Στο δρόμο για το πουθενά η Ελλάδα

H Ελλάδα αναμφίβολα και παρά τα εσωτερικά προβλήματα και την κρίση είναι η πιο οικονομικά και πολιτισμικά ανεπτυγμένη χώρα των Βαλκανίων και ένας από τους μεγαλύτερους επενδυτές στην περιοχή με εμπορικές και οικονομικές συνεργασίες σε αρκετούς τομείς της οικονοµίας. Το υψηλό σε σχέση με τις χώρες των Βαλκανίων οικονομικό επίπεδο έσπρωξε και τα εκατομμύρια μετανάστες από διπλανά κράτη για εύρεση εργασίας στη χώρα μας.,
Με την ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών τα τελευταία 20 χρόνια δημιουργήθηκε μια νέα κοινωνική κατάσταση που αύξησε τους κοινωνικούς φόβους, μεταβίβασε την πρωτογενή γεωργική παραγωγή στα χέρια των αλλοδαπών και αντικατέστησε σταθερές του παρελθόντος με βασικό ‘θύμα’ της το -ήδη χαμηλό - κόστος εργασίας, στην Ελλάδα βρίσκεται στα επίπεδα του 40% του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η σημαντική μείωσή του συμπίεσε προς τα κάτω το κατά κεφαλήν εισόδημα, με αποτέλεσμα σήμερα το ποσοστό του πληθυσμού που ζει κάτω από τα επίσημα όρια φτώχειας να αυξάνεται συνεχώς.
Τα προβλήματα για τους οικονομικά αδυνάτους και οι αντιθέσεις οξύνθηκαν περαιτέρω μετά την είσοδο στην ονε, όπου με πρόσχημα την σύγκλιση με τις χώρες της δυτικής Ευρώπης αυξήθηκαν σημαντικά και οι τιμές σε βασικά καταναλωτικά αγαθά, υπηρεσίες κ.α,[ για παράδειγμα, ένα μικρό μπουκάλι νερό από 50 δρχ, έφθασε στα 50 λεπτά] σήμερα είμαστε η ακριβότερη χώρα στην ευρωζώνη με τους χαμηλότερους μισθούς. Η δημιουργηθείσα κατάσταση φανερώνει σαφέστατα, έλλειψη ξεκάθαρης στρατηγικής, το ήθος της σημερινής κοινωνίας και μια κρίση τεραστίου βάθους και έκτασης.
Την ώρα όμως που η Ελλάδα προσπαθούσε να πλησιάσει την Ευρώπη η βαλκανική χερσόνησος έμπαινε σε μια περιπέτεια με όχημα τη σύγκρουση των πολιτισμών της. Η Ελλάδα από την αρχή έγινε μέρος της κρίσης, κυρίως μέσω της διένεξης με τη fyrom.
Η γεωπολιτική αναταραχή που έφεραν στην περιοχή οι πόλεμοι, η αναβίωση του οθωμανικού επεκτατισμού με τη δημιουργία και υποστήριξη θυλάκων σε διάφορες περιοχές των βαλκάνιων και η νέα αντίληψη των πραγμάτων στην ευρύτερη περιοχή επηρέασαν σημαντικά και τις οικονομικές εξελίξεις. Η πολεμική ατμόσφαιρα μείωσε την εξωτερική ζήτηση και συνέβαλε στην δημιουργία των υψηλών ελλειμμάτων τρεχουσών συναλλαγών, η χώρα μας ως μέρος του προβλήματος επηρεάστηκε σημαντικά. Ταυτόχρονα, η διάρθρωση της παραγωγής αποδείχθηκε ανίκανη να καλύψει τις αυξημένες εγχώριες ανάγκες, αύξηση η οποία οφείλεται και στην κατανάλωση που δημιούργησαν οι μετανάστες, ως εκ τούτου, η μεγάλη εξάρτηση από τις εισαγωγές έγινε αναπόφευκτη με αποτέλεσμα σήμερα το χάσμα εντός της ευρωζώνης να έχει γίνει τεράστιο , η χώρα μας αντί να συγκλίνει, απέκλινε από το γενικό μέσο όρο τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό περιβάλλον.
Σε αυτή τη εξέλιξη συνέβαλε αποφασιστικά και το γεγονός ότι ο καταμερισμός των ωφελειών από την είσοδο στην ονε υπήρξε εξαιρετικά άνισος, η κοινωνία περιφρονήθηκε. Την εξέλιξη αυτή μαρτυρούν και τα στατιστικά στοιχεία για τις δυο τελευταίες δεκαετίες, όλα δείχνουν ότι η προς τα κάτω διάχυση ήταν ελάχιστη και ως επί τω πλείστον μέσω καταναλωτικών πιστώσεων. Η έλλειψη ευκαιριών για επαγγελματική εξέλιξη και μια ευημερούσα ζωή εντός των καθορισμένων κοινωνικών δομών φανερώνει το πρόβλημα. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της διοικητικής συμπεριφοράς είναι η έλλειψη βούλησης να χρηματοδοτηθούν εγχώριες παραγωγικές επενδύσεις στη βάση της κοινωνίας, πέρασαν τρία πακέτα στήριξης από την εε και τα χρήματα πήγαν στις τσέπες λίγων, εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι τα χρήματα δεν έπιασαν τόπο, δεν μπορέσαμε να εμπεδώσουμε μία νέα νοοτροπία ..
Το παραπάνω γεγονός επηρέασε και περιόρισε σημαντικά την αναπτυξιακή διαδικασία, η δημιουργία μιας ισχυρής και ανταγωνιστικής παραγωγικής βάσης αποδείχθηκε μακρινό όνειρο. Στα ιδιαίτερα αρνητικά είναι και το γεγονός ότι ποτέ δεν καθορίσαμε με σαφήνεια ποιο τύπο ή επίπεδο ανάπτυξης επιδιώκουμε.
Δεν μπορέσαμε, είτε να επεκτείνουμε το ρόλο του κράτους, υιοθετώντας ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα αναδιάρθρωσης είτε από την αντίθετη πλευρά να επεκτείνουμε την εγχώρια οικονομική δραστηριότητα μέσω της κατανάλωσης. Μια άλλη Βασική αιτία είναι ότι κυρίαρχο ρόλο στην αγορά της χώρας έχουν οι πολυεθνικές και η ντόπια οικονομική ελίτ, έτσι δεν πετύχαμε ούτε τεχνική πρόοδο, ούτε συσσώρευση εθνικού κεφαλαίου, δλδη ήμασταν πάντα κάπου και πουθενά.
Ένα άλλο πρόβλημα, εξίσου σημαντικό, είναι ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, για κάποιο δικό τους λόγο, ποτέ δεν εξήγησαν σωστά τα προβλήματα της χώρας.
Όσα προαναφέρθηκαν, οι χρόνιες παθογένειες και στρεβλώσεις της χώρας που όλοι αντιμετωπίζουν προεκλογικά και κανένας δεν κάνει τίποτα μετεκλογικά αλλά και η ασπόνδυλη χωρίς μακροπρόθεσμους στόχους αναπτυξιακή στρατηγική που διαχρονικά υιοθετήθηκε από την ελληνική ελίτ δείχνουν ότι τα σημερινά προβλήματα δεν είναι απλώς ένα βραχυπρόθεσμο φαινόμενο.
Οι κατευθύνσεις αναπτυξιακής στρατηγικής, οι περιφερειακές και εθνοτικές εντάσεις στην Κύπρο, τα βαλκάνια και τα προβλήματα που δημιούργησαν, τόσο στην ενσωμάτωση όλων των χωρών της περιοχής στην εε, όσο και στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ με τις χώρες των Βαλκανίων, τα προβλήματα που δημιούργησε η κρίση του πετρελαίου, ο διεθνοποιημένος χαρακτήρας της οικονομίας και η έξαρση της χρηματοπιστωτικής αναταραχής διεθνώς, με τη χρεοκοπία της επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers στις ΗΠΑ στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2008, τα νέα δεδομένα που έφερε στην ενωμένη Ευρώπη η συνθήκη της Λισαβόνας, κ.α. βρήκαν μια οικονομία ευάλωτη σε κερδοσκοπικά παιχνίδια και να παλεύει με τον εαυτό της!, η μια εσωτερική κρίση διαδέχονταν την άλλη με αποτέλεσμα η δημοκρατία να μπει σε περιπέτειες και να πάει … περίπατο η πολιτικοοικονομική και κοινωνική σταθερότητα.
Kάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα με τα παραπάνω να συνεχίζουν να αποτελούν βασικές πηγές προβλημάτων. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και το μνημόνιο που έθεσε τη χώρα υπό διεθνή κηδεμονία, εξέλιξη που έχει ως συνέπεια την περιθωριοποίηση της χώρας στην Ε.Ε.
Από τότε, όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση έχει αλλάξει προς το χειρότερο, φυσικό όμως από τη στιγμή που κυριάρχησε ο υποκειμενικός πολιτικός λόγος και η κοινωνία βρέθηκε απροετοίμαστη και αντιμέτωπη με εξελίξεις που όπως αποδείχθηκε ήταν σε ελάχιστους κατανοητές. Χάνουμε την κυριαρχία μας έλεγε ο πρωθυπουργός της χώρας και οι πολίτες νόμιζαν ότι η κυριαρχία είναι κάτι σαν το αγόρι/ κορίτσι της μιας βραδιάς. Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, η εξέλιξη ή η οπισθοδρόμηση των κοινωνιών συμβαίνει μέσα από τα εκάστοτε μέσα μεγέθη τους, διαφόρων προσωπικοτήτων, γεγονότων ή κοινωνικών δυνάμεων, που, με την, επικράτηση ή κοινή αποδοχή των θέσεών τους, τραβούν προς τα επάνω ή προς τα κάτω ολόκληρη την κοινωνία μέσα στην οποία δρουν.
Εάν τώρα εξετάσουμε λίγο πιο επισταμένα την εξέλιξη των πραγμάτων θα καταλήξουμε να πούμε ότι όλα όσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν είναι ένας μακροπρόθεσμος σχεδιασμός για την στρατηγική ανακατάταξη της περιοχής. Απ'όσα ειπώθηκαν παραπάνω βγάζουμε το συμπέρασμα ότι η εξάπλωση της νομισματικής ένωσης στο νότο δεν κατάφερε να βελτιώσει την ευημερία των ανθρώπων και την ασφάλεια της περιοχής, γεγονός που όπως προανέφερα οδήγησε σε μια δραματική διεύρυνση του ανοίγματος Βορρά-Νότου και σε περιφερειακές διενέξεις..
Σύμφωνα τώρα με πολλούς αναλυτές «αγκάθι» στην περεταίρω και ουσιαστική διεύρυνση των οικονομικών σχέσεων των χωρών της βαλκανικής τόσο με την Ελλάδα όσο και με την εε ήταν και παραμένουν να είναι οι περιφερειακές και εθνοτικές εντάσεις που ανά πάσα στιγμή μπορούν να λειτουργήσουν αποσταθεροποιητικά για την περιοχή. Οι διενέξεις έχουν δημιουργήσει προβλήματα, τόσο στην ενσωμάτωση όλων των χωρών της περιοχής στην εε, όσο και στην διεύρυνση του ΝΑΤΟ με τις χώρες των Βαλκανίων.
Την ίδια όμως στιγμή που η Ελλάδα έχει παγώσει πρακτικά και είναι φανερό ότι βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση με την κρίση και τις συνέπειες των πολιτικών που απορρέουν από το μνημόνιο να αποσαθρώνουν τη συλλογική-εθνική ταυτότητα και να μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε τροχιά γεωπολιτικής και οικονομικής έκλειψης η Τουρκία δείχνει και θέλει να παρουσιάζεται πιο δυνατή από ποτέ. Εάν κρίνει κανείς τις βασικές επιλογές της, τόσο σε στρατιωτικό , όσο και σε διπλωματικό επίπεδο, διαπιστώνει ότι εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της αλλά και το έλλειμμα εξωτερικής πολιτικής που δημιουργεί σε αυτή τη φάση η μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από τα κράτη μέλη στην διπλωματική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έτσι η Τουρκία διεκδικεί με αξιώσεις το ρόλο της “ατμομηχανής’’ στα Βαλκάνια, την ανατολική μεσόγειο αλλά και γενικότερα στην ευρύτερη περιοχή.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι η Τουρκία επιθυμεί με δούρειο ίππο, την αυξανόμενη περιφεριοποίηση της ΕΕ, τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει στα βαλκάνια η 20χρονη «εμπόλεμη κατάσταση» και την οικονομική διπλωματία , ισλαμοποιηση των Βαλκανίων και διχοτόμηση –ένταξη στη σφαίρα επιρροής της την Κύπρο και όλες τις χώρες των Βαλκανίων .
Το ζήτημα εδώ είναι αν η Ελλάδα έχει τα περιθώρια να δεχτεί την αυτοδιάλυσή της;

http://vasiliostsamis.wordpress.com/

Η κρίση της βενζίνης

Η σύγχρονη περιπέτεια της χώρας συνεχίζεται με την «κρίση της βενζίνης» , μιας κρίσης που προκαλεί αναστάτωση, ταραχή, διαταράσσει την εύρυθμη λειτουργία του κοινωνικού συνόλου και αναδεικνύει τη σημασία που έχει αποκτήσει η ενέργεια για την καθημερινότητα μας.

Από την άλλη πλευρά προσφέρει σε κάποιους νέες ευκαιρίες και έδωσε την δυνατότητα στην κυβέρνηση να «αποδράσει» με επικοινωνιακά τεχνάσματα του τύπου «το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου επιτάσσει επιστράτευση των ιδιοκτητών μετά από διήμερη απεργία!»

Επιπλέον, δείχνει ότι εδώ και αρκετά χρόνια η πολιτική ασκείται μέσω άτυπων και αυξημένης προστασίας μηχανισμούς διακυβέρνησης. Το αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής είναι η δήθεν ρύθμιση των κοινωνικών σχέσεων να βασίζεται στο συσχετισμό δυνάμεων ή στο πελατειακό σύστημα και όχι στην εργασία ή άλλο με βάση αντικειμενικές ανάγκες και κριτήρια, έτσι η όποια μεταβολή έχει επιπτώσεις στην ισορροπία και τις πολιτικές εξελίξεις..

Βεβαίως μέσα από αυτή την κατάσταση το σύστημα γίνεται όλο και περισσότερο ασταθές ενισχύοντας την πιθανότητα η συγκρουσιακή πορεία να μεταβάλει σημαντικά τις ισχύουσες κοινωνικές δομές και σχέσεις εξουσίας, δεδομένου ότι η δύναμη του ισχυρού [στην προκειμένη περίπτωση ο «πόλος στην πόλη» είναι η τρόικα] αυξάνεται δυσανάλογα στη σύγκρουση με τα συμφέροντα κοινωνικών ομάδων.
Προχθές ήταν οι μισθωτοί, χθες οι συνταξιούχοι, σήμερα οι φορτηγατζήδες αύριο οι εκπαιδευτικοί κ.α. Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες των αλλαγών που θα επιφέρει η ενσωμάτωση του νέου τρόπου αντιμετώπισης των πραγμάτων στη διανομή του πλούτου, στη διακυβέρνηση της χώρας και στον τρόπο ζωής το πιο πιθανό είναι να είναι μη αναστρέψιμες , το ζήτημα εδώ είναι ότι κανένας δεν θα μπορεί να πει ότι η κοινωνία ηττήθηκε κατά κράτος…

Σε αυτό το νέο τοπίο το πιο επείγον πρόβλημα της κοινωνίας είναι να μπορέσει να ξεπεράσει το πρώτο σοκ έτσι ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για κοινωνική ανασύνταξη.
Πρέπει να θυμόμαστε ωστόσο ότι αυτή η εσωτερική συναίνεση ήταν αποτέλεσμα εκλογών. Το περίεργο εδώ είναι ότι «η διακυβέρνηση της επιστράτευσης» υποστηρίζει ότι οι κοινωνικές ομάδες θέλουν να καταλύσουν το κράτος…

Τα λεφτά δεν χάθηκαν

H πανευρωπαϊκή άσκηση προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων 91 ευρωπαϊκών τραπεζών, που αντιπροσωπεύουν το 65%του τραπεζικού συστήματος της ΕΕ έδειξε ότι το τραπεζικό σύστημα είναι ικανό να απορροφήσει μεγαλύτερη κρίση σχετικά με κινδύνους πιστώσεων, κινδύνους της αγοράς συμπεριλαμβανομένων των ανοιγμάτων σε ευρωπαϊκούς κρατικούς χρεωστικούς τίτλους κ.α.
Οι τράπεζες που δεν πέρασαν χρειάζονται νέα κεφάλαια για ενίσχυση της κεφαλαιακής τους βάσης, αλλά και εδώ όπως φάνηκε από τις δηλώσεις αξιωματούχων δεν υπάρχει πρόβλημα, οι τράπεζες θα στηριχθούν.! .
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που δόθηκαν στη δημοσιότητα ο συνολικός δείκτης Tier 1, που χρησιμοποιείται ως σύνηθες μέτρο της «ανθεκτικότητας των τραπεζών στους κλυδωνισμούς θα μειωθεί από 10,3% το 2009 σε 9,2% μέχρι το τέλος του 2011 [ το ελάχιστο όριο είναι 4%, 6% ήταν το όριο για την άσκηση].
Το γεγονός ότι μόνο 7 τράπεζες [Hypo Real Estate από τη Γερμανία, Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος από την Ελλάδα, συν πέντε ισπανικές Diada, Espiga, Banca civica, Unnim και CajaSur] δεν πέρασαν τα τεστ αντανακλά 2 πράγματα σύμφωνα με τον economist
Το πρώτο είναι η σημαντική άντληση κεφαλαίων που έχει γίνει μέσω Bail-out.

Εκτιμάται ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν αντλήσει πάνω από 220.000.000.000 ευρώ τους τελευταίους 18 μήνες. Επίσης, αρκετά κεφάλαια προέρχονται από τα κέρδη.
Το δεύτερο είναι ότι, οι τράπεζες αναμένεται να συνεχίσουν να έχουν σημαντικά κέρδη.
Oι αντιφατικές εξελίξεις, [επάρκεια ρευστότητας από τη μια πλευρά, ύφεση από την άλλη] δείχνουν ότι η ευρωπαϊκή οικονομία είναι εντός ελέγχου και με εναλλακτικές λύσεις.

Όσο για την ύφεση, την κρίση του χρέους και το μνημόνιο, μάλλον πρέπει να απαντήσουν οι ρυθμιστικές αρχές και οι αγορές, για τις οποίες οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι δεν είναι πολιτικά ουδέτερες όπως αρκετοί προσπάθησαν να τις παρουσιάσουν. Aντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα των κυρίαρχων μελλών τους που ανάλογα με τα συμφέροντά τους στην πολιτική, την οικονομία και την ασφάλεια επιδρούν και καθορίζουν ζωτικής σημασίας ζητήματα. .

Ο «χαμένος δρόμος» της οικονομικής πολιτικής

Συγκρίνοντας και απομονώνοντας κάποιες παραμέτρους των γεγονότων που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα από την έναρξη της διεθνούς οικονομικής κρίσης και έπειτα συμπεραίνουμε ότι ακολουθήσαμε μια εντελώς διαφορετική πορεία από αυτή που ακολούθησαν οι υπόλοιπες χώρες της ζώνης του ευρώ, καθιστώντας την Ελλάδα ως τη μόνη εξαίρεση.
Οι εξελίξεις σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνούσαν τα στενά κομματικά ή πολιτικά όρια, τις ιδεολογίες και τις κομματικές ταυτότητες.

Σε αυτό το σκηνικό οι προτάσεις, τα προγράμματα κ.α έπαψαν να έχουν σημασία και ιδεολογικό υπόβαθρο ....όποιος και να κυβερνά είναι το ίδιο πράγμα άρχισε να λέει ο λαός με άμεσο αποτέλεσμα την πτώση των διαχωριστικών ιδεολογικών γραμμών, εξέλιξη η οποία έγινε ιδιαίτερα ορατή μετά τις τελευταίες εκλογές.
Το πασοκ προεκλογικά υποσχέθηκε πολλά και κάποιοι το πίστεψαν, στη συνέχεια τα εγκατέλειψε όλα, για να ταυτιστεί με τον «οικονομικό νεοφιλελευθερισμό» που βρίσκεται σε ευθεία αναντιστοιχία με την ιστορική τους διαδρομή και την ιδεολογική τους οριοθέτηση. [μπροστά στα μέτρα που πήρε η σημερινή κυβέρνηση, η προηγούμενη πρέπει να κατηγορηθεί για «σοσιαλμανία» .
Για να απεγκλωβιστεί από το πλαίσιο γενικών αρχών που έχει θέσει και να επιτευχθούν πιο εύκολα και άκοπα οι στόχοι της κυβέρνησης υιοθετήθηκε ένας συνδυασμός πολιτικών με ψευδοδιλλήματα και ”σορταρίσματα” στα ελληνικά ομόλογα [οι αγορές, μετά την κρίση του 2008, έγιναν πολύ διστακτικές μόνο για την Ελλάδα και συγκεκριμένα από τις εκλογές και έπειτα] που το μόνο που δείχνουν είναι περιφρόνηση προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, μιας που θεμελιώδης αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι ο κοινοβουλευτισμός και κατά το σύνταγμα θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
Παρά ταύτα, ορισμένοι δεν έπαψαν ποτέ να ισχυρίζονται ότι η μέσα σε μια νύχτα υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου που πλήττει το μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού ιστού της χώρας έγινε για να σωθεί η Ελλάδα. Πρέπει να είναι κάποιος πολύ αδαής αν νομίζει ότι μπορεί να είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας μια βίαιη ανακατανομή του πλούτου από κάτω προς τα πάνω.
Ενδεικτικό της κατάστασης που διαμορφώνεται στην αγορά και γενικότερα είναι το αποτέλεσμα του τεστ αντοχής 91 ευρωπαϊκών τραπεζών. Με απλό τρόπο δείχνει ότι τα πολυδάπανα μέτρα που έλαβαν οι κυβερνήσεις προκειμένου να στηρίξουν το τραπεζικό σύστημα έπιασαν τόπο!Αντιστρόφως ανάλογο αποτέλεσμα θα είχαν τα τεστ αν μπορούσαν να μετρήσουν τις αντοχές του κοινωνικού συνόλου.

Από τα παραπάνω εύκολα καταλαβαίνουμε ότι η οικονομική πολιτική από τη μια πλευρά εξυπηρετεί συγκεκριμένα συντεχνιακά συμφέροντα και από την άλλη πλευρά δημιουργεί προϋποθέσεις διεύρυνσης των οικονομικά ανενεργών ομάδων του πληθυσμού .
Ταυτόχρονα, όσοι βρίσκονται στην παραγωγική διαδικασία δεν μπορούν να προστατευτούν από τη φτώχια μέσα από την εργασία τους η οποία συνεχώς απαξιώνεται και απαξιώνει.

Αν τώρα δούμε τι έγινε στο πρόσφατο παρελθόν και το συγκρίνουμε με το σήμερα εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι ίδιες ή παρόμοιες πρακτικές ακολουθήθηκαν και την περίοδο 1996-04 με πρόσχημα τότε έναν πιο ειδικό στόχο [είσοδος στην ονε] από τους γενικούς που χρησιμοποιούνται σήμερα περί αποφυγής της χρεοκοπίας και αποκατάστασης του κύρους της χώρας. Οι οικονομικές και κοινωνικές ανακατατάξεις που συντελέστηκαν μέσα από την είσοδο στην ονε όχι μόνο δεν άμβλυναν τις κοινωνικές ανισότητες, αλλά αντίθετα τις επέκτιναν, αν και το μεγαλύτερο φορτίο της εισόδου το είχαν σηκώσει, οι μισθωτοί, οι μικρομεσαίοι, οι συνταξιούχοι, γενικότερα οι αδύνατοι, δλδη οι δεσμεύσεις για «ισχυρή Ελλάδα» αποδείχθηκαν κενό γράμμα και οι θυσίες του λαού δεν έπιασαν τόπο.
Όπως και τότε έτσι και σήμερα απουσιάζει η «επόμενη μέρα», απουσία που προσπαθεί να καλύψει η κυβέρνηση με επικοινωνιακά τεχνάσματα, ετσι φτάσαμε τα πάντα να περιγράφονται με απολίτικο τρόπο.

Για παράδειγμα, λένε στην κυβέρνηση, «δεν υπάρχουν νέα μέτρα»
« χρειάζεται γενικευμένος ανασχηματισμός της κυβέρνησης» « υπάρχουν κόντρες των υπουργών» « τα μέτρα ήταν άδικα, αλλά απαραίτητα» « θέλουμε ανταγωνιστική και έγκυρη οικονομία» «τα ελληνικά νησιά δεν πωλούνται» «αποδείξαμε ότι είμαστε σε θέση να δουλέψουμε» κ.α. χωρίς όμως να μπει στον κόπο κάποιος να εξηγήσει πώς; οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης θα οδηγήσουν τους πολίτες της χώρας με ασφάλεια στο μέλλον, όταν όλοι λένε ότι το χρέος θα συνεχίσει να αυξάνεται και η οικονομική δύναμη της χώρας θα μειώνεται.

Με βάση τα παραπάνω, είναι πρόδηλο ότι, στην κυβέρνηση έχουν μόνο μεσοπρόθεσμους στόχους ελέγχου των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων στη χώρα μέσω της αλλαγής του κλίματος και της ψυχολογίας, για τα υπόλοιπα, θα φταίνε οι ανασφαλείς κερδοσκόποι.

Το πρόβλημα της Κύπρου μέσα από τις δηλώσεις

Οι πρόσφατες δηλώσεις από τον Αντιπρόεδρο της τουρκικής Κυβέρνησης Τζεμίλ Τσιτσέκ στην τουρκική εφημερίδα Σαμπάχ επανέφεραν το Κυπριακό πρόβλημα και δίνουν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μια νέα διάσταση. Ο Τούρκος αντιπρόεδρος δήλωσε ότι «εάν στην Κύπρο μέχρι τέλος του έτους δεν υπάρξει λύση, ο καθείς θα ακολουθήσει το δικό του δρόμο».Μάλιστα για να φανεί ότι εννοεί αυτά που λέει ήταν και απειλητικός «η ε/κ πλευρά θα πρέπει πλέον να αντιληφθεί ότι η θάλασσα έχει τελειώσει και να αποφασίσει να πράξει όσα της αναλογούν» είπε σχετικά.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις του μια δίκαιη και ειρηνική λύση θα πρέπει να βασίζεται «στις παραμέτρους της ισότητας των δύο ‘λαών’, των δύο ξεχωριστών ‘κρατών’ και των δύο ξεχωριστών ‘δημοκρατιών’». Eίναι πλέον σαφές ότι οι Τούρκοι ζητούν διχοτόμηση της Κύπρου.
Οι δηλώσεις- τελεσίγραφο του Τούρκου αξιωματούχου στην πράξη ακυρώνουν τις μέχρι σήμερα πρωτοβουλίες - προτάσεις της ε/κ πλευράς, δημιουργούν συνθήκες για τερματισμό των διακοινοτικών συνομιλιών και αφήνουν το ενδεχόμενο μιας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης στο νησί να είναι μόνο έξι μήνες μακριά.

Επίσης, δείχνουν [οι δηλώσεις] ότι η εθνική ιδεολογία της Τουρκίας δεν έπαψε ποτέ να έχει ως κύριο στόχο την προώθηση των γεωπολιτικών σχεδιασμών της μέσα από το πλαίσιο της διεθνούς πολιτικής.

Συνεπώς, η Τουρκία δεν δεσμεύεται από κανόνες και προτιμά να «χάσει» την προοπτική της ευρωπαϊκής ένωσης και της ελληνοτουρκικής προσέγγισης που άρχισε με τη συμφωνία του Ελσίνκι και βασίστηκε στην οικονομική συνεργασία έναντι της διατήρησης ή ακόμη και επέκτασης των κεκτημένων στο γεωπολιτικό πεδίο. Ο προβληματισμός αυτός ενισχύεται και από το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει μεταβάλλει τη στάση της σε ό,τι αφορά τα προβλήματα στο Αιγαίο.

Η προσέγγιση αυτή επιβεβαιώνεται και από τις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, σε ομιλία του στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων της Ουάσιγκτον . Ο κ. Νταβούτογλου περιέγραψε την Τουρκία ως περιφερειακή δύναμη η οποία έχει σημαντικά στρατηγικά συμφέροντα στην Ευρώπη, την Ασία, τη Μέση Ανατολή, τον Καύκασο, αλλά και στην Κασπία και τη Μαύρη Θάλασσα. Όπως γίνεται αντιληπτό, από τα παραπάνω, η Τουρκία μάλλον δεν επιθυμεί την ένταξη στην ΕΕ, προτιμά το ρόλο της περιφερειακής δύναμης και χρησιμοποιεί την επιθυμία της Ένωσης για διεύρυνση προς ανατολάς.

Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος το πεντάμηνο Ιανουαρίου – Μαΐου 2010 το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών αυξήθηκε κατά 399 εκατ. ευρώ ή 3,3% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2009 και διαμορφώθηκε σε 12,6 δισεκ. ευρώ. Η αύξηση του συνολικού ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου κατά 181 εκατ. ευρώ προήλθε από την αύξηση των καθαρών πληρωμών για εισαγωγές καυσίμων κατά 803 εκατ. ευρώ.

Η μικρή μείωση του πλεονάσματος του ισοζυγίου υπηρεσιών κατά 16 εκατ. ευρώ αντανακλά τον περιορισμό των καθαρών εισπράξεων από ταξιδιωτικές υπηρεσίες. Συγκεκριμένα, οι ταξιδιωτικές δαπάνες στην Ελλάδα από μη κατοίκους μειώθηκαν κατά 8,8%.

Τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν ότι η χώρα εισάγει τρέχουσα κατανάλωση [εισαγωγές καυσίμων κ.α. ] που χρηματοδοτείται με καθαρό δανεισμό από το εξωτερικό. Άρα η αυξημένη τρέχουσα κατανάλωση επιβαρύνει την μελλοντική κατανάλωση και στο μέλλον η χώρα θα πρέπει να αποπληρώσει τον δανεισμό. Επίσης, φαίνεται καθαρά ότι έχουμε σημαντική μείωση του τουρισμού. γεγονός που θα επιδεινώσει περαιτέρω την οικονομική κρίση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών αντιπροσωπεύει την «καθαρή» οικονομία της χώρας, η οποία αντανακλά βαθύτερες επιλογές, ανεξάρτητα από την ανταγωνιστικότητα και μακροπρόθεσμα [δλδη την εποχή που η κυβέρνηση υπολογίζει ότι θα βγούμε από την κρίση] θα έχει επιπτώσεις στην ανάπτυξη και την εργασία .

Δρόμος δίχως αύριο η «φτωχοποίηση» της ελληνικής κοινωνίας

Με την ύφεση και την ανεργία να δημιουργούν σοβαρά προβλήματα σε κάθε ελληνική οικογένεια και χωρίς κάποιος να μπορεί να πει με βεβαιότητα τι διαστάσεις θα λάβει το πρόβλημα στο μέλλον, η κυβέρνηση και οι διεθνείς υποστηρικτές της θεωρούν

[ σύμφωνα και με τις δηλώσεις τους] ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος του Προγράμματος που εφαρμόζουν είναι η κοινωνική αντίδραση στα μέτρα λιτότητας.

Με λίγα λόγια εκλαμβάνουν ως απειλή για τη δική τους υπόσταση την κοινωνική αντίδραση που εκλαμβάνεται ως απειλή του «δικού μας» και σε καμιά περίπτωση δεν είναι «δικό τους» οι αριθμοί που προστατεύουν .

Αριθμοί οι οποίοι μαρτυρούν μια «δυσάρεστη αλήθεια».

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, η μείωση του ελλείμματος οφείλεται κυρίως στην περικοπή των δαπανών (του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων συμπεριλαμβανομένου), των μισθών και συντάξεων και των επιχορηγήσεων (ασφαλιστικά ταμεία, κ.λπ.), ενώ ο ρυθμός αύξησης των εσόδων υστερεί ακόμη έναντι του στόχου. Από τη μείωση των εξόδων το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού περιορίστηκε το α΄ εξάμηνο κατά 45,4% .

Από τα παραπάνω στοιχεία εύκολα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Συνεπώς, τα κυβερνητικά μέτρα ήταν πολιτική επιλογή και μάλιστα προγραμματισμένη με συγκεκριμένους πολιτικούς και οικονομικούς στόχους.

Σύμφωνα τώρα με όσα ειπώθηκαν και από όσα μπορεί να δει ο κοινός νους φαίνεται ότι η κυβέρνηση προκειμένου να διαφυλάξει την κυβερνητική εξουσία με κάθε τρόπο έχει αποφασίσει να δώσει την χώρα προίκα στην αθλιότητα. Σε αυτή την εξέλιξη συνέβαλε αποφασιστικά η άρνηση της κοινωνίας να ταυτιστεί με τις επιλογές της κυβέρνησης γεγονός που οδήγησε σε αποτυχία την προσπάθεια της να χωριστεί η χώρα σε πολέμιους και υποστηρικτές του μνημονίου, αφού ολόκληρη η κοινωνία φαίνεται ότι είναι πολέμιοί. Τα ερωτήματα που προκύπτουν πολλά:

► Γιατί η κυβέρνηση έκρινε ότι τα κύρια αίτια της οικονομικής και κοινωνικής αστάθειας ήταν η έτσι και αλλιώς χαμηλές συνταξιοδοτικές και μισθολογικές αποδοχές.
► Στη βάση ποιας λογικής η κυβέρνηση αποφάσισε να αποτελεί αντισταθμιστικό μέτρο στην αύξηση του πληθωρισμού εξαιτίας του φπα και του φόρου στα καύσιμα η αύξηση της ανεργίας όταν είναι γνωστό σε όλους ότι η αυξανόμενη γήρανση του πληθυσμού δημιουργεί προηποθεσεις ώστε η κατάσταση να είναι μη αναστρέψιμη.
► Για ποιους λόγους η κυβέρνηση αποφάσισε να βάλει το εκπαιδευτικό σύστημα και χιλιάδες εκπαιδευτικούς σε μια μεγάλη περιπέτεια υποβαθμίζοντας σημαντικά το παρεχόμενο από το κράτος επίπεδο της δημόσιας εκπαίδευσης με σύμπτυξη τμημάτων σημαντική μείωση διορισμών- προσλήψεων, αύξηση του χρόνου εργασίας των εκπαιδευτικών κατά 5 ώρες την εβδομάδα με υπερωριακή υποχρεωτική απασχόληση κ.α.
► Με ποιο δικαίωμα έχει οδηγήσει πολλά νοσοκομεία της χώρας να βρίσκονται χωρίς τα απαραίτητα για τη εύρυθμη λειτουργία τους υλικά, πολλά νοσοκομεία έχουν φτάσει σε σημείο να μην έχουν ούτε σύριγγες.
► Γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να ακολουθήσει μια πολιτική που μέρα με τη μέρα καταργεί κάθε λειτουργικό στοιχείο της δημοκρατίας και της ελευθερίας; Μπορεί χωρίς οικονομική [ ατομική και συλλογική] ελευθερία να λειτουργήσει η δημοκρατία. Ποιος σήμερα θέτει τους όρους για να λειτουργήσει η δημοκρατία; Τους θέτει το σύνταγμα ή εξωθεσμικά οικονομικά κέντρα;

Η ευθύνη των μμε

Παρά το γεγονός ότι τα προβλήματα της χώρας είναι από κάθε άποψη σοβαρά και μεγάλα, οι σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ media και κοινωνίας κάθε άλλο παρά ειλικρινείς μπορεί να χαρακτηριστούν.
Αρκετά και ισχυρά media κατανοούν και αναπαράγουν την εξουσία και τα κοινωνικά προβλήματα με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο από αυτόν που επιβάλλει ο κώδικας δεοντολογίας που διέπει λειτούργηµά τους, γεγονός που επιβεβαιώνει και η εξέλιξη των πραγμάτων στη χώρα[ δντ και άλλα] .
Δεν θα αποτελούσε υπερβολή αν πούμε ότι μια βασική αιτία, η βασικότερη και ίσως με μεγαλύτερη από αυτή των πολιτικών ευθύνη για την σημερινή κατάντια της χώρας ανήκει στα μμε, τόσο σε περιφερειακό, όσο και σε κεντρικό επίπεδο.
Για να μπορέσετε να καταλάβετε αυτά που γράφω προσπαθήστε να δείτε τον κόσμο γύρω σας πέρα από τις εφημερίδες και την τηλεόραση, με βάση τις δικές σας ανάγκες και τα δικά σας ενδιαφέροντα…
Στην ουσία αυτό που εκπροσωπούν αρκετά μμε είναι μια οργανωμένη, καλοστημένη παγίδα που σε ένα μεγάλο βαθμό σχηματίζει τον τρόπο που ο μέσος πολίτης αντιλαμβάνεται τον κόσμο και διαμορφώνει τη ζωή του.
Τα μμε πάντα, ως δια μαγείας, έχουν το μαγικό ραβδί που θα τα λύσει όλα γρήγορα και αποτελεσματικά, ποτέ όμως οι παρεμβάσεις τους δεν προκαλούν τις αλλαγές ουσίας που επιθυμεί ο πολίτης ή άλλες φορές θα δώσουν μια γρήγορη απάντηση που θα είναι η θέση του μιντιακού φεουδάρχη για τα πολιτικά κ.α. πράγματα. Ανάλογα τα συμφέροντα που θέλουν να εξυπηρετήσουν παράγουν αισιοδοξία ή απαισιοδοξία.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο τα πάντα έχουν αντικατασταθεί από μια υποκειμενικότητα που δεν μπορεί από κανέναν να προσδιοριστεί με ακρίβεια, με τον καιρό η κατάσταση παγιώθηκε.
Οι συνθήκες αυτές μειώνουν σημαντικά την ενεργό συμμετοχή του πολίτη στην πολιτική διαδικασία, εγκλωβίζουν την κοινωνική κριτική, αδρανοποιούν και εξοστρακίζουν κάθε σοβαρή κουλτούρα, κατακερματίζουν τις κοινωνικές σχέσεις και οδηγούν την κοινωνία σε απώλεια πολιτικού προσανατολισμού.
Βέβαια, για να φτάσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο έχουν συμβάλει αποφασιστικά και αρκετοί πολιτικοί παράγοντες «θαμώνες» των ίδιων οικονομικών κέντρων εξουσίας.
Εδώ ίσως πει κάποιος, ελευθερία του τύπου έχουμε, έχει όμως μεγάλη διαφορά επειδή στην προκειμένη περίπτωση οι μιντιακοi φεουδάρχες χρησιμοποιούν την ανάγκη ενημέρωσης ή ακόμη και επιβίωσης [επιβίωση στην καθημερινότητα (βιοπορισμός) πολιτική επιβίωση κ.α.] της κοινωνίας, είτε συλλογικά, είτε ατομικά για να τους έχουν όλους στο χέρι και στην ουσία εξυπηρετούν, περιορίζοντας κατά πολύ τη λειτουργία της δημοκρατίας, τα ταξικά συμφέροντα μιας μικρής οικονομικής ελίτ.
Το ιτερνετ, αν και η διαφορετικότητά του [ καινούργια κοινωνικά ρεύματα, ριζοσπαστικές πολιτικές τοποθετήσεις] ευνοεί να δημιουργηθούν άλλες συνθήκες, σε αρκετές περιπτώσεις δεν μπόρεσε να ξεφύγει από το γενικότερο πλαίσιο λειτουργίας των μμε .
Σε αυτή την κατεύθυνση συνέβαλε αποφασιστικά, η προώθηση και αναπαραγωγή μέσω των παραδοσιακών μμε συγκεκριμένων προτύπων και η αδυναμία της κοινωνίας να αντιληφθεί τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τα πράγματα, με άμεσο αποτέλεσμα ο μέσος πολίτης να μην μπορέσει να απελευθερωθεί από τα πρότυπα που έχουν επιβάλει τα παραδοσιακά μμε, έτσι συνέχισε να ακολουθεί το δρόμο που είχε μάθει.
Σε αυτή την κατεύθυνση όταν μια εκπομπή, κ.α. προβληθούν ως κάτι αυτόνομο αυτόματα κατακτούν έναν υψηλό βαθμό νομιμοποίησης που τους δίνει το δικαίωμα να περνούν απόψεις που εξυπηρετούν αυτό που όλοι έχουν κρίνει ως κοινωνικά απαράδεκτο. Πολλοί blogger θελητά ή αθέλητα πέφτουν στην παγίδα που έχουν στήσει τα μμε.
Γίνεται λοιπόν σαφές ότι η ανάγκη αποκατάστασης της δημοκρατικής ομαλότητας επιβάλει διαφορετικό τρόπο προσέγγισης και αντιμετώπισης των πραγμάτων.

Βαθαίνει το χάσμα στην ευρωζώνη

H βιομηχανική παραγωγή στη ζώνη του ευρώ αυξήθηκε κατά 0,9 το Μάιο σε σχέση με τον Απρίλιο αναφέρει σε έκθεση της η eurostat και αντικατροπτίζει όπως γράφει η εφημερίδα ftd.de την σημαντική ανάκαμψη της βιομηχανικής παραγωγής σε ορισμένες χώρες[Γερμάνια, Σλοβακία, Σλοβενία, Σουηδία].
Aν τώρα λάβουμε υπόψη τις πρόσφατες διμερείς βιομηχανικές συμφωνίες μεταξύ Κίνας και Γερμανίας σημαίνει ότι τα επόμενα χρόνια η ανάκαμψη της βιομηχανικής παραγωγής στην ευρωζώνη θα ενισχυθεί περεταίρω.
Οι συνέπειες αυτών των εξελίξεων θα είναι θετικές, κυρίως για τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης που με τον ένα η τον άλλο τρόπο συνδέονται στενά με την γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία ή έχουν βιομηχανία που συνδέεται με γερμανικές επιχειρήσεις. Αν τωρα προσεγγίσουμε το φαινόμενο από κοινωνιολογική σκοπιά εύκολα καταλαβαίνουμε ότι η εκδοχή τους συνθέτει «κοινωνικά γεγονότα» τα οποία ως όχημα έκφρασης και επικοινωνίας παρέχουν ένα υποκειμενικό πλαίσιο για σκέψη και δράση που επηρεάζει σημαντικά την εσωτερική πραγματικότητα της εε.
Για παράδειγμα, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δήλωσε μεταξύ άλλων στην εφημερίδα welt.de. «Εργαζόμαστε εντατικά για να δημιουργήσουμε σκληρότερους, αυστηρότερους και πιο αποτελεσματικούς κανόνες για το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης» Η μετάφραση των όσων λέει μας προετοιμάζει να ξεχάσουμε κάθε φιλοδοξία για κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, σημασία έχουν οι όροι και ας διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός της χώρας...
Στις υπόλοιπες χώρες τα δεδομένα δείχνουν ότι τα πράγματα θα συνεχίσουν να είναι δύσκολα με μεγάλη πιθανότητα [ειδικά στη χώρα μας όπου οι διαφορές είναι τεράστιες] η κατάσταση να επιδεινωθεί αυξάνοντας έτσι το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου στη ζώνη του ευρώ. Κατά συνέπεια το κοινό και ισχυρό ευρωπαϊκό νόμισμα δεν εξασφαλίζει την οικονομική βιωσιμότητα και την επιτυχία στη βιομηχανική ή λοιπή παραγωγή όλων των κρατών μελλών αφού όπως φαίνεται τα κράτη μέλη έχουν ελάχιστα κοινά μεταξύ τους. Το υπό διαμόρφωση πλαίσιο θυμίζει την ενιαία Γιουγκοσλαβία με τον πλούσιο βορρά και το φτωχό νότο!
Με λίγα λόγια η υπό διαμόρφωση κατάσταση στην ευρωζώνη συνιστά απειλή για ζωτικά συμφέροντα του πληθυσμού της χώρας και στην ουσία η γενικότερη ανησυχία [του πληθυσμού] προέρχεται από μια βαθιά κρίση της οποίας κύρια πηγή είναι η ρήξη μεταξύ των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις προσδοκίες των πολιτών της χώρας. Eδώ πρέπει να προσθέσουμε και την κυνική αδιαφορία της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, της κυβέρνησης και των εκλεκτών του δντ για τα καθημερινά προβλήματα του μέσου πολίτη.
Η παραπάνω ερμηνεία, η συγκεντροποίηση της δημοσιονομικής πολιτικής με τα αυστηρά κριτήρια, το παρελθόν που απέδειξε ότι το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας δύσκολα μπορεί να τα ικανοποιήσει, η απουσία κοινού παρανομαστή για την αντιμετώπιση μεγάλων προβλημάτων στην ευρωζώνη, οι μεταβολές που επιφέρει στην κατανομή της περιφερειακής οικονομικής ισχύος η αύξηση του πληθυσμού σε γειτονικές χώρες, οι ιδιωτικοποιήσεις που ευνοούν λίγους, η ιδιόμορφη ελίτ [μια χούφτα οικογενειών] τόσο κεντρικά, όσο και περιφερειακά, που εδώ και αρκετά χρόνια έχει σφετεριστεί την έννοια της προόδου, το σταδιακό ξεχαρβάλωμα και κατάργηση της δημόσιας εκπαίδευσης, η «ατμόσφαιρα» του συστήματος υγείας, το παρόν με την «ντε φάκτο» επιβολή των υποστηριζόμενων από την κυβέρνηση μέτρων της τρόικας που επιδεινώνουν σημαντικά την κρίση και δεν είναι ικανά για την αντιμετώπιση του βασικού προβλήματος τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα [και αλλά πολλά] φανερώνουν ότι αν η χώρα μας θέλει να μην συνεχίσει να αποκλίνει από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και να δημιουργήσει προϋποθέσεις οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης χρειάζεται άμεσα να στραφεί σε διαφορετική από αυτή που βρίσκεται σήμερα κατεύθυνση με συνεκτίμηση όλων των παραγόντων που εμπλέκονται με τα θεμελιώδη προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.

http://vasiliostsamis.wordpress.com/

Σε άλλους δρόμους η οικονομία…

«λαμβάνονται μέτρα για την δίκαιη κατανομή των βαρών, με ιδιαίτερη έμφαση στην προστασία των αδυνάτων» αναφέρει μεταξύ άλλων η ενδιάμεση έκθεση του ΔΝΤ για την οικονομία. Γίνεται, δε, λόγος για σημαντικές τομές και μεταρρυθμίσεις "που δεν τόλμησαν άλλες κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια" και συστήνεται η συνέχιση των διαρθρωτικών αλλαγών στην αγορά εργασίας. Αν δεν μας δουλεύουν… πρόκειται για εσκεμμένη και συστηματική διαστρέβλωση – παραμόρφωση της πραγματικότητας με ανακρίβειες για την εξυπηρέτηση μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.
Ταυτόχρονα, εδώ και λίγες μέρες βλέπουμε αρκετά μμε να πανηγυρίζουν για τη σωτηρία της χώρας! από την κυβέρνηση την ώρα που, δύσκολα θα βρεις Έλληνα να μην ζητά απεμπλοκή από το μνημόνιο, οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει το 1.οοο.οοο, οι παραγωγικές τάξεις οδηγούνται στην εξαθλίωση, χιλιάδες καταστήματα βάζουν λουκέτο κ.α.
Μάλιστα για να δικαιολογήσουν την άποψή τους χρησιμοποιούν επιχειρήματα που «βγάζουν από τα ρούχα τους» ακόμη και τους πιο ψύχραιμους.
Ως θετικά στοιχεία χαρακτηρίζουν την ψήφιση του νόμου για το ασφαλιστικό και τα εργασιακά, την μείωση των δαπανών, δλδη τις περικοπές μισθών και συντάξεων, την πλασματική μείωση του ελλείμματος, αφού βασίζεται κυρίως σε περικοπές μισθών-συντάξεων, την υπογραφή της συλλογικής σύμβασης εργασίας με αυξήσεις στο 1.5% σύμφωνα με τον ευρωπληθωρισμό τη στιγμή που στην χώρα μας τρέχει με 8% και τέλος την πρόταση της τράπεζας Πειραιώς που είναι σχεδόν σίγουρο πως αν τελικά προχωρήσει σε βάθος χρόνου θα απορυθμίσει την ελληνική τραπεζική αγορά περισσότερο αφού θα αυξήσει την επισφάλεια της Πειραιώς και θα αφαιρέσει από τα χέρια του κράτους ένα εργαλείο με σημαντική προσφορά στην αγροτική ανάπτυξη της χώρας, με ότι αυτό συνεπάγεται για την εύρυθμη λειτουργία του αγροτικού τομέα. Όλοι γνωρίζουμε τις επιβλαβείς συνέπειες των μονοπωλιακών και ολιγοπωλιακών καταστάσεων. [η χώρα μας έχει ήδη τoν τίτλο της πιο ολιγοπωλιακής τραπεζικής αγοράς στον τομέα των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών της ευρωζώνης].

Κανένας επίσης δεν μπορεί να γνωρίζει τις μακροπρόθεσμες για το κράτος συνέπειες της επιχειρούμενης αλλαγής στη δομή του οικονομικού συστήματος της χώρας σε μια αλληλοεξαρτώμενη και χωρίς σύνορα οικονομία και σε τελική ανάλυση αν μπορούν να τα καταφέρουν οι κρατικές τράπεζες των υπόλοιπων κρατών της ζώνης του ευρώ γιατί να μην μπορούν να τα καταφέρουν και οι ελληνικές.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι αρκετές χώρες της εε έχουν ήδη προχωρήσει σε «εθνικοποίηση» τραπεζών [ Northern Rock στην Αγγλία κ.α], εδώ πάμε αντίθετα…
Αν τώρα προσπαθήσουμε να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα από τη μέχρι τώρα δράση της κυβέρνησης καταλήγουμε να πούμε ότι βασική τους επιδίωξη είναι να οδηγήσουν τον πλούτο στα χέρια λίγων και να συστηματοποιήσουν την εκμετάλλευση των Ελλήνων πολιτών.

http://vasiliostsamis.wordpress.com/

Η Κρίση της Σοσιαλδημοκρατίας

Αν υποθέσουμε ότι τα μέτρα και οι προτάσεις της κυβέρνησης είναι δείγμα της νέας πολιτικής της τότε η δυσφορία της κοινωνίας στα κυβερνητικά μέτρα εκλαμβάνεται από την κυβέρνηση ως πρόβλημα.
Σε διαφορετική περίπτωση οι βουλευτές του πασοκ αλλά και ο πρωθυπουργός της χώρας θα έπρεπε να βρίσκονται στους δρόμους με τους εργαζόμενους, όπως ήταν και την προηγούμενη χρονιά, δλδη πριν κερδίσει τις εκλογές του περασμένου χρόνου το πασοκ...
Το συλλογισμό αυτό επιβεβαιώνει και η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης που εν μέσω θέρους προσπαθεί να δημιουργήσει «κοινή γνώμη» με "συνέδρια" και αναβάθμιση του πολιτικού και ιδεολογικού ρόλου των ΜΜΕ.
Η ιδεολογική στροφή του πασοκ στην νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση εμμέσως πλην σαφώς δείχνει ότι δεν ήταν σε θέση να δώσουν τις δικές τους λύσεις στα προβλήματα της οικονομίας αλλά και γενικότερα στα κοινωνικά προβλήματα και ενήργησαν όπως ενέργησαν προεκλογικά για να ανακτήσουν την εξουσία.
Δεν μπορεί για παράδειγμα μια χρονιά πριν να καταγγέλλεις ως υπεύθυνους για την παρακμή της οικονομίας τους κερδοσκόπους του χρηματοπιστωτικού συστήματος και την επόμενη χρονιά να ιδιωτικοποιείς τις κρατικές τράπεζες ,να ισοπεδώνεις το κοινωνικό κράτος, να διαλύεις την πραγματική οικονομία υπέρ των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων κ.α ,
Πως, για παράδειγμα, η σοσιαλδημοκρατία για πραγματικούς όσο και συμβολικούς λόγους δέχεται οτι η ελεύθερη οικονομία πρέπει να αποκλείει την διεύρυνση του οικονομικού τομέα που ελέγχει το κράτος; και θεωρεί ουσιαστική παρέμβαση τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΔΝΤ!.
Μήπως τελικά η “ρητορική της χρεοκοπίας’’ εξυπηρετεί και την ανάγκη να μην γίνει αντιληπτή από την κοινή γνώμη η ιδεολογική στροφή αλλά και γενικότερα η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη;

http://vasiliostsamis.wordpress.com/

Κατέληξαν σε συμφωνία για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας

Συλλογική Σύμβαση Εργασίας τριών ετών έβγαλε η συνάντηση εργαζομένων και εργοδοτών.

Οι δύο πλευρές συμφώνησαν σε «πάγωμα» μισθών για το 2010 και αυξήσεις στα όρια του ευρωπληθωρισμού το 2011 (+1,5%, από 1ης Ιουλίου 2011) και 2012 (+1,7% από 1ης Ιουλίου 2012).

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι κατώτερος μισθός διαμορφώνεται στα 750 ευρώ για το 2011 και στα 763 ευρώ για το 2012.Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artId=343299&dt=15/07/2010#ixzz0tkvbXjmC

Ξέρουν τι να κάνουν, αλλά δεν ξέρουν πώς

Η «αποσπασματική» ,από την κυβέρνηση, αντιμετώπιση των συνεπειών που επιβάλει το μνημόνιο στη χώρα δείχνει ότι δεν υπάρχει στρατηγικό σχέδιο εξόδου από το κρίση [γι αυτό και η εκλογολογία ] και συνεπώς αφήνει κατά μέρος διαστάσεις του οι οποίες συνέχονται τελικά με την ουσία του, δηλαδή με το διακύβευμά του.

Τα γεγονότα από την αρχή του έτους έως και σήμερα αποδεικνύουν ότι η κρίση του χρέους υπήρξε κυρίως το αποτέλεσμα του τρόπου συγκρότησης του νεοελληνικού κράτους [το κράτος ως λάφυρο] και συμβολίζει το τέλος του έθνους- κράτους με τη μορφή που το γνωρίζαμε έως πρόσφατα.Η διαδικασία αυτή, που αρχίζει πολύ πριν λάβουν χώρα τα γεγονότα των τελευταίων μηνών που οδήγησαν στην αποδόμηση της οικονομικής αξιοπιστίας της χώρας πέρα των δραματικών προεκτάσεων για την κοινωνία θα σημάνει και συρρίκνωση- οπισθοδρόμηση της πολιτικής μας ισχύος στο διεθνές πεδίο.

Το σημείο αυτό είναι ιδιαίτερα σοβαρό από τη στιγμή που η χώρα μας έχει ακόμη ανοικτά ζωτικής σημασίας μεγάλα εθνικά προβλήματα με χώρες που βρίσκονται εκτός εε και η εξωτερική πολιτική της Ευρώπης αποκτά νέα διάσταση με τη νέα δομή που δίνει η συνθήκη της Λισαβόνας. Σε αυτό το σημείο πρέπει να συνυπολογίσουμε και την προσπάθεια του τουρκικού κράτους να κληρονομήσει τα γεωπολιτικά προνόμια της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Πέρα από τις αυτονόητες επιπτώσεις για τον ελληνισμό ίσως οδηγήσει [ η συγκυρία πολλές φορές έχει την ιδιότητα να επιβάλει καταστάσεις] σε διχοτόμηση την Κύπρο, τη στιγμή μάλιστα που φαίνεται ότι οι θέσεις στο εσωτερικό της χώρας και στους κόλπους της εε για το ζήτημα δεν να είναι συμπαγής, επίσης υπάρχουν ορισμένοι ‘κουφοί’ που δεν κατανοούν τις θέσεις μας και προσπαθούν μέσα από τη σύγχυση να επιβάλουν καταστάσεις, εννοώντας σε αρκετές περιπτώσεις συμβιβασμό τη δική μας διολίσθηση στις θέσεις τους. Ως εκ τούτου δεν θα αποτελέσει έκπληξη αν οι δυνάμεις που επέβαλαν το μνημόνιο το χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι για να αιτιολογήσουν μια ακόμη εθνική ήττα. Αν τώρα κάποιοι πιστεύουν ότι παραχωρώντας τμήμα της εθνικής κυριαρχίας γλυτώνουμε τον «πόλεμο του επεκτατισμού» είναι τουλάχιστον ανιστόρητοι…
http://vasiliostsamis.wordpress.com/

Εκλογές ή επανάπαυση στην ελπίδα

Είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κάποιος ότι, μια χώρα που υποβιβάζεται σε αντικείμενο προς χρήση με κατευθυνόμενο σχέδιο, παρασκηνιακά παιχνίδια της διεθνούς οικονομικής ελίτ και την ανοχή της ελληνικής κυβέρνησης να συνεχίσει για πολύ να είναι λειτουργική και κυρίως να εξυπηρετεί τα συμφέροντα, γενικά και ειδικά, των πολιτών της.

Αν προσθέσουμε και το εξωτερικό κόστος που δημιουργούν για την κοινωνία τα μέτρα και οι επιλογές της κυβέρνησης τότε τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο με κύριο χαρακτηριστικό την παραγωγή ιδιαίτερα αρνητικών αποτελεσμάτων.

Αποτελέσματα τα οποία είναι ορατά σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, παντού η παραγωγή και η αγορά έχουν αρχίσει να καταρρέουν με κάθε οικονομική δραστηριότητα να παγώνει, ακόμη και τα περίπτερα έχουν αρχίσει να κλείνουν..

Στην προκειμένη περίπτωση ο ρόλος του κράτους είναι να στηρίξει με τη λήψη έκτακτων και ουσιαστικών μέτρων την οικονομική και κοινωνική σταθερότητα. Ποια όμως είναι μέχρι σήμερα η ενεργή παρέμβαση του κράτους για την προστασία του πλαισίου όταν η παραγωγή δημόσιων αγαθών αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα, χιλιάδες επιχειρήσεις αναγκάζονται να βάλουν λουκέτο γεγονός που πολλαπλασιάζει την ανεργία και το κράτος με την υπέρογκη και απότομη φορολογία στα καύσιμα αυξάνει σημαντικά τον πληθωρισμό και μειώνει την ανάπτυξη αφού είναι γνωστό ότι η ενέργεια αποτελεί το θεμέλιο για την οικονομική ανάπτυξη ή για την κυβέρνηση χρήζει στήριξης μόνο το τραπεζικό σύστημα; όταν από την «απέναντι όχθη» οι μισθολογικές περικοπές και η μείωση της μέσης σύνταξης ξεπερνούν το 20%.Συνεπώς, όταν οι προοπτικές της οικονομίας είναι γενικά δυσμενείς και το μέγεθος των επιπτώσεων ξεκάθαρο , δεν υπάρχει κοινή κουλτούρα και τρόπος σκέψης μεταξύ κυβέρνησης και πολιτών.

Μια άλλη διάσταση στα πράγματα δίνουν τα όσα έκανε και τα όσα δεν έκανε μετά την ανάληψη των καθηκόντων της η κυβέρνηση.Ας πούμε ότι δεν πίστεψε όσα έλεγε προεκλογικά η ΝΔ περί προβλημάτων στην οικονομία και ανάγκης έκτακτων μέτρων[ πάγωμα μισθών κ.α.] γιατί όταν ανέλαβε το πασοκ την κυβέρνηση προχώρησε για 2η φορά στο ίδιο οικονομικό έτος στη χορήγηση του έκτακτου επιδόματος αλληλεγγύης; δεν γνώριζε το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ότι συνήθως το έλλειμμα του προϋπολογισμού συμβαίνει όταν μια κυβέρνηση δεν σχεδιάζει τα έξοδά της και εξαρτάται από τα επιτόκια, το χρέος του προηγούμενου χρονου, το ρυθμό ανάπτυξης, τις δαπάνες της κυβέρνησης και τα φορολογικά έσοδα [ ο τύπος που δίνει το έλλειμμα είναι: D = RBT - 1 + Gt (r - g) - TT, ], είναι δυνατόν η κυβέρνηση να μην γνώριζε αυτά τα στοιχεία; και αν δεν τα γνώριζε γιατί “έκαψε’’ φορολογικά έσοδα του ‘09 και ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου έσπευσε μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου να αλλάξει την πρόβλεψη για το έλλειμμα που είχε στείλει ο προκάτοχός του κ. Γιάννης Παπαθανασίου στις Βρυξέλλες; κ.α.

Επιπλέον, ένα ακόμη '' μειονέκτημα" είναι ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, για κάποιους δικούς τους λόγους δεν εξηγούν σωστά τα προβλήματα που σχετίζονται με την οικονομική κρίση και τα προβλήματα που δημιουργεί στους πολίτες της χώρας και στη διαμόρφωση του πολιτισμού μας.. Αν όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας δεν είναι λόγοι να πάει η χώρα σε πρόωρες εκλογές τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι η δημοκρατία έχει σοβαρό πρόβλημαhttp://vasiliostsamis.wordpress.com/

Μια στρατηγικά αδιέξοδη πορεία.

Με αφορμή τα μέτρα και τη ρητορική της κυβέρνησης δεν είναι λίγοι εκείνοι που απορούν για το πώς θα είναι δομημένη και πως θα μπορέσει να λειτουργήσει η μελλοντική μας κοινωνία όταν μέσα σε λίγους μήνες η λογική που ήθελε να υπάρχει μια ασφαλής βάση πλέον δεν ισχύει καθώς τίποτα δεν θα μπορεί από δω και πέρα να στηριχθεί σε απόλυτα σταθερούς κανόνες. Όπως έγινε και τους μήνες που πέρασαν ρυθμιστές της κατάστασης θα συνεχίσουν να είναι η τρόικα και οι αγορές, η κυβέρνηση θα υπάρχει μόνο για να νομιμοποιεί τη βούληση τους στη συνείδηση του λαού.Αν για παράδειγμα η τρόικα στην επόμενη επίσκεψη της κρίνει ότι η αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας στα μέτρα ή άλλοι λόγοι καθιστούν επισφαλείς τους στόχους του μνημονίου θα προτείνουν νέα σκληρά μέτρα.

Τότε και προκειμένου [ κατά την κυβέρνηση] να αποφευχθούν τα χειρότερα η κυβέρνηση θα ξαναπροσπαθήσει να μας πείσει για την αναγκαιότητά τους. Στο τέλος και επειδή τιποτα δεν αποκλείει την πιθανότητα της αποτυχίας είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι στόχοι δεν θα επιτευχθούν.

Αν τα πραγματα εξελιχθουν ετσιη κυβέρνηση θα ζητήσει παράταση του χρόνου προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας πέραν του 2014 ή αναδιάρθρωση του χρέους. Τότε η τρόικα και οι αγορές θα πουν ότι ο ζωτικής σημασίας για τη χώρα μας ρόλος των χρηματοοικονομικών ροών επιβάλει να μην υπόκεινται σε οποιαδήποτε κυβερνητική ρύθμιση! αφενός μεν για να διασφαλιστεί το κεφάλαιο, αφετέρου να γίνει πιο αποτελεσματικό δλδη εκ των πραγμάτων θα μας αναγκάσουν να έχουμε ρόλο παρατηρητή…

Τότε η οικονομική ιστορία θα επιβεβαιώνεται όμως για τη χώρας μας το τίμημα της κρίσης θα είναι μεγάλο.Αυτα από τη δική μας οπτική πλευρά διότι οι αγορές και οι τρόικα είναι σίγουρο ότι το βλέπουν ως μια μεγάλη ευκαιρία γ΄ αυτό ενθαρρύνουν την κυβέρνηση και υπονομεύουν το μέτωπο της διαμαρτυρίας και των διαδηλώσεων.

Αν τώρα δούμε τι λέει ο οικονομολόγος Human Minsky μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η θεωρία του ταιριάζει απόλυτα στην ελληνική κρίση.Ο Human Minsky στη θεωρία της «χρηματοπιστωτικής αστάθειας» υποστηρίζει ότι οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις συνιστούν εγγενές και αναπόφευκτο φαινόμενο του καπιταλιστικού συστήματος, τα γεγονότα που οδηγούν σε μια χρηματοπιστωτική κρίση τα ονομάζει «μετατόπιση» δλδη η οικονομία δέχεται έναν εξωτερικό κλονισμό ο οποίος είναι αρκούντος ισχυρός και διεισδυτικός για να μπορεί να προσλάβει ποικίλες μορφές!Εφόσον ο κλονισμός είναι μεγάλος αυξάνει τις ευκαιρίες κέρδους σε ένα τομέα ενώ ταυτόχρονα ελαττώνει τις οικονομικές ευκαιρίες σε άλλες περιοχές.

Σε αυτό το πλαίσιο όσοι διαθέτουν χρηματοοικονομικούς πόρους χρησιμοποιούν τις ευκαιρίες για να αυξήσουν την ισχύ και τα κέρδη τους…Έτσι το ερώτημα που τιθεται είναι:Με την οικονομική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, την δημογραφική γήρανση να μας απειλεί και το κράτος να λειτουργεί κατά του ατομικού - κοινού συμφέροντος και του δικαιώματος στην ιδιωτική ιδιοκτησία, υπάρχει περίπτωση μετά το 2014 να βρεθεί Έλληνας που θα έχει κεφαλαιακή επάρκεια;

http://vasiliostsamis.wordpress.com/

Έλλειμμα δημοκρατίας και παγκοσμιοποίηση

Παρατηρώντας τα πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα της εποχής μας βλέπουμε πολλούς λόγους που μας αναγκάζουν να πούμε ότι η συμμετοχή της λαϊκής μάζας στη δημοκρατία και στις αποφάσεις της είναι σχεδόν μηδενική, ταυτόχρονα λειτουργεί ένα δίκτυο - σύστημα που εμποδίζει ή φιλτράρει με κάθε τρόπο τη δημιουργία συστήματος κοινωνικής κριτικής. Τα δελτία ειδήσεων των 8 και ο τρόπος που αναπαράγουν το κυρίαρχο μήνυμα αρκετά μμε της χώρας είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης..
Από την άλλη πλευρά οι κυβερνώντες λειτουργούν περισσότερο ως διαχειριστές έτοιμων αποφάσεων της τρόικας παρά ως εκφραστές της λαϊκής βούλησης με άμεσο αποτέλεσμα στη νέα οικονομική πραγματικότητα που διαμορφώνεται στο Ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον η Ελλάδα να κατέχει πλέον μια εντελώς διαφορετική θέση, φαίνεται καθαρά ότι δεν συνδιαμορφώνει ούτε τις αποφάσεις που μας αφορούν… αν αυτό το μεταφράσουμε ιδεολογικά το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης ανήκει[ιδεολογικά] στους integrationists, δλδη σε αυτούς που θέλουν να επισπεύσουν την παγκοσμιοποίηση χωρίς να προσπαθούν να την επιβραδύνουν ή να την διαμορφώσουν.
Κοιτάζοντας τώρα πίσω βλέπουμε ότι η κρίση του χρέους και ότι ακολούθησε ήταν περισσότερο αποτέλεσμα μιας σειράς σπασμωδικών κινήσεων στο εσωτερικό που συνδέθηκαν και επηρέασαν διεθνή γεγονότα που με τη σειρά τους κατασκεύασαν το σημερινό αδιέξοδο. Ερμηνεύοντας τη ροή των γεγονότων εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι απώτερος σκοπός ήταν η κατασκευή αδιεξόδου ως λύση στην κρίση του χρέους.. το πιο απλό (και προφανές) παράδειγμα για να καταλάβουμε είναι ο τόνος των φιλοκυβερνητικών μμε, η συζήτηση που ξεκίνησε λίγο πριν από την κρίση του χρέους και έπειτα δείχνει ότι το επίκεντρο του πολιτικού λόγου έχει σκόπιμα μετατοπιστεί από τα πραγματικά προβλήματα της χώρας στην αποφυγή της χρεοκοπίας, μήνυμα το οποίο σε καμία περίπτωση δεν έχει ξεκάθαρες επιδιώξεις, αφού η ψαλίδα της κοινωνικής ανισότητας συνεχώς μεγαλώνει και η χώρα βουλιάζει σε τριτοκοσμική φτώχια, γεγονός που διαπιστώνει καθημερινά η ελληνική οικογένεια,. Επίσης, μέχρι στιγμής, στο επίπεδο των πολιτικών τους προτάσεων - λαβύρινθος- χωρίς όραμα ή σχέδιο για την κοινωνία και την οικονομία με τις νομοθεσίες να αντανακλούν επιχειρηματικά ή άλλα συμφέροντα και όχι το δημόσιο συμφέρον. Ακόμη και η Εθνική Στρατηγική για την Περιφερειακή Ανάπτυξη που τόσα πολλά περίμενε η περιφέρεια από τους πόρους του Κοινοτικού Πλαισίου των 20 δις φαίνεται, σύμφωνα και με τα λεγόμενα του πρωθυπουργού για αναστολή κάθε δράσης , να μπαίνει στο «ράφι» !
Αυτή η νέα «ηθική» βλέπουμε ότι σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να καταπολεμήσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα, αντιθέτως δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής κατάρρευσης. Σε όλο το φάσμα της η κοινωνική δομή όχι μόνο έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, αλλά, περιθωριοποιείται και περιθωριοποιεί με μη προβλέψιμα για την ώρα αποτελέσματα.
Έτσι η πραγματικότητα θέτει το ερώτημα, τι κερδίζουμε και τι χάνουμε μένοντας σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί ο δρόμος του μέλλοντος να περνάει μέσα από την πολιτική που επιβάλει το μνημόνιο;
δεν πρέπει να υπάρχουν όρια και αν ναι πια; μπορεί για παράδειγμα οι ανασφάλιστοι, οι εργαζόμενοι σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης ή οι άνεργοι να συνεχίσουν να θεωρούνται κοινωνικό προβλήμα; μπορεί η μετατροπή της χώρας σε χώρα του τρίτου κόσμου να δώσει λύσεις στα προβλήματα μας ή να ενισχύσει την ποιότητα της δημοκρατίας μας; http://vasiliostsamis.wordpress.com/

ΛΑΣΠΟΝΕΡΑ ΠΙΝΕΙ Ο ΠΥΡΓΟΣ

Στα όρια του έχει φτάσει πλέον το πρόβλημα με το λασπόνερο που φτάνει στις βρύσες των κατοίκων του δήμου πύργου. Αυτό ομως που δημιουργεί προβληματισμό και αγανάκτηση είναι το γεγονός ότι αρκετοί κάτοικοι καθημερινά παραπονιούνται στην υπηρεσία ύδρευσης αποχέτευσης για την ποιότητα του νερού, κανένας όμως από την πλευρά του δήμου δεν κάνει τίποτα για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Έτσι πολλοί κάτοικοι έχουν φτάσει σε σημείο να μην χρησιμοποιούν το νερό του δικτύου ούτε για μαγείρεμα, καθώς σε αρκετές περιπτώσεις φτάνει στις βρύσες ένα μείγμα νερού- λάσπης.

Τα ίδια ίσως και χειροτέρα προβλήματα αντιμετωπίζουν και άλλες περιοχές του νομού Ηλείας.
χαρακτηριστικό είναι το πρόβλημα που υπάρχει στο δήμο Σκιλλούντος, αρκετά χωριά δεν έχουν επάρκεια νερού αλλά και το δίκτυο είναι περασμένων δεκαετιών με συνέπεια να επιβαρύνει σημαντικά την ποιότητα του νερού.
Επίσης, ιδιαίτερη ανησυχία προκαλούν τα υδραγωγεία, η κατασκευή τους είναι αρκετά παλιά και είναι εύκολα πρόσβασημα σε μολυσματικά ζώα κ.α. Κάτοικοι και τοπικοί φορείς καταγγέλλουν και έχουν εξαγριωθεί με την αδιαφορία του δημάρχου της περιοχής.
Αξίζει εδώ να θυμίσουμε ότι μετά τις καταστροφικές φωτιές αναλύσεις του Πολυτεχνείου Κρήτης έδειξαν πενήντα φορές μεγαλύτερες συγκεντρώσεις τοξικών βαρέων μετάλλων στην τέφρα των καμένων περιοχών της Πελοποννήσου από ό,τι ήταν στα φυτά και τα δένδρα πριν από τις πυρκαγιές,.

Όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που πρώτος, στο εσωτερικό, προορισμός του σημερινού πρωθυπουργού κ. Γ Παπανδρέου με κλιμάκιο πέντε υπουργών και τον διεθνούς φήμης Ισπανό αρχιτέκτονα – χωροτάκτη Χ. Ασεμπίγιο ηταν η Ηλεια. Τότε δεσμεύτηκαν ότι τα ζητήματα της Ηλείας αποτελούν προτεραιότητα για την κυβέρνηση. Tο σχέδιο για την ανασυγκρότηση των πυρόπληκτων περιοχών προέβλεπε τη μετατροπή της Ηλείας σε πρότυπο νομό πράσινης ανάπτυξης που θα αποτελούσε το πρόκριμα για την ανασυγκρότηση ολόκληρης της χώρας…

Παραμορφωτικά πρότυπα

Η κρίση του χρέους ανάγκασε τη χώρα μας να προχωρήσει σε μισθολογικές περικοπές, να αυξήσει τους φόρους,[ για παράδειγμα, ο δείκτης ΦΠΑ στην Ελλάδα αυξήθηκε από 18% το 2000 σε 19% το 2009 και σε 23% το 2010. Η αύξηση αυτή είναι η μεγαλύτερη στην «ΕΕ των 27»,] και να μειώσει σημαντικά τις δημόσιες δαπάνες, παράλληλα έχει προχωρήσει σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων που μειώνουν τα δικαιώματα επιλογής, θιγούν κεκτημένα δικαιώματα και δημιουργούν αβεβαιότητα, για όλα αυτά βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης είναι η διάσωση της χώρας!
κατά ποσό όμως αυτή η «έτοιμη αλήθεια» ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα; όταν τα δεδομένα δείχνουν ότι μέσω αυτής της κατάστασης που συμπιέζει και περιορίζει, η καθημερινότητα του κάθε πολίτη γίνεται δυσκολότερη, η φτώχια γίνεται πείνα και η οικονομία τελεί υπό αναγκαστική αγρανάπαυση !

Υπάρχει περίπτωση σε συνθήκες μηδενικών επιλογών η ελληνική κοινωνία να αναπτυχθεί; πως ένας εξαθλιωμένος πολίτης θα πειστεί ή θα μπορέσει να δημιουργήσει όταν το πολιτικό σύστημα, έχει συνηθίσει να λέει ψέματα, διαχρονικά να εκφράζει συγκεκριμένα συμφέροντα και κατά γενική ομολογία ένα μεγάλο τμήμα του είναι διεφθαρμένο και πηγή όλων των δεινών της κοινωνίας.
Tο πιο ανησυχητικό όμως είναι η ταχύτητα με την οποία αυξάνονται τα προβλήματα. τι σημαίνει όμως αυτό όταν οι περισσότεροι συμφωνούν ότι γενεσιουργός αιτία των σημερινών προβλημάτων είναι το μνημόνιο, πως θα εντοπισθούν και θα αντιμετωπιστούν τα επιμέρους προβλήματα δεδομένου ότι κάθε απόφαση της κυβέρνησης παραπέμπει άμεσα στο μνημόνιο!
πως μια κατάσταση που απωθεί θα δώσει κίνητρα και κατευθυντήριο προσανατολισμό στην κοινωνία όταν είναι γνωστό ότι οι ανεπίλυτες αντιφάσεις οδηγούν πάντα σε κρίση και δημιουργούν ένα υποκείμενο προσανατολισμένο προς το πρότυπο της έξωθεν και άνωθεν επιβαλλόμενης δραστηριότητας, τάση η οποία καταστρέφει την κριτική στάση και τον προσανατολισμό στην εργασιακή δραστηριότητα χάριν των πραγματικών κοινωνικών αναγκών.