Το μεταναστευτικό και η ασσύμετρη ανάπτυξη

Η κατάθεση του αμφιλεγόμενου νομοσχεδίου για μαζικές Ελληνοποιήσεις με ελάχιστες προϋποθέσεις και συνοπτικές διαδικασίες νόμιμων και μη οικονομικών μεταναστών ήταν από τις πρώτες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου.
Πολλοί τότε αναρωτηθήκαν για τη σπουδή της ελληνικής κυβέρνησης να ψηφίσει το εν λόγω νομοσχέδιο με επείγουσα προτεραιότητα σε μια εποχή που η γήρανση του πληθυσμού δημιουργεί συνθήκες για αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού, οι θέσεις εργασίας είναι ελάχιστες, η ανεργία καλπάζει και ..μάλιστα ενάντια στο κοινό λαϊκό αίσθημα και την κοινή λογική.
Σήμερα, λίγους μήνες μετά, με το τοπίο να έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει μπορούµε πολύ εύκολα να διαπιστώσουµε τους μεσοπρόθεσμους στόχους που εξυπηρετούσε η ψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου.
Η συμφωνία με το Κατάρ για επενδύσεις ύψους πέντε δισ. δολαρίων και οι επενδυτικές κινήσεις της Κίνας για την χώρα μας εκτός από υποδομές και λιγότερη γραφειοκρατία που εξασφαλίστηκε με το νόμο του Fast Track, για να είναι ανταγωνιστικές και να έχουν απόδοση χρειάζονται φθηνά και νόμιμα χέρια ανειδίκευτων ή ημιειδικευμένων εργατών .
Δεδομένου ότι η γεωγραφική μας θέση παρέχει πλεονεκτήματα συνεργασίας σε πολλούς τομείς, η ύπαρξη στη χώρα φθηνού εργατικού δυναμικού είναι ένα πρόσθετο πλεονέκτημα για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων που σε συνδυασμό με την ισοπέδωση προς τα κάτω του ελληνικού πληθυσμού κατασκευάζει συνθήκες να γίνει η Ελλάδα ο επενδυτικός παράδεισος της ευρωζώνης. Παράλληλα δίνει το δικαίωμα στις αναδυόμενες αγορές να «αγοράσουν» φθηνά δικαιώματα στην Ευρώπη, εξυπηρετώντας έτσι τα μακροπρόθεσμα επενδυτικά σχέδια επέκτασής τους στην Ευρώπη και την περαιτέρω διεθνοποίηση της παγκόσμιας οικονομίας.

Την εξυπηρέτηση των παραπάνω στόχων υπηρετεί άψογα και η πολύμηνη περιπέτεια του ελληνικού χρέους που υπονόμευσε τη φερεγγυότητα και προκάλεσε πρατεταμένη κοινωνική, οικονομική και πολιτική κρίση.
Ολα αυτά, το γεγονός ότι η Κίνα αυτή την εποχή διεκδικεί μεγαλύτερο κομμάτι στους μηχανισμούς των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και οι ΗΠΑ με την Ευρώπη δείχνουν προθυμία να διαπραγματευθούν την παρακινεί να αναπροσαρμόσει το μοντέλο άναπτυξή της και να γίνει περισσότερο εξωστρεφής με ότι αυτό συνεπάγεται για τις πολιτικές, οικονομικές και διεθνείς σχέσεις.
Είναι επομένως προς το συμφέρον της Ελλάδας να αποδέχεται πολιτικές που προσφέρουν στην οικονομική ανάπτυξη της εε, αλλά δυσχεραίνουν τη δική μας προσπάθεια; ή μπορούμε να δεχτούμε ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα δικών μας παραλείψεων, όπως μας κατηγορούν οι Γερμανοί που εξαιτίας της κρίσης του ελληνικού χρέους είδαν τους τελευταίους μήνες την οικονομία τους να αναπτύσσεται…

Εξάλλου, για τις υπηρεσίες που προσφέραμε στη γερμανική ανάπτυξη μας "απονεμήθηκε" πρόσφατα στο Βερολίνο, από τον διευθύνοντα σύμβουλο της Deutsche Bank Γιόζεφ Άκερμαν, μέσω του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, το βραβείο Quadriga 2010...