Οι ταραχές του ψωμιού στην Τυνησία

Στην Τυνησία η υψηλή ανεργία και τα ακριβά τρόφιμα έκαναν το Σαββατοκύριακο που πέρασε χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας να βγουν στους δρόμους διεκδικώντας το δικαίωμα στην εργασία και το δικαίωμα να κερδίζουν τα προς το ζην με αξιοπρέπεια. Τα βίαια επεισόδια είχαν ως αποτέλεσμα πάνω από 35 νεκρούς και μια χώρα να βρίσκεται στη δίνη ενός άνευ προηγουμένου κύματος κοινωνικής διαμαρτυρίας.
Ο Πρόεδρος της Τυνησίας Zine el-Abidine Ben Ali, προκειμένου να κατευνάσει τα πνεύματα με διάγγελμα του από την κρατική τηλεόραση, έκλεισε σχολεία και πανεπιστήμια, έκανε λόγο για «κουκουλοφόρους κακοποιούς οι οποίοι έχουν πουλήσει την ψυχή τους στον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία " και ανακοίνωσε τη δημιουργία 300.000 θέσεων εργασίας σε δύο χρόνια.
Η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Κάθριν Άστον ζήτησε την« άμεση απελευθέρωση των φυλακισθέντων διαδηλωτών» υπενθυμίζοντας ότι η ΕΕ συζητά με την Τυνησία για την ενίσχυση των διμερών σχέσεών τους. Η εκπρόσωπος τόνισε ότι μια τέτοια προοπτική "απαιτεί αυξημένες δεσμεύσεις για όλα τα θέματα, ιδίως στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών ".

Βέβαια, στον αραβικό κόσμο τα βίαια επεισόδια δεν είναι πρωτόγνωρα, πριν ακόμη ξεσπάσει η παγκόσμια οικονομική κρίση το 2007 και το 2008 είχαν σημειωθεί μεγάλης έντασης επεισόδια στην Αίγυπτο και αλλού εναντία στην πολιτική καταπίεση και τη φτώχια που προκλήθηκε από τις οικονομικές πολιτικές.
Στις περισσότερες αραβικές χώρες η διαφθορά, ο νεποτισμός και η ανικανότητα των καθεστώτων, επιδείνωσαν τις επιπτώσεις των πολιτικών – εμπνευσμένων από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, δλδη, πλήρης ιδιωτικοποίηση, σκληρά μέτρα λιτότητας και μείωση ή ακόμη και κατάργηση των κρατικών επιδοτήσεων για τα καύσιμα και βασικά είδη διατροφής.
Αυτό που βγάζει όμως κανείς ως συμπέρασμα, με βάση όσα συμβαίνουν στις αραβικές χώρες, είναι ότι, ελεύθερη οικονομία της αγοράς δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ελεύθερη κοινωνία, οικονομικά και πολιτικά.