δυνατότητες της Ελλάδας να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της και να επιστρέψει στις αγορές το 2012, το ΔΝΤ σύμφωνα με το ηλεκτρονικό "βήμα" ζητά «την οικοδόμηση ενός κλίματος εθνικής συναίνεσης που θα βοηθήσει ώστε να ενστερνιστεί ευρέως η κοινή γνώμη την άποψη ότι ο περιορισμός των μισθών μπορεί να συμβάλει ώστε να αποτραπεί μια παρατεταμένη περίοδος υψηλής ανεργίας»

Με άλλα λόγια ένα τμήμα της Ευρώπης έχουν σχεδόν πειστεί ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να ορθοποδήσει με την πολιτική που ακολουθεί και το ΔΝΤ ζητά από τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας συναίνεση για να φτωχοποιηθεί μέχρι πτώσης και χωρίς αντίσταση η ελληνική κοινωνία.

Είναι επομένως φανερό ότι το ΔΝΤ στοχεύει στην ελαχιστοποίηση κάθε κοινωνικού ελέγχου για τις πολιτικές που προτείνει και χωρίς καμία αμφιβολία, θέλει να πάρει τον πλήρη έλεγχο της χώρας.

Το μείζον θέμα στην περίπτωση είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση, επειδή πλέον νιώθει αρκετά αδύναμη, είναι διατεθειμένη να ενδώσει στις πιέσεις και να οδηγήσει την κοινωνία και την οικονομία σε ολική κατάρρευση μόνο και μόνο για να κερδίσουν χρόνο στους θώκους που προσφέρει η εξουσία χωρίς, καθώς όλα δείχνουν, να ενδιαφέρονται για το τελικό αποτέλεσμα.

Η χώρα χρειάζεται νέα πολιτική κατεύθυνση

Είναι πλέον εμφανές παντού ότι η περιπέτεια του μνημονίου και οι αλλοπρόσαλλες καταστάσεις που βιώνουμε έχουν δημιουργήσει την ανάγκη η χώρα να ακολουθήσει μια νέα κατεύθυνση.

H Ελλάδα για να μπορέσει να απεγκλωβιστεί από την άσχημη κατάσταση πρέπει να αρχίσει να λειτουργεί με έναν νέο και διαφορετικό τρόπο, τόσο σε σχέση με το παρελθόν, όσο και σε σχέση με την κατεύθυνση που ακολουθεί από τότε που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται μια τολμηρή και συνάμα ρεαλιστική πολιτική κατεύθυνση που θα προτείνει και θα διερευνήσει νέες κατευθύνσεις στη βάση των κοινωνικών αναγκών, που δεν θα θυσιάζει τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του πολίτη για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του χρηματοοικονομικού συστήματος.

Ωστόσο, σε καμία περίπτωση η ‘ανοικοδόμηση’ δεν μπορεί να γίνει με φθαρμένα υλικά, δεν μπορεί να έρθει με ανακύκλωση προσώπων και πολιτικών συμπεριφορών. Για το λόγο αυτό το πολιτικό σύστημα χρειάζεται να ανανεωθεί με νεοεισερχόμενους στην πολιτική από όλες τις κοινωνικές κατηγορίες. Με άλλα λόγια η πολιτική χρειάζεται να ανοιχθεί στην κοινωνία, να έρθει πιο κοντά στο λαό, να εκφράσει την μεγάλη πλειοψηφία και να αρχίσει να μεριμνά για την κοινωνία σε κάθε νόμο που συντάσσει.

Η αλήθεια όμως είναι ότι και η κοινωνία θέλει πειστικά επιχειρήματα, βαρέθηκε την υπερμεγέθυνση του τίποτα σε βάρος των προβλημάτων, περιμένει νέες πολιτικές βάση αρχών και αξιών, περιμένει ρήξη με όλα τα άσχημα του παρελθόντος μέσα από πολιτικές πράξεις, επιθυμεί την ανάδειξη του νέου, του άφθαρτου, του ικανού, διότι είναι βέβαιο ότι η ακαταλληλότητα των προσώπων συνεπάγεται αφεύκτως και την συμπεριφορά των κυβερνήσεων.

Με μια κουβέντα, η χώρα χρειάζεται νέα πολιτική κατεύθυνση

Πλήρης κυβερνητική αποτυχία

Είναι σαφές από τις εξελίξεις ότι η Ελλάδα από τη στιγμή που υπέγραψε το μνημόνιο επιτάχυνε τον κοινωνικό και οικονομικό εκτροχιασμό της.

Από την άλλη πλευρά, η πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης συνέδεσε την υπαγωγή της χώρας στις ρυθμίσεις του ΔΝΤ με την προσδοκία ότι θα αναπτυχθούν οι προϋποθέσεις για τον απεγκλωβισμό της από τα προβλήματα χρέους και των πάσης φύσεως δυσάρεστων εμπειριών και καταστάσεων.

Θυμάμαι τότε πολλούς που έλεγαν ότι τα χρήματα από το πακέτο δανεισμού ήταν το δώρο, η επιβράβευση της χώρας για τις σαρωτικές διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις που ανέλαβε να φέρει σε πέρας εξ’ αιτίας της υιοθέτησης του μνημονίου. Μάταια τότε κάποιοι από εμάς προσπαθούσαμε να πείσουμε ότι τα χρήματα που μας δίνουν μέσω του πακέτου δανεισμού δεν είναι δώρο και ότι οι θεσμικές αλλαγές που προτείνει το ΔΝΤ δεν θα δημιουργήσουν νέες δυνατότητες για την ελληνική κοινωνία, η προπαγάνδα της κυβέρνησης είχε κάνει καλή δουλειά.

Μάλιστα εκείνη την εποχή είχε γίνει συζήτηση για το εάν θα επηρεαστούν από την υπερβολική αύξηση της φορολογίας τα έσοδα του δημοσίου με βάση τα όσα υποστηρίζει η καμπύλη laffer.

Ο πρωθυπουργός τότε είχε δηλώσει ότι αποκλείει αυτό το ενδεχόμενο. Σήμερα είναι προφανές ότι τα μέτρα που ελήφθησαν δεν έφεραν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, η πολιτική του μνημονίου βυθίζει τη χώρα σε πρωτοφανή ύφεση και διαλύει τον κοινωνικό ιστό. Επίσης, είναι βέβαιο ότι το πακέτο δανεισμού που έχει ήδη αποφασιστεί δεν επαρκεί. Εκ των πραγμάτων λοιπόν η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη, όχι μόνο να ξανά- αυξήσει τους φόρους και να ξανά- περιορίσει τους μισθούς στο δημόσιο τομέα, αλλά και να προχωρήσει σε συνολική αναδιάρθρωση χρέους.

Με απλά λόγια αυτό λέγεται πλήρης κυβερνητική αποτυχία .

Το πλήρες αδιέξοδο οδηγεί σε πρόωρες εκλογές

Το νομοσχέδιο για τα τυχερά παιχνίδια κρίθηκε ανεπαρκές από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή επειδή δεν προβλέπει την πλήρη απελευθέρωση.

Στην εσωτερική πολιτική σκηνή βουλευτές του κυβερνόντος στη συνεδρίαση του Κοινοβουλευτικού Τομέα Εργασίας του ΠΑΣΟΚ διαφώνησαν για άλλους λόγους επί των βασικών σημείων του νομοσχεδίου με αποτέλεσμα να ζητήσουν την απόσυρσή του και να προκληθεί ένταση όταν ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου παρουσίασε το νομοσχέδιο.

Αυτό σημαίνει ότι αν στις αρχές της επόμενης εβδομάδας το νομοσχέδιο κατατεθεί προς ψήφιση θα δρομολογηθούν πολιτικές εξελίξεις πριν την κατάθεση του νέου πακέτου σκληρών μέτρων που αναμένεται να ανακοινωθούν στις 15 Απριλίου και κατά συνέπεια θα επισπευστούν οι πρόωρες εκλογές.

Αν τώρα η κυβέρνηση κάνει πίσω στο ζήτημα του νομοσχεδίου για τα τυχερά παιχνίδια και από την άλλη πλευρά περάσουν ανενόχλητα ή ψηφιστούν χωρίς ουσιαστική διαφωνία τα νέα σκληρά μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση θα σημαίνει ότι οι βουλευτές του πασοκ έχουν δώσει λευκή επιταγή στην νομιμοποίηση μιας λανθασμένης κατά γενική ομολογία οικονομικής πολιτικής, συνεπώς η μεγάλη πίεση που ασκείται από την εκλογική τους βάση θα μεγαλώσει, με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για την οικονομία, όσο και γενικότερα.

Βέβαια, οι εν λόγω βουλευτές όλα αυτά έπρεπε να τα δουν όταν ψήφιζαν όλα όσα περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο, τώρα είναι αργά για δάκρια.. Την ίδια ώρα η σημερινή κυβέρνηση βρίσκεται σε αδιέξοδο επειδή και να βλέπει ότι τίποτα δεν βγαίνει, δεν μπορεί να καταγγείλει το μνημόνιο.

Τι θα γίνει όμως όταν μέχρι τον Ιούνιο η χώρα πρέπει να υιοθετήσει όλα όσα προβλέπονται στο σύμφωνο για το ευρώ;

Κατά συνέπεια, το πλήρες αδιέξοδο της πολιτικής του μνημονίου κάνει τις πρόωρες εκλογές μονόδρομο.

Σε αδιέξοδο ο πληθυσμός των αστικών κέντρων

Η οικονομική κρίση, η ανεργία και τα αποτελέσματα των περιορισμένων ευκαιριών που παράγει η πολιτική του μνημονίου έχουν οδηγήσει χιλιάδες κατοίκους των μεγάλων αστικών κέντρων σε απόγνωση και ανασφάλεια που οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο πανικού που επιδεινώνει τις συνθήκες ζωής.

Οι περισσότεροι από τους "νεόπτωχους" των ελληνικών πόλεων δεν μπορούν να βρουν εργασία ή να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια καθώς αναγκάζονται, ειδικά οι νέοι, να συνεχίζουν να ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα κάτω από την ίδια στέγη με τους γονείς τους.

Επιπλέον, η ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση έχει οδηγήσει σε διάλυση χιλιάδες οικογένειες, με ότι «πριόνισμα» αυτό συνεπάγεται για την συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.

Άμεση συνέπεια της κατάστασης είναι ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού να έχει αρχίσει να σκέφτεται την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη. Όσο όμως κι αν αυτό ακούγεται εύκολο, στην πράξη είναι ιδιαίτερα δύσκολο καθώς η επιστροφή χρειάζεται χρήματα και κυρίως εύρεση εργασίας. Την ίδια στιγμή απουσιάζουν και οι πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ελπίδα για ένα νέο ξεκίνημα.

Κατά συνέπεια, η πολιτεία είναι απαραίτητο να δημιουργήσει, σε συνεργασία με τις περιφέρειες και τους ΟΤΑ, ένα εσωτερικό πλαίσιο στήριξης ώστε να υπάρξει διαχείριση ή ακόμη και υλική βοήθεια για την μετεγκατάσταση και τα πρώτα επαγγελματικά βήματα. Σε αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να υπάρχει ειδική μέριμνα για όσους θέλουν να δημιουργήσουν και οικογένεια επιστρέφοντας στην Επαρχία.

Με αυτό τον τρόπο θα ενισχυθεί η μικρή κλίμακα, θα περιοριστεί η φθίνουσα παραγωγικότητα της ελληνικής επαρχίας και η χαμηλή ανταγωνιστικότητα των προϊόντων- υπηρεσιών κ.α καθώς και τα δύο είναι αποτέλεσμα της απουσίας ενός βιώσιμου προτύπου ανάπτυξης.

Βραχνάς τα χρέη των πολιτών

Τα χρέη των πολιτών προς τις τράπεζες από δάνεια του παρελθόντος είναι ίσως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει την τρέχουσα εποχή η ελληνική κοινωνία.

Χιλιάδες πολίτες στριμωγμένοι από την οικονομική κρίση και τα αποτελέσματα που παράγει η πολιτική του μνημονίου αδυνατούν να εκπληρώσουν τις δανειακές υποχρεώσεις τους, ακόμη και για μικρά ποσά.

Αυτό όμως δεν εμποδίζει τις τράπεζες να αυθαιρετούν, οι πολιτικές των τραπεζών είναι επιθετικές και έχουν οδηγήσει σε απελπιστική κατάσταση τους καταναλωτές, αν και μέχρι στιγμής τα ποσά της ενίσχυσης που έχουν δοθεί από το δημόσιο ταμείο ειτε σε μορφή εγγυήσεων , είτε με τη διοχέτευση ρευστότητας ξεπερνούν τα 96 δις ευρώ.

Καθημερινά εκδίδονται από τα δικαστήρια εκατοντάδες διαταγές πληρωμής που επιβαρύνουν τους πολίτες με υπέρογκα ποσά εξόδων που υπερδιπλασιάζουν το αρχικό ποσό, κ.α.

Παρόλα αυτά, μέχρι στιγμής σε επίπεδο πολιτικής αντιμετώπισης κανένας δεν έχει πάρει θέση για το ζήτημα και την αντιμετώπιση του, αν και χιλιάδες πολίτες ταλαιπωρούνται .

Βέβαια, μπορεί κάποιος να πει, ας μην έκαναν χρέη. Με αυτή όμως τη λογική, γιατί οι τράπεζες να τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης σε ότι αφορά την ενίσχυσή τους και οι πολίτες όχι.

Ο σιωπών δοκεί συναινείν

Βασικό χαρακτηριστικό των περιφερειακών εκλογών του Οκτωβρίου που πέρασε ήταν η μεγάλη αποχή μέσω της οποίας εκφράστηκε η κοινωνική δυσαρέσκεια για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και τους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε.

Ένα μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος, το μεγαλύτερο στη μεταπολιτευτική εκλογική ιστορία της χώρας επηρεασμένο σε μεγάλο βαθμό από την πολιτική συγκυρία, τα μμε και τα γεγονότα της χρονιάς που πέρασε έκρινε σκόπιμο να δηλώσει με την επιφυλακτική στάση του ότι όλα αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία, στην οικονομία και στην πολιτική είναι ζητήματα που δεν τον αφορούν, αν και καθορίζουν το αύριο όλων μας .Οι πολίτες που δεν πήγαν να ψηφίσουν ίσως θεώρησαν ότι δεν έπρεπε η ψήφος τους να μετατραπεί σε ανάχωμα που θα οδηγούσε σε τροποποίηση ή ακόμη και σε ανατροπή την αδιέξοδη οικονομική πολιτική που επιβάλει στη χώρα η τρόικα, μέσω της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Έκριναν ότι με την αποχή τους αναπτύσσουν ουσιαστική δράση ενάντια στα συμφέροντα που συρρικνώνουν το κοινωνικό δικαίωμα αν και στην ουσία διευκόλυναν την επιβολή της βούλησης των μηχανισμών του ΔΝΤ επί της λαϊκής βάσης..

Έκριναν ότι τα πράγματα κινούνται από όσους θα επέλεγαν αποχή. Όπως όμως αποδείχθηκε στην συνέχεια με τα νέα μέτρα που επιβλήθηκαν και επιβάλλονται επρόκειτο για ευσεβείς πόθους.

Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι η τάση του ελληνικού λαού να απέχει από την εκλογική διαδικασία είχε ως επακόλουθο να αρχίσει τους πανηγυρισμούς ο διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν. Όλοι θυμόμαστε ότι σε δηλώσεις του για το εκλογικό αποτέλεσμα είπε μεταξύ άλλων, «αποδείχθηκε ότι το πρόγραμμα του ΔΝΤ έγινε κατανοητό από τον ελληνικό λαό».

Κατά συνέπεια ο χαρακτήρας και η επίδραση του εκλογικού αποτελέσματος δημιουργεί το γίγνεσθαι της κοινωνίας , δλδη αναδεικνύει, δομεί, εγκαθιδρύει και επικύρωσε στην περίπτωση , ανεπίλυτες αντιφάσεις που όπως φαίνεται από τις εξελίξεις βαθαίνουν την κρίση, μια κρίση που βιώνεται από μια κατακερματισμένη κοινωνία και ως κρίση νοήματος, προτύπων και προσανατολισμών.

Από κι και πέρα, προκύπτουν αρκετά ερωτήματα, τα οποία συνεχίζουν να παραμένουν αναπάντητα:

α. Είναι ποτέ δυνατόν να επέλθει αλλαγή προς το καλύτερο χωρίς να αλλάξουν, μέσω εκλογών, τα συμφέροντα και οι συντεχνίες που ελέγχουν για ίδιο όφελος τους μηχανισμούς εξουσίας.

β. Η άσφαιρη ουδετερότητα του ποσοστού που δεν πήγε τότε να ψηφίσει και δεν συμμετέχει σήμερα, δεν αναπαράγει τα ίδια πρόσωπα, τις ίδιες πολιτικές νοοτροπίες, τις ίδιες και χειρότερες καταστάσεις και τα ίδια πολιτικά αποτελέσματα; Ο σιωπών δοκεί συναινείν ..

.γ. Μπορούμε να αρνιόμαστε κάτι που λειτουργεί ανταγωνιστικά έναντι των δικών μας συμφερόντων;

δ. Μπορεί να προκύψει αποτέλεσμα μέσα από κινήματα που δεν ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία;

Επειδή όμως τα γεγονότα τρέχουν και η επιβλαβής δύναμη των αποτελεσμάτων που παράγει η πολιτική του μνημονίου παρασύρει και αφορά ολόκληρη την κοινωνία χρειάζεται να στηρίξουμε εμπράκτως την –αντι- επιλογή μας και να αλλάξουμε αρκετές πτυχές της γενικότερης λειτουργίας μας.

Για να μπορέσουμε όμως να αλλάξουμε τα πράγματα, θα πρέπει να προβληματίσουμε με την καθημερινή στάση μας απέναντι στα γεγονότα και την ψήφο μας στις επόμενες εκλογές.

Ποιος δανείζει την κρίση του χρέους

πηγή

Προς μια Ευρώπη διαφορετικών ταχυτήτων

Όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου αποφάσισε να θέσει την χώρα υπό την κηδεμονία του μνημονίου σίγουρα γνώριζε ότι τα 110 δις ευρώ των δανείων από το πακέτο ΕΕ- ΔΝΤ δεν είναι αρκετά για να εξυπηρετήσουν τις δανειακές μας ανάγκες στο σύνολό τους και κατ’ επέκταση να εξασφαλίσουν την χρηματοοικονομική σταθερότητα στη ζώνη του ευρώ.

Όπως φάνηκε στην συνέχεια ενας από τους στόχους της κρίσης χρέους ήταν η δημιουργία του ταμείου EFSF για την παροχή δανείων προς χώρες της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν δανειακές δυσκολίες.

Σήμερα 10 μήνες μετά, οι εξελίξεις φανερώνουν ότι η ευρωπαϊκή πολιτική σε ότι αφορά την αντιμετώπιση και διαχείριση των ζητημάτων που προέκυψαν μέσα από την κρίση χρέους ήταν ή λανθασμένη ή κατευθυνόμενη που είναι και το πιο πιθανό. Αν προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τα γεγονότα βήμα- βήμα θα διαπιστώσουμε ότι η κρίση χρέους είναι ένα δημιούργημα της πίεσης που άσκησαν οι αγορές, κατά πάσα πιθανότητα σε συνεργασία με τις ευρωπαϊκές χρηματοοικονομικές αρχές και το ΔΝΤ, για να επιβληθούν μέσω του άλλοθι των πακέτων διάσωσης προγράμματα λιτότητας που εκ των πραγμάτων οδηγούν τις οικονομίες των αδυνάτων χωρών, όπως η Ελλάδα, σε αρνητικές προοπτικές και πλήρη εξάρτηση από τις ισχυρές χώρες της ΕΕ. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής τακτικής είναι ότι μετά την Ελλάδα και την Ιρλανδία και η Πορτογαλία, όπως αναμενόταν, ανακοίνωσε ότι θα ζητήσει δανειακή στήριξη από την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Και αν όπως φαίνεται η Πορτογαλία και η Ιρλανδία προσφεύγοντας στα πακέτα δανεισμού λύνουν το πρόβλημα της άντλησης δανείων με υψηλά επιτόκια, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται χωρίς αμφιβολία σε εξαιρετικά δεινή θέση εξ’ αιτίας των προβλημάτων που δημιουργούν τα αποτελέσματα της πολιτικής του μνημονίου και η ανάγκη εξυπηρέτησης του παλαιού χρέους. Η αδιέξοδη κατάσταση που δημιούργησε στη χώρα η πολιτική του μνημονίου , η σημερινή υποχρέωση να τηρηθούν όσα περιλαμβάνονται στο Σύμφωνο για το Ευρώ, καθώς και η αδυναμία της Ελλάδας να επιστρέψει εντός του 2012 στις αγορές προκειμένου να αναχρηματοδοτήσει ένα μέρος του χρέους της έχει οδηγήσει σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής ηλεκτρονικής έκδοσης των Financial Times πολλές κυβερνήσεις της ευρωζώνης να βλέπουν αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους στο σύνολό του με πιο πιθανή εκδοχή την επιμήκυνση των παλαιών δανείων, δλδη, μετάθεση των δανειακών υποχρεώσεων στο μέλλον με επιπλέον επιβάρυνση σε τόκους.

Πως όμως μπορεί μια πολιτική που δεν έλυσε κανένα πρόβλημα στον ένα χρόνο εφαρμογής της να καταστήσει την Ελλάδα ανταγωνιστική όταν είναι πασιφανές ότι οδηγεί τον ελληνικό λαό και την ελληνική οικονομία να αποκλίνει αρκετά από τα δομικά χαρακτηριστικά των κρατών - μελλών της ευρωζώνης και να συγκλίνει με τα χαρακτηριστικά των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ που βρίσκονται στην ευρωπαϊκή ένωση;

Mήπως τελικά στόχος ( μέσω επέκτασης της κρίσης που οδηγεί σε de facto τροποποίηση των συνθηκών της ΕΕ) είναι ο ανασχεδιασμός της ΕΕ με την δημιουργία μιας Ευρώπης διαφορετικών ταχυτήτων με μοναδικό κοινό σημείο το ευρώ όπου από την μια πλευρά θα υπάρχει ο «πυρήνας της Ευρώπης» και από την άλλη οι μικρότερες χώρες που δεν θα έχουν ρόλο, συμμετοχή και λόγο στα κοινά δρώμενα της ΕΕ;

Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την εθνική πτώση

Με βάση τα στοιχεία που υπάρχουν για τις εξελίξεις στην οικονομία φαίνεται ότι τα επόµενα δύο χρόνια θα είναι ιδιαίτερα δύσκολα από κάθε πλευρά.

Καθώς όλα δείχνουν η κυβέρνηση προχωρά με τα χέρια δεμένα και ο μόνος τρόπος για να διατηρείται στην εξουσία δεν είναι η σωστή δια χείρισή της, είναι να ευθυγραμμίζεται με την οικονομική πολιτική που προτείνει το ΔΝΤ για να εξασφαλίζει τις δόσεις του δανείου και κατ’ επέκταση την παραμονή της στην εξουσία.

Το γεγονός αποδεικνύεται και από τις δηλώσεις του Έλληνα υπουργού οικονομικών, τόνισε ότι από δω και πέρα θα γίνουν μόνο «θεσμικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» δλδη, άμεσες ξένες επενδύσεις, πλήρη άρση των περιορισμών στις εισαγωγές με τρίτες χώρες, εκχώρηση του συνόλου των κρατικών επιχειρήσεων, εσωτερική υποτίμηση και άλλες παρεμβάσεις που σηματοδοτούν την αρχή πέτρινων χρόνων. Με άλλα λόγια αγοράζει χρόνο μόνο εφόσον το πολιτικό πλαίσιο περιλαµβάνει όλα όσα προτείνουν έξω- οικονομικά κέντρα. Σε αυτή την κατεύθυνση βλέπουμε να μην έχει καμιά πρακτική αξία η γνώμη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, για αυτό και οι αντιδράσεις που έχουν εμφανιστεί το τελευταίο διάστημα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας, το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν εξυπηρετεί την ελληνική κοινωνία η κυβέρνηση προσπαθεί να εμφανίσει ως τη µόνη διέξοδο για την περαιτέρω πορεία της χώρας το νέο πακέτο σκληρών μέτρων που θα ανακοινωθεί στις 15 Απριλίου. Δεν αποκλείεται µάλιστα να ξανά- εμφανίσουν το νέο πρόγραμμα λιτότητας ως εθνικό σχέδιο σωτηρίας, αν και στην πραγματικότητα βρισκόμαστε εν μέσω μια πρωτοφανούς κατασπατάλησης των δυνάμεων της πατρίδας.

Υπάρχει όμως περίπτωση να έχουμε άνοδο της ανάπτυξης χωρίς αύξηση των θέσεων εργασίας ή μπορεί να είναι λύση η συρρίκνωση του ωραρίου για να εργάζονται περισσότεροι;

Μπορούμε να ελπίζουμε σε έξοδο από την κρίση όταν εξ'αιτίας των χρόνιων προβλημάτων και των μεγάλων περικοπών της εποχής η χώρα έχει φτάσει να υστερεί σε πολλούς τομείς με βασικότερο ελάττωμα το γεγονός ότι η παιδεία υστερεί στις εξελίξεις;

Δυστυχώς, τα γεγονότα επιβεβαιώνουν ότι οι διαχειριστές του κράτους είναι έτοιμοι χάριν διατήρησης της εξουσίας να διακινδυνεύσουν όχι μόνο την ύπαρξή του αλλά και να το επαναφέρουν ολοκληρωτικά υπό ξένη κυριαρχία. Με απλά λόγια, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την εθνική πτώση.

Εκδικάστηκαν τα ασφαλιστικά μέτρα κατά της πρόσληψης ωρομισθίων

Από το ειρηνοδικείο Πύργου εκδικάστηκε σήμερα η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά της πρόσληψης ωρομισθίων εκπαιδευτικών φυσικής αγωγής με 4 ώρες την εβδομάδα.

Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας η διευθύντρια πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Ν. Ηλείας κ. Ζωή Βουρλούμη επανέλαβε τις θέσεις του υπουργείου παιδείας, όπου μεταξύ άλλων είπε ότι το υπουργείο καθυστέρησε να καλύψει τα λειτουργικά κενά φυσικής αγωγής στα δημόσια σχολεία επειδή από το ξεκίνημα της τρέχουσας σχολικής χρονιάς έχει προβεί (το υπουργείο παιδείας) σε μια προσπάθεια για την καταγραφή των αναγκών η οποία καθυστέρησε τις προσλήψεις.

Για την μαζική πρόσληψη ωρομισθίων εκπαιδευτικών φυσικής αγωγής επικαλέστηκε τις ειδικές συνθήκες που υπάρχουν στην οικονομία, λόγω του μνημονίου.

Με άλλα λόγια βρισκόμαστε πλέον ενώπιον ενός φαινoμένου όπου η διοίκηση για κάθε παρανομία ή πιο σκληρά μέτρα θα επικαλείται τη λογική του αντιλαϊκού προγράμματος του Μνημονίου.

Έτσι από δω και πέρα η ανθρώπινη ζωή του ελληνικού λαού είναι «σκλάβος» του μνημονίου, μια πτυχή χωρίς καμιά ουσιαστική αξία. Στη βάση αυτή μπορεί να δικαιολογηθούν τα πάντα, ακόμη και η πρόσληψη εκπαιδευτικών με 4 ώρες την εβδομάδα.

Ανεξάρτητα τώρα του τι υποστήριξε η διευθύντρια πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης κ. Ζωή Βουρλούμη η ουσία του θέματος είναι ότι το δικαστήριο θα κληθεί να διερευνήσει και να αποφασίσει επί της ουσίας, δλδη εάν η διοίκηση τηρεί κατά την διαδικασία πρόσληψης ωρομισθίων με 4 ώρες την εβδομάδα το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο. Η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται μέσα στον επόμενο μήνα.

Εκτός ελέγχου η παχυσαρκία

Την ώρα που χιλιάδες ώρες φυσικής αγωγής στα σχολεία της χώρας παραμένουν ακόμη κενές επειδή το υπουργείο παιδείας δια βίου μάθησης και θρησκευμάτων δεν προσλαμβάνει εκπαιδευτικούς φυσικής αγωγής για την κάλυψη των λειτουργικών κενών, η διαιτολόγος - διατροφολόγος Αμαλία Γιωτοπούλου κατά τη διάρκεια επιστημονικής εκδήλωσης με θέμα «Μεσογειακή διατροφή: Από τη θεωρία στην πράξη», που έγινε χθες στην Αθήνα τόνισε ότι ένα στα τέσσερα παιδιά κι ένας στους τέσσερις ενήλικες είναι υπέρβαροι, ενώ τα ποσοστά του σακχαρώδη διαβήτη τύπου δύο, τον μέχρι πρότινος χαρακτηριζόμενο ως διαβήτη των ενηλίκων, φτάνουν το 33% με 45% των νεοδιαγνωσθέντων περιστατικών στους εφήβους.

Σύμφωνα με την κ. Γιωτοπούλου η παχυσαρκία στην παιδική και την εφηβική ηλικία συμβάλλει σ’ ένα εύρος άμεσων, αλλά και μακροχρόνιων προβλημάτων, όπως σακχαρώδης διαβήτης, υπερλιπιδαιμίες, υπέρταση, άπνοια ύπνου, μυοσκελετικά, γαστρεντερικά και ψυχολογικά προβλήματα.

Υπέρβαρα παιδιά, ειδικά άνω των 7 χρόνων, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για παχυσαρκία και καρδιαγγειακά νοσήματα κατά την ενήλικη ζωή. Η συχνότητα εμφάνισής τους στα παιδιά σ’ όλο τον κόσμο ενδέχεται να αυξηθεί έως και 50% στα επόμενα 15 χρόνια.

Απειλείται με κατάρρευση η ελληνική κοινωνία

Η Άνοδος των διεθνών τιμών στην τιμή του πετρελαίου και η ύφεση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα εξαιτίας του μνημονίου απειλούν με κατάρρευση τόσο τα δημόσια έσοδα όσο και κάθε πτυχή της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής δραστηριότητας.

Aπόδειξη του μεγέθους της οικονομικής κρίσης είναι οι τιμές των καυσίμων στα βενζινάδικα, ο αριθμός των καταστημάτων που βάζουν καθημερινά λουκέτο, οι συνεχείς ανατιμήσεις βασικών ειδών διατροφής, η αδυναμία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων να έχουν πρόσβαση στην καθημερινή τροφή, ο μεγάλος αριθμός των ανέργων και όσων δεν μπορούν να έχουν για πρώτη φορά πρόσβαση στην εργασία, η αυξημένη εγκληματικότητα, οι χιλιάδες επαγγελματίες που αδυνατούν να πληρώσουν πάγιες υποχρεώσεις τους, η διαφθορά στο δημόσιο καθώς τα φαινόμενα κακοδιαχείρισης και διαφθοράς δεν καταπολεμούνται , οι περικοπές των δημόσιων δαπανών για αναπτυξιακά έργα και τομείς ζωτικής σημασίας για την εύρυθμη κοινωνική λειτουργία, κ.α

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, η κυβέρνηση επισπεύδει την πτωτική πορεία, τόσο με τα μέτρα που λαμβάνει, όσο και με τη γενικότερη πολιτική στάση της από τη στιγμή που το μοναδικό που συζητούν είναι πώς θα δρομολογηθούν επιπλέον προγράμματα λιτότητας χωρίς να ενδιαφέρονται για την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα.

Δυστυχώς, η σημερινή κυβέρνηση αδυνατεί να αντιληφθεί ότι η μοναδική υπηρεσία που από δω και πέρα μπορεί να προσφέρει στην πατρίδα είναι να ομολογήσει ότι οδήγησε τη χώρα σε χρεοκοπία. Από την άλλη πλευρά, το να συνεχίσουμε, ως κοινωνία, να δίνουμε χρόνο σε μια κυβέρνηση που δεν βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση δεν έχει κανένα νόημα.

Η κυβέρνηση απέτυχε και μεταθέτουν (με κόστος) τα χρέη στο μέλλον

Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, ο οίκος αξιολόγησης Standar & Poor's προχώρησε σε νέα υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας. Μια από τις βασικές αιτίες της υποβάθμισης ήταν η ανησυχία για την εξυπηρέτηση του παλαιού χρέους. Για να δικαιολογήσει την απόφαση ο Έλληνας πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου δήλωσε ότι «η υποβάθμιση δεν αντανακλά την πολιτική της Ελλάδας».

Λίγες μέρες αργότερα οι εξελίξεις διέψευσαν τον Έλληνα πρωθυπουργό και επιβεβαίωσαν τον οίκο αξιολόγησης, το έλλειμμα του 2010 έκλεισε στο 10,6% του ΑΕΠ ή στα 22,4 δισ. ευρώ γεγονός που αποδεικνύει ότι η οικονομική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση δεν μπορεί να διεκπεραιώσει σωστά το ρόλο της, δλδη να συμβάλει στη μείωση των ελλειμμάτων και στην ανάκαμψη της οικονομίας .

Την ίδια ώρα ο «Εκόνομιστ» σε άρθρο με τίτλο: «Είναι χρεοκοπημένοι: Παραδεχτείτε το» χαρακτηρίζει «αποτυχία» την τελευταία σύνοδο κορυφής και καλεί την Ε.Ε. να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση χρέους των χωρών της περιφέρειας. Λάθος, όπως εξηγεί ο Economist, είναι η επιμονή να μειωθούν τα δημοσιονομικά ελλείμματά ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις που θα υπήρχαν στην ανάπτυξη. Το αποτέλεσμα είναι με την ύφεση να αυξάνονται περισσότερο τα χρέη και να φαίνεται ακόμη λιγότερο πιθανό ότι μπορεί να αποπληρωθούν, ενώ οι αποδόσεις των ομολόγων μένουν υψηλές και το αποτέλεσμα είναι ένα καθοδικό σπιράλ.

Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, σε προδημοσίευση αποσπασμάτων του άρθρου που θα κυκλοφορήσει την Δευτέρα αναφέρεται ότι σύμφωνα με πληροφορίες του περιοδικού κορυφαίοι εκπρόσωποι του ΔΝΤ συζήτησαν για το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα με υψηλόβαθμους αξιωματούχους ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.

Η στροφή του ΔΝΤ φανερώνει ότι έχουν αρχίσει να πιστεύουν ότι η οικονομική πολιτική που έχουν προτείνει και εφαρμόζει η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν είναι σε θέση να εξυγιάνει τα δημοσιονομικά και να δώσει λύση στα προβλήματα χρέους της χώρας. Τα σενάρια αναδιάρθρωσης του παλαιού χρέους διέψευσε , με συνέντευξή του στο πρακτορείο Bloomberg, ο Υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου.

Μπορεί όμως κάποιος να τον πιστέψει; όταν μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί ότι απ' όσα λένε πράττουν ακριβώς το αντίθετο, με πιο πιθανό το σενάριο που λέει ότι θα έχουμε επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του παλαιού χρέους, με ότι κοινωνικό κόστος και επιπλέον δαπάνες σε τόκους συνεπάγεται μια τέτοια μορφή αναδιάρθρωσης για το ελληνικό δημόσιο. ( μάλιστα χωρίς διαπραγμάτευση από την κυβέρνηση, καθώς όλα δείχνουν)

Με άλλα λόγια, η ελληνική κυβέρνηση απέτυχε παταγωδώς σε όλα τα σημεία και προσπαθεί, ίσως και σε συνεργασία με τους επενδυτικούς οίκους, να μεταφέρει τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας στο μέλλον. (όπως και στην περίπτωση του δανείου των 110 δις το οποίο επιμηκύνθηκε πρόσφατα)