Η κρίση της βενζίνης

Η σύγχρονη περιπέτεια της χώρας συνεχίζεται με την «κρίση της βενζίνης» , μιας κρίσης που προκαλεί αναστάτωση, ταραχή, διαταράσσει την εύρυθμη λειτουργία του κοινωνικού συνόλου και αναδεικνύει τη σημασία που έχει αποκτήσει η ενέργεια για την καθημερινότητα μας.

Από την άλλη πλευρά προσφέρει σε κάποιους νέες ευκαιρίες και έδωσε την δυνατότητα στην κυβέρνηση να «αποδράσει» με επικοινωνιακά τεχνάσματα του τύπου «το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου επιτάσσει επιστράτευση των ιδιοκτητών μετά από διήμερη απεργία!»

Επιπλέον, δείχνει ότι εδώ και αρκετά χρόνια η πολιτική ασκείται μέσω άτυπων και αυξημένης προστασίας μηχανισμούς διακυβέρνησης. Το αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής είναι η δήθεν ρύθμιση των κοινωνικών σχέσεων να βασίζεται στο συσχετισμό δυνάμεων ή στο πελατειακό σύστημα και όχι στην εργασία ή άλλο με βάση αντικειμενικές ανάγκες και κριτήρια, έτσι η όποια μεταβολή έχει επιπτώσεις στην ισορροπία και τις πολιτικές εξελίξεις..

Βεβαίως μέσα από αυτή την κατάσταση το σύστημα γίνεται όλο και περισσότερο ασταθές ενισχύοντας την πιθανότητα η συγκρουσιακή πορεία να μεταβάλει σημαντικά τις ισχύουσες κοινωνικές δομές και σχέσεις εξουσίας, δεδομένου ότι η δύναμη του ισχυρού [στην προκειμένη περίπτωση ο «πόλος στην πόλη» είναι η τρόικα] αυξάνεται δυσανάλογα στη σύγκρουση με τα συμφέροντα κοινωνικών ομάδων.
Προχθές ήταν οι μισθωτοί, χθες οι συνταξιούχοι, σήμερα οι φορτηγατζήδες αύριο οι εκπαιδευτικοί κ.α. Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες των αλλαγών που θα επιφέρει η ενσωμάτωση του νέου τρόπου αντιμετώπισης των πραγμάτων στη διανομή του πλούτου, στη διακυβέρνηση της χώρας και στον τρόπο ζωής το πιο πιθανό είναι να είναι μη αναστρέψιμες , το ζήτημα εδώ είναι ότι κανένας δεν θα μπορεί να πει ότι η κοινωνία ηττήθηκε κατά κράτος…

Σε αυτό το νέο τοπίο το πιο επείγον πρόβλημα της κοινωνίας είναι να μπορέσει να ξεπεράσει το πρώτο σοκ έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για κοινωνική ανασύνταξη.
Πρέπει να θυμόμαστε ωστόσο ότι αυτή η εσωτερική συναίνεση ήταν αποτέλεσμα εκλογών. Το περίεργο εδώ είναι ότι «η διακυβέρνηση της επιστράτευσης» υποστηρίζει ότι οι κοινωνικές ομάδες θέλουν να καταλύσουν το κράτος…