‘Διασώσεις’ και κοινωνική ευημερία, δυο δρόμοι αντίθετοι

Η τρέχουσα κατάσταση της πραγματικής οικονομίας και η συζήτηση που διεξάγεται σε επίπεδο κορυφής για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που έχει δημιουργήσει στη χώρα η οικονομική κρίση και τα σκληρά μέτρα λιτότητας δείχνουν ότι οι αγωνίες των πολιτών δεν συμπίπτουν με αυτές των ηγεσιών της εε.
Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά όταν οι ηγέτες των χωρών- μελών της εε συνεχίζουν να συζητούν, μόνο, για το πώς θα δρομολογηθούν επιπλέον προγράμματα λιτότητας για να συμβάλουν στη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, την ώρα που η ανεργία αυξάνεται και οι τιμές σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης και την ενέργεια έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, κατάσταση η οποία σε καμιά περίπτωση δεν συμβάλει στην δίκαιη ανακατανομή των οικονομικών πόρων δλδη, στην άμβλυνση του χάσματος μεταξύ βορά -νότου στην ΕΕ και πλουσίων - φτωχών στο εσωτερικό.
Συνέπεια αυτής της διάστασης είναι να έχουν, από την ώρα που ξεκίνησε η κρίση στις usa, δοθεί, για να αποφευχθεί όπως λένε, συστημική κρίση, τεράστια ποσά ως κρατικές ενισχύσεις προς τις τράπεζες με το κόστος διάσωσης σε επίπεδο εε να αγγίζει το 40% του ΑΕΠ της, χωρίς όμως από τα χρήματα αυτά να έχει επιστρέψει κάποιο τμήμα στην πραγματική οικονομία για τη χρηματοδότηση επενδύσεων και δημιουργία θέσεων εργασίας.
Το δεδομένο του πράγματος αποδεικνύεται και από τα σκληρά μέτρα που έχουν υιοθετηθεί τον τελευταίο χρόνο. Κεντρικό τους στοιχείο είναι οι περικοπές του προϋπολογισμού που ευνοούν, τη μείωση των δημόσιων επενδύσεων, τη συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας, των κοινωνικών δαπανών και των εργασιακών δικαιωμάτων για να εξυπηρετηθεί το χρέος , την αύξηση των έμμεσων φόρων που πρακτικά σημαίνει άνιση κατανομή των βαρών και φορολογικές περικοπές για τους έχοντες, την αδιαφάνεια με τη δημιουργία, μέσω δομικής προπαγάνδας του συστήματος, συνθηκών ατιμωρησίας για τους λίγους της ελίτ,κ.α.
Για παράδειγμα, ποια ήταν τα δραστικά μέτρα που ελήφθησαν σε επίπεδο χώρας ή ακόμη και σε επίπεδο εε για τον έλεγχο των οffshore λογαριασμών; όταν ακούσαμε ότι ακόμη και η εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή που σύστησε η βουλή για τη διερεύνηση του σκανδάλου της siemens αντιμετώπισε προβλήματα πρόσβασης σε τέτοιους λογαριασμούς. Συνεπώς, το απόρρητο ισχύει για όσους έχουν οικονομική δύναμη.

Με άλλα λόγια, η δημοκρατία περιορίζεται από τα οικονομικά συμφέροντα, για να τα εξυπηρετήσει.

Συγχρόνως, αν πιστέψουμε, όπως μας λένε, ότι όσα ακολούθησαν της κατάρρευσης της επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers (σε σχέση με την κρίση του ευρωπαϊκού χρέους) δεν ήταν προβλέψιμα γιατί να πιστέψουμε ότι όσα προτείνονται σήμερα( μέτρα λιτότητας κ.α) γίνονται για το καλό μας, όταν όλα τα δεδομένα (έκταση των ζημιών στην οικονομία κ.α) δείχνουν ότι η συλλογική θυσία των Ελλήνων εξυπηρετεί το άνοιγμα της κοινωνίκο-οικονομικής ψαλίδας της ανισότητας μεταξύ εχόντων- μη εχόντων.

Το Βερολίνο επεξεργάζεται σχέδιο οικονομικής διακυβέρνησης στην ευρωζώνη

Τα σχέδια της καγκελαρίου Μέρκελ για μια οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης αποκτούν συγκεκριμένη μορφή. Η καγκελάριος φέρεται έτοιμη να προτείνει στα κράτη-μέλη ένα «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας».

«Η προστασία του ευρώ θα πρέπει να περάσει μέσα από νέους δρόμους τους οποίους καλούμεθα να διανύσουμε μαζί», τόνισε η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ κατά την ομιλία της στο Νταβός, επαναλαμβάνοντας την αποφασιστικότητα του Βερολίνου να ανταποκριθεί στις ευθύνες του έναντι του κοινού νομίσματος και της ευρωζώνης. «Το ευρώ είναι το νόμισμά μας. Το ευρώ, όμως, είναι κάτι περισσότερο από ένα νόμισμα, είναι η Ευρώπη του σήμερα. Και το έχω πει πολλές φορές εάν αποτύχει το ευρώ θα αποτύχει και η Ευρώπη…Και για τον λόγο αυτόν θα υπερασπιστούμε το ευρώ» τόνισε η καγκελάριος. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι μια στενότερη πολιτική συνεργασία των χωρών μελών, είπε η καγκελάριος, δίνοντας έμφαση στην ανάγκη πολιτικού συντονισμού κυρίως στο πεδίο της ανταγωνιστικότητας. Και επειδή το υψηλό χρέος κάποιων χωρών συνιστά τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ευημερία στην Ευρώπη θα πρέπει αυτό να μειωθεί. Ως παραδείγματα στενότερης συνεργασίας η καγκελάριος ανέφερε τα πεδία της συνταξιοδότησης, της εκπαίδευσης και της έρευνας για να επαναλάβει ότι η Γερμανία είναι διατεθειμένη να επιδείξει αλληλεγγύη προς τις χώρες που έχουν πρόβλημα.
Το σύμφωνο θα είναι δεσμευτικό και θα προβλέπονται κυρώσεις
Τα γερμανικά σχέδια για την σταθερότητα του ευρώ εξειδικεύονται σε εσωτερικό έγγραφο της καγκελαρίας που -όπως υπογραμμίζεται- αποτελεί βάση συζήτησης για μια συνολική λύση του προβλήματος. Αυτό αποκαλύπτουν το περιοδικό Der Spiegel και το πρακτορείο Reuters, ενώ η καγκελαρία αρνείται να σχολιάσει. Στo εν λόγω έγγραφο εξειδικεύονται τα σημεία στα οποία αναφέρθηκε η καγκελάριος στην ομιλία της στο Νταβός.
Το σχέδιο συνοψίζει τα σημεία που έχουν παρουσιαστεί αποσπασματικά μέχρι τώρα και συνιστούν την απάντηση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η περιφέρεια του ευρώ. Έτσι, θα προβλέπει κανόνες δημοσιονομικής προσαρμογής και την θεσμοθέτηση του λεγόμενου φρένου χρέους, κατά το γερμανικό πρότυπο, δηλαδή τον μηδενισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος με συνταγματική ρύθμιση. Θα προβλέπει επίσης την προσαρμογή των ορίων συνταξιοδότησης στα δημογραφικά δεδομένα, ενιαίο τρόπο υπολογισμού του φόρου επιχειρήσεων κλπ. Όλα αυτά θα μετρώνται με βάση κοινούς δείκτες όπως είναι η εξέλιξη των μισθών και οι φορολογικοί συντελεστές για τις επιχειρήσεις. Το σύμφωνο θα είναι δεσμευτικό και θα προβλέπονται κυρώσεις. Προκειμένου οι στόχοι του συμφώνου να επιτευχθούν το ταχύτερο δυνατό θα πρέπει τα πρώτα μέτρα να ενταχθούν σε ένα πρόγραμμα εξπρές, τα κυριότερα σημεία του οποίου θα πρέπει να εφαρμοσθούν εντός 12 μηνών, αναφέρεται στο εσωτερικό έγγραφο.
Εν τω μεταξύ, από το Νταβός η Γαλλίδα υπουργός οικονομικών Christine Lagarde και ο Γερμανός ομόλογος της Wolfgang Schäuble έστειλαν ξεκάθαρο μυνημα :
“Τα χειρότερα για το ευρώ είναι πίσω” όμως η αναδιάρθρωση του χρέους στις χώρες με προβλήματα δεν μπορεί να αποφευχθεί. Αργά ή γρήγορα η κατάσταση θα οδηγήσει πιθανότατα σε αναδιάρθρωση του χρέους στη ζώνη του ευρώ, με πιο πιθανή χώρα την Ελλάδα

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,6421801,00.html

Αντίο διαφάνεια.

Το σχέδιο ξεδιπλώνεται, ο οργανισμός διαχείρισης δημοσίου χρέους, με μια πρωτοφανή για τα δεδομένα δημόσιου οργανισμού ενέργεια που όπως όλα δείχνουν στοχεύει στη “συγκάλυψη" στοιχείων ‘κατέβασε’ ότι υπήρχε στο site σχετικά με το χρέος, χωρίς να εξηγεί το λόγο, πλέον δεν υπάρχει τίποτα!.

Το γεγονός γεννά πολλά ερωτηματικά και δημιουργεί την εντύπωση ότι κάτι θέλουν να κρύψουν από τους πολίτες.
Δείτε το site του Ο.Δ.ΔΗ.Χ http://www.pdma.gr/(S(f2fpogaextalij55oh2jv5na))/ODDHX/fMain.aspx

Πλήγμα για το διεθνές κύρος της χώρας η αφαίρεση των Μεσογειακών Αγώνων

Στην αφαίρεση των Μεσογειακών Αγώνων του 2013 από τον Βόλο και τη Λάρισα προχώρησε η Διεθνής Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων μετά από έκτακτη συνεδρίαση της στο Παρίσι.
Αιτία για την αρνητική αυτή εξέλιξη στάθηκε η μεγάλη καθυστέρηση και η συνεχής αναβλητικότητα που υπήρχε από ελληνικής πλευράς στην εξέλιξη των αγώνων, ενώ το ζήτημα που οδήγησε την επιτροπή σε οριστική απόφαση ήταν η μη κατασκευή του Μεσογειακού Χωριού για τη φιλοξενία των αθλητών. Η Ελλάδα πρότεινε οι αθλητές να φιλοξενηθούν σε ξενοδοχεία και κρουαζιερόπλοια.
Η εξέλιξη ουσιαστικά είχε προαναγγελθεί από την στιγμή που η σημερινή κυβέρνηση κατήργησε το υφυπουργείο αθλητισμού και αντιμετωπίζει όλα τα ζητήματα του Ελληνικού Αθλητισμού με απίστευτη προχειρότητα και ερασιτεχνισμό .
Οι Μεσογειακοί Αγώνες είναι η δεύτερη σε μέγεθος μετά την Ολυμπιάδα διοργάνωση όσον αφορά τον αριθμό των αθλητών που συμμετέχουν και τα αθλήματα που περιλαμβάνουν. Οι αγώνες διεξάγονται ανά τετραετία, ξεκίνησαν επίσημα το 1951 και η πρώτη διοργάνωση έγινε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Handelsblatt: «Αναπόφευκτη η αναδιάρθρωση»

"Τα σχέδια που έχουν διατυπωθεί μέχρι στιγμής για την αναδιάρθρωση στην Ελλάδα δεν αρκούν, η Ε.Ε. αναζητεί ήδη νέα εργαλεία για να μειωθεί το βάρος των χρεών", υποστηρίζει η γερμανική οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt.
Η εφημερίδα επικαλείται αποκλειστικές πληροφορίες από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, σύμφωνα με τις οποίες ακόμα και η επαναγορά ελληνικών ομολόγων μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δεν αρκεί για να μειωθεί το ελληνικό χρέος.

Την επαναγορά ελληνικών ομολόγων βλέπει ευνοϊκά ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Ζαν-Κλοντ Γιουνκερ και εκτιμάται ότι σε αυτήν την περίπτωση το ελληνικό χρέος θα μπορούσε να μειωθεί κατά τουλάχιστον 9 δις ευρώ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Handelsblatt η γερμανική κυβέρνηση έχει αποδεχθεί πλέον την ανάγκη αναδιάρθρωσης, ενώ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναζητεί τρόπους για να πείσει τους ιδιώτες επενδυτές να συμβάλουν στην αποκλιμάκωση του ελληνικού χρέους, για παράδειγμα με μία επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής.

Ο επικεφαλής της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο γερμανικό Κοινοβούλιο, βουλευτής των Χριστιανοδημοκρατών Γκύντερ Κίρχμπαουμ, δηλώνει ότι θα στήριζε και ένα «εθελοντικό κούρεμα ομολόγων» (haircut), στο οποίο η Ελλάδα θα αποφάσιζε να επαναγοράσει ομόλογα σε τιμή χαμηλότερη από εκείνη στην οποία τα εξέδωσε.

Σύμφωνα πάντα με την Handelsblatt, η Κομισιόν αποφεύγει να δημοσιοποιήσει τα σχέδια αναδιάρθρωσης, γιατί φοβάται κλυδωνισμούς στις διεθνείς χρηματαγορές. Σε πρώτη φάση η εφημερίδα εκτιμά ότι ο πρόεδρος της Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο θέλει να διευρύνει τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης και ζητήσει από τα κράτη-μέλη να συμφωνήσουν σε αυτό μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής της 4ης Φεβρουαρίου, ενώ η Γερμανίδα καγκελάριος θα προτιμούσε να περιμένει μέχρι τα τέλη Μαρτίου.

Τελικά Βερολίνο και Βρυξέλλες συμβιβάστηκαν με μία λύση που λαμβάνει υπόψη και τις γερμανικές αντιρρήσεις, εκτιμά η εφημερίδα: Στη Σύνοδο του Φεβρουαρίου θα γίνει «ένα πρώτο σημαντικό βήμα για τη διεύρυνση του μηχανισμού στήριξης», αλλά η οριστική απόφαση θα ληφθεί τον Μάρτιο.

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,6418859,00.html

Προσλήψεις στη φυσική αγωγή: Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος

Άνευ προηγουμένου, που όμοιό του δεν έχει υποστεί κανένας άλλος εκπαιδευτικός κλάδος είναι το μένος το υπουργείου παιδείας για τον απλό εκπαιδευτικό φυσικής αγωγής, τη φυσική αγωγή και γενικότερα τον σχολικό αθλητισμό.
Με άλλοθι την πολιτική του μνημονίου, αντιεπιστημονικές ανακρίβειες, αστήρικτα επιχειρήματα και επικίνδυνες για την παιδεία υπεραπλουστεύσεις προκαλούν αναστάτωση και αβεβαιότητα σε μαθητές και γονείς καταδικάζοντας, εν μέσω της μεγαλύτερης μεταπολεμικής κρίσης που βιώνει η χώρα μας, εκατοντάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς φυσικής αγωγής που τουλάχιστον για μια οκταετία απασχολούνταν ως ωρομίσθιοι στα δημόσια σχολεία να ζουν τον ‘εφιάλτη’ της ανεργίας .
Ας δούμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά τους.
Το υπουργείο παιδείας με την Αρ. πρωτ. Φ.12/668/67296/Γ1 εγκύκλιο από 10/06/2010 ενημέρωσε τη διοικητική πυραμίδα της εκπαίδευσης ότι, “ η φυσική αγωγή, αν δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί της αντίστοιχης ειδικότητας, διδάσκεται από δασκάλους”. Η συγκεκριμένη εγκύκλιος, ούτε δημοσιοποιήθηκε, ούτε συζητήθηκε, με αποτέλεσμα κανένας απο τον κλάδο της φυσικής αγωγής να μην αντιδράσει.
Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει νομοθεσία που να δικαιολογεί την κάλυψη των οργανικών ή λειτουργικών κενών της φυσικής αγωγής με εκπαιδευτικούς άλλης ειδικότητας, συνεπώς η επιχειρηματολογία της παραπάνω εγκυκλίου είναι νομικά αστήρικτη, κατάφωρα άδικη και παιδαγωγικά επικίνδυνη.

Παράλληλα, οι άνεργοι εκπαιδευτικής φυσικής αγωγής που βρίσκονται στους πίνακες- επετηρίδες του υπουργείου παιδείας είναι χιλιάδες.
Κατ’ αυτό τον τρόπο φτάσαμε στον Φεβρουάριο, τα κενά φυσικής αγωγής στα σχολεία είναι χιλιάδες και, το υπουργείο παιδείας, αν και στους πίνακες υπάρχουν υπεραρκετοί άνεργοι εκπαιδευτικοί φυσικής αγωγής που έχουν καταθέσει αίτηση πρόσληψης, προσέλαβε, από την αρχή της σχολικής χρονιάς, επιπλέον δάσκαλους, για να λειτουργήσουν τα σχολεία και να μπορέσουν να καλύψουν όλα τα υπάρχοντα κενά στη φυσική αγωγή.

Το δικαιολογεί δε, μέσω των τοπικών διευθύνσεων Α/θμιας εκπαίδευσης λέγοντας ότι, ‘το αναφέρει η εγκύκλιος Φ.12/668/67296/Γ1’.
Εκτός των παραπάνω, το Υπουργείο Παιδείας από την αρχή της τρέχουσας σχολικής χρονιάς έως σήμερα έχει προχωρήσει στην κατάργηση ενός σημαντικού αριθμού τμημάτων αθλητικής Διευκόλυνσης (ΤΑΔ-ΕΤΑΔ) και με την υπ’αρίθμ.6251/ΙΒ/19-01-2011 εγκύκλιο στην κατάργηση των σχολικών αγώνων.
Τα προαναφερόμενα δείχνουν ότι:
Α. Το υπουργείο παιδείας θέλει να ‘εξοντώσει’ επαγγελματικά τους εκπαιδευτικούς φυσικής αγωγής που για πολλά χρόνια εργάζονταν στα δημόσια σχολεία ως ωρομίσθιοι για να μπορέσουν [ η κυβέρνηση] μετά τη μεταβατική περίοδο που προβλέπει ο νέος νόμος για τις προσλήψεις να τοποθετήσουν στην εκπαίδευση τους ‘δικούς τους’ .
Β. Το υπουργείο παιδείας δεν ενδιαφέρεται για το σύνολο των εκπαιδευτικών αναγκών της μαθητιώσας και φοιτητιώσας νεολαίας.
Γ. Το υπουργείο παιδείας στοχεύει στην υποβάθμιση του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής και γενικότερα του αθλητισμού για να καταστεί πιο εύκολη η υποδούλωση της ελληνικής νεολαίας σε πρότυπα ζωής που υπηρετούν την ξένη επικυριαρχία [μνημόνιο κ.α.] .

Επικίνδυνες απλουστεύσεις!

160 λαθρομετανάστες πήραν το πλοίο της γραμμής, από τα Χανιά, έφτασαν στην Αθήνα, όπου απολύτως ανενόχλητοι, εισέβαλαν και εγκαταστάθηκαν στο χώρο της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με σκοπό της κατάληψης, όπως ανακοινώθηκε, να αποκτήσουν άδεια μόνιμης παραμονής στη χώρα. Η υπόθεση το πρώτο πράγμα που προκαλεί είναι γέλια, αν όμως προσεγγίσεις το θέμα ρεαλιστικά θα διαπιστώσεις ότι έχει άλλη διάσταση.
Τα ερωτήματα και οι απορίες που προκύπτουν από αυτή την εξέλιξη είναι πολλά και κυρίως, ποιος τους πήγε στη νομική σχολή; Γιατί τώρα; Γιατί δεν πήγαν στη βουλή ή σε κάποια άλλη δημόσια υπηρεσία, στην περιφέρεια Κρήτης, ας πούμε που θα ήταν και το ποιο λογικό!. Πως ξαφνικά τόσοι λαθρο-μετανάστες είδαν ως μέσο πίεσης το χώρο του Πανεπιστημίου που ως γνωστό ισχύουν, για την επέμβαση δημόσιας δύναμης, οι διατάξεις που κατοχυρώνουν την ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα, τη διαδασκαλία, καθώς και στην ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών.

Σύμφωνα με το άρθρο 3 του Νόμου 1549/2007 (ΦΕΚ Α 69/20.03.2007) η επέμβαση δημόσιας δύναμης επιτρέπεται με την άδεια του αρμοδίου οργάνου του Α.Ε.Ι. μόνον εφ’ όσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής.
Συνεπώς, για την περίπτωση η Κοσμητεία της ΝΟΠΕ δύσκολα θα προτείνει επέμβαση δημόσιας δύναμης επειδή το ζήτημα έχει ανθρωπιστικές πτυχές και, ήδη έχει αποφασίσει να μην επιτρέψει την παραχώρηση του χώρου!.
Τι θα συμβεί όμως αν τεθεί θέμα κινδύνου της υγείας και της σωματικής ακεραιότητας των φοιτητών της Νομικής Σχολής; Το πιο πιθανό είναι να δημιουργηθούν συνθήκες de facto επέμβασης, δλδη τετελεσμένα που θα απαξιώσουν την ακαδημαϊκή ελευθερία και θα προετοιμάσουν το έδαφος για την κατάργησή της.
Θα πεις τώρα, τι μπορεί να εξυπηρετήσει αν ‘κατασκευαστούν’ συνθήκες που θα δημιουργούν την ανάγκη αλλαγών στο ισχύον νοµοθετικό και κανονιστικό πλαίσιο;
Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε σήμερα στο ΒήμαOnline βλέπουμε ότι τις προηγούμενες ημέρες στο Μέγαρο Μαξίμου έγιναν μυστικές συσκέψεις! για να «προετοιμάσουν» τις αλλαγές στα σχολεία και την ανώτατη εκπαίδευση.
Όπως όλα δείχνουν με ‘δούρειο ίππο΄ την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στον χώρο των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ επιδιώκουν να αλλάξουν το πρότυπο της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα, με βασικότερο στόχο τον απόλυτο έλεγχο και κατ' επέκταση την 'κατεδάφιση' του δημόσιου πανεπιστημίου.

Μπορούμε όμως να αρχίσουμε να μιλάμε για κατάργηση της ακαδημαϊκής ελευθερίας; όταν η νομοθεσία που ισχύει είναι επαρκής και κατά γενική ομολογία [η ακαδημαϊκή ελευθερία] είναι πηγή ζωής για το σύγχρονο πανεπιστήμιο και αποφασιστικής σημασίας για τη δημιουργία ισχυρής δημοκρατίας.

Έρχεται σκηνοθετημένη λύση – πακέτο για όλα τα εκκρεμή ζητήματα εξωτερικής πολιτικής;

Στις 9 Φεβρουαρίου έχει προγραμματιστεί στη Νέα Υόρκη συνάντηση του Έλληνα διαπραγματευτή Αδαμάντιου Βασιλάκη και του ομολόγου του από την fyrom Ζόραν Jolevski με τον μεσολαβητή του ΟΗΕ για το σκοπιανό Μάθιου Νίμιτς. Πριν 2 μέρες στα Σκόπια πραγματοποιήθηκε συνάντηση του προέδρου της fyrom George Ιβάνοφ με τους αρχηγούς των κομμάτων. Στη συνάντηση συζητήθηκαν οι προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής της fyrom. O πρόεδρος της fyrom μετά τη συνάντηση δήλωσε ότι, “η χώρα του πρέπει να απεμπλακεί από το ζήτημα μέσω μια αμοιβαίας αποδεκτής λύσης”.
Η εφημερίδα ‘σημερινή’ της Κύπρου αναφέρει ότι πριν λίγες μέρες ο τουρκοκύπριος ηγέτης Έρογλου δήλωσε ότι μέσα στο πρώτο τρίμηνο του χρόνου, δηλ. μέχρι το Μάρτιο, θα έχουμε… λύση στο κυπριακό. Για το ίδιο ζήτημα ο Ειδικός Αντιπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ, Ντάουνερ, επανέλαβε τα περί… «καλού μομέντουμ»

Τις τελευταίες εβδομάδες στην Τουρκία, όσο και στην Ελλάδα παρατηρούμε τους κυβερνώντες να έχουν επιδοθεί σε αδικαιολόγητες για την εποχή κορώνες εθνικισμού.
Στην Τουρκία ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν δίστασε να ζητήσει από τη Γερμανίδα Καγκελάριο, Άγκελα Μέρκελ, να απολογηθεί μετά την επίσκεψή της στην Κύπρο. Αποκορύφωμα του εθνικού παροξυσμού ήταν η μήνυση του Τούρκου πρωθυπουργού κατά του Αχμέτ Αλτάν, εκδότη της εφημερίδας «Ταράφ», για προσβολή κατά του προσώπου του.

Η εν λόγω εφημερίδα έχει στηρίξει πολλές φορές την κυβέρνηση και είναι εκείνη που είχε αποκαλύψει τα μεγαλύτερα σκάνδαλα κατά του στρατού. ο Αχμέτ Αλτάν και η εφημερίδα του κατηγόρησαν τον κ. Ερντογάν για έλλειψη ειλικρίνειας, εξαπάτηση του λαού, ότι τα «έκανε πλακάκια» με τους στρατηγούς, που προηγουμένως κυνηγούσε, για να καταλήξει με το «γιατί δεν άνοιξες το στόμα σου εναντίον του στρατού, όταν πετούσε πάνω από τα ελληνικά νησιά, την ώρα που συναντιόσουν με τον Έλληνα Πρωθυπουργό; Ήταν μήπως ωραίο αυτό που έκαναν;» Είναι γνωστό ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου κατά την επίσκεψη του στο Ερζερούμ έγινε ξαφνικά ‘τουρκοφάγος’.

Επίσης, οι δηλώσεις του προέδρου της δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια κατά την υποδοχή του ομολόγου του από την Αρμενία «κατακρεουργηθήκαμε από τον ίδιο βάρβαρο» πυροδότησαν έναν έντονο διάλογο μεταξύ των υπουργείων εξωτερικών Ελλάδας – Τουρκίας, κ.α.
Όλα τα παραπάνω, δλδη οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, οι παράτολμες δηλώσεις και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που προσπαθεί να βρει κάθε είδους υπεκφυγές και αστήρικτες δικαιολογίες μέσω της σκανδαλολογίας, της συνωμοσιολογίας, της ψιθυρολογίας κ.α δείχνουν ότι σε υψηλό διπλωµατικό επίπεδο, στο παρασκήνιο, βρίσκεται σε εξέλιξη ένας άτυπος διάλογος που στόχο έχει να διαμορφωθούν συνθήκες συνολικής διευθέτησης των ζητημάτων που απασχολούν εδώ και δεκαετίες την ελληνική εξωτερική πολιτική.

Στο σημείο αυτό το ερώτημα που προκύπτει είναι: μπορεί η Ελλάδα; ενόσω βρίσκεται σε εξέλιξη η χειρότερη οικονομική κρίση από τη δεκαετία του 1930 να υπερβεί την «κόπωση» των κοινωνικών εντάσεων και της αδυναμίας αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων που δημιουργεί η κρίση για να λύσει χρόνια ζητήματα που αφορούν τις Ελληνοτουρκικές και Ελληνοσκοπιανές σχέσεις

ή έχει αυτή την εποχή τα περιθώρια να δημιουργήσει μια νέα μείζων κρίση που μπορεί να έχει και παρολίγο σύρραξη όπως στα Ίμια με άγνωστα αποτελέσματα;
Μήπως τελικά η κρίση του ελληνικού χρέους, μεταξύ άλλων, είναι το άλλοθι για να ‘αιτιολογήσουν’ το σχέδιο κατασπατάλησης των δυνάμεων του ελληνισμού που θα καταστήσει δυνατή την de facto µετατροπή της οικονομικής, πολιτισμικής και πολιτικής ηγεμονίας στην ευρύτερη περιοχή;

Μιά απλή ματιά στό παρελθόν μάς δείχνει το προφανές

Σε άνοιγμα των λεγόμενων «κλειστών» επαγγελμάτων αναμένεται να προχωρήσει το επόμενο διάστημα η ελληνική κυβέρνηση.
Στο παρόν άρθρο δεν θα σταθώ στις απολύτως εύλογες αντιρρήσεις των θιγόμενων επαγγελματικών ομάδων.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ορισμένα επαγγέλματα δεν αντέχουν περαιτέρω επιβάρυνση και το πιο σωστό θα ήταν η τακτοποίηση ζητημάτων που έχουν προκύψει σχετικά με τη διευθέτηση των επαγγελματικών πλαισίων και των εργασιακών δικαιωμάτων να ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, να ‘παράγεις’ 1.000 δικηγόρους το χρόνο όταν η αγορά έχει ανάγκη 100. Με την τακτική αυτή απαξιώνεις έναν ολόκληρο επαγγελματικό κλάδο, εκ των πραγμάτων ‘σπρώχνεις’ εκατοντάδες νέους επιστήμονες να εργάζονται σε μεγάλα δικηγορικά γραφεία για ένα κομμάτι ψωμί, κ.α.
Την ώρα όμως που η πολιτική τάξη της χώρας χαρακτηρίζει τις εν λόγω διαθρωτικές αλλαγές ‘φιλόδοξες’ και φροντίζουν, για το καλό μας όπως λένε, να ‘ανοίξουν’ όλα τα ‘κλειστά’ επαγγέλματα, δεν αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα να ‘ανοίξει’ το επάγγελμα του βουλευτή, αν και «η ευθύνη για την ελληνική παρακμή βαρύνει κυρίως την πολιτική τάξη» όπως είπε το περασμένο καλοκαίρι στη γιορτή για την αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας.
Από την αρχή της μεταπολίτευσης το «σήμα» που εκπέμπεται στους πολίτες είναι ότι οι εκπρόσωποι του λαού είναι άλλος κόσμος, ειδική κατηγορία, που δεν έχουν υποχρέωση να δίνουν εξηγήσεις, διευκρινίσεις και αναφορές για όσα συμβαίνουν στον κύκλο τους
Μέσα σε αυτό το αυστηρά δομημένο πλαίσιο το οποίο στοχεύει στο να βοηθήσει συγκεκριμένες κατευθύνσεις οι διαδικασίες που συνήθως ακολουθούνται, το σύστημα όπως λειτουργεί καθώς και ένας σωρός από άλλα πρακτικά ζητήματα κάνουν δύσκολη έως αδύνατη την πρόσβαση των “κοινών θνητών” στο club των εκπροσώπων του ελληνικού λαού.
Οι πολίτες έχουν μόνο την υποχρέωση - αναγκάζονται να ακούν και να κρίνουν (τρόπος του λέγειν) στις εκλογές αυτούς που τους παρουσιάζουν τα κόμματα, χωρίς να έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν ή τέλος πάντων να εκφράσουν γνώμη για αυτούς που θα στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια. Η πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου δείχνει ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από την κυβερνώσα ελίτ, τα διαπλεκόμενα συγκροτήματα και τους χρηματοδότες στο παρασκήνιο με αδιαφανείς διαδικασίες αξιολόγησης.
Εν τω μεταξύ, αν κάποιος πολίτης με διαφορετική αντίληψη δείξει πρόθεση να ασχοληθεί με τα κοινά το πιο πιθανό είναι, επειδή συνήθως οι μόνιμοι πλέον βουλευτές έχουν πρόσβαση στους μηχανισμούς και στο κράτος, να βρεθεί με μεγάλα επαγγελματικά ή άλλα προβλήματα από το πουθενά. Στην περίπτωση προέχει πάντα η προστασία και προώθηση των ‘δικών τους παιδιών’, οι υπόλοιποι ‘πίσω τραπέζι’.

Είναι λοιπόν απορίας άξιον γιατί γίνεται τόση φασαρία για τον τρόπο που λειτουργεί το ελληνικό κράτος όταν αποτελεί αντικοινοβουλευτική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά η αντίληψη και η διαλεκτική ενός μεγάλου τμήματος των ‘διορισμένων’ εκπροσώπων μας για τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς την εφαρμογή των νόμων και γενικότερα τον τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα, φαινόμενα ... στα οποία οι πολίτες φαίνεται να μη δίνουν, παραδόξως, τη δέουσα σημασία!
Συνεπώς, σε μια περίοδο που ο πολιτισμός της παγκοσμιότητας βάζει ‘φράχτες’ στις αξίες της δημοκρατίας, οδηγεί σε αποεθνικοποίηση το κράτος και στο εσωτερικό η κοινωνική αποδοχή των κομμάτων μειώνεται συνεχώς επειδή η πραγματικότητα λέει ότι οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποί μας επιβάλλονται από ομάδες συμφερόντων, παρασκηνιακούς μηχανισμούς και εσωκομματικά «συστήματα», ο καλύτερος τρόπος για να ανακόψουν (τα κόμματα) τη φθίνουσα πορεία του κομματικού θεσμού που, εμμέσως πλην σαφώς, ως γεγονός, υπονομεύει τη δημοκρατία, είναι να ‘ανοίξουν’ το κλειστό επάγγελμα του βουλευτή.
Εν κατακλείδι, πρέπει όλοι να κατανοήσουμε πως η δημοκρατία δεν αναβαθμίζεται ούτε με όρους θεάματος, ούτε με τη χρήση πρακτικών που εφαρμόστηκαν κατά το παρελθόν χωρίς να αντιμετωπίσουν τον πυρήνα του προβλήματος. Αν πράγματι, ως κοινωνία, θέλουμε οι πολιτικοί και κοινωνικοί θεσμοί να συμβάλουν στην δημιουργία μιας διαφορετικής πολιτικό κοινωνικής συμπεριφοράς η βάση των κριτηρίων επιλογής δεν μπορεί παρά να είναι στην κατεύθυνση ανάδειξης νέων ιδεών, ανθρώπων και πολιτικοκοινωνικών πρακτικών. Με άλλα λόγια, χρειάζεται επιστροφή στις αρχές, την έννοια και το περιεχόμενο του πολιτεύματος της δημοκρατίας, ανανεούμενα και αναπροσαρμοζόμενα στους καιρούς με σαφή ιδεολογία και σταθερό προσανατολισμό.

Υπουργείο παιδείας: Αναβαθμιστές ή υποβαθμιστές του ελληνικού σχολείου;

Τους στρατηγικούς στόχους του νέου σχολείου παρουσίασε πριν 2 μέρες η υφυπουργός παιδείας κ. Ε. Χριστοφιλοπουλου. Το νέο σχολείο σύμφωνα με την κ. Χριστοφιλοπούλου θα έχει επίκεντρο το μαθητή και όχι την ύλη. Η κ. Χριστοφιλοπουλου ανακοίνωσε για δεύτερη φορά, σε διάστημα λίγων μηνών, την ίδρυση των 800 ολοήμερων Δημοτικών Σχολείων με ενιαίο αναμορφωμένο πρόγραμμα, μέσα από το παράδειγμα του 4ου δημοτικού σχολείου Θέρμης.
Ως γνωστό, η λειτουργία των 800 ολοήμερων Δημοτικών σχολείων με ενιαίο αναμορφωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα ξεκίνησε τον περασμένο Σεπτέμβριο και αφορά 204.206 χιλιάδες μαθητές σε ολόκληρη τη χώρα. Τα πολλά όμως προβλήματα που έχει δημιουργήσει η μεγάλη χρονική καθυστέρηση της στελέχωσής τους με εκπαιδευτικό προσωπικό κάνουν, κατά γενική ομολογία, εξαιρετικά δύσκολη την σχολική πραγματικότητα με την αποκλειστική ευθύνη για τη μη εύρυθμη λειτουργία τους να ανήκει στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με το αναμορφωμένο πρόγραμμα κάθε ένα από τα 800 πιλοτικά ολοήμερα σχολεία διαθέτει 52 ώρες την εβδομάδα για τη φυσική αγωγή και το χορό. Στα περισσότερα όμως από τα εν λόγω σχολεία οι εκπαιδευτικοί φυσικής αγωγής που τα στελεχώνουν δεν ξεπερνούν τον έναν, την ώρα που σύμφωνα με το πρόγραμμα είναι απαραίτητοι τρεις. Πρόκειται βεβαίως για εξέλιξη αρνητική, η οποία έχει ως άμεσο αποτέλεσμα τις ώρες της φυσικής αγωγής να υποαπασχολεί τους μαθητές ο δάσκαλος της τάξης. Το γεγονός δημιουργεί κινδύνους για την ασφάλεια των μαθητών, έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου, δεν υπάρχει ουσιαστικό αθλητικό και μαθησιακό αποτέλεσμα, δεν προωθεί τη γενική αρχή της ισότητας των ευκαιριών μέσα από την ισότιμη συμμετοχή από τη στιγμή που ένα ποσοστό μαθητών διδάσκεται το μάθημα από εκπαιδευτικούς φυσικής αγωγής και σε άλλα σχολεία ή τμήματα οι μαθητές τρέχουν ανοργάνωτα στο προαύλιο, αλλά και γενικότερα, δεν προωθεί τον επιθυμητό στόχο που είναι η αναβάθμιση της εκπαιδευτικής πραγματικότητας σε όλα τα ελληνικά σχολεία χωρίς εξαίρεση.
Η ίδια κατάσταση, ίσως και χειρότερη, επικρατεί και στα παλιού τύπου ολοήμερα. Από την αρχή της σχολικής χρονιάς απουσιάζουν αρκετοί εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων. Ειδικά με το μάθημα του αθλητισμού -χορού η κατάσταση είναι δραματική καθώς μέχρι και σήμερα, σε ολόκληρη την Ελλάδα, δεν έχει προσληφθεί για τα ολοήμερα σχολεία ούτε ένας! εκπαιδευτικός φυσικής αγωγής.
Αντί όμως το υπουργείο παιδείας να φροντίσει να στελεχώσει τα δημοτικά σχολεία με εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων [ φυσικής αγωγής, κ.α.] με ανακοίνωση στο εκπαιδευτικό site esos.gr, σε απάντηση στο άρθρο της κ. Ολυμπίας Λιάτσου στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία» με τίτλο «Τα ολοήμερα της μισής ημέρας» η πολιτική ηγεσία του υπουργείου δηλώνει αλλ΄ αντ' άλλων, καθώς υποστηρίζουν, χωρίς να αναφέρουν τη συγκεκριμένη διάταξη, επειδή δεν υπάρχει διάταξη στους ελληνικούς νόμους που να προβλέπει τοποθετήσεις δασκάλων για τη διδασκαλία του μαθήματος της φυσικής αγωγής, ότι : “Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, οι δάσκαλοι των δημοτικών σχολείων, έχουν το δικαίωμα να καλύπτουν λειτουργικά κενά άλλων ειδικοτήτων, εφόσον υπάρχει πλεόνασμα διδακτικών ωρών. Στο εν λόγω σχολείο, έχει διατεθεί ένας επιπλέον δάσκαλος (εκπαιδευτικός ΠΕ70), για την ομαλή λειτουργία του σχολείου (3οΔημοτικό Σχολείο Κερατσινίου) και την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών της Φυσικής Αγωγής”.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Colpo grosso ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός;

Μετά την έξοδο της χώρας από τις αγορές η κάλυψη των ταμειακών αναγκών του Δημοσίου σταμάτησε να πραγματοποιείται μέσω 5ετων και 10ετων ομολογιακών εκδόσεων. Οι δανειακές ανάγκες εν μέρει καλύπτονται από τον Μηχανισμό Στήριξης που θα παράσχει στη χώρα 110 δισ. ευρώ και μέσω εντόκων γραμματίων βραχυπρόθεσμης διάρκειας περίπου 13 εβδομάδων.
Για παράδειγμα, την τρέχουσα χρονιά η χώρα θα αντλήσει από το μηχανισμό Στήριξης περίπου 42 δις από τα συνολικά 58-59 δις. ευρώ που θα δανειστούμε για το 2011, τα 16- 17 δις ευρώ από τη στιγμή που η χώρα δεν μπορεί να συνάψει δάνεια 5ετους ή 10ετους διάρκειας θα καλυφθούν μέσω ανακυκλώσιμου δανεισμού εντόκων γραμματίων βραχυπρόθεσμης διάρκειας 13 εβδομάδων με επιτόκια που κυμαίνονται από 4.2 έως 5%.
Κατά αυτό τον τρόπο και με δεδομένο ότι μέχρι το 2015 οι δανειακές ανάγκες θα ανέλθουν σε περίπου 260 δις ευρώ, η χώρα για τα επόμενα χρόνια θα έχει συνεχώς ένα ποσοστό χρέους από 25 έως 30%[ δείτε τη ΣΥΝΘΕΣΗ του χρέους στις 30/09/2010] ίσως και περισσότερο του συνολικού χρέους που θα ανακυκλώνεται σε ετήσια βάση με ότι επιπλέον επιβάρυνση συνεπάγεται αυτό σε σχέση με τους τόκους των εντόκων γραμματίων και σε μακροπρόθεσμη βάση, την αύξηση των δανειακών αναγκών σε ποσοστό μεταβολής πραγματικού χρέους.
Αν τώρα το 30% επί του συνολικού ποσού ανακυκλώνεται συνεχώς σημαίνει ότι για ένα ποσό άνω των 100 δις το χρόνο η Ελλάδα θα πληρώνει άμεσα για τα έντοκα γραμμάτια βραχυπρόθεσμης διάρκειας πρόσθετους τόκους που θα ξεπερνούν τα 5-8 δις ευρώ το χρόνο.
Η εξέλιξη αφήνει πολλά ερωτηματικά , τόσο για την μη ένταξη του συνόλου των δανειακών αναγκών της χώρας στο μηχανισμού στήριξης, δεδομένου ότι η άντληση κεφαλαίων μέσω 5ετους ή 10ετους διάρκειας δανείων έγινε απαγορευτική μετά την εντυπωσιακή άνοδο των spread και την υπαγωγή της χώρας στις ρυθμίσεις του δντ, όσο και για τις σε βάρος του Έλληνα φορολογουμένου οικονομικές σκοπιμότητες [κάποιοι θα γίνουν δισεκατομμυριούχοι εις βάρος της Ελλάδας] που εξυπηρετεί ο ανακυκλώσιμος δανεισμός του περίπου 30% των δανειακών αναγκών της χώρας μέσω εντόκων γραμματίων βραχυπρόθεσμης διάρκειας.

Χωρίς κοινούς στόχους κυβέρνηση- κοινωνία

H τρέχουσα κατάσταση της χώρας, με την σημαντική υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας, [μείωση της δημόσιας κατανάλωσης & των πάγιων επενδύσεων] και οι εξελίξεις στην Ευρώπη [αναβολή των τελικών αποφάσεων σχετικά με την κρίση του χρέους για το Μάρτιο, κατά πάσα πιθανότητα για να υπάρχουν τα αποτελέσματα της συνάντησης USA – Κίνας που διεξάγεται αυτές τις μέρες στην washington ] αποδεικνύουν ότι,
Α. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει με παθητικότητα τις παγκόσμιες επιπτώσεις που έφερε η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση. Από τα γεγονότα προκύπτει ότι η «ομοσπονδιακή»ε.ε. μέσω της κρίσης του χρέους εισήλθε στον “οικονομικό πόλεμο” χωρίς να έχει επεξεργασθεί πολιτικές για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με προγράμματα πρόληψης ανά κατηγορία κινδύνου και ανάληψης πολιτικών δράσεων για την αντιμετώπιση και αποκατάσταση.
Β. τα μέτρα που η τρόικα εισήγαγε, σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση δεν συμβαδίζουν με τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας
Γ. Δεδομένου ότι όλοι πλέον αποδέχονται ότι η κρίση είναι συστημική, δίνεται το δικαίωμα να υιοθετήσουμε την άποψη που λέει ότι τα μέτρα δεν υιοθετήθηκαν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλεί στο εσωτερικό οικονομικό περιβάλλον η διεθνής κρίση. Κατά κοινή εκτίμηση τα μέτρα λιτότητας και η πολιτική του μνημονίου δίνουν επωφελή αποτελέσματα σε όλους τους άλλους εμπλεκομένους, δλδη εξυπηρετούν συμφέροντα της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής παγκοσμιοποίησης χωρίς σε καμία περίπτωση να καλύπτουν τα αναπτυξιακά συμφέροντα της Ελλάδας. Αντίθετα, προκαλούν ( οι πολιτικές που εφαρμόζονται) εκτεταμένες δυσμενείς επιπτώσεις στον άνθρωπο, στην περιουσία των πολιτών στις παραγωγικές πηγές και στις υποδομές.
Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά όταν, η δημοκρατία υπάρχει για να εξυπηρετεί σκοπιμότητες ντόπιων και υπερεθνικών οικονομικών συμφερόντων [ για παράδειγμα, μας λένε ότι όλα γίνονται για να καθησυχάσουν τις αγορές!] , κάθε εγχωρία οικονομική δραστηριότητα έχει παγώσει, η ανεργία και τα λουκέτα δεν έχουν προηγούμενο, σχεδόν όλα τα έργα, ιδιωτικά και δημόσια έχουν σταματήσει, το εκπαιδευτικό σύστημα διαλύεται καθώς χιλιάδες καθηγητές λείπουν από τα σχολεια κ.α., ο πληθωρισμός κινείται επικίνδυνα ανοδικά με τις τιμές στα καύσιμα να έχουν αναλάβει το ρόλο του αποσταθεροποιητή της χώρας, οι βασικοί στόχοι και ο χαρακτήρας των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που προωθεί η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση ούτε μεσοπρόθεσμα, ούτε μακροπρόθεσμα να φέρουν πραγματικά οικονομικά αποτελέσματα, το μόνο που καταφέρνουν είναι να μετατρέπουν προς το χειρότερο τις συνθήκες διαβίωσης για εκατομμύρια ανθρώπους, ένα μεγάλο μέρος των εσόδων του κράτους από τους φόρους καλύπτει τις ανάγκες εξυπηρέτησης του παλιού χρέους και των βραχυπροθέσμων δανείων 3μηνης και 6μηνης διάρκειας που συνάπτει αυτή την εποχή η χώρα, η ιδιωτική κατανάλωση αφορά κυρίως οικονομικές πράξεις που δεν αφήνουν κέρδος στην Ελλάδα, κ.α. Με άλλα λόγια, εδώ δεν μένει τίποτα.
Την ίδια ώρα, είναι προφανές, με βάση τα πεπραγμένα του, ότι, ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος δεν παίρνει σαφή θέση, γεγονός που φανερώνει ότι ένα τμήμα της πολιτικοοικονομικής ελίτ δεν αντιμετωπίζει την κοινωνία ως συστατικό μέρος του κράτους, κυρίως επειδή φοβούνται να διακινδυνεύσουν την θέση τους σε αυτό, με άμεσο αποτέλεσμα το κράτος δικαίου και η χρηστή διακυβέρνηση να τελούν υπό καθεστώς χειραγώγησης και να περιορίζονται ασφυκτικά.

Συνεπώς το ερώτημα που προκύπτει είναι: τι θέλει η ελληνική κοινωνία, θέλει να συνεχίσει να ‘στεγάζεται’ στο μηδενικού αθροίσματος μοντέλο που υπηρετούν οι στόχοι του μνημονίου; ή θα οικοδομηθεί πέραν αυτού; με ισχυρά- συμμετοχικά θεσμικά όργανα και καίρια παρουσία στην πορεία πολιτικής και οικονομικοκοινωνικής ανάπτυξης

Mε αντάλλαγμα περαιτέρω μέτρα λιτότητας Θα διευρυνθεί ο μηχανισμός στήριξης!

Ολα τα δεδομένα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δείχνουν ότι η συνολική λύση αντιμετώπισης της κρίσης χρέους θα είναι η ενίσχυση του μηχανισμού στήριξης.
Υπέρ αυτής της λύσης τάχθηκε και ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε σε δηλώσεις προς την γερμανική εφημερίδα Die Welt.
Ο Βόλφγνανγκ Σόιμπλε τόνισε ότι τα 750 δις δεν συνιστούν πραγματικό μέγεθος γιατί ακόμη δεν έχουν πιστοποιηθεί ως πρώτης τάξεως πιστώσεις, δηλαδή ΑΑΑ. «Αυτό ίσως να προκαλεί ανασφάλεια στις αγορές. Γι΄ αυτό ας φροντίσουμε να δώσουμε πραγματική διάσταση στο ποσό αυτό», είπε χαρακτηριστικά.
Οι δηλώσεις Σόιμπλε έρχονται να επιβεβαιώσουν τις πληροφορίες από τις Βρυξέλλες ότι σε επίπεδο ευρωζώνης βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη προχωρημένες συζητήσεις για αύξηση των πόρων του Ευρωπαικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, αλλα και διεύρυνση της λειτουργίας του ώστε να μπορεί να αγοράζει και κρατικά ομόλογα.
Μάλιστα, όπως αποκάλυψε χθες το βράδυ ο βέλγος υπουργός Οικονομικών Ντιντιέ Ρέιντερς, οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης μαζί με την Κομισιόν και την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα, συζητούν το ενδεχόμενο διπλασιασμού των πόρων του ταμείου από 750 σε 1.500 δισ. ευρώ. Στόχος να σταλεί ένα σαφέστατο μήνυμα στις αγορές ομολόγων ότι καμία χώρα της ευρωζώνης δεν πρόκειται να αφεθεί να καταρρεύσει.
Ο κ. Ρέιντερς πρόσθεσε επίσης ότι ο ίδιος, σε μια προσπάθεια να καθησυχάσει τη Γερμανία, που θα έχει και τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην αύξηση των πόρων του ταμείου, προτείνει οι χώρες που αντιμετωπίζουν σήμερα δημοσιονομικά προβλήματα να δεσμευθούν σε μεγαλύτερες μειώσεις των ελλειμμάτων και του χρέους από εκείνες που έχουν ήδη αποδεχθεί στο πλαίσιο της κοινοτικής επιτήρησης.
Το όλο θέμα αναμένεται να απασχολήσει το Δευτέρα το βράδυ τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης και την Τρίτη το Συμβούλιο Υπουργών ΕCO-FIN. Όπως τόνισε σήμερα πηγή της ουγγρικής προεδρίας, στις συζητήσεις για τους πόρους του ταμείου δήλωσαν ότι θα συμμετάσχουν και πέντε χώρες μέλη που δεν ανήκουν στην ευρωζώνη.
http://www.dw-world.de/dw/article/0,,6405178,00.html

Καταδικάζουν τη νέα γενιά να ζει στην αμάθεια και την άγνοια

Όπως ήδη γνωρίζουμε ο προϋπολογισμός του 2011 για την Παιδεία είναι μειωμένος κατά 22% σε σχέση με τον προϋπολογισμό του 2010. Σε πραγματικές τιμές σημαίνει 2 δις ευρώ λιγότερα..
Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα μειώσεων είναι η κατά 50% μείωση των δαπανών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και η μείωση στα κονδύλια για τις αποδοχές των εκπαιδευτικών κατά 25%, γεγονός που μεταφράζεται σε σημαντική μείωση των προσλήψεων και των διορισμών με ότι αυτό συνεπάγεται για την εύρυθμη λειτουργία των δημόσιων σχολείων.

Την τρέχουσα σχολική χρονιά,για παράδειγμα, ενώ τα κενά στη φυσική αγωγή είναι τετραψήφιου αριθμού το υπουργείο παιδείας έχει προσλάβει ελάχιστους εκπαιδευτικούς φυσικής αγωγής.

Αυτό όμως που δεν μπορεί να αντιληφθεί ο κοινός νους είναι το “γιατί” των περικοπών στην παιδεία. Μπορεί κάποιος να εξηγήσει τους λόγους ή τις σκοπιμότητες που επιβάλουν στην ελληνική κυβέρνηση να καταφύγει στην εύκολη λύση των περικοπών στις δαπάνες για την παιδεία, όταν είναι σχεδόν σίγουρο ότι σε μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη βάση η σημερινή πολιτική υπονομεύει το μέλλον των παιδιών, καταδικάζοντας τα να ζουν στην αμάθεια και την άγνοια με ότι αυτό συνεπάγεται , τόσο για την δική τους πορεία στο κοινωνικο-οικονομικό και μορφωτικό επίπεδο , όσο και για την πορεία της χώρας, με λειτουργικά αναλφάβητους πολίτες θα χρειαστούμε περισσότερο χρόνο για να βγούμε από την κρίση.
Δυστυχώς όλα δείχνουν ότι, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας και κατ’ επέκταση η κυβέρνηση δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι ο βασικός πυλώνας για μια δυνατή κοινωνία που θα δημιουργεί και θα αντέχει σε κάθε κρίση που ενδεχομένως παρουσιαστεί στο μέλλον είναι η επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό, στην εκπαίδευση, την υγεία και την έρευνα.

Σε οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο η χώρα

«Η ασφάλεια της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν απειλείται μόνο από εξωτερικές επεμβάσεις.
Απειλείται και από εσωτερικές εξελίξεις, τις οποίες είναι δυνατό να εκμεταλλευτούν εξωτερικές δυνάμεις»

Tο οικονομικό αδιέξοδο, ως αποτέλεσμα της πολιτικής του μνημονίου έχει φέρει τα 2/3 των πολιτών στα όρια της οικονομικής κατάρρευσης, οι Έλληνες μέρα με τη μέρα αισθάνονται όλο και πιο αδύναμοι, γεγονός που εκ των πραγμάτων οδηγεί σε βίαιη απορρύθμιση της κοινωνίας με ότι αυτό συνεπάγεται.
Για να φτάσουμε όμως εδώ που φτάσαμε σημαντική συμβολή έχει και ο τρόπος με τον οποίο ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας βιώνει και αντιλαμβάνεται μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις όλα όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο χρόνο σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Αρκετοί συμπολίτες μας φαίνεται να ξεχνούν ότι η αδυναμία μας να αναγνωρίσουμε μια αιτία, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι δεν υπάρχει αιτία.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο κυβερνήτης Γ. Παπανδρέου μετά τα γνωστά “λεφτά υπάρχουν” και “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” μας είπε εμμέσως πλην σαφώς ότι, η μοίρα του λαού της Ελλάδας είναι να υποφέρει από τα «κοινωνικά άδικα» μέτρα όπως τα χαρακτήρισε και ένα τμήμα του πληθυσμού θεώρησε το γεγονός της φτωχοποίησης με πολιτικά μέσα ως μια σημαντική στιγμή για τη χώρα που θα οδηγήσει σε πολιτικό και κοινωνικό κέρδος. «Πήραμε δύσκολες αποφάσεις για να βγούμε κερδισμένοι» λένε με σιγουριά γεγονός που κάνει αρκετούς να πιστεύουν ότι η κυβέρνηση έχει πρόσβαση στο πραγματικό μέλλον.
Τι βλέπουμε όμως, αν κοιτάξουμε γύρω από την κατάσταση της οικονομίας;
Βλέπουμε, αύξηση των τιμών στα τρόφιμα και τα καύσιμα, το συνάδελφο να χάνει την εργασία του, χιλιάδες ανθρώπων να μην τους φτάνουν τα χρήματα του μισθού να πληρώσουν τα κοινόχρηστα ή τα έξοδα σπουδών των παιδιών τους, χιλιάδες νέους ανθρώπους να μην έχουν μπροστά τους μια ευκαιρία, τους επαγγελματίες να μην μπορούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους κ.α.

Εν τω μεταξύ, στο Ευρωπαϊκό επίπεδο, από την ώρα που ανέλαβε τη διαχείριση της χώρας η σημερινή κυβέρνηση πήγε μέσω της κρίσης του χρέους περίπατο και η ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική σταθερότητα, γεγονός που έφερε, με σκοπό όπως είπαν, να περιορίσει την κρίση του χρέους, στην ευρωζώνη το δντ. Ετσι ένα μέρος της ευρωπαϊκής ταυτότητας χάθηκε για ένα ποιο παγκοσμιοποιημένο μέλλον.
Με άλλα λόγια και σύμφωνα με όσα βιώνουμε γερή βάση για να βγούμε από την οικονομική κρίση είναι, η φτωχοποίηση της κοινωνίας, η κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, η περαιτέρω απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και άλλα που μέσω της αλληλεπίδρασης επηρεάζουν με απρόβλεπτο, ασυνήθιστο και ανεξέλεγκτο τρόπο την κοινωνική συμπεριφορά σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αν τώρα μέσα από αυτό το πείραμα, το αποτέλεσμα που θα επιτευχθεί είναι αρκετά πιθανό να είναι εντελώς αυθαίρετο, με την έννοια ότι ο ελληνικός λαός θα πάψει να υπάρχει ως οικονομική και γεωπολιτική διάσταση είναι ένα ενδεχόμενο που όπως φαίνεται δεν «ενοχλεί σφόδρα» την τάξη του μνημονίου.

Οι ταραχές του ψωμιού στην Τυνησία

Στην Τυνησία η υψηλή ανεργία και τα ακριβά τρόφιμα έκαναν το Σαββατοκύριακο που πέρασε χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας να βγουν στους δρόμους διεκδικώντας το δικαίωμα στην εργασία και το δικαίωμα να κερδίζουν τα προς το ζην με αξιοπρέπεια. Τα βίαια επεισόδια είχαν ως αποτέλεσμα πάνω από 35 νεκρούς και μια χώρα να βρίσκεται στη δίνη ενός άνευ προηγουμένου κύματος κοινωνικής διαμαρτυρίας.
Ο Πρόεδρος της Τυνησίας Zine el-Abidine Ben Ali, προκειμένου να κατευνάσει τα πνεύματα με διάγγελμα του από την κρατική τηλεόραση, έκλεισε σχολεία και πανεπιστήμια, έκανε λόγο για «κουκουλοφόρους κακοποιούς οι οποίοι έχουν πουλήσει την ψυχή τους στον εξτρεμισμό και την τρομοκρατία " και ανακοίνωσε τη δημιουργία 300.000 θέσεων εργασίας σε δύο χρόνια.
Η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Κάθριν Άστον ζήτησε την« άμεση απελευθέρωση των φυλακισθέντων διαδηλωτών» υπενθυμίζοντας ότι η ΕΕ συζητά με την Τυνησία για την ενίσχυση των διμερών σχέσεών τους. Η εκπρόσωπος τόνισε ότι μια τέτοια προοπτική "απαιτεί αυξημένες δεσμεύσεις για όλα τα θέματα, ιδίως στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών ".

Βέβαια, στον αραβικό κόσμο τα βίαια επεισόδια δεν είναι πρωτόγνωρα, πριν ακόμη ξεσπάσει η παγκόσμια οικονομική κρίση το 2007 και το 2008 είχαν σημειωθεί μεγάλης έντασης επεισόδια στην Αίγυπτο και αλλού εναντία στην πολιτική καταπίεση και τη φτώχια που προκλήθηκε από τις οικονομικές πολιτικές.
Στις περισσότερες αραβικές χώρες η διαφθορά, ο νεποτισμός και η ανικανότητα των καθεστώτων, επιδείνωσαν τις επιπτώσεις των πολιτικών – εμπνευσμένων από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, δλδη, πλήρης ιδιωτικοποίηση, σκληρά μέτρα λιτότητας και μείωση ή ακόμη και κατάργηση των κρατικών επιδοτήσεων για τα καύσιμα και βασικά είδη διατροφής.
Αυτό που βγάζει όμως κανείς ως συμπέρασμα, με βάση όσα συμβαίνουν στις αραβικές χώρες, είναι ότι, ελεύθερη οικονομία της αγοράς δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ελεύθερη κοινωνία, οικονομικά και πολιτικά.

Αναπόφευκτη η συρρίκνωση της παγκοσμιοποίησης

Με το οικονομικό χάσμα μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης να διευρύνεται, στο -4,6% το ΑΕΠ της Ελλάδας, περίπου στο 3,0% η ανάπτυξη στη Γερμανία για το 2010, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ μιλώντας στην ετήσια συνδιάσκεψη του συγκυβερνώντος κόμματος της Γερμανίας CSU καταλόγισε στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτυχία στην οικονομική πολιτική. «Μολονότι η οικονομική μαζί με τη νομισματική πολιτική αποτελούν καθοριστικής σημασίας πυλώνες της ΕΕ, τα κράτη-μέλη χαλάρωσαν και παραβίασαν το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και δεν εφάρμοσαν τους κανόνες αλληλοελέγχου» , είπε ο κ. Τρισέ.
Εδώ θα πρέπει να θυμηθούμε ότι για τη χάραξη της νομισματικής πολιτικής αρμόδιο είναι το Διοικητικό Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Πρωταρχικός σκοπός του Ευρωσυστήματος είναι η διατήρηση της σταθερότητας των τιμών!, επίσης, το Ευρωσύστημα οφείλει να στηρίζει τις γενικές οικονομικές πολιτικές της εε και με βάση τον κανονισμό
ίδρυσης του οφείλει να ενεργεί σύμφωνα με την αρχή της ανοικτής οικονομίας της αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό, που ευνοεί την αποτελεσματική κατανομή των πόρων.
Η οικονομική πολιτική της εε, η οποία κατά τον κ. Τρισέ απέτυχε, είναι το σύμφωνο σταθερότητας. Σύμφωνα με το άρθρο 104 της ευρωπαϊκής Συνθήκης, «τα κράτη-μέλη πρέπει να αποφεύγουν, δημόσιο χρέος πάνω από το 60% του αεπ και υπερβάλλοντα ελλείμματα που ξεφεύγουν από το 3% του ΑΕΠ. Με απλά λόγια, η οικονομική πολιτική της ε.ε. είναι δημοσιονομικοί κανόνες ελέγχου.
Τα κριτήρια που θέτει το σύμφωνο σταθερότητας έχουν χαρακτηριστεί από πολλούς οικονομολόγους αρκετά αυστηρά επειδή δεν παρέχουν στα κράτη- μέλη ευελιξία και διακριτική ευχέρεια στην άσκηση της εθνικής δημοσιονομικής πολιτικής.
Το θεσμικό πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης προβλέπει με ειδική πλειοψηφία του ekofin και κυρώσεις σε περίπτωση που κάποια χώρα δεν συμμορφώνεται στις συστάσεις. Αν όμως το υπερβολικό έλλειμμα προήλθε από ασυνήθιστο γεγονός, εκτός ελέγχου των εθνικών αρχών ή όταν ο λόγος ελλείμματος προς ΑΕΠ μειώνεται περισσότερο από 2% ετησίως δεν επιβάλλονται κυρώσεις στα κράτη-μέλη με δημοσιονομικά προβλήματα.

Από την σύντομη ανάλυση που προηγήθηκε γίνεται σαφές ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας και ανάπτυξης δεν δίνει κάποιο πολιτικο -οικονομικό εργαλείο, πέρα από το κοινό νόμισμα, στα κράτη -μέλη για να φτάσουν τους στόχους που θέτει.
Αν τώρα πάμε λίγο πιο πίσω, στην εποχή που υιοθετήθηκε το κοινό νόμισμα, θα διαπιστώσουμε ότι τα κράτη μέλη ξεκίνησαν το ‘ταξίδι του ευρώ’ από διαφορετική οικονομικοκοινωνική αφετηρία, χωρίς στην πορεία να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, σε κεντρικό επίπεδο, που θα οδηγούσαν τις διαφορετικές οικονομικές κουλτούρες των κρατών- μελλών σε πραγματική οικονομικοκοινωνική σύγκλιση.
Συνεπώς, κατά έναν παράδοξο τρόπο, η Ελλάδα, αν και μέλος της ευρωζώνης, συνέχισε να είναι:
● Μια εξαρτημένη αγορά χωρίς σημαντικές νέες παραγωγικές επενδύσεις στη βάση της κοινωνίας, γεγονός που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό, τόσο το επίπεδο της ανεργίας, όσο και την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.
● Τα ισχυρά κράτη της ε.ε, ειδικά το κρίσιμο διάστημα πριν το 2005, άσκησαν πολιτική επιρροή με μοναδικό στόχο να επηρεάσουν την Ελλάδα να παίξει με τους κανόνες τους για την εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων και μόνο.
● Σήμερα, παρά τα προβλήματα, η χώρα μας συνεχίζει να είναι δανειολήπτης, καταναλωτής και οι ισχυρές χώρες, δανειστές – παραγωγοί.
●Η Ελλάδα, από την πλευρά της, δεν έκανε σχεδόν τίποτα για να μειώσει την εξάρτηση της από τον εξωτερικό δανεισμό και την διεθνή αγορά. Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών διευρύνθηκε μετά την είσοδο στο ευρώ και συνεχίζει να διευρύνεται σήμερα. Στο 150% του αεπ από 104% που ήταν πέρυσι θα φτάσει το δημόσιο χρέος το 2014, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του δντ.
● Εν μέσω οικονομικής κρίσης, η χώρα μας έχει, 1.700.000 ανέργους- υποαπασχολουμένους και περίπου 3.000.000 ανέργους- υποαπασχολουμένους νόμιμους μετανάστες και παράνομους λαθρομετανάστες. Από τη στιγμή που η εε δηλώνει ότι τα σύνορα στον Έβρο είναι ευρωπαϊκά σύνορα, ποια είναι η πολιτική της εε, τόσο για τους ντόπιους ανέργους, όσο και για τους λαθρομετανάστες που φτάνουν κατά κύματα στην Ελλάδα, δεν επιβαρύνουν την ελληνική οικονομία οι λαθρομετανάστες;
● Πως μπορεί να επιτευχθεί ο πρωταρχικός σκοπός του Ευρωσυστήματος για διατήρηση της σταθερότητας των τιμών χωρίς, σταθερότητα μισθών- εισοδημάτων και σταθερό ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης που είναι προϋπόθεση για την εξασφάλιση την κοινωνικής και πολιτικής σταθερότητας; όταν μάλιστα η παγκόσμια οικονομία τείνει να ξεπεράσει τις ευρωπαϊκές πολιτικές.
● Μπορεί; με δεδομένο το οικονομικό χάσμα μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης – η λύση- για την οικονομία της ευρωζώνης, να είναι τα ‘πακέτα’ δανεισμού με χρήματα που αγοράζονται στο 2,5% και στη συνέχεια δανείζονται με πάνω από 5% σε χώρες, όπως η Ελλάδα, που εφαρμόζουν προγράμματα σκληρής λιτότητας.
● Μπορούμε, ως χώρα, να συναινέσουμε στη διάλυση των κυρίαρχων εθνικών κρατών για μια οικονομία “φούσκα” που δεν καταπολεμά βασικές αιτίες δημιουργίας κερδοσκοπικών επιθέσεων, όπως το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, μειώνει την παραγωγική ικανότητα της χώρας, δεν συμβάλει στην ομαλή εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους και το μόνο που προτείνει ως εναλλακτική λύση είναι σκληρή οικονομική λιτότητα η οποία οδηγεί μαθηματικά σε κοινωνική καταστροφή, κ.α.
Αυτή η προσέγγιση και γενικότερα οι εξελίξεις οδηγούν στο συμπέρασμα να πούμε ότι, στην ευρωπαϊκή ένωση μέχρι σήμερα δεν υπήρχε κοινή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική και, χωρίς καμία αμφιβολία, κάτι που δεν υπάρχει, δεν μπορεί να αποτύχει! Αυτό που απέτυχε είναι το σύμφωνο σταθερότητας.
Το ερώτημα λοιπόν είναι: Τι θα κάνει η Ελλάδα ή έστω τι χρειάζεται να γίνει ως απάντηση;

Κοινωνική κατάρρευση, χωρίς ρεύμα ζουν εκατοντάδες Έλληνες πολίτες

Αντιμέτωποι με το σκοτάδι και το κρύο έρχονται καθημερινά δεκάδες κάτοικοι του νομού Ηλείας που δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν το λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος. Σύμφωνα με στοιχεία από τη ΔΕΗ τουλάχιστον 40 νοικοκυριά την ημέρα σε ολόκληρο το νομό Ηλείας μένουν στο σκοτάδι για λογαριασμούς που στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν υπερβαίνουν τα 100 ευρώ. Από τις κομμένες παροχές, ένα τμήμα, 70% περίπου, προχωρούν σε διακανονισμό εντός 10 ημερών από την ημέρα της διακοπής, οπότε και γίνεται επανασύνδεση.

Το υπόλοιπο 30%, δλδη περίπου 350 νοικοκυριά το μήνα αδυνατούν να πληρώσουν το λογαριασμό για πάνω από 3 μήνες με αποτέλεσμα να στερούνται ηλεκτροδότησης για μεγάλο χρονικό διάστημα με ότι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα ζωής των πληττόμενων ανθρώπων που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ανήμποροι συνταξιούχοι ή οικογένειες με μικρά παιδιά.
Διαστάσεις επιδημίας τείνει να λάβει και η κλοπή ρεύματος. Αρκετά νοικοκυριά και επιχειρήσεις προκειμένου να μην πληρώσουν τη συνολική αξία του ηλεκτρικού ρεύματος που καταναλώνουν επειδή πιέζονται οικονομικά από τα σκληρά μέτρα λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση, παρακάμπτουν με ειδικές πατέντες το μετρητή, έτσι ο λογαριασμός έρχεται αισθητά μειωμένος, γεγονός που βάζει τη δεη σε υποψίες και... ανακαλύπτει τους “παραβάτες” με επιτόπιους ελέγχους.
Το τελευταίο 6μηνο έχουν γίνει αρκετές διακοπές ηλεκτροδότησης σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις για κλοπή ρεύματος.
Η δημιουργηθείσα κατάσταση γυρίζει τους εκατοντάδες συνανθρώπους μας που πλήττονται και γενικότερα την περιοχή δεκαετίες πίσω, γεγονός που δημιουργεί την ανάγκη λήψης μέτρων για την προστασία των καταναλωτών που αποδεδειγμένα αδυνατούν να πληρώσουν το λογαριασμό του ηλεκτρικού.
Δεν μπορεί, για παράδειγμα, το κράτος να αφήνει στο έλεος του χειμώνα, χωρίς θέρμανση και ηλεκτρικό ηλικιωμένους ανθρώπους που μπορεί να αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας ή άνεργους οικογενειάρχες με μικρά παιδιά, κ.α.
Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι, τόσο η παιδική ηλικία, όσο και απόλυτη προστασία της ζωής τελούν, σύμφωνα με το σύνταγμα της χώρας, υπό την προστασία του Κράτους
Συνεπώς, η ΔΕΗ για κανένα λόγο δεν έχει το δικαίωμα να θέτει σε κίνδυνο τη ζωή συνανθρώπων μας μέσω της τακτικής να προχωρά σε διακοπή της ηλεκτροδότησης εξαιτίας απλήρωτων λογαριασμών που δεν υπερβαίνουν τα 100- 200 ευρώ.

Η Σκληρή πραγματικότητα του νέου σχολείου και η διαχρονική αξία της Φυσικής Αγωγής.

H παχυσαρκία στις μικρές ηλικίες και η απομάκρυνση των παιδιών από το φυσικό περιβάλλον, κυρίως εξαιτίας των αλλαγών στη δομή της κοινωνίας και της διαμόρφωσης των σχολικών προγραμμάτων χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των παιδιών αποτελούν σοβαρά προβλήματα που αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα και σωστά στο μέλλον θα διαδραματίσουν μείζονα ρόλο στη διαμόρφωση της σωματικής και ψυχοκοινωνικής υγείας του πληθυσμού.
Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, 4 στα 10 παιδιά κάτω των δέκα ετών είναι παχύσαρκα. Επιπλέον, στον ενήλικο πληθυσμό το 67% των ανδρών και το 48% των γυναικών έχουν βάρος πάνω από το φυσιολογικό.
Στην διαμόρφωση της δυσάρεστης κατάστασης την οποία αυτή τη στιγμή βιώνει σχεδόν ο μισός πληθυσμός της χώρας, παιδιά και ενήλικες, συνέβαλαν αποφασιστικά: Α. Oι αλλαγές στον τρόπο ζωής, έπαψε σήμερα να έχει θέση στη ζωή του ανθρώπου η άμεση επαφή με το φυσικό περιβάλλον που για αιώνες ήταν η αφετηρία κάθε ανθρώπινης δράσης. B. Η έλλειψη άσκησης, δεν δίνονται ευκαιρίες στους μαθητές για αυτοέκφραση, πρωτοβουλία, συνεργασία, αντιληπτικότητα, επίλυση προβλημάτων, δημιουργικότητα και κριτική σκέψη, στοιχεία απαραίτητα για τη διαμόρφωση του «ελεύθερου και υπεύθυνου πολίτη» Γ. Η κακή διατροφή, ως αποτέλεσμα της επιδείνωσης του οικονομικού περιβάλλοντος. Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι το σχολικό και το οικονομικοκοινωνικό πλαίσιο μέσω της δόμησης του ατομικού χαρακτήρα καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία και την εξέλιξη του φαινομένου της παχυσαρκίας και όχι μόνο.
Δεδομένου του προβλήματος θα έπρεπε να έχει φροντίσει η πολιτεία να δημιουργηθούν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να υπάρχει ολοκληρωμένη προσέγγιση στην πρόληψη, από τη στιγμή μάλιστα που όλες οι παιδαγωγικές θεωρίες και έρευνες έχουν καταδείξει ότι οι ανάγκες των μαθητών μπορούν να καλυφθούν στο σχολείο μέσω της εκπαίδευσης και της άσκησης.
Αντί όμως για πολιτική πρόληψης βλέπουμε συνεχόμενη υποβάθμιση της σχολικής φυσικής αγωγής και ΄΄μάντρωμα΄΄ των μαθητών σε τµήµατα καταναγκαστικού ολοήµερου σχολικού προγράµµατος με εξαντλητικό ωράριο, πάνω στο ίδιο θρανίο και μπροστά στην σχολική τηλεόραση.
Έτσι τα παιδιά, αν και σε αυτές τις ηλικίες είναι δραστήρια και τους αρέσει ιδιαίτερα η κίνηση, είναι υποχρεωμένα να βρίσκονται αρκετές ώρες στις αίθουσες των σχολείων χωρίς συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες ή κάποια επίσκεψη για παιχνίδι και βιωματική επαφή με το φυσικό κόσμο για την κατανόηση της διαρκώς μεταβαλλόμενης φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας μέσα από ομαδικό πνεύμα συνεργασίας των μαθητών όλης της τάξης σε φυσικό περιβάλλον.
Με άλλα λόγια, το «νέο σχολείο» δεν συμβάλει στην συνολική εξέταση του φυσικού και κοινωνικού κόσμου και δεν κινείται στα πλαίσια που ορίζει ο ευρύτερος σκοπός της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ο ευρύτερος σκοπός, όπως αναφέρεται γενικότερα στο σύνταγμα: άρθρο 16, παρ. 2 ΄΄σκοπός της παιδείας είναι η ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων΄΄ και ειδικότερα στο νόμο 1566/85: ΄΄το σχολείο συμβάλει στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε ανεξάρτητα από φύλο και καταγωγή, να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά΄΄
Συνεπώς, με βάση τα προαναφερόμενα, οι άξονες στους οποίους οικοδομείται η γνώση και η μάθηση δεν προωθεί την ανάπτυξη των παιδιών σε όλους τους παραπάνω τομείς, με σκοπό, το κτίσιμο και τη βελτίωση δεξιοτήτων, πολλές από τις οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ποικιλοτρόπως στη διάρκεια της ζωής για τη βελτίωση γνωστικών, αντιληπτικών, συναισθηματικών και κοινωνικών παραμέτρων.
Στην αναζήτηση εργαλείων για την ενίσχυση της υγείας του μαθητή/τριας και την απόκτηση θετικών στάσεων για την μετά το σχολείο φυσική ενασχόληση ("δια βίου άσκηση") η Φυσική Αγωγή αποτελεί μια μοναδική πρόταση. Ο συνδυασμός Φυσικής Αγωγής και επαφής με το περιβάλλον μέσα από το μάθημα της φυσικής αγωγής με “έξυπνες” συνδυαστικές δράσεις θα προσφέρει όλα όσα χρειάζεται ο μαθητής για την καλλιέργεια και ανάπτυξη των δεξιοτήτων που απαιτούνται για μια σύγχρονη απάντηση στις σημερινές εκπαιδευτικές και κοινωνικές ανάγκες, για μια λειτουργική και «έξυπνη» κοινωνία.

Πηγές: Eλληνικά & Kυπριακά αναλυτικά προγράμματα

New Urbanism, η λύση στην υπανάπτυξη της νότιας Ηλείας

Η παραθαλάσσια ζώνη από το ύψος του Καϊάφα έως τις εκβολές του Αλφειού ποταμού στο νότιο τμήμα της Ηλείας είναι μια λίμνη αρκετών χιλιάδων στερεμάτων που αποξηράνθηκε τη δεκαετία του '70 και μετατράπηκε σε καλλιεργήσιμη έκταση που ανήκει στο δημόσιο.
Η γεωργική εκμετάλλευση της περιοχής σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι συνέβαλε στην ανάπτυξη και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων στην ευρύτερη περιοχή του νότιου τμήματος της Ηλείας.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν προκύπτει η ανάγκη μιας ευρύτερης αλλαγής στο χαρακτήρα της περιοχής με τη δημιουργία υπεραξίας σαν τρόπο περαιτέρω ανάπτυξης μιας δημόσιας έκτασης με σημαντικές δυνατότητες.
Στην Ελλάδα, το εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο κατά τα τελευταία 50 χρόνια ποτέ δεν υποστήριξε στην περιφέρεια της χώρας τη σχεδίαση και δημιουργία νέων πόλεων, αν και είναι απαραίτητο δεδομένου ότι στην πλειονότητα τους οι σημερινές πόλεις δεν είναι ανταγωνιστικές και φιλικές προς το περιβάλλον και τον πολίτη.
Στο πλαίσιο αυτό αναδεικνύεται η ανάγκη για αλλαγή πορείας της αναπτυξιακής πολιτικής προκειμένου η χώρα μας να ανταποκριθεί με αποτελεσματικό τρόπο στις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στο διεθνές περιβάλλον, σε μια στιγμή μάλιστα που στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα έντονο το πρόβλημα του ρυθμού αύξησης του πληθυσμού και η οικονομική κρίση δημιουργεί την ανάγκη για καινοτομία.
Σε πολλές περιοχές του πλανήτη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και μετά αρκετές περιοχές υιοθέτησαν τον όρο New Urbanism ως πρακτική ανάπτυξης και δημιουργίας νέων πόλεων.
Η πρώτη τέτοια πόλη που δημιουργήθηκε ήταν η παραθεριστική Seaside στη Φλόριντα των usa, χτίστηκε στις αρχές του 1980 και είχε σημαντικό αντίκτυπο για τον πολεοδομικό σχεδιασμό σε πολλές νέες πόλεις σχετικά με τα αρχιτεκτονικά πρότυπα και τους αυστηρούς περιορισμούς με την εξωτερική αισθητική των σπιτιών. Ο χάρτης της Νέας Πολεοδομίας καλύπτει και θέματα όπως η ιστορική διατήρηση , ασφαλείς δρόμοι, πράσινα κτίρια , καθώς και την αναμόρφωση εγκαταλελειμμένων εκτάσεων κ.α.
Συνεπώς και λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το συγκριτικό πλεονέκτημα της περιοχής από το ύψος του Καϊάφα έως τις εκβολές του Αλφειού ποταμού στο νότιο τμήμα της Ηλείας είναι η γεωγραφική της θέση, ο σχεδιασμός και η δημιουργία μιας νέας πόλης στα πρότυπα του New Urbanism θα αποτελέσει πόλο έλξης σε παγκόσμιο επίπεδο με ότι αυτό συνεπάγεται για την αναπτυξιακή πορεία του τόπου.

Υπάρχει και άλλος δρόμος, έξω από τα συνηθισμένα .

Για λόγους κοινού συμφέροντος, όπως λένε, η κυβέρνηση έχει αποδοθεί σε ένα μπαράζ παρεμβάσεων στο σύνολο σχεδόν της οικονομίας.

Στις πρώτες θέσεις του καταλόγου με τις παρεμβάσεις βρίσκονται οι μειώσεις μισθών και η αύξηση της έμμεσης φορολογίας. όπως όμως είναι γνωστό, ο έμμεσος φόρος είναι ο εύκολος τρόπος για να μεταφερθεί το φορολογικό βάρος από τον φορολογούμενο του άμεσου φόρου σε όλους. Όλα τα παραπάνω δεδομένα και οι συνέπειες που προκαλεί η εφαρμογή τους δείχνουν ότι η κυβέρνηση δεν συνυπολογίζει τις απρόβλεπτες επιρροές της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής γεγονός που φανερώνει ότι, ή δεν έχει ή δεν θέλει να χρησιμοποιήσει βασικά πολιτικά εργαλεία που είναι απαραίτητα για να μπορέσει η ελληνική κοινωνία και οικονομία να ξεπεράσει τις πιέσεις που ασκούν οι πολιτικοοικονομικές εξελίξεις στο διεθνές περιβάλλον.
Αν η κυβέρνηση εργάζονταν προς την κατεύθυνση της εμπέδωσης του κράτους Δικαίου και της κοινωνικής δικαιοσύνης θα περίμενε κανείς να απουσιάζουν οι δογματικές και ακραίες θέσεις και να υπάρχει ευελιξία στον τρόπο που αντιμετωπίζουν ζητήματα όπως, η φορολογία στα καύσιμα, τους συντελεστές ΦΠΑ, τις μειώσεις μισθών, κ.α.
Δεν μπορεί, για παράδειγμα, οι τιμές στη διεθνή αγορά πετρελαίου να βρίσκονται λίγο πριν τα 100 δολάρια το βαρέλι και οι επιτελείς του υπουργείου οικονομικών να κρατούν το φόρο στα καύσιμα σε τόσο υψηλά επίπεδα, όταν μάλιστα το 60% περίπου στις τρέχουσες τιμές λιανικής είναι φόρος. Πως θα αντέξει; o Έλληνας καταναλωτής και κατ’ επέκταση η ελληνική οικονομία τιμή πάνω από το 1,80 ευρώ το λίτρο για την αμόλυβδη βενζίνη 95 οκτανίων, εφιαλτικό σενάριο, που όπως όλα δείχνουν δεν βρίσκεται μακριά από το να είναι πραγματικότητα σύμφωνα και με τις εκτιμήσεις των εμπειρογνωμόνων .
Συνεπώς, αν η κυβερνητική πολιτική επιμείνει στην ίδια κατεύθυνση οδηγούμαστε στο συμπέρασμα να πούμε ότι στόχος των μεταρρυθμίσεων που προωθούν δεν είναι η ελευθερία της οικονομικής δραστηριότητας, όπως υποστηρίζουν.
Σε μια τέτοια περίπτωση, δλδη να επιμείνουν στην ίδια κατεύθυνση σε σχέση με τους έμμεσους φόρους κ.α., θα είναι ολοφάνερο ότι η κυβερνητική παρέμβαση στην οικονομία έχει ως βασικό στόχο τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και τον εξαναγκασμό της κοινωνίας να ζει σε συνθήκες φτώχειας, κατ’ επιλογή της κυβέρνησης, για να υποβοηθούν δυνάμεις που θέλουν να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία για ίδιο όφελος και σε βάρος της κοινωνίας.
Επίσης, μπορούμε να δεχτούμε, ως κοινωνία, το ολοκληρωτικό « δεν υπάρχει άλλος δρόμος» από την ψυχολογική και οικονομική προσαρμογή στη φτωχοποίηση μέσα από τα δομικά χαρακτηριστικά της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής!.

Όπως είναι φανερό από τις εξελίξεις, οδηγούμαστε μέσα από συνθήκες κοινωνικής κατάρρευσης σε μία κοινωνία μηδενικού αθροίσματος, με στρατιές ανθρώπων χωρίς sans, αύξηση των ανισοτήτων και περιορισμό της δημοκρατίας.

Μια λύση για την Ολυμπία Οδό

Όλα τα νέα δεδομένα και οι αποφάσεις του συμβουλίου της επικρατείας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το τμήμα του αυτοκινητόδρομου Πύργος – Τσακώνα (Ολυμπία Οδός) δεν θα κατασκευαστεί επειδή κρίθηκε από τις αρμόδιες ελληνικές και ευρωπαϊκές αρχές ότι το έργο θα δημιουργήσει σημαντικές επιπτώσεις τόσο στο οικοσύστημα του Καϊάφα, όσο και στην παραθαλάσσια ζώνη από τη Ζαχάρω έως το Καλό Νερό, [προβλεπόταν η διέλευση της οδού εντός οικιστικών περιοχών].

Όπως γίνεται αντιληπτό, η αναστολή κατασκευής του τμήματος Καϊάφας – Τσακώνα είναι γεγονός. Αντί όμως η νέα κατάσταση να οδηγήσει το Υπουργείο Υποδομών σε επαναπροσδιορισμό της χάραξης, προχωρά, με την ανοχή των τοπικών παραγόντων, σε ακύρωση της οδικής σύνδεσης του δυτικού τμήματος της Πελοποννήσου με την κεντρική και τη νότια Πελοπόννησο.

Πως όμως, δεδομένων των προβλημάτων στην παραλιακή ζώνη, θα μπορούσε να ολοκληρωθεί το σύνολο του τμήματος μέχρι τον αυτοκινητόδρομο Τρίπολης-Καλαμάτας; Η προοπτική της μη εκτέλεσης του αυτοκινητοδρόμου σύμφωνα με την αρχική χωροθέτηση οδηγεί εκ των πραγμάτων στην αναζήτηση ορεινής διέλευσης προκειμένου να υπάρξει σύνδεση της Ολυμπίας Οδού με τον κεντρικό άξονα Πελοποννήσου [Καλαμάτα – Τρίπολη – Αθήνα].
Μια λύση θα ήταν η αναβάθμιση της υφιστάμενης οδού από τον Καϊάφα έως την Τσακώνα με μία λωρίδα ανά κατεύθυνση και διαμόρφωση μιας νέας βασικής χάραξης με διέλευση της οδού από Πύργο- Κρέστενα – Ανδρίτσαινα (παραποτάμια σύνδεση) –Καρίταινα - Μεγαλόπολη.
Μια τέτοια εξέλιξη θα δημιουργήσει αναπτυξιακές λύσεις και ευκαιρίες απασχόλησης σε ένα από τα πιο ξεχασμένα τμήματα της ελληνικής επικράτειας με σημαντική ιστορική & τουριστική αξία. Παράλληλα, θα ενώσει με άμεση και ασφαλή σύνδεση σύγχρονων προδιαγραφών την κεντρική και νότια Πελοπόννησο με τη Δυτική Ελλάδα και θα κάνει ευκολότερη την πρόσβαση σε περιοχές εξαιρετικού ενδιαφέροντος.