Τα αποτελέσματα των τεστ αντοχής των ευρωπαϊκών τραπεζών έγιναν με διαφάνεια και έδειξαν ότι το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα «είναι επαρκώς δυνατό», ανέφερε τη Δευτέρα 19 Ιουλίου ο πρόεδρος του Εurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
Για τις επτά τράπεζες που είχαν αποτύχει ανακοινώθηκε ότι θα χρειαστεί συνολικά το ποσό των 3,5 δις ευρώ για την εκπλήρωση των απαιτούμενων προδιαγραφών CEBS.
Πριν λίγες μέρες και ενώ τον Ιούλιο οι ιρλανδικές τράπεζες περνούσαν με επιτυχία τα stress test ανακοινώθηκε ότι θα τους δοθούν πάνω από 34 δις ευρώ. Επίσης, ανακοινώθηκε ότι το έλλειμμα της Ιρλανδίας θα ξεπεράσει το 30%!
Σε έκθεση για την οικονομια που ανακοινώθηκε χθες, το ΔΝΤ χαρακτηρίζει τον τραπεζικό τομέα ως την αχίλλειο πτέρνα της οικονομικής ανάκαμψης. Το ΔΝΤ εντοπίζει τα προβλήματα στις μεσαίου μεγέθους τράπεζες σε χώρες με υψηλότερες πιέσεις στην αγορά του χρέους. Με άλλα λόγια και από τη στιγμή που σήμερα το χρέος της Ελλάδας έχει ρυθμιστεί μέσω του πακέτου των 130 δις ευρώ το ΔΝΤ μας λέει ότι τα χρέη άλλων χωρών είναι ένας παράγοντας που προκαλεί αστάθεια και δημιουργεί προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αναλυτές εκτιμούν οτι οι εξελίξεις θα επισπεύσουν την συγχώνευση τραπεζών. Σύμφωνα με την ισπανική εφημερίδα el pais το δντ είναι ιδιαίτερα επιλεκτικό με την Ευρώπη, όπου τα προβλήματα στην αγορά του χρέους και ο φονταμενταλισμός υπέρ της λιτότητας, έχουν μειώσει την ανάπτυξη και κατ επέκταση την αύξηση των κινδύνων στον τραπεζικό τομέα.
Αν τώρα δούμε την κατάσταση από μια άλλη οπτική γωνιά εύκολα θα καταλήξουμε να πούμε ότι βασική πηγή της σημερινής γενικευμένης ύφεσης δεν είναι τα προβλήματα του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το επιχείρημα δεν στέκει τεχνικά. Τα προβλήματα του χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι το αποτέλεσμα μιας κατάστασης, βασικό πρόβλημα είναι το μοντέλο ανάπτυξης.. .
Υπάρχουν αρκετά ζητήματα, ως αιτίες και ως συνθήκες που συνέβαλαν (εκτός από τα κερδοσκοπικά παιχνίδια των τραπεζών) στο να πολλαπλασιαστούν τα προβλήματα, παρακάτω θα προσπαθήσω να προβάλλω σε πολύ αδρές γραμμές τα βασικότερα:
●Το πλαίσιο της πολιτικής απασχόλησης τα τελευταία 20 χρόνια δεν αφορά την πλήρη απασχόληση, η συµπίεση του εργασιακού κόστους άλλαξε σημαντικά και τον τρόπο κατανομής του εισοδήματος στις διάφορες κοινωνικές ομάδες. Το γεγονός ότι το μοντέλο της ευέλικτης απασχόλησης αφορούσε το σύνολο της ΕΕ δεν εμπόδισε την ύφεση να πάρει την έκταση που πήρε, έτσι η μείωση της ζήτησης απόκτησε γενικευμένο χαρακτήρα και επηρέασε τόσο της μικρές όσο και τις μεγάλες επιχειρήσεις της Ευρώπης .
● Η απότομη πτώση της ζήτησης, όπως ήταν φυσικό, οδήγησε σε μαζική ανεργία, ο άνεργος δεν μπορεί να καταναλώσει, δεν μπορει να δημιουργήσει, με ότι αυτό συνεπάγεται. Επίσης, η ύπαρξη φθηνού εργατικού δυναμικού από τρίτες χώρες και η μετατόπιση του συνόλου της παραγωγής στην Ασία αφαίρεσε σημαντικό εισόδημα από το ντόπιο πληθυσμό στις χώρες της Ευρώπης.
●Η μερική απασχόληση, η ανεργία, η συρρίκνωση του εμπορίου, η κρίση της γεωργίας κ.α., μείωσαν σημαντικά το ποσοστό κέρδους, δλδη, τη δυνατότητα του πληθυσμού να κάνει αποταμίευση, έτσι οι τράπεζες έχασαν σημαντικά κεφάλαια.
●Ενας μεγάλος αριθμός του πληθυσμού απέσυρε τις καταθέσεις του για κατανάλωση ή για άλλους λογους, αφερόντας έτσι κεφάλαια απο το πιστωτικό σύστημα.
●Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου ( έφτασε μέχρι τα $ 140 το βαρέλια ιδιαίτερα υψηλό στα $ 83 βρίσκεται σήμερα) αύξησε το κόστος παραγωγής και αφαίρεσε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ από τις μικρομεσαίες κοινωνικές ομάδες της Ευρώπης. Σε αυτή την εξέλιξη έχει συμβάλει και το γεγονός ότι τα προγράμματα που περιορίζουν τη χρήση του πετρελαίου βρίσκονται σε νηπιακή φάση.
● Το πλεόνασμα των κερδών που προέρχονται από την κατανάλωση καυσίμων και το εμπόριο δεν ανακυκλώνονται πλέον στη δύση. Τα κέρδη από την Ευρώπη και την Αμερική, τόσο για κεφαλαιουχικά αγαθά ( υποδομή, βιομηχανία γεωργία) , όσο και για καταναλωτικά σε ένα μεγάλο ποσοστό επανεπενδύονται ή αποταμιεύονται στην Ασία.
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι το μοντέλο ανάπτυξης που ακολούθησε και ακολουθεί η Ευρώπη δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες του ανθρώπου. Τα αδιέξοδα που δημιουργεί η τωρινή κρίση στη χώρα μας αλλά και γενικότερα όχι μόνο επιβεβαιώνουν τις παραπάνω σκέψεις αλλά καθιστούν επιτακτικό καθήκον στον καθένα μας να προσπαθήσει να κατανοήσει τα προβλήματα και να συμβάλει με τη συμμετοχή του στη συγκρότηση της «κοινής λογικής»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου