Στο δρόμο για το πουθενά η Ελλάδα

H Ελλάδα αναμφίβολα και παρά τα εσωτερικά προβλήματα και την κρίση είναι η πιο οικονομικά και πολιτισμικά ανεπτυγμένη χώρα των Βαλκανίων και ένας από τους μεγαλύτερους επενδυτές στην περιοχή με εμπορικές και οικονομικές συνεργασίες σε αρκετούς τομείς της οικονοµίας. Το υψηλό σε σχέση με τις χώρες των Βαλκανίων οικονομικό επίπεδο έσπρωξε και τα εκατομμύρια μετανάστες από διπλανά κράτη για εύρεση εργασίας στη χώρα μας.,
Με την ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών τα τελευταία 20 χρόνια δημιουργήθηκε μια νέα κοινωνική κατάσταση που αύξησε τους κοινωνικούς φόβους, μεταβίβασε την πρωτογενή γεωργική παραγωγή στα χέρια των αλλοδαπών και αντικατέστησε σταθερές του παρελθόντος με βασικό ‘θύμα’ της το -ήδη χαμηλό - κόστος εργασίας, στην Ελλάδα βρίσκεται στα επίπεδα του 40% του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η σημαντική μείωσή του συμπίεσε προς τα κάτω το κατά κεφαλήν εισόδημα, με αποτέλεσμα σήμερα το ποσοστό του πληθυσμού που ζει κάτω από τα επίσημα όρια φτώχειας να αυξάνεται συνεχώς.
Τα προβλήματα για τους οικονομικά αδυνάτους και οι αντιθέσεις οξύνθηκαν περαιτέρω μετά την είσοδο στην ονε, όπου με πρόσχημα την σύγκλιση με τις χώρες της δυτικής Ευρώπης αυξήθηκαν σημαντικά και οι τιμές σε βασικά καταναλωτικά αγαθά, υπηρεσίες κ.α,[ για παράδειγμα, ένα μικρό μπουκάλι νερό από 50 δρχ, έφθασε στα 50 λεπτά] σήμερα είμαστε η ακριβότερη χώρα στην ευρωζώνη με τους χαμηλότερους μισθούς. Η δημιουργηθείσα κατάσταση φανερώνει σαφέστατα, έλλειψη ξεκάθαρης στρατηγικής, το ήθος της σημερινής κοινωνίας και μια κρίση τεραστίου βάθους και έκτασης.
Την ώρα όμως που η Ελλάδα προσπαθούσε να πλησιάσει την Ευρώπη η βαλκανική χερσόνησος έμπαινε σε μια περιπέτεια με όχημα τη σύγκρουση των πολιτισμών της. Η Ελλάδα από την αρχή έγινε μέρος της κρίσης, κυρίως μέσω της διένεξης με τη fyrom.
Η γεωπολιτική αναταραχή που έφεραν στην περιοχή οι πόλεμοι, η αναβίωση του οθωμανικού επεκτατισμού με τη δημιουργία και υποστήριξη θυλάκων σε διάφορες περιοχές των βαλκάνιων και η νέα αντίληψη των πραγμάτων στην ευρύτερη περιοχή επηρέασαν σημαντικά και τις οικονομικές εξελίξεις. Η πολεμική ατμόσφαιρα μείωσε την εξωτερική ζήτηση και συνέβαλε στην δημιουργία των υψηλών ελλειμμάτων τρεχουσών συναλλαγών, η χώρα μας ως μέρος του προβλήματος επηρεάστηκε σημαντικά. Ταυτόχρονα, η διάρθρωση της παραγωγής αποδείχθηκε ανίκανη να καλύψει τις αυξημένες εγχώριες ανάγκες, αύξηση η οποία οφείλεται και στην κατανάλωση που δημιούργησαν οι μετανάστες, ως εκ τούτου, η μεγάλη εξάρτηση από τις εισαγωγές έγινε αναπόφευκτη με αποτέλεσμα σήμερα το χάσμα εντός της ευρωζώνης να έχει γίνει τεράστιο , η χώρα μας αντί να συγκλίνει, απέκλινε από το γενικό μέσο όρο τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό περιβάλλον.
Σε αυτή τη εξέλιξη συνέβαλε αποφασιστικά και το γεγονός ότι ο καταμερισμός των ωφελειών από την είσοδο στην ονε υπήρξε εξαιρετικά άνισος, η κοινωνία περιφρονήθηκε. Την εξέλιξη αυτή μαρτυρούν και τα στατιστικά στοιχεία για τις δυο τελευταίες δεκαετίες, όλα δείχνουν ότι η προς τα κάτω διάχυση ήταν ελάχιστη και ως επί τω πλείστον μέσω καταναλωτικών πιστώσεων. Η έλλειψη ευκαιριών για επαγγελματική εξέλιξη και μια ευημερούσα ζωή εντός των καθορισμένων κοινωνικών δομών φανερώνει το πρόβλημα. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της διοικητικής συμπεριφοράς είναι η έλλειψη βούλησης να χρηματοδοτηθούν εγχώριες παραγωγικές επενδύσεις στη βάση της κοινωνίας, πέρασαν τρία πακέτα στήριξης από την εε και τα χρήματα πήγαν στις τσέπες λίγων, εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι τα χρήματα δεν έπιασαν τόπο, δεν μπορέσαμε να εμπεδώσουμε μία νέα νοοτροπία ..
Το παραπάνω γεγονός επηρέασε και περιόρισε σημαντικά την αναπτυξιακή διαδικασία, η δημιουργία μιας ισχυρής και ανταγωνιστικής παραγωγικής βάσης αποδείχθηκε μακρινό όνειρο. Στα ιδιαίτερα αρνητικά είναι και το γεγονός ότι ποτέ δεν καθορίσαμε με σαφήνεια ποιο τύπο ή επίπεδο ανάπτυξης επιδιώκουμε.
Δεν μπορέσαμε, είτε να επεκτείνουμε το ρόλο του κράτους, υιοθετώντας ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα αναδιάρθρωσης είτε από την αντίθετη πλευρά να επεκτείνουμε την εγχώρια οικονομική δραστηριότητα μέσω της κατανάλωσης. Μια άλλη Βασική αιτία είναι ότι κυρίαρχο ρόλο στην αγορά της χώρας έχουν οι πολυεθνικές και η ντόπια οικονομική ελίτ, έτσι δεν πετύχαμε ούτε τεχνική πρόοδο, ούτε συσσώρευση εθνικού κεφαλαίου, δλδη ήμασταν πάντα κάπου και πουθενά.
Ένα άλλο πρόβλημα, εξίσου σημαντικό, είναι ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, για κάποιο δικό τους λόγο, ποτέ δεν εξήγησαν σωστά τα προβλήματα της χώρας.
Όσα προαναφέρθηκαν, οι χρόνιες παθογένειες και στρεβλώσεις της χώρας που όλοι αντιμετωπίζουν προεκλογικά και κανένας δεν κάνει τίποτα μετεκλογικά αλλά και η ασπόνδυλη χωρίς μακροπρόθεσμους στόχους αναπτυξιακή στρατηγική που διαχρονικά υιοθετήθηκε από την ελληνική ελίτ δείχνουν ότι τα σημερινά προβλήματα δεν είναι απλώς ένα βραχυπρόθεσμο φαινόμενο.
Οι κατευθύνσεις αναπτυξιακής στρατηγικής, οι περιφερειακές και εθνοτικές εντάσεις στην Κύπρο, τα βαλκάνια και τα προβλήματα που δημιούργησαν, τόσο στην ενσωμάτωση όλων των χωρών της περιοχής στην εε, όσο και στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ με τις χώρες των Βαλκανίων, τα προβλήματα που δημιούργησε η κρίση του πετρελαίου, ο διεθνοποιημένος χαρακτήρας της οικονομίας και η έξαρση της χρηματοπιστωτικής αναταραχής διεθνώς, με τη χρεοκοπία της επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers στις ΗΠΑ στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2008, τα νέα δεδομένα που έφερε στην ενωμένη Ευρώπη η συνθήκη της Λισαβόνας, κ.α. βρήκαν μια οικονομία ευάλωτη σε κερδοσκοπικά παιχνίδια και να παλεύει με τον εαυτό της!, η μια εσωτερική κρίση διαδέχονταν την άλλη με αποτέλεσμα η δημοκρατία να μπει σε περιπέτειες και να πάει … περίπατο η πολιτικοοικονομική και κοινωνική σταθερότητα.
Kάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα με τα παραπάνω να συνεχίζουν να αποτελούν βασικές πηγές προβλημάτων. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και το μνημόνιο που έθεσε τη χώρα υπό διεθνή κηδεμονία, εξέλιξη που έχει ως συνέπεια την περιθωριοποίηση της χώρας στην Ε.Ε.
Από τότε, όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση έχει αλλάξει προς το χειρότερο, φυσικό όμως από τη στιγμή που κυριάρχησε ο υποκειμενικός πολιτικός λόγος και η κοινωνία βρέθηκε απροετοίμαστη και αντιμέτωπη με εξελίξεις που όπως αποδείχθηκε ήταν σε ελάχιστους κατανοητές. Χάνουμε την κυριαρχία μας έλεγε ο πρωθυπουργός της χώρας και οι πολίτες νόμιζαν ότι η κυριαρχία είναι κάτι σαν το αγόρι/ κορίτσι της μιας βραδιάς. Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, η εξέλιξη ή η οπισθοδρόμηση των κοινωνιών συμβαίνει μέσα από τα εκάστοτε μέσα μεγέθη τους, διαφόρων προσωπικοτήτων, γεγονότων ή κοινωνικών δυνάμεων, που, με την, επικράτηση ή κοινή αποδοχή των θέσεών τους, τραβούν προς τα επάνω ή προς τα κάτω ολόκληρη την κοινωνία μέσα στην οποία δρουν.
Εάν τώρα εξετάσουμε λίγο πιο επισταμένα την εξέλιξη των πραγμάτων θα καταλήξουμε να πούμε ότι όλα όσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν είναι ένας μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για την στρατηγική ανακατάταξη της περιοχής. Απ'όσα ειπώθηκαν παραπάνω βγάζουμε το συμπέρασμα ότι η εξάπλωση της νομισματικής ένωσης στο νότο δεν κατάφερε να βελτιώσει την ευημερία των ανθρώπων και την ασφάλεια της περιοχής, γεγονός που όπως προανέφερα οδήγησε σε μια δραματική διεύρυνση του ανοίγματος Βορρά-Νότου και σε περιφερειακές διενέξεις..
Σύμφωνα τώρα με πολλούς αναλυτές «αγκάθι» στην περεταίρω και ουσιαστική διεύρυνση των οικονομικών σχέσεων των χωρών της βαλκανικής τόσο με την Ελλάδα όσο και με την εε ήταν και παραμένουν να είναι οι περιφερειακές και εθνοτικές εντάσεις που ανά πάσα στιγμή μπορούν να λειτουργήσουν αποσταθεροποιητικά για την περιοχή. Οι διενέξεις έχουν δημιουργήσει προβλήματα, τόσο στην ενσωμάτωση όλων των χωρών της περιοχής στην εε, όσο και στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ με τις χώρες των Βαλκανίων.
Την ίδια όμως στιγμή που η Ελλάδα έχει παγώσει πρακτικά και είναι φανερό ότι βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση με την κρίση και τις συνέπειες των πολιτικών που απορρέουν από το μνημόνιο να αποσαθρώνουν τη συλλογική-εθνική ταυτότητα και να μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε τροχιά γεωπολιτικής και οικονομικής έκλειψης η Τουρκία δείχνει και θέλει να παρουσιάζεται πιο δυνατή από ποτέ. Εάν κρίνει κανείς τις βασικές επιλογές της, τόσο σε στρατιωτικό , όσο και σε διπλωματικό επίπεδο, διαπιστώνει ότι εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της αλλά και το έλλειμμα εξωτερικής πολιτικής που δημιουργεί σε αυτή τη φάση η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από τα κράτη μέλη στην διπλωματική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έτσι η Τουρκία διεκδικεί με αξιώσεις το ρόλο της “ατμομηχανής’’ στα Βαλκάνια, την ανατολική μεσόγειο αλλά και γενικότερα στην ευρύτερη περιοχή.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι η Τουρκία επιθυμεί με δούρειο ίππο, την αυξανόμενη περιφεριοποίηση της ΕΕ, τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει στα βαλκάνια η 20χρονη «εμπόλεμη κατάσταση» και την οικονομική διπλωματία , ισλαμοποιηση των Βαλκανίων και διχοτόμηση –ένταξη στη σφαίρα επιρροής της την Κύπρο και όλες τις χώρες των Βαλκανίων .
Το ζήτημα εδώ είναι αν η Ελλάδα έχει τα περιθώρια να δεχτεί την αυτοδιάλυσή της;

http://vasiliostsamis.wordpress.com/