Με το οικονομικό χάσμα μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης να διευρύνεται, στο -4,6% το ΑΕΠ της Ελλάδας, περίπου στο 3,0% η ανάπτυξη στη Γερμανία για το 2010, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ μιλώντας στην ετήσια συνδιάσκεψη του συγκυβερνώντος κόμματος της Γερμανίας CSU καταλόγισε στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτυχία στην οικονομική πολιτική. «Μολονότι η οικονομική μαζί με τη νομισματική πολιτική αποτελούν καθοριστικής σημασίας πυλώνες της ΕΕ, τα κράτη-μέλη χαλάρωσαν και παραβίασαν το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και δεν εφάρμοσαν τους κανόνες αλληλοελέγχου» , είπε ο κ. Τρισέ.Εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε ότι για τη χάραξη της νομισματικής πολιτικής αρμόδιο είναι το Διοικητικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Πρωταρχικός σκοπός του Ευρωσυστήματος είναι η διατήρηση της σταθερότητας των τιμών!, επίσης, το Ευρωσύστημα οφείλει να στηρίζει τις γενικές οικονομικές πολιτικές της εε και με βάση τον κανονισμό
ίδρυσης του οφείλει να ενεργεί σύμφωνα με την αρχή της ανοικτής οικονομίας της αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό, που ευνοεί την αποτελεσματική κατανομή των πόρων.
Η οικονομική πολιτική της εε, η οποία κατά τον κ. Τρισέ απέτυχε, είναι το σύμφωνο σταθερότητας. Σύμφωνα με το άρθρο 104 της ευρωπαϊκής Συνθήκης, «τα κράτη-μέλη πρέπει να αποφεύγουν, δημόσιο χρέος πάνω από το 60% του αεπ και υπερβάλλοντα ελλείμματα που ξεφεύγουν από το 3% του ΑΕΠ. Με απλά λόγια, η οικονομική πολιτική της ε.ε. είναι δημοσιονομικοί κανόνες ελέγχου.
Τα κριτήρια που θέτει το σύμφωνο σταθερότητας έχουν χαρακτηριστεί από πολλούς οικονομολόγους αρκετά αυστηρά επειδή δεν παρέχουν στα κράτη- μέλη ευελιξία και διακριτική ευχέρεια στην άσκηση της εθνικής δημοσιονομικής πολιτικής.
Το θεσμικό πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης προβλέπει με ειδική πλειοψηφία του ekofin και κυρώσεις σε περίπτωση που κάποια χώρα δεν συμμορφώνεται στις συστάσεις. Αν όμως το υπερβολικό έλλειμμα προήλθε από ασυνήθιστο γεγονός, εκτός ελέγχου των εθνικών αρχών ή όταν ο λόγος ελλείμματος προς ΑΕΠ μειώνεται περισσότερο από 2% ετησίως δεν επιβάλλονται κυρώσεις στα κράτη-μέλη με δημοσιονομικά προβλήματα.
Από την σύντομη ανάλυση που προηγήθηκε γίνεται σαφές ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και ανάπτυξης δεν δίνει κάποιο πολιτικο -οικονομικό εργαλείο, πέρα από το κοινό νόμισμα, στα κράτη -μέλη για να φτάσουν τους στόχους που θέτει.
Αν τώρα πάμε λίγο πιο πίσω, στην εποχή που υιοθετήθηκε το κοινό νόμισμα, θα διαπιστώσουμε ότι τα κράτη μέλη ξεκίνησαν το ‘ταξίδι του ευρώ’ από διαφορετική οικονομικοκοινωνική αφετηρία, χωρίς στην πορεία να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, σε κεντρικό επίπεδο, που θα οδηγούσαν τις διαφορετικές οικονομικές κουλτούρες των κρατών- μελλών σε πραγματική οικονομικοκοινωνική σύγκλιση.
Συνεπώς, κατά έναν παράδοξο τρόπο, η Ελλάδα, αν και μέλος της ευρωζώνης, συνέχισε να είναι:
● Μια εξαρτημένη αγορά χωρίς σημαντικές νέες παραγωγικές επενδύσεις στη βάση της κοινωνίας, γεγονός που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό, τόσο το επίπεδο της ανεργίας, όσο και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
● Τα ισχυρά κράτη της ε.ε, ειδικά το κρίσιμο διάστημα πριν το 2005, άσκησαν πολιτική επιρροή με μοναδικό στόχο να επηρεάσουν την Ελλάδα να παίξει με τους κανόνες τους για την εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων και μόνο.
● Σήμερα, παρά τα προβλήματα, η χώρα μας συνεχίζει να είναι δανειολήπτης, καταναλωτής και οι ισχυρές χώρες, δανειστές – παραγωγοί.
●Η Ελλάδα, από την πλευρά της, δεν έκανε σχεδόν τίποτα για να μειώσει την εξάρτηση της από τον εξωτερικό δανεισμό και την διεθνή αγορά. Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών διευρύνθηκε μετά την είσοδο στο ευρώ και συνεχίζει να διευρύνεται σήμερα. Στο 150% του αεπ από 104% που ήταν πέρυσι θα φτάσει το δημόσιο χρέος το 2014, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του δντ.
● Εν μέσω οικονομικής κρίσης, η χώρα μας έχει, 1.700.000 ανέργους- υποαπασχολουμένους και περίπου 3.000.000 ανέργους- υποαπασχολουμένους νόμιμους μετανάστες και παράνομους λαθρομετανάστες. Από τη στιγμή που η εε δηλώνει ότι τα σύνορα στον Έβρο είναι ευρωπαϊκά σύνορα, ποια είναι η πολιτική της εε, τόσο για τους ντόπιους ανέργους, όσο και για τους λαθρομετανάστες που φτάνουν κατά κύματα στην Ελλάδα, δεν επιβαρύνουν την ελληνική οικονομία οι λαθρομετανάστες;
● Πως μπορεί να επιτευχθεί ο πρωταρχικός σκοπός του Ευρωσυστήματος για διατήρηση της σταθερότητας των τιμών χωρίς, σταθερότητα μισθών- εισοδημάτων και σταθερό ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης που είναι προϋπόθεση για την εξασφάλιση την κοινωνικής και πολιτικής σταθερότητας; όταν μάλιστα η παγκόσμια οικονομία τείνει να ξεπεράσει τις ευρωπαϊκές πολιτικές.
● Μπορεί; με δεδομένο το οικονομικό χάσμα μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης – η λύση- για την οικονομία της ευρωζώνης, να είναι τα ‘πακέτα’ δανεισμού με χρήματα που αγοράζονται στο 2,5% και στη συνέχεια δανείζονται με πάνω από 5% σε χώρες, όπως η Ελλάδα, που εφαρμόζουν προγράμματα σκληρής λιτότητας.
● Μπορούμε, ως χώρα, να συναινέσουμε στη διάλυση των κυρίαρχων εθνικών κρατών για μια οικονομία “φούσκα” που δεν καταπολεμά βασικές αιτίες δημιουργίας κερδοσκοπικών επιθέσεων, όπως το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, μειώνει την παραγωγική ικανότητα της χώρας, δεν συμβάλει στην ομαλή εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους και το μόνο που προτείνει ως εναλλακτική λύση είναι σκληρή οικονομική λιτότητα η οποία οδηγεί μαθηματικά σε κοινωνική καταστροφή, κ.α.
Αυτή η προσέγγιση και γενικότερα οι εξελίξεις οδηγούν στο συμπέρασμα να πούμε ότι, στην ευρωπαϊκή ένωση μέχρι σήμερα δεν υπήρχε κοινή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική και, χωρίς καμία αμφιβολία, κάτι που δεν υπάρχει, δεν μπορεί να αποτύχει! Αυτό που απέτυχε είναι το σύμφωνο σταθερότητας.
Το ερώτημα λοιπόν είναι: Τι θα κάνει η Ελλάδα ή έστω τι χρειάζεται να γίνει ως απάντηση;
Αν τώρα πάμε λίγο πιο πίσω, στην εποχή που υιοθετήθηκε το κοινό νόμισμα, θα διαπιστώσουμε ότι τα κράτη μέλη ξεκίνησαν το ‘ταξίδι του ευρώ’ από διαφορετική οικονομικοκοινωνική αφετηρία, χωρίς στην πορεία να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, σε κεντρικό επίπεδο, που θα οδηγούσαν τις διαφορετικές οικονομικές κουλτούρες των κρατών- μελλών σε πραγματική οικονομικοκοινωνική σύγκλιση.
Συνεπώς, κατά έναν παράδοξο τρόπο, η Ελλάδα, αν και μέλος της ευρωζώνης, συνέχισε να είναι:
● Μια εξαρτημένη αγορά χωρίς σημαντικές νέες παραγωγικές επενδύσεις στη βάση της κοινωνίας, γεγονός που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό, τόσο το επίπεδο της ανεργίας, όσο και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
● Τα ισχυρά κράτη της ε.ε, ειδικά το κρίσιμο διάστημα πριν το 2005, άσκησαν πολιτική επιρροή με μοναδικό στόχο να επηρεάσουν την Ελλάδα να παίξει με τους κανόνες τους για την εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων και μόνο.
● Σήμερα, παρά τα προβλήματα, η χώρα μας συνεχίζει να είναι δανειολήπτης, καταναλωτής και οι ισχυρές χώρες, δανειστές – παραγωγοί.
●Η Ελλάδα, από την πλευρά της, δεν έκανε σχεδόν τίποτα για να μειώσει την εξάρτηση της από τον εξωτερικό δανεισμό και την διεθνή αγορά. Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών διευρύνθηκε μετά την είσοδο στο ευρώ και συνεχίζει να διευρύνεται σήμερα. Στο 150% του αεπ από 104% που ήταν πέρυσι θα φτάσει το δημόσιο χρέος το 2014, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του δντ.
● Εν μέσω οικονομικής κρίσης, η χώρα μας έχει, 1.700.000 ανέργους- υποαπασχολουμένους και περίπου 3.000.000 ανέργους- υποαπασχολουμένους νόμιμους μετανάστες και παράνομους λαθρομετανάστες. Από τη στιγμή που η εε δηλώνει ότι τα σύνορα στον Έβρο είναι ευρωπαϊκά σύνορα, ποια είναι η πολιτική της εε, τόσο για τους ντόπιους ανέργους, όσο και για τους λαθρομετανάστες που φτάνουν κατά κύματα στην Ελλάδα, δεν επιβαρύνουν την ελληνική οικονομία οι λαθρομετανάστες;
● Πως μπορεί να επιτευχθεί ο πρωταρχικός σκοπός του Ευρωσυστήματος για διατήρηση της σταθερότητας των τιμών χωρίς, σταθερότητα μισθών- εισοδημάτων και σταθερό ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης που είναι προϋπόθεση για την εξασφάλιση την κοινωνικής και πολιτικής σταθερότητας; όταν μάλιστα η παγκόσμια οικονομία τείνει να ξεπεράσει τις ευρωπαϊκές πολιτικές.
● Μπορεί; με δεδομένο το οικονομικό χάσμα μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης – η λύση- για την οικονομία της ευρωζώνης, να είναι τα ‘πακέτα’ δανεισμού με χρήματα που αγοράζονται στο 2,5% και στη συνέχεια δανείζονται με πάνω από 5% σε χώρες, όπως η Ελλάδα, που εφαρμόζουν προγράμματα σκληρής λιτότητας.
● Μπορούμε, ως χώρα, να συναινέσουμε στη διάλυση των κυρίαρχων εθνικών κρατών για μια οικονομία “φούσκα” που δεν καταπολεμά βασικές αιτίες δημιουργίας κερδοσκοπικών επιθέσεων, όπως το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, μειώνει την παραγωγική ικανότητα της χώρας, δεν συμβάλει στην ομαλή εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους και το μόνο που προτείνει ως εναλλακτική λύση είναι σκληρή οικονομική λιτότητα η οποία οδηγεί μαθηματικά σε κοινωνική καταστροφή, κ.α.
Αυτή η προσέγγιση και γενικότερα οι εξελίξεις οδηγούν στο συμπέρασμα να πούμε ότι, στην ευρωπαϊκή ένωση μέχρι σήμερα δεν υπήρχε κοινή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική και, χωρίς καμία αμφιβολία, κάτι που δεν υπάρχει, δεν μπορεί να αποτύχει! Αυτό που απέτυχε είναι το σύμφωνο σταθερότητας.
Το ερώτημα λοιπόν είναι: Τι θα κάνει η Ελλάδα ή έστω τι χρειάζεται να γίνει ως απάντηση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου