Ξέρουν τι να κάνουν, αλλά δεν ξέρουν πώς

Η «αποσπασματική» ,από την κυβέρνηση, αντιμετώπιση των συνεπειών που επιβάλει το μνημόνιο στη χώρα δείχνει ότι δεν υπάρχει στρατηγικό σχέδιο εξόδου από το κρίση [γι αυτό και η εκλογολογία ] και συνεπώς αφήνει κατά μέρος διαστάσεις του οι οποίες συνέχονται τελικά με την ουσία του, δηλαδή με το διακύβευμά του.

Τα γεγονότα από την αρχή του έτους έως και σήμερα αποδεικνύουν ότι η κρίση του χρέους υπήρξε κυρίως το αποτέλεσμα του τρόπου συγκρότησης του νεοελληνικού κράτους [το κράτος ως λάφυρο] και συμβολίζει το τέλος του έθνους- κράτους με τη μορφή που το γνωρίζαμε έως πρόσφατα.Η διαδικασία αυτή, που αρχίζει πολύ πριν λάβουν χώρα τα γεγονότα των τελευταίων μηνών που οδήγησαν στην αποδόμηση της οικονομικής αξιοπιστίας της χώρας πέρα των δραματικών προεκτάσεων για την κοινωνία θα σημάνει και συρρίκνωση- οπισθοδρόμηση της πολιτικής μας ισχύος στο διεθνές πεδίο.

Το σημείο αυτό είναι ιδιαίτερα σοβαρό από τη στιγμή που η χώρα μας έχει ακόμη ανοικτά ζωτικής σημασίας μεγάλα εθνικά προβλήματα με χώρες που βρίσκονται εκτός εε και η εξωτερική πολιτική της Ευρώπης αποκτά νέα διάσταση με τη νέα δομή που δίνει η συνθήκη της Λισαβόνας. Σε αυτό το σημείο πρέπει να συνυπολογίσουμε και την προσπάθεια του τουρκικού κράτους να κληρονομήσει τα γεωπολιτικά προνόμια της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Πέρα από τις αυτονόητες επιπτώσεις για τον ελληνισμό ίσως οδηγήσει [ η συγκυρία πολλές φορές έχει την ιδιότητα να επιβάλει καταστάσεις] σε διχοτόμηση την Κύπρο, τη στιγμή μάλιστα που φαίνεται ότι οι θέσεις στο εσωτερικό της χώρας και στους κόλπους της εε για το ζήτημα δεν να είναι συμπαγής, επίσης υπάρχουν ορισμένοι ‘κουφοί’ που δεν κατανοούν τις θέσεις μας και προσπαθούν μέσα από τη σύγχυση να επιβάλουν καταστάσεις, εννοώντας σε αρκετές περιπτώσεις συμβιβασμό τη δική μας διολίσθηση στις θέσεις τους. Ως εκ τούτου δεν θα αποτελέσει έκπληξη αν οι δυνάμεις που επέβαλαν το μνημόνιο το χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι για να αιτιολογήσουν μια ακόμη εθνική ήττα. Αν τώρα κάποιοι πιστεύουν ότι παραχωρώντας τμήμα της εθνικής κυριαρχίας γλυτώνουμε τον «πόλεμο του επεκτατισμού» είναι τουλάχιστον ανιστόρητοι…
http://vasiliostsamis.wordpress.com/