Σε οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο η χώρα

«Η ασφάλεια της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν απειλείται μόνο από εξωτερικές επεμβάσεις.
Απειλείται και από εσωτερικές εξελίξεις, τις οποίες είναι δυνατό να εκμεταλλευτούν εξωτερικές δυνάμεις»

Tο οικονομικό αδιέξοδο, ως αποτέλεσμα της πολιτικής του μνημονίου έχει φέρει τα 2/3 των πολιτών στα όρια της οικονομικής κατάρρευσης, οι Έλληνες μέρα με τη μέρα αισθάνονται όλο και πιο αδύναμοι, γεγονός που εκ των πραγμάτων οδηγεί σε βίαιη απορρύθμιση της κοινωνίας με ότι αυτό συνεπάγεται.
Για να φτάσουμε όμως εδώ που φτάσαμε σημαντική συμβολή έχει και ο τρόπος με τον οποίο ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας βιώνει και αντιλαμβάνεται μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις όλα όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο χρόνο σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Αρκετοί συμπολίτες μας φαίνεται να ξεχνούν ότι η αδυναμία μας να αναγνωρίσουμε μια αιτία, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι δεν υπάρχει αιτία.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο κυβερνήτης Γ. Παπανδρέου μετά τα γνωστά “λεφτά υπάρχουν” και “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” μας είπε εμμέσως πλην σαφώς ότι, η μοίρα του λαού της Ελλάδας είναι να υποφέρει από τα «κοινωνικά άδικα» μέτρα όπως τα χαρακτήρισε και ένα τμήμα του πληθυσμού θεώρησε το γεγονός της φτωχοποίησης με πολιτικά μέσα ως μια σημαντική στιγμή για τη χώρα που θα οδηγήσει σε πολιτικό και κοινωνικό κέρδος. «Πήραμε δύσκολες αποφάσεις για να βγούμε κερδισμένοι» λένε με σιγουριά γεγονός που κάνει αρκετούς να πιστεύουν ότι η κυβέρνηση έχει πρόσβαση στο πραγματικό μέλλον.
Τι βλέπουμε όμως, αν κοιτάξουμε γύρω από την κατάσταση της οικονομίας;
Βλέπουμε, αύξηση των τιμών στα τρόφιμα και τα καύσιμα, το συνάδελφο να χάνει την εργασία του, χιλιάδες ανθρώπων να μην τους φτάνουν τα χρήματα του μισθού να πληρώσουν τα κοινόχρηστα ή τα έξοδα σπουδών των παιδιών τους, χιλιάδες νέους ανθρώπους να μην έχουν μπροστά τους μια ευκαιρία, τους επαγγελματίες να μην μπορούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους κ.α.

Εν τω μεταξύ, στο Ευρωπαϊκό επίπεδο, από την ώρα που ανέλαβε τη διαχείριση της χώρας η σημερινή κυβέρνηση πήγε μέσω της κρίσης του χρέους περίπατο και η ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική σταθερότητα, γεγονός που έφερε, με σκοπό όπως είπαν, να περιορίσει την κρίση του χρέους, στην ευρωζώνη το δντ. Ετσι ένα μέρος της ευρωπαϊκής ταυτότητας χάθηκε για ένα ποιο παγκοσμιοποιημένο μέλλον.
Με άλλα λόγια και σύμφωνα με όσα βιώνουμε γερή βάση για να βγούμε από την οικονομική κρίση είναι, η φτωχοποίηση της κοινωνίας, η κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, η περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και άλλα που μέσω της αλληλεπίδρασης επηρεάζουν με απρόβλεπτο, ασυνήθιστο και ανεξέλεγκτο τρόπο την κοινωνική συμπεριφορά σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αν τώρα μέσα από αυτό το πείραμα, το αποτέλεσμα που θα επιτευχθεί είναι αρκετά πιθανό να είναι εντελώς αυθαίρετο, με την έννοια ότι ο ελληνικός λαός θα πάψει να υπάρχει ως οικονομική και γεωπολιτική διάσταση είναι ένα ενδεχόμενο που όπως φαίνεται δεν «ενοχλεί σφόδρα» την τάξη του μνημονίου.