Απο το 2009 εως σήμερα ενα απο τα αποτελέσματα της κρίσης, ίσως το πιο βασικό και το πιο επικίνδυνο είναι η ανεργία.
Η καταγεγραμένη ανεργία στους νέους ξεπερνά το 60% και συνολικά είναι πανω απο το 27% με το ποσοστό αυτων που βρίσκονται σε χρόνια ανεργία να αυξάνει συνεχώς,γεγονός το οποίο οδηγεί στο περιθώριο χιλιάδες ανθρώπους με οτι αυτο συνεπάγεται.
Εν το μεταξύ, όλες οι προβλέψεις τείνουν στο ιδιο συμπέρασμα. Και στο τέλος του 2015, αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική, η ανεργία θα είναι στο 27%, δλδη, μια απο τα ίδια.
Εκ των πραγμάτων φαίνεται οτι δεν υπάρχει σχέδιο για την αντιμετώπιση της ανεργίας.
Οι άνεργοι δεν έχουν κατηγοριοποιήθει ανα επαγγελματικό κλάδο και δεν υπάρχει σχέδιο βραχυπρόθεσμης ή μακροπρόθεσμης ρύθμισης απο τον διαμεσασολαβητικό φορέα, δλδη απο το υπουργείο απασχόλησης και τον ΟΑΕΔ. Τόσο σε οτι αφορά την αυτοαπασχόληση,οσο και σε σχέση με την μισθωτή εργασία τα πάντα είναι στο σημείο μηδέν δεδομένου οτι δεν υπάρχουν θεσμικές παρεμβάσεις ουσίας.
Η όποια απορρόφηση ανέργων γίνεται μέσω προγραμμάτων μικρής διάρκειας στους δήμους ή σε άλλους κρατικούς φορείς και εποχιακά κυρίως στην τουριστική βιομηχανία,όπου κυριαρχεί η αδήλωτη απασχόληση, όπως και στον αγροτικό τομεα.
Όλα τα παραπάνω μας φέρνουν στο κυρίως ζητούμενο που είναι η αντιμετώπιση.
Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση που δημιούργησε την ανεργία να την αντιμετωπίσει με την ίδια πολιτική που την δημιούργησε?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου