Σκληραίνει την στάση της η Τουρκία

Σε διάγγελμά του προς τον τουρκικό λαό o πρωθυπουργός της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν απέρριψε εμμέσως πλην σαφώς την πρόταση του πρόεδρου της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια για συνεκμετάλλευση στην ανατολική Μεσόγειο πριν την λύση του κυπριακού προβλήματος καθώς η Τουρκία θεωρεί ότι η οριοθέτηση θαλάσσιων περιοχών ευθύνης στην ανατολική Μεσόγειο από την Κύπρο “παραβιάζει τα ίσα δικαιώματα και συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων''

Η Τουρκία θεωρεί ότι “αμφότερες οι πλευρές στο νησί πρέπει να επωφεληθούν από κοινού και επί ίσοις όροις από τις φυσικές πηγές της Κύπρου” και ζητά από την διεθνή κοινότητα να μεταπείσει τους Ελληνοκύπριους με αίτημα που γνωστοποίησε τόσο στον στον πρόεδρο των ΗΠΑ όσο και στον ΓΓ του ΟΗΕ.

Αναφέρθηκε επίσης στην πρόταση των τουρκοκυπρίων προς τον ΓΓ του ΟΗΕ για από κοινού αξιοποίηση των φυσικών πηγών με όρο ότι τα έσοδα που θα προκύψουν από τις έρευνες αυτές δεν θα χρησιμοποιηθούν για αμυντικές δαπάνες.

Το αίτημα της Τουρκίας σε περίπτωση που η Ελληνοκυπριακή πλευρά δεν δεχτει τους τουρκικούς όρους είναι “τα θέματα αυτά να παγώσουν μέχρι την επίλυση του Κυπριακού” διαφορετικά η Τουρκία ωςεγγυήτρια χώρα “δεν θα επιτρέψει να χάσουν η Τουρκία και η -κατεχόμενη βόρεια Κύπρος- δικαιώματα, με τετελεσμένα”

Εν τω μεταξύ, συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς καθώς πρόκειται για την 51η συνάντηση οι συνομιλίες Χριστόφια – Ερογλου για την επίλυση του κυπριακού, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.

Όλα τα παραπάνω δεδομένα δείχνουν ότι εν όψει της ανάληψης από την Κύπρο της ευρωπαϊκής προεδρίας, η Τουρκία στηριζόμενη στις ελληνικές παλινωδίες, επιδιώκει να δώσει λύση στο κυπριακό πρόβλημα με βάση τους δικούς της κανόνες, κανόνες που σε καμιά περίπτωση δεν εξασφαλίζουν «εθνική ασφάλεια» και υπηρετούν μια Κύπρο με εγγυήτρια δύναμη την Τουρκία, εξέλιξη που εκ των πραγμάτων καταλύει την Κυπριακή Δημοκρατία.

Η ελληνική κυβέρνηση ωθεί την “τέλεια καταιγίδα”

Σύμφωνα με την διευθύνων σύμβουλο του Δ.Ν.Τ. Christine Lagarde “η παγκόσμια ανάπτυξη αναμένεται να επιβραδυνθεί 4% για κάθε έτος τα επόμενα 2.” To βεβαρημένο κλίμα της παγκόσμιας οικονομίας έχει να κάνει κυρίως με την εν εξελίξει, σε παγκόσμιο επίπεδο, διόρθωση που στόχο έχει να μειωθεί το αναπτυξιακό χάσμα μεταξύ αναδυόμενων οικονομιών και Ευρώπης - USA .

Είναι επίσης γνωστό ότι εδώ δεν φτάσαμε τυχαία, οι παγκόσμιες αναπτυξιακές ανισορροπίες με την συσσώρευση δημοσιονομικών πλεονασμάτων από την πλευρά των αναδυόμενων αγορών και ελλειμμάτων από την πλευρά Ευρώπης – USA καθώς και η χαλαρή από πλευράς πολιτικού συστήματος αντιμετώπιση των λογιστικών πρακτικών που για χρόνια προώθησε το τραπεζικό σύστημα δημιούργησαν το οικονομικό πλαίσιο- φούσκα το οποίο στηρίζονταν στην παρασιτική κερδοσκοπία χωρίς κανέναν δημόσιο έλεγχο.

Τα οικονομικά μεγέθη σε Ευρώπη και USA επιδείνωσε και η υψηλή τιμή του πετρελαίου δεδομένου ότι από το Σεπτέμβριο του 2006 οι διεθνείς τιμές σταθεροποιήθηκαν κατά μέσο όρο πάνω από τα $ 100 από το μέσο όρο των $ 50 που ήταν πριν.

Η κρίση άρχισε να παίρνει βάθος και εύρος μετά την κατάρρευση, το Σεπτέμβριο του 2008, της επενδυτικής τράπεζας λίμαν μπράδερσ. Μπροστά στην θέα των συστημικών κλυδωνισμών και προκείμενου ο χρηματοπιστωτικός τομέας να ανακτήσει τις απώλειες που είχε σε προβληματικά στοιχεία του ενεργητικού του οι κυβερνήσεις σε Ευρώπη και Αμερική ενέκριναν πρόγραμμα εγγυήσεων και έκτακτης οικονομικής βοήθειας με χρήματα των φορολογούμενων, χρήματα τα οποία καθώς φαίνεται από τις εξελίξεις δεν θα επιστραφούν ποτέ.

Η αναταραχή στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα όπως ήταν φυσικό είχε παρενέργειες που συνέβαλαν να φτάσουμε στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους.

Όταν ξέσπασε η κρίση χρέους εξαιτίας της κερδοσκοπικής πίεσης των αγορών με άλλοθι τα αμφισβητούμενα αρνητικά δεδομένα για την ελληνική οικονομία που έδωσε με την ανοχή της ελληνικής κυβέρνησης η ελληνική στατιστική αρχή σε συνεργασία με την Eurostat εφενός μεν έστρεψε την προσοχή μακριά από τα όσα συνέβησαν με τα πακέτα οικονομικής βοήθειας μετά την κατάρρευση της λίμαν μπράδερσ και αφετέρου άνοιξε μια περίοδο αυξημένης μεταβλητότητας που επιτάχυνε τις διαδικασίες για να φτάσει το οικονομικό σύστημα στην παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση και στον επανασχεδιασμό, με συνοπτικές διαδικασίες, των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων.

Στον απόηχο της διεθνούς χρηµατοπιστωτικής κρίσης, οι κεντρικές τράπεζες διαμόρφωσαν ένα νέο διεθνές τραπεζικό περιβάλλον δεδομένου ότι άρχισαν μαζικά να αγοράζουν κρατικά ομόλογα και μείωσαν δραστικά τα επιτόκια, ακόμη και κάτω από το 1% καθιστώντας την αγορά χρήματος αρκετά ελκυστική και κερδοφόρα για το τραπεζικό σύστημα. (Φανταστείτε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα! αν είχαμε όλοι εμείς απευθείας πρόσβαση σε δανεισμό μόνο με 1%).

Σήμερα, 1 1/2 χρόνια μετά την υπαγωγή μας στις ρυθμίσεις του ΔΝΤ, η Ελλάδα εξυπηρετεί τις ανάγκες δανεισμού μέσω του πρώτου πακέτου και ετοιμάζεται για το δεύτερο χωρίς να υπάρχει πρακτικό αντίκρισμα για την Ελληνική κοινωνία που είναι αναγκασμένη σε συνεχή βάση να υπόκειται σε δυσβάσταχτες απώλειες που αλλάζουν, προς το χειρότερο, την οικονομική και κοινωνική ταυτότητα της χώρας.

Ως εκ τούτου, τα πακέτα δανεισμού δεν έχουν ρητό στόχο, δίνουν λύσεις μόνο στα προβλήματα του τραπεζικού συστήματος και συντηρούν την παγκόσμια οικονομική αναστάτωση χωρίς να έχουν την δυνατότητα να βοηθήσουν την ελληνική κοινωνία να κάνει βήματα μπροστά δεδομένου ότι τα πρωτοφανή δημοσιονομικά μέτρα καθηλώνουν κάθε προσπάθεια δημιουργικής δράσης και αυξάνουν την φτώχεια και τις εισοδηματικές ανισότητες βορά νότου στην ευρωζώνη.

Μέσα σε αυτό το δυσμενές κλίμα, η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να αγνοεί την εσωτερική πραγματικότητα καθώς έχει αναγγείλει φορολογικά κίνητρα για την χρηματοδότηση επενδύσεων με ξένα κεφάλαια, εξέλιξη η οποία παραβιάζει την αρχή της ισότητας των ευκαιριών, θα επεκτείνει τις ανισορροπίες και τις εσωτερικές αναπτυξιακές αδυναμίες και, θα δώσει το δικαίωμα να εκμεταλλευτούν εντατικά οι ξένοι επενδύτες, το ανθρώπινο δυναμικό και τους φυσικούς μας πόρους, με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για όλους εμάς, όσο και για τις επόμενες γενιές.

Αν με βάση τις εξελίξεις πάρουμε το ρίσκο να κάνουμε πρόβλεψη για το τι θα δούμε όταν θα φτάσουμε στην “απέναντι όχθη”, δεν χρειάζεται να γνωρίζει αρχές μακροοικονομικής για να το καταλάβει κάποιος. Η πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι στέλνει σαφές μήνυμα που λέει ότι η πραγματική οικονομία θα έχει συρρικνωθεί σε μη αναστρέψιμο βαθμό, το δημόσιο χρέος θα είναι τόσο σε σχέση με το αεπ, όσο και σε πραγματικά νούμερα μη διαχειρίσιμο σε βαθμό που θα χρειάζεται να δαπανούμε όλα τα δημόσια έσοδα για τοκοχρεολύσια, οι δημοσιονομικές ανισορροπίες θα συνεχίσουν να υπάρχουν σύμφωνα και με τα μέχρι στιγμής στοιχεία, το δημόσιο θα φτάσει σε σημείο να μην μπορεί να υποστηρίξει την κοινωνική λειτουργία, η ανεργία θα έχει κάνει όμηρο της ένα μεγάλο τμήμα του παραγωγικού δυναμικού της χώρας μας, η δημοκρατία θα έχει υποστεί δυσκολοκατάβλητες ρωγμές, κ,α.

Το ερώτημα λοιπόν που εύλογα τίθεται είναι τι πρέπει να κάνουμε;

Εκ των πραγμάτων η εποχή που διανύουμε αλλάζει την έως τώρα οικονομικοκοινωνική πραγματικότητα, δεδομένου ότι το σημερινό “μποτιλιάρισμα” δημιουργεί την ανάγκη, σε όλους, να ψάξουν διαφορετικές θεωρητικές προσεγγίσεις και στρατηγικές αντιμετώπισης.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω και το οριακό σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα νομίζω ότι όλοι μας συμφωνούμε στην αρχή που λέει ότι χρειάζονται άμεσες και πρακτικές λύσεις ικανές να ανταποκριθούν αποτελεσματικά στις ανάγκες της εποχής.

Σε παλαιότερο άρθρο είχα υποστηρίξει ότι η λύση στο πρόβλημα χρέους της χώρας είναι να επαναγοραστεί το χρέος μας με ίδιες δυνάμεις, δλδη να αποφασίσουμε σε πρώτη φάση, με δημοψήφισμα, να αγοράσουμε το τρέχον δημόσιο εξωτερικό χρέος, ανάλογα με τις αντικειμενικές δυνάμεις( εισόδημα- καταθέσεις) που έχει ο κάθε ελληνικός αφμ

Στην περίπτωση, η Ελλάδα θα απεγκλωβιστεί από την πίεση των αγορών. Με βάση τις τρέχουσες τιμές στην αγορά ομολόγων θα το αγοράσουμε στο 50% της αρχικής του του αξίας. Ένα μεγάλο ποσό κοντά στα 15 δισ το χρόνο που σήμερα πληρώνουμε για τόκους στο εξωτερικό θα μείνει ως πραγματικό εισόδημα - μοχλός ανάπτυξης να ανακυκλώνεται στην εσωτερική οικονομία, η Ελλάδα θα ανακτήσει την αξιοπιστία της καθώς το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού χρέους θα γίνει εσωτερική υπόθεση και γενικότερα θα βοηθήσει να μεταβάλλει η χώρα συνολικά τις λειτουργίες της σε ένα πλήθος ζητημάτων με βασικότερο ότι όλοι θα καταλάβουμε ότι τα δημόσια οικονομικά είναι άμεσα συνδεδεμένα με την δική μας καθημερινή λειτουργία σε κάθε επίπεδο. Με άπλα λόγια, το χρέος και η αντιμετώπιση του θα γίνει δική μας υπόθεση.

Τουλάχιστον να ξέραμε γιατί φτάσαμε ως εδώ

Σήμερα είναι κοινά αποδεκτό ότι η πολιτικοοικονομική κατεύθυνση της ελληνικής κυβέρνησης οδηγεί τη χώρα μας στο περιθώριο της Ευρώπης καθώς δεν έχει τον έλεγχο της οικονομίας και εκ των πραγμάτων αφήνει τόπο στα ισχυρά οικονομικό/πολιτικά συμφέροντα να μας εκμεταλλεύονται οικονομικά.

Μάλιστα δεν θα αποτελούσε υπερβολή να πούμε ότι η δημιουργηθείσα κατάσταση και οι πρακτικές που χρησιμοποιούνται θυμίζουν έντονα την μετασοβιετική εποχή, όταν με πρόσχημα την οικονομική ορθολογικοποίηση καταληστεύτηκε, όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια, ένας ολόκληρος λαός.

Αν τώρα προσπαθήσουμε με 2 κουβέντες να εξετάσουμε την πορεία μας από την μέρα εισόδου στο κοινό νόμισμα θα διαπιστώσουμε ότι η αποτυχία της χώρας συνδέεται στενά με την χρησιμοποίηση του Ευρώ. Η οικονομική ευημερία που αρχικά υποσχέθηκε αποδείχθηκε “παλάτι στο κύμα”. .

Στο πλαίσιο αυτό οι χώρες - εξαγωγείς της ΕΕ εκμεταλλευόμενες το σύστημα της νομισματικής ένωσης και του ελεύθερου εμπορίου διείσδυσαν, αφού πρώτα μας δάνειζαν, σε κάθε τομέα της ελληνικής οικονομίας χωρίς η χώρα μας να έχει εµπράγµατα δικαιώµατα επί των οικονομικών κερδών. Αντιθέτως σημαντικοί πόροι που σε διαφορετική περίπτωση θα έκαναν τον κύκλο τους στην εσωτερική οικονομία βρέθηκαν στις τσέπες ντόπιων επιτήδειων και εξωχώριων οικονομικών κέντρων.

Οι Έλληνες εργαζόμενοι, ακόμη και πριν τις περικοπές, είχαν το χαμηλότερο εισόδημα στην ευρωζώνη, τόσο όσο χρειάζονταν για να αγοράζουν καταναλωτικά αγαθά, την ίδια ώρα που πολλά καταναλωτικά προϊόντα πουλιόνταν σε αρκετά υψηλότερες τιμές από τις υπόλοιπες χώρες. Ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, για παράδειγμα, που στην Γερμανία μπορούσες να το αγοράσεις 600 – 700 ευρώ στην Ελλάδα κόστιζε πάνω από 6.000 χωρίς τους φόρους κ.α.. με ότι αυτό συνεπάγονταν για τους δείκτες της εσωτερικής οικονομίας.

Το αποτέλεσμα σήμερα είναι ότι ένα μεγάλο τμήμα του λάου μας ακόμη δεν γνωρίζει την αλήθεια δεδομένου ότι το φταίξιμο αποδόθηκε στην ''δημοσιονομική ανευθυνότητα'' των δημοσίων υπαλλήλων και όχι στην πολιτική κατεύθυνση που ακολουθούσε για χρόνια το “σύστημα πασοκ” δεδομένου ότι είχε υπερισχύσει το πελατειακό κράτος και ποτέ δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στην αναδιάρθρωση της εγχώριας παραγωγικής υποδομής.

Αντί όμως η σημερινή κυβέρνηση να δει το πραγματικό πρόβλημα εγκλωβίζει μια ολόκληρη χώρα στο δικό της στρατηγικό αδιέξοδο με βασικότερο σημείο το γεγονός ότι συνεχίζει να παραμένει στην εξουσία, χωρίς να τηρεί τις δεσμεύσεις της, (όπως αυτές απορρέουν από το σύνταγμα), έναντι του συνόλου των Ελλήνων πολιτών.

Τι συμβαίνει τελικά στην Α. Μεσόγειο;

“Λειτουργική σχέση με την Τουρκική Δημοκρατία” επιδιώκει η κυβέρνηση σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Ηλία Μόσιαλο, δεδομένου ότι η Άγκυρα άρχισε σήμερα έρευνες για φυσικό αέριο στη Μεσόγειο έπειτα από σχετική συμφωνία με το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος και ως απάντηση στις έρευνες που άρχισε η Κυπριακή κυβέρνηση.

Την ίδια ώρα, έντονο προβληματισμό έχουν προκαλέσει στην Κύπρο οι θέσεις Χριστόφια, όπως διατυπώθηκαν από το βήμα της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ καθότι υποστήριξε ότι οι Τουρκοκύπριοι μπορούν να έχουν οφέλη από την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου ανεξάρτητα αν θα δοθεί λύση ή όχι στο κυπριακό πρόβλημα, πρόβλημα το οποίο συνεχίζει να υπάρχει εξ αιτίας της πολύχρονης τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας στο βόρειο κατεχόμενο τμήμα του νησιού. .

Είναι πρόδηλο από τις εξελίξεις ότι κάτω από τις τουρκικές απειλές οι κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο υποχωρούν αφήνοντας γεωγραφικό χώρο και κυριαρχικά δικαιώματα στην διάθεση της Τουρκίας ή μήπως δεν είναι έτσι τα πράγματα; και πρόκειται για προειλημμένες αποφάσεις που στόχο έχουν την συνεκμετάλλευση/μοίρασμα ιδιοκτησίας των θαλασσιών οικοπέδων με τους Τούρκους;

Την εξέλιξη, δλδη τους φόβους ότι υπάρχουν αποφάσεις στο παρασκήνιο που προβλέπουν από κοινού με τους Τούρκους εκμετάλλευση του Αιγαίου πελάγους και της ανατολικής μεσογείου επιβεβαιώνει ως ένα βαθμό και το γεγονός ότι έχει συσταθεί, πριν το καλοκαίρι, άτυπο διμερές υπουργικό συμβούλιο Ελλάδας-Τουρκίας, το οποίο σύμφωνα και με σημερινές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου θα ενεργοποιηθεί τέλη Οκτωβρίου, αρχές Νοεμβρίου.

Όλα τα παραπάνω, δλδη οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, οι παράτολμες δηλώσεις και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που προσπαθεί να βρει κάθε είδους υπεκφυγές και αστήρικτες δικαιολογίες για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα φανερώνουν ότι υπάρχει, στο παρασκήνιο, σκηνοθετημένη λύση – πακέτο για όλα τα εκκρεμή ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.

Μας προετοιμάζουν για το γενικό ξεπούλημα

To ερώτημα που πλανάται τις τελευταίες ημέρες πάνω από την Ελλάδα είναι μέχρι που μπορεί να φτάσει το πολιτικό θράσος και ο τυχοδιωκτισμός του ΠΑΣΟΚ δεδομένου ότι ο κυβερνητικός φεουδαρχισμός αγγίζει τα όρια του παραλογισμού.

Η κυβέρνηση την μια εβδομάδα λέει ότι δεν μπορεί να επιβάλει νέους φόρους και την επομένη βάζει φόρους και έκτακτες εισφορές με τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, όπως και στα προηγούμενα πακέτα μέτρων, έτσι και τώρα, να δηλώνουν δημόσια ότι διαφωνούν, χωρίς να ξεκαθαρίζουν αν θα τα ψηφίσουν ή αν θα ρίξουν την κυβέρνηση Παπανδρέου.

Βέβαια, δεν περιμένει κάνεις να καταψηφίσουν καθώς οι βουλευτές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας διαφωνούν ή για να κερδίσουν λίγες στιγμές δημοσιότητας σε μια εποχή που η δημοτικότητά τους βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση ή για να προετοιμάσουν το έδαφος για την επόμενη μέρα του πασοκ .

Συνέπεια όλων αυτών είναι να αναπτύσσεται τείχος προστασίας γύρω από την κυβερνητική πολιτική, δεδομένου ότι παρεκτρέπει την πολιτική κουβέντα σε ελάσσονος σημασίας ζητήματα.

Την ίδια κατεύθυνση υπηρετούν και οι δηλώσεις Πάγκαλου για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας δεδομένου ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο έχει λίγες πιθανότητες να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από την βουλή.

Την ίδια ώρα, δημοσιεύματα, όπως αυτό της εβδομαδιαίας οικονομικής επιθεώρησης WirtschaftsWoche, εν γνώση του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, προτείνουν, ως αποτελεσματικά μέτρα, να περιέλθουν οι φορείς και τα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού δημοσίου για 125 δισ. ευρώ σε εταιρεία διαχείρισης, υπό τον έλεγχο της Ευρωζώνης.

Επειδή η κυβέρνηση έχει δείξει ότι είναι ικανή για όλα, δεν θα αποτελούσε υπερβολή να υποθέσουμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν και ακούγονται για να μας προετοιμάσουν για όλα όσα θα περιλαμβάνει ως όρους το δεύτερο πακέτο δανεισμού της ΕΕ- ΔΝΤ προς την Ελλάδα.

Τι σου είναι ο ενδοτισμός τελικά.

Καθώς οι μέρες περνούν, γίνονται φανεροί κι ολοένα πιο αντιληπτοί οι πραγματικοί στόχοι της επιθετικής πολιτικής που ακολουθεί η Άγκυρα στην ανατολική μεσόγειο. Η Τουρκία, όπως όλοι γνωρίζουμε, άρχισε να απειλεί με θερμό επεισόδιο σε περίπτωση που η Κύπρος ξεκινούσε δοκιμαστικές γεωτρήσεις στα χωρικά της ύδατα.

Στην συνέχεια, με Νορβηγικής εταιρίας ερευνητικά πλοία, που όλως τυχαίως βρίσκονταν εκείνη την περίοδο στην περιοχή βορείως της Κύπρου και με το Piri Reis από σήμερα απειλεί με έρευνες και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων σε περιοχή που τμήμα της ανήκει στα χωρικά ύδατα Ελλάδας και Κύπρου. Η εξέλιξη “επισημοποιήθηκε” με την συμφωνία που υπέγραψε για τη χάραξη των θαλάσσιων συνόρων (υφαλοκρηπίδα) με την κατεχόμενη Β. Κύπρο. Η τουρκική πλευρά μίλησε για ''νόμιμα, ίσα και αναφαίρετα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων” σε ολόκληρη την υφαλοκρηπίδα της Κύπρου, αν και πριν την εισβολή του '74 η τουρκική μειονότητα (στην Κύπρο) αποτελούσε μόνο το 18% του πληθυσμού.

Αν τώρα η εν λόγω συμφωνία τεθεί σε ισχύ ή την δεχτεί η ελληνοκυπριακή πλευρά θα ανοίξει το δρόμο στην Άγκυρα για την σε βάρος του διεθνούς δικαίου και των ελληνοκυπριακών συμφερόντων εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στην βόρεια πλευρά της Κύπρου και, θα δομήσει δεδομένα που θα ανοίξουν παράθυρο για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου πελάγους. Εκ των πραγμάτων, η γενικότερη στάση της Άγκυρας φαίνεται να παράγει νέα δεδομένα στην περιοχή, καθώς η Ελλάδα είναι αναγκασμένη, είτε να τα δεχτεί , είτε να σταματήσει η ελληνοκυπριακή πλευρά τις έρευνες στο νότιο τμήμα της Κύπρου.

Επίσης, το διαπραγματευτικό χαρτί της Τουρκίας φαίνεται να ενισχύεται στην παρούσα φάση καθώς αποφάσισε να κλείσει τον εναέριο χώρο της σε αεροπλάνα που μεταφέρουν στρατιωτικό εξοπλισμό στην Συρία, θέση η οποία βρίσκει την υποστήριξη των ΗΠΑ καθώς το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων κατά της Συρίας θα λάβει χώρα, κατόπιν της χθεσινής συμφωνίας στην Νέα Υόρκη, σε συντονισμό με τις ΗΠΑ.

Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά η Ελλάδα δείχνει να μην έχει την πυγμή να υποστηρίξει σθεναρά τις θέσεις της, γεγονός που αφήνει περιθώρια διεύρυνσης στην επεκτατική τουρκική πολιτική.

Αν η ελληνοκυπριακή πλευρά, δεχτεί, όπως ελέχθη στην Νέα Υόρκη, η κατεχόμενη βόρεια Κύπρος να έχει επί ίσης όροις συμμετοχή στα έσοδα από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων πριν δοθεί μόνιμη λύση στο Κυπριακό πρόβλημα εμμέσως πλην σαφώς θα έχει αναγνωρίσει ως νόμιμο καθεστώς την στρατιωτική κατοχή.

Συνεπώς, οι «εναλλακτικές λύσεις» που ακούγονται για τον εξευμενισμό της Άγκυρας βάζουν το γεωπολιτικό πλαίσιο σε άλλο επίπεδο όπου οι σκεπασμένες με τον διπλωματικό μανδύα απειλές θα οδηγήσουν εκ των πραγμάτων σε καθεστώς συνιδιοκτησίας την περιοχή της ανατολικής μεσογείου και το Αιγαίο.

Το δυστύχημα στην περίπτωση είναι ότι η εικόνα της ελληνικής κοινωνίας μοιάζει με σκηνικό ταινίας τρόμου και η Ελληνική κυβέρνηση δεν δείχνει, όπως αποδεικνύεται από τις εξελίξεις, καμία διάθεση να στηρίξει εμπράκτως τα εθνικά μας συμφέροντα, κάτι που φανέρωσε, σε μια ομολογούμενος δύσκολη συγκυρία και η αναβολή,για άγνωστο λόγο, του πρωθυπουργικού ταξιδιού στην Νέα Υόρκη.

“Looking glass self”

Εδώ και αρκετά χρόνια, από την εποχή που βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, η προπαγάνδα της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι οι πλέον ικανοί να διαχειριστούν τις τύχες μας.

Σήμερα, ο τρόπος που εμφανίζουν τα πράγματα, (δίνοντας έμφαση στα κακώς κείμενα που οι ίδιοι δημιούργησαν), μιλάει για την ανάγκη αλλαγών στο δημόσιο τομέα και στην οικονομία προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι βαθύτερες αιτίες που μας οδήγησαν στο σημερινό αποτέλεσμα.

Δεν θα υπήρχε διαφωνία πάνω σε αυτό, καθώς όλοι συμφωνούμε ότι χρειάζονται ριζικές αλλαγές. Μπορεί όμως η κυβερνητική πολιτική να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα; Είναι προϊόν αλληλεπίδρασης και αλληλενέργειας πολιτικής- κοινωνίας οι εφαρμοζόμενες πολιτικές ή υπαγορεύονται από έξωθεν οικονομικά κέντρα; Τι λέει η κοινωνική πραγματικότητα;

Σε ολόκληρη την χώρα, όποιον κι αν ρωτήσεις, θα σου πει ότι τα τελευταία 2 χρόνια η ζωή του έχει αλλάξει δραματικά προς το χειρότερο. Αιφνιδιασμοί, αύξηση της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων, μέτρα που αφαιρούν ζωτικής σημασίας εισόδημα από τους οικονομικά ασθενέστερους, περιορισμός του κοινωνικού δικαιώματος και της δημοκρατίας, κ,α, προκαλούν δυσβάσταχτες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.

Βέβαια, το αποτέλεσμα δεν ήρθε τυχαία, οι κυβερνητικές και κατ' επέκταση πολιτικές ανεπάρκειες αποτυπώνονται ανάγλυφα στην οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα της χώρας.

Η αποτυχία, για χρόνια, ισοδύναμης ανακατανομής πόρων και αγαθών, τα επιμένοντα δημοσιονομικά ελλείμματα που παρήγαγαν το υπέρογκο, για τα τρέχοντα παραγωγικά δεδομένα της χώρας χρέος, το αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, ο εκπατρισμός κεφαλαίων που προορίζονταν για την οικονομική και κοινωνική αναδιάρθρωση κ,α, είναι σημεία τα οποία σήμερα δεν μπορούμε να τα προσπεράσουμε, δίνοντας συγχωροχάρτι σε όσους τα παρήγαγαν και έχουν μάθει μόνο να προσφέρουν ρητορική ή πελατειακή διέξοδο που δεν παράγει αποτελεσματικές λύσεις. Eπιτέλους να δούμε και να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. .

Συνεπώς, από δω και πέρα αποκλειστικός οδηγός όλων μας πρέπει να είναι η ουσία και η αποστολή της πολιτικής, τόσο για την νέα πρόταση διακυβέρνησης, όσο και για την πολιτικοκοινωνική μετεξέλιξη της πατρίδας μας.

No comments...

-Η μείωση της προσφοράς χρήματος, η μείωση των κρατικών δαπανών, η συνεχιζόμενη αύξηση της φορολογίας, η ανεργία που συνεχώς αυξάνεται, η μείωση της εγχώριας παραγωγικής δραστηριότητας, η συνεχιζόμενη μείωση στο πραγματικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν κ,α, είναι οικονομικά δεδομένα που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι και το 2012 η ύφεση θα είναι πάνω από 5% ίσως και πάνω από 7% και όχι 2,2% που ανακοίνωσε σήμερα το ΔΝΤ. Με

βάση ποια στοιχεία υπολογίζουν το 2,2%;

Μάλλον πάμε για μια χαμένη 10ετια.

-Aν η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και στο ευρώ με τους σημερινούς όρους, βάζει τον ελληνικό λαό σε θυσίες άνευ αντικρίσματος δεν έχει το ευρώ και η ευρωζώνη καμιά αξία για τον ελληνικό λαό.

Πως θα ανταπεξελθει ο ελληνικός λαός σε συνθήκες σκληρού ανταγωνισμού και μηδενικών ευκαιριών όταν από το 2015, βάσει του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, θα πληρώνουμε πάνω από 16 δισ για τόκους;

Μήπως πρέπει, μέσω δημοψηφίσματος, να αποφασίσουμε να αγοράσουμε το χρέος μας;

Μετά βλέπουμε για τα υπόλοιπα..

-Η Ελληνική στατιστική αρχή απάντησε (μέσω του γραφείου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα) στις καταγγελίες πρώην μέλους του διοικητικού συμβουλίου της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) ότι το ελληνικό δημοσιονομικό έλλειμμα για το 2009 είχε διογκωθεί από την ΕΛΣΤΑΤ υπό την πίεση της Eurostat.

Η απάντηση λέει ότι η στατιστική αρχή δεν “παραποίησε” στοιχεία για το έλλειμμα και το χρέος του 2009.

Πως μπορούμε να τους πιστέψουμε όταν οι Τομεάρχες και οι Απογραφείς που είχαν οριστεί για την απογραφή του περασμένου Μάιου δεν έχουν ακόμη πληρωθεί, αν και είχε ανακοινωθεί με δελτίο τύπου στην αρχή του καλοκαιριού, όταν είχε προκύψει το ζήτημα, ότι θα πληρωθούν σε 2-3 μήνες.

Όταν έχουν πει ψέματα για ένα απλό ζήτημα, όπως είναι η καταβολή των δεδουλευμένων γιατί να μην έχουν, δεδομένης τις σημασίας αυτών των στοιχείων για την εξέλιξη των ευρωπαϊκών πραγμάτων, ανακοινώσει ανακρίβειες σχετικά με το έλλειμμα;

Το παιχνίδι είναι μηδενικού αθροίσματος για την ελληνική κοινωνία

Είναι γεγονός ότι για παρά πολλά χρόνια η ελληνική κοινωνία ανέχθηκε σιωπηρώς το πελατειακό κράτος και τις αδυναμίες του με τους εύκολους διορισμούς, την φοροδιαφυγή, την διαφθορά και διάφορα άλλα όπου πρωταγωνιστικό ρόλο είχε το πολιτικό σύστημα.

Αν είχες μπάρμπα στην κορώνη βολευόσουν στο δημόσιο, αν είχες χρήματα πλήρωνες για να τακτοποιήσεις εύκολα και γρήγορα την ανέγερση του αυθαιρέτου, διπλά στο κύμα, για να αγοράσει το δημόσιο ακόμη και καρφίτσες κάποιοι τα “έπαιρναν” και διάφορα άλλα που είναι γνωστά στον καθένα μας. Ότι ήθελε έκανε ο καθένας χωρίς να υπάρχει ενδεχόμενο άσκησης πειθαρχικής δίωξης ή άλλων μέτρων.

Βασικός “παίχτης” στην όλη ιστορία ήταν το “σύστημα πασοκ” που κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια μεταβάλλοντας, στα μέτρα του , τον τρόπο οργάνωσης του κράτους να κατασκευάσει έναν ανθεκτικό και ευέλικτο μηχανισμό κοινωνικού ελέγχου που διασφάλιζε “εύκολη” στην λογική των μηδενικών προβλημάτων κυβερνητική θητεία.

Το πεδίο εφαρμογής της εν λόγω πολιτικής επεκτείνονταν σε κάθε πτυχή των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων προκείμενου να μπορούν να εγκλωβίζουν τον αυθορμητισμό της κοινωνίας και έτσι, να διαμορφώνουν μία συλλογική συνείδηση με κεντρικό ζητούμενο κάθε πλευράς το βόλεμα, είτε στην εξουσία, είτε για την ικανοποίηση του ατομικού ζητούμενου, πολλές φορές σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Η ικανοποίηση του ατομικού ζητούμενου στη βάση του “λεφτά υπάρχουνε” ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που προεκλογικά έσπρωξε αρκετούς ψηφοφόρους να ξαναψηφίσουν πασοκ.

Όταν το πασοκ ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας, το 2009, γνώριζε εκ των προτέρων ότι τα περιθώρια θα είναι ασφυκτικά πιεσμένα εξαιτίας των συνθηκών που είχαν δημιουργήσει στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον η κατάρρευση της λιμαν μπραδερσ και ειδικότερα τα δομικά προβλήματα της ευρωζώνης. Στο εσωτερικό μέτωπο τα διαχρονικά προβλήματα, όπως η χαμηλή ανταγωνιστικότητα/παραγωγικότητα - έλλειψη καινοτομίας της ελληνικής οικονομίας δεδομένου ότι έχουμε πάψει προ πολλού να δημιουργούμε νέες θέσεις εργασίας και ένα μεγάλο τμήμα της παραδοσιακής εργασίας έχει “καταληφθεί” από αλλοδαπούς, που ήρθαν απρόσκλητα , είχαν αλλάξει προς το χειρότερο την ταυτότητα της χώρας .

Για όλους αυτούς τους λόγους ήταν ανέφικτη η διακυβέρνηση με όρους παρελθόντος, παράλληλα είχαν, όπως αποδείχθηκε,( ο δικός μας άνθρωπος στην Ελλάδα είχαν πει τα χρηματοοικονομικά κέντρα σε δηλώσεις τους) να εξυπηρετήσουν πολιτικές δεσμεύσεις και εξαρτήσεις έναντι των διεθνών πατρώνων τους. Κατά συνέπεια, έπρεπε να βρουν ένα ισχυρό άλλοθι για να κυβερνήσουν χωρίς η κοινωνία να καταλάβει τις πραγματικές τους προθέσεις.

Η έξωθεν επιβολή των σκληρών μέτρων ήταν μια δικαιολογία που βόλευε καθώς επικοινωνιακά λειτούργησε ως εργαλείο κοινωνικού έλεγχου και παρεμπόδισης των Ελλήνων να αποκτήσουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα μέσα στην ίδια τους την χώρα.

Το γεγονός αποδεικνύει και η αξιολόγηση των επιδράσεων της κυβερνητικής πολιτικής. Ο ελληνικός λαός θυματοποιήθηκε και παραβιάστηκαν ατομικές του ελευθερίες όχι για να εξυπηρετηθούν εγχώριοι στόχοι, κύριο αντικείμενο της εφαρμοζόμενης πολιτικής είναι ο μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας προκείμενου έτσι να εξυπηρετηθούν διεθνοπολιτικού χαρακτήρα παίγνια.

Όσο τώρα θα αυξάνεται η αλληλεξάρτηση μας, τόσο θα αυξάνονται και οι ζημίες για την ελληνική κοινωνία.

Συμπερασματικά, η ελληνική κοινωνία πρέπει να καταλάβει ότι με την παρούσα κυβέρνηση έχει εμπλακεί σε ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος όπου η ζημιά μας είναι κέρδος των άλλων με ότι αυτό συνεπάγεται για την εγχώρια οικονομική και κοινωνική προοπτική.

Στη ζώνη των θυελλών η Ελλάδα

-Αν η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να πάει σε 100.000 απολύσεις και σε περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων κ,α, με πρόσχημα την 6η δόση, φανταστείτε τι θα ζητήσουν για την 7η. Αυτό θα πει πολιτική θέληση για το καλό του λαού, κάνουν σε βάρος των Ελλήνων ό,τι είναι απαραίτητο προκειμένου να κρύψουν οι Ευρωπαίοι τα δικά τους προβλήματα για να διασφαλιστεί έτσι η οικονομική σταθερότητα στην Ευρωζώνη.

-2 χρόνια τώρα ακούμε για περικοπές, χωρίς το κράτος να έχει κάνει σοβαρή προσπάθεια να μειώσει τα υπέρογκα ποσά που πληρώνει για τα ενοίκια στέγασης των διάφορων υπηρεσιών του.

-Μέχρι το τέλος του χρόνου αναμένεται να έχει πωληθεί το 82% της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ). Οι εργαζόμενοι στην ΕΒΖ καταγγέλουν την κυβέρνηση για σκόπιμη υποβάθμιση της εταιρείας, με στόχο το ξεπούλημά της.

-Η δύσκολη οικονομική κατάσταση αναγκάζει χιλιάδες κόσμο στην Βόρεια Ελλάδα και στην Θράκη να μετακινείται σε διπλανές χώρες για να προμηθευτεί τρόφιμα, καύσιμα, να επισκευάσουν τα αυτοκίνητά τους κ.α, με αποτέλεσμα χιλιάδες καταστήματα να κλείνουν επιβαρύνοντας περαιτέρω την ήδη επιβαρυμένη οικονομία.

-Στο 23% έχει φτάσει η καταγεγραμμένη ανεργία στη Δυτική Μακεδονία, η οποία έτσι κατακτά την πρώτη θέση στον πίνακα των δεκατριών περιφερειών. Στην Δυτική Ελλάδα η καταγεγραμμένη ανεργία βρίσκεται στο 16 %

-Αυξήσεις στα ασφάλιστρα των αυτοκινήτων μέχρι και 50% θα φέρουν τα προβλήματα που έχει το επικουρικό ταμείο καθώς τα έξοδα ξεπέρασαν τα έσοδα. Αιτία είναι η αύξηση των αποζημιώσεων κατά 400% λόγω της αύξησης του αριθμού των ανασφάλιστων οχημάτων που προκαλούν ατυχήματα.

-Η κυβέρνηση σχεδιάζει να τοποθετήσει με ταχύτατες διαδικασίες φωτοβολταϊκά σε καμένες εκτάσεις ανά την Ελλάδα. Η αρχή έγινε σε καμένες εκτάσεις της Ζακύνθου όπου υπήρχαν 47 αιτήσεις από ξένους επενδύτες για τοποθέτηση φωτοβολταϊκών σε καμένες ορεινές περιοχές του νησιού. Οι αιτήσεις δεν έγιναν δεκτές από τον τοπικό αντιπεριφερειάρχη, όμως πολύ γρήγορα θα παρακαμφθεί καθώς η νομοθεσία και οι τρέχουσες αποφάσεις της διϋπουργικής επιτροπής για το ζήτημα καλύπτουν τους επενδύτες. Άρχισε το Γενικό ξεπούλημα.

- Αν όλοι οι Ελληνες, σε ολόκληρη την Ελλάδα, σταματούσαν κάθε δημόσια οικονομική ή επαγγελματική δραστηριότητα και καθημερινά έβγαιναν στο δρόμο, έξω από τα σπίτια τους, δεν θα αναγκάζονταν να φύγει η κυβέρνηση;

Η κυβέρνηση δεν έχει απαντήσεις, δεν έχει πολιτικό στόχο.

Ως γνωστό, την 1η Δεκεμβρίου 2009 τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη της Λισαβόνας, μια συνθήκη που ήρθε για να αναπροσαρμόσει τον ενιαίο χώρο αλλά και να βάλει την πολιτική και οικονομική ταυτότητα σε ένα κοινό πλαίσιο λειτουργίας, δεδομένου ότι η έλλειψη ισορροπίας μεταξύ της οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης και οι οικονομικές ανισορροπίες βορά νότου παρήγαγαν δομικά προβλήματα που εκ των πραγμάτων έβαζαν το ενιαίο νόμισμα σε περιπέτειες με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την αδυναμία σχεδόν των 2/3 της ζώνης του ευρώ να ικανοποιήσουν τα κριτήρια του συμφώνου σταθερότητας.

Στις χώρες που ξέφυγαν από τα όσα προέβλεπε το σύμφωνο σταθερότητας (60% χρέος, 3% έλλειμμα) περιλαμβάνονταν όλες οι μεγάλες χώρες της ζώνης του Ευρώ με την Ιταλία, την Ισπανία, την Γαλλία και την Γερμανία να βρίσκονται μεταξύ των χωρών που λόγω του μεγάλου οικονομικού εκτοπίσματος τους απειλούσαν με κατάρρευση τη δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν δεν εμφανίζονταν ως τείχος προστασίας, η κρίση χρέους που τους έδωσε χρόνο να ανασυνταχθούν.

Όπως είναι φυσικό, το ενδεχόμενο μιας κρίσης λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν οι μεγάλες οικονομίες θα είχε σε μακροπρόθεσμη βάση σημαντικό κόστος και πολλαπλάσια προβλήματα από αυτά που δημιούργησε η μεταφορά του βάρους των ευρωπαϊκών προβλημάτων στην ελληνική κρίση χρέους καθώς η ελληνική περίπτωση είναι ελεγχόμενη εξαιτίας του μικρού εκτοπίσματος της ελληνικής οικονομίας.

Βέβαια, η Ελλάδα εξαιτίας των χρόνιων προβλημάτων που αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει μπορούσε εύκολα να εξελιχθεί σε αδύναμο κρίκο, όπως και έγινε με την τεχνητή αύξηση του ελλείμματος στο τέλος του 2009 , μετά τις εκλογές, εξέλιξη η οποία λειτούργησε ως βατήρας για την παγκόσμια εκτίναξη της κρίσης χρέους.

Από τότε και παρά τα πρωτοφανή οικονομικά μέτρα, καταστρέφεται συνολικά η οικονομική βάση πάνω στην οποία λειτουργούσε η ελληνική οικονομία χωρίς να υπάρχει από την κυβέρνηση πρόταση/ απάντηση, το χρέος αυξάνεται και τα καθημερινά προβλήματα συνεχώς πολλαπλασιάζονται χωρίς κανένας από την κυβέρνηση να δώσει λογαριασμό στην κοινωνία.

Για παράδειγμα, η μείωση των μισθών απέφερε λιγότερες δαπάνες , απέδωσαν χ πόσο στο έλλειμμα, οι φόροι στα καύσιμα έφεραν χ έσοδα στο κράτος τα χρήματα δαπανήθηκαν για τα χ έξοδα.

Γιατί δεν έχουν δώσει στην δημοσιότητα κατάλογο με την τελική κατάληξη των χρημάτων που δανειζόμαστε από την τρόικα;

Δεν μπορεί να συνεχίσουν να μας λένε ότι πληρώνουν μισθούς και συντάξεις με τα δάνεια όταν οι συντάξεις έχουν προπληρωθεί από τους ασφαλισμένους και οι μισθοί πληρώνονται από τα έσοδα του προϋπολογισμού.

Δεν μπορεί να μας βάζουν σε μια περιπέτεια που διαβρώνει τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας , χωρίς να εξηγούν το γιατί; ή να περιμένουν, λες και βρισκόμαστε στην ζούγκλα, να μπορέσει να ανταπεξέλθει χωρίς εφόδια και ευκαιρίες ο ελληνικός λαός, όταν μάλιστα αυτοί που πλήττονται περισσότερο είναι οι ίδιοι που πλήττονταν όλες τις εποχές. Η μπορούμε όλοι εμείς να δεχτούμε να βρεθούν στον πάτο τα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας για να μπορέσει να ανακαλύψει την ποιότητα η ρηχή κουλτούρα της μεγαλοαστικής μπουρζουαζίας;

Συνεπώς, η κυβέρνηση ούτε πολιτικούς στόχους έχει, ούτε απαντήσεις μπορεί να δώσει καθώς δεν έρχεται ούτε σε μερική αντίθεση με την γενική κατεύθυνση του επιδιορθωτικού πολιτικού λόγου που προωθούν τα κυρίαρχα οικονομικά κέντρα, κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό για να επιβιώσει πολιτικά.

Συνέχεια στην υποβάθμιση της φυσικής αγωγής δίνει το υπουργείο παιδείας

Συνέχεια στην υποβάθμιση της σχολικής φυσικής αγωγής δίνει το υπουργείο παιδείας καθώς μέσα από το προτεινόμενο σχέδιο νόμου για τη διοίκηση στο νέο σχολείο, αρμοδιότητες και καθήκοντα προισταμένων, διευθυντών κ.α καταργεί οριστικά την μέχρι σήμερα οργανωτική δομή και τις διευθύνσεις φυσικής αγωγής μεταβιβάζοντας εξ ολοκλήρου τα καθήκοντά τους στις αρμόδιες διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, υποβιβάζοντας παράλληλα τους προϊστάμενους φυσικής αγωγής σε θεματικούς υπευθύνους.

Η εξέλιξη αναμένεται να πλήξει ανεπανόρθωτα την εύρυθμη λειτουργία της Φυσικής Αγωγής και του Σχολικού Αθλητισμού Αγωγής δεδομένου ότι ο ρόλος της φυσικής αγωγής είναι ουσιαστικός και καθοριστικός για την επίτευξη των στόχων της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης όπως ορίζεται από το Ν. 1566 / 85.

Για να μπορέσουν οι διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης να αναπτύξουν όλο το φάσμα των αρμοδιοτήτων και δραστηριοτήτων των γραφείων φυσικής αγωγής θα χρειαστεί να αναπτύξουν από την αρχή για τον προγραμματισμό του διδακτικού έργου, τις αθλητικές δραστηριότητες των σχολείων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και την οργάνωση των σχολικών αγώνων έναν νέο μηχανισμό σε κάθε τοπικό γραφείο γεγονός που φαντάζει αδύνατο με τα σημερινά δεδομένα διορισμών και την κρατούσα διδακτική κουλτούρα.

Yπουργείο Παιδείας: Το Σχέδιο Νόμου για τη Διοίκηση στο Νέο Σχολείο (αρμοδιότητες και καθήκοντα προισταμένων, διευθυντών, υποδιευθυντών, Συλλόγου διδασκόντων κλπ)

Η Τουρκία δεν θα εγκαταλείψει τόσο εύκολα

Όπως όλα τα δεδομένα δείχνουν η κρίση της ανατολικής μεσογείου “μεταβαίνει” στη Νέα Υόρκη όπου την επόμενη εβδομάδα διεξάγεται η 66η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Εκεί αναμένεται ή να ξεκαθαρίσουν ή να μπερδευτούν ακόμη περισσότερο τα πράγματα καθώς οι ΗΠΑ είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα παροτρύνουν την Τουρκία να κάνει πίσω χωρίς να εγείρει διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Στην ίδια κατεύθυνση, οι ΗΠΑ αναμένεται, σύμφωνα με το Reuters, να πιέσουν την Τουρκία να επιδιορθώσει μια επιζήμια σχέση που χωρίζει δύο βασικούς συμμάχους των ΗΠΑ στην περιοχή, καθώς η Ουάσιγκτον παρακολουθεί με ανησυχία τις σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ που άρχισαν να επιδεινώνονται ραγδαία στα τέλη του 2008. Καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις θα διαδραματίσει και το παλαιστινιακό δεδομένου ότι ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς θα ζητήσει πλήρη ένταξη στα Ηνωμένα Έθνη ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος. Στο ενδεχόμενο διαφωνούν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη προτείνει να δοθεί στην παλαιστινιακή αρχή αναβαθμισμένο καθεστώς παρατηρητή με την πλειοψηφία των χωρών να αναμένεται να υποστηρίξουν την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους.

To ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι αν θα καταστεί εφικτό να χειραγωγηθούν μέσω της διπλωματίας οι διεκδικήσεις της Τουρκίας ή έχουμε φτάσει σε σημείο όπου η Τουρκία είναι έτοιμη να διακινδυνεύσει απώλειες προκειμένου να αναβαθμίσει τον νέο περιφερειακό ρόλο που διεκδικεί από την Ιστορία;

Αν προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τις προθέσεις των Τούρκων γίνεται σαφές από τις εξελίξεις ότι η Τουρκία δεν θέλει σε καμιά περίπτωση την επανένωση της Κύπρου. Η επίλυση του προβλήματος με την ενσωμάτωση των τ/κ στην Κυπριακή δημοκρατία θα είναι ήττα για την Τουρκία καθώς μέχρι σήμερα η πράξη έχει δείξει ότι τους χρησιμοποιεί στην διπλωματική σκακιέρα για να πιέζει ώστε να αποκομίζει πολιτικά ή άλλα οφέλη. Συνεπώς, το σκηνικό έντασης και η περαιτέρω αποσταθεροποίηση στα όρια του θερμού επεισοδίου ικανοποιεί τους στόχους τους.

Τους πολιτικούς στόχους του νεοοθωμανισμού εξυπηρετεί και η ένταση στις σχέσεις με το Ισραήλ από την στιγμή που η Τουρκία έχει αρχίσει να προβάλει, με την ρητορική που χρησιμοποιεί το τελευταίο διάστημα, ως προστάτης των απανταχού μουσουλμάνων. Αν τώρα η Τουρκία έχει αποφασίσει να “ αλλάξει στρατόπεδο” και από “μπάλωμα” της δύσης έχει βάλει σκοπό να εξελιχθεί σε ηγέτη της ανατολής, ανεξαρτήτως συνεπειών, είναι πολύ πιθανό να δούμε, από την πλευρά της Τουρκίας, πολιτική και στρατιωτική δράση πραγματικού πολέμου που θα στοχεύει στο σπάσιμο των δεσμών με την δύση προκειμένου να αποτελέσει, καθοριστής, σημείο αναφοράς και “γέφυρα” για την δημιουργία ενός νέου status quo έτσι ώστε να ολοκληρώσει τον μετασχηματισμό της, έναν μετασχηματισμό που θα της προσφέρει, όπως πιθανώς να υπολογίζουν, σημαντικό ρόλο και ιστορική προοπτική.

Αν πράγματι η Τουρκία έχει τέτοιους στόχους, (άλλωστε θα δείξει σύντομα) η Ελλάδα και η Κύπρος που στην παρούσα φάση από πλευράς Ε.Ε. δέχονται την μεγαλύτερη πίεση από την επιθετικότητα της Τουρκίας είναι πολύ πιθανό να αναγκαστούν, στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, να υπερασπιστούν την ιστορία τους και, την εδαφική τους ακεραιότητα. Δεδομένου, λοιπόν, ότι οι καιροί είναι ζόρικοι, πρέπει να δούμε επιτέλους την πραγματικότητα που μας περιβάλει και, να μην ξανακάνουμε τα λάθη του παρελθόντος.