H οικονομική ανάπτυξη της Ιρλανδίας μετά το 1995 και στις αρχές της δεκαετίας είχε θεωρηθεί υπόδειγμα, οι χαμηλοί συντελεστές φορολόγησης του κεφαλαίου και της ιδιοκτησίας έκαναν πολλές αμερικανικές κυρίως εταιρίες να επενδύσουν στη χώρα, σε βαθμό που η οικονομία της να εξαρτάται αποκλειστικά από τις ξένες επενδύσεις.
Σήμερα, τα προβλήματα του τραπεζικού τομέα, ως αποτέλεσμα της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης αλλά και των κοινωνικών προβλημάτων και ανισοτήτων που δημιούργησαν στη χώρα οι ξένες επενδύσεις συρρικνώνουν την ανάπτυξη και δημιουργούν κοινωνικά προβλήματα Πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι το έλλειμμα θα ξεπεράσει το 32%
Το μεγαλύτερο μέρος του ελλείμματος ρεκόρ οφείλεται στο πακέτο διάσωσης των προβληματικών τραπεζών της χώρας
Ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας δήλωσε ότι είναι “εξαιρετικά σημαντικό” να δείξουμε ότι η χώρα είναι έτοιμη να λάβει τα αναγκαία μέτρα για την αντιμετώπιση του ελλείμματος στον προϋπολογισμό, έτσι ώστε να μην υπονομεύσουμε την εμπιστοσύνη των διεθνών επενδυτών.
To πακέτο διάσωσης των τραπεζών, οι περικοπές ύψους 3 δις που προτείνονται στην υγεία και οι επιπλέον φόροι για τους πολίτες έβαλαν σε δοκιμασία την κυβέρνηση. Το Ηνωμένο Κόμμα της Ιρλανδίας γνωστό ως Fine Gael προσπαθεί να αναστείλει τα μέτρα και τη μείωση των υπηρεσιών υγείας πρώτης γραμμής σε ολόκληρη τη χώρα.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η Ιρλανδία ήταν η πρώτη χώρα τις ΕΕ που εφάρμοσε μέτρα λιτότητας, μείωση μισθών στον δημόσιο τομέα κ.α .
Οι εξελίξεις στην Ιρλανδία δείχνουν ότι, όπως και στη Ελλάδα, η κατανομή των βαρών είναι άνιση.
Εκ των ανωτέρω φαίνεται ότι,
α)οι πολιτικοί ιθύνοντες των Βρυξελλών δεν ενδιαφέρονται για ζητήματα όπως είναι η ανεργία, η υγεία, η παιδεία κ.α. Βασικό τους μέλημα είναι η προστασία των μεγάλων επιχειρήσεων. Αν η ΕΕ ενδιαφέρονταν για τα προβλήματα που δημιουργεί η κρίση στην κοινωνία δεν θα επέτρεπε σε ένα κράτος - μέλος να έχει διαφορετική- ευνοϊκή φορολογική πολιτική για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Από τη στιγμή που οι Βρυξέλλες το επιτρέπουν μήπως είναι αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης σε σχέση με την άρνηση της Ιρλανδίας, που εκφράστηκε με το αρχικό όχι του δημοψηφίσματος, στη συνθήκη της Λισαβόνας!
β. Βασικό μέλημα των Βρυξελλών (και των κυβερνήσεων των χωρών- μελλών) είναι η προστασία του χρηματοπιστωτικού συστήματος Για πόσο όμως καιρό ακόμη η ΕΕ θα επιτρέπει την, (μέσω των πολιτικών σκληρής λιτότητας) προστασία του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε βάρος της πραγματικής οικονομίας και των πολιτών της ΕΕ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου