‘Διασώσεις’ και κοινωνική ευημερία, δυο δρόμοι αντίθετοι

Η τρέχουσα κατάσταση της πραγματικής οικονομίας και η συζήτηση που διεξάγεται σε επίπεδο κορυφής για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που έχει δημιουργήσει στη χώρα η οικονομική κρίση και τα σκληρά μέτρα λιτότητας δείχνουν ότι οι αγωνίες των πολιτών δεν συμπίπτουν με αυτές των ηγεσιών της εε.
Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά όταν οι ηγέτες των χωρών- μελών της εε συνεχίζουν να συζητούν, μόνο, για το πώς θα δρομολογηθούν επιπλέον προγράμματα λιτότητας για να συμβάλουν στη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, την ώρα που η ανεργία αυξάνεται και οι τιμές σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης και την ενέργεια έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, κατάσταση η οποία σε καμιά περίπτωση δεν συμβάλει στην δίκαιη ανακατανομή των οικονομικών πόρων δλδη, στην άμβλυνση του χάσματος μεταξύ βορά -νότου στην ΕΕ και πλουσίων - φτωχών στο εσωτερικό.
Συνέπεια αυτής της διάστασης είναι να έχουν, από την ώρα που ξεκίνησε η κρίση στις usa, δοθεί, για να αποφευχθεί όπως λένε, συστημική κρίση, τεράστια ποσά ως κρατικές ενισχύσεις προς τις τράπεζες με το κόστος διάσωσης σε επίπεδο εε να αγγίζει το 40% του ΑΕΠ της, χωρίς όμως από τα χρήματα αυτά να έχει επιστρέψει κάποιο τμήμα στην πραγματική οικονομία για τη χρηματοδότηση επενδύσεων και δημιουργία θέσεων εργασίας.
Το δεδομένο του πράγματος αποδεικνύεται και από τα σκληρά μέτρα που έχουν υιοθετηθεί τον τελευταίο χρόνο. Κεντρικό τους στοιχείο είναι οι περικοπές του προϋπολογισμού που ευνοούν, τη μείωση των δημόσιων επενδύσεων, τη συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας, των κοινωνικών δαπανών και των εργασιακών δικαιωμάτων για να εξυπηρετηθεί το χρέος , την αύξηση των έμμεσων φόρων που πρακτικά σημαίνει άνιση κατανομή των βαρών και φορολογικές περικοπές για τους έχοντες, την αδιαφάνεια με τη δημιουργία, μέσω δομικής προπαγάνδας του συστήματος, συνθηκών ατιμωρησίας για τους λίγους της ελίτ,κ.α.
Για παράδειγμα, ποια ήταν τα δραστικά μέτρα που ελήφθησαν σε επίπεδο χώρας ή ακόμη και σε επίπεδο εε για τον έλεγχο των οffshore λογαριασμών; όταν ακούσαμε ότι ακόμη και η εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή που σύστησε η βουλή για τη διερεύνηση του σκανδάλου της siemens αντιμετώπισε προβλήματα πρόσβασης σε τέτοιους λογαριασμούς. Συνεπώς, το απόρρητο ισχύει για όσους έχουν οικονομική δύναμη.

Με άλλα λόγια, η δημοκρατία περιορίζεται από τα οικονομικά συμφέροντα, για να τα εξυπηρετήσει.

Συγχρόνως, αν πιστέψουμε, όπως μας λένε, ότι όσα ακολούθησαν της κατάρρευσης της επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers (σε σχέση με την κρίση του ευρωπαϊκού χρέους) δεν ήταν προβλέψιμα γιατί να πιστέψουμε ότι όσα προτείνονται σήμερα( μέτρα λιτότητας κ.α) γίνονται για το καλό μας, όταν όλα τα δεδομένα (έκταση των ζημιών στην οικονομία κ.α) δείχνουν ότι η συλλογική θυσία των Ελλήνων εξυπηρετεί το άνοιγμα της κοινωνίκο-οικονομικής ψαλίδας της ανισότητας μεταξύ εχόντων- μη εχόντων.