Η ευθύνη των μμε

Παρά το γεγονός ότι τα προβλήματα της χώρας είναι από κάθε άποψη σοβαρά και μεγάλα, οι σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ media και κοινωνίας κάθε άλλο παρά ειλικρινείς μπορεί να χαρακτηριστούν.
Αρκετά και ισχυρά media κατανοούν και αναπαράγουν την εξουσία και τα κοινωνικά προβλήματα με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο από αυτόν που επιβάλλει ο κώδικας δεοντολογίας που διέπει λειτούργηµά τους, γεγονός που επιβεβαιώνει και η εξέλιξη των πραγμάτων στη χώρα[ δντ και άλλα] .
Δεν θα αποτελούσε υπερβολή αν πούμε ότι μια βασική αιτία, η βασικότερη και ίσως με μεγαλύτερη από αυτή των πολιτικών ευθύνη για την σημερινή κατάντια της χώρας ανήκει στα μμε, τόσο σε περιφερειακό, όσο και σε κεντρικό επίπεδο.
Για να μπορέσετε να καταλάβετε αυτά που γράφω προσπαθήστε να δείτε τον κόσμο γύρω σας πέρα από τις εφημερίδες και την τηλεόραση, με βάση τις δικές σας ανάγκες και τα δικά σας ενδιαφέροντα…
Στην ουσία αυτό που εκπροσωπούν αρκετά μμε είναι μια οργανωμένη, καλοστημένη παγίδα που σε ένα μεγάλο βαθμό σχηματίζει τον τρόπο που ο μέσος πολίτης αντιλαμβάνεται τον κόσμο και διαμορφώνει τη ζωή του.
Τα μμε πάντα, ως δια μαγείας, έχουν το μαγικό ραβδί που θα τα λύσει όλα γρήγορα και αποτελεσματικά, ποτέ όμως οι παρεμβάσεις τους δεν προκαλούν τις αλλαγές ουσίας που επιθυμεί ο πολίτης ή άλλες φορές θα δώσουν μια γρήγορη απάντηση που θα είναι η θέση του μιντιακού φεουδάρχη για τα πολιτικά κ.α. πράγματα. Ανάλογα τα συμφέροντα που θέλουν να εξυπηρετήσουν παράγουν αισιοδοξία ή απαισιοδοξία.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο τα πάντα έχουν αντικατασταθεί από μια υποκειμενικότητα που δεν μπορεί από κανέναν να προσδιοριστεί με ακρίβεια, με τον καιρό η κατάσταση παγιώθηκε.
Οι συνθήκες αυτές μειώνουν σημαντικά την ενεργό συμμετοχή του πολίτη στην πολιτική διαδικασία, εγκλωβίζουν την κοινωνική κριτική, αδρανοποιούν και εξοστρακίζουν κάθε σοβαρή κουλτούρα, κατακερματίζουν τις κοινωνικές σχέσεις και οδηγούν την κοινωνία σε απώλεια πολιτικού προσανατολισμού.
Βέβαια, για να φτάσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο έχουν συμβάλει αποφασιστικά και αρκετοί πολιτικοί παράγοντες «θαμώνες» των ίδιων οικονομικών κέντρων εξουσίας.
Εδώ ίσως πει κάποιος, ελευθερία του τύπου έχουμε, έχει όμως μεγάλη διαφορά επειδή στην προκειμένη περίπτωση οι μιντιακοi φεουδάρχες χρησιμοποιούν την ανάγκη ενημέρωσης ή ακόμη και επιβίωσης [επιβίωση στην καθημερινότητα (βιοπορισμός) πολιτική επιβίωση κ.α.] της κοινωνίας, είτε συλλογικά, είτε ατομικά για να τους έχουν όλους στο χέρι και στην ουσία εξυπηρετούν, περιορίζοντας κατά πολύ τη λειτουργία της δημοκρατίας, τα ταξικά συμφέροντα μιας μικρής οικονομικής ελίτ.
Το ιτερνετ, αν και η διαφορετικότητά του [ καινούργια κοινωνικά ρεύματα, ριζοσπαστικές πολιτικές τοποθετήσεις] ευνοεί να δημιουργηθούν άλλες συνθήκες, σε αρκετές περιπτώσεις δεν μπόρεσε να ξεφύγει από το γενικότερο πλαίσιο λειτουργίας των μμε .
Σε αυτή την κατεύθυνση συνέβαλε αποφασιστικά, η προώθηση και αναπαραγωγή μέσω των παραδοσιακών μμε συγκεκριμένων προτύπων και η αδυναμία της κοινωνίας να αντιληφθεί τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τα πράγματα, με άμεσο αποτέλεσμα ο μέσος πολίτης να μην μπορέσει να απελευθερωθεί από τα πρότυπα που έχουν επιβάλει τα παραδοσιακά μμε, έτσι συνέχισε να ακολουθεί το δρόμο που είχε μάθει.
Σε αυτή την κατεύθυνση όταν μια εκπομπή, κ.α. προβληθούν ως κάτι αυτόνομο αυτόματα κατακτούν έναν υψηλό βαθμό νομιμοποίησης που τους δίνει το δικαίωμα να περνούν απόψεις που εξυπηρετούν αυτό που όλοι έχουν κρίνει ως κοινωνικά απαράδεκτο. Πολλοί blogger θελητά ή αθέλητα πέφτουν στην παγίδα που έχουν στήσει τα μμε.
Γίνεται λοιπόν σαφές ότι η ανάγκη αποκατάστασης της δημοκρατικής ομαλότητας επιβάλει διαφορετικό τρόπο προσέγγισης και αντιμετώπισης των πραγμάτων.