O σώζων εαυτόν σωθήτω...

Η όποια συζήτηση αναπτύσσεται αναφορικά με την «κρίση της οικονομίας» επικεντρώνεται συχνά σε προβληματισμούς που έχουν να κάνουν κυρίως με ότι συνέβη στο παρελθόν ή με ότι θα ήταν ευκταίο να επικρατήσει στο μέλλον, πρόκειται για την μια πλευρά του ίδιου νομίσματος, η άλλη πλευρά είναι τα δομικά αίτια που οδήγησαν τη χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα.

Επίσης, ένα στοιχείο που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο είναι η πολιτική επιρροή των μμε και ο ρόλος τους στην επικράτηση του νεοφιλελευθέρου σοσιαλισμού.

Σήμερα είναι γνωστό σε όλους ότι ο διευρυμένος ρόλος των μαζικών μέσων ενημέρωσης δημιούργησε συνθήκες για τον έλεγχο από ομάδες πίεσης του πολιτισμικού, οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι. O ρόλος των μμε ως μηχανισμός υποστήριξης και διαμεσολάβησης πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων οδήγησε και σε σταδιακό μετασχηματισμό των κομμάτων, από φορείς κοινωνικής αντιπροσώπευσης τα κόμματα μετεξελιχθήκαν σε φορείς νομιμοποίησης πολιτικών που καμιά σχέση δεν είχαν με τα κοινωνικά συμφέροντα, σε αυτό το πλαίσιο η πάλη των τάξεων ιδιαίτερα στην ελληνική πραγματικότητα εμπορευματοποιήθηκε και σε αρκετές περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει τηλεοπτικές ανάγκες.

Η εξέλιξη αυτή είχε επιπτώσεις τόσο στην οικονομία από τη στιγμή που ο κάθε μεγαλοπαράγοντας μπορούσε να επιβάλλει τη δική του «ατζέντα» στη δημόσια ζωή όσο και στα κόμματα.

Η υποκατάσταση των αποφάσεων θεσμικών οργάνων ή η παράκαμψη τους από «επιθυμίες» απαξίωσε ή οδήγησε σε κρίση νομιμοποίησης όλες τις κοινωνικές – αντιπροσωπευτικές οργανώσεις. Έτσι και σε αρκετές περιπτώσεις φτάσαμε σε σημείο να ονομάζεται λαϊκή θέληση η οργανωμένη διαφθορά. Σε αυτό το σημείο η βραδύτητα στην απονομή της δικαιοσύνης και η αποσπασματική αντιμετώπιση των προβλημάτων ενθάρρυνε την υπερβολή, τροφοδότησε την κατάρρευση του κράτους και έδωσε το δικαίωμα στον καθένα που μπορούσε να λειτουργεί ασύδοτα και πάντα χωρίς κανέναν έλεγχο.

Όταν το 2004 η ΝΔ ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας η δύναμη των ομάδων συμφερόντων αποδείχθηκε ισχυρότερη των θεσμικών οργάνων [όλοι θυμόμαστε την περιπέτεια του βασικού μετόχου κ.α] με αποτέλεσμα η επανίδρυση του κράτους, παρά τα υποσχόμενα, να κωλυσιεργήσει σημαντικά.

Από τις εκλογές του περασμένου χρόνου και μετά η κατάσταση άλλαξε άρδην, αποκλειστικό κριτήριο ύπαρξης και βιωσιμότητας της κοινωνίας μας, ανεξάρτητα κοινωνικής τάξης, έγινε η τρόικα και το μνημόνιο, η τύχη του ελληνικού λαού εξαρτάται πλέον από τις προθέσεις των υπερεθνικών κέντρων που έχουν θέσει την ελληνική οικονομία υπό περιορισμό, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι έχουν επιβάλει στη χώρα ένα ιδιότυπο οικονομικό εμπάργκο με συγκεκριμένα πλαίσια και άγνωστο χρονοδιάγραμμα εφαρμογής.

Σήμερα λίγους μήνες μετά την εφαρμογή του μνημονίου μια ματιά στις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας πείθει και τον πλέον δύσπιστο για τις δραματικές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, η κοινωνία βρίσκεται ένα βήμα πριν την κατάρρευση.
Μια άλλη σημαντική επιρροή που ασκεί η πολιτική της τρόικας συνιστάται στο ότι όλες πλέον οι πολιτικοκοινωνικές κατηγορίες είναι έτοιμες να συμμετάσχουν, με κάθε τίμημα, στη νομή της τοπικής εξουσίας με βασικό στόχο συμμετοχής τη διεκδίκηση ωφελειών

στο «μοίρασμα». Τα γεγονότα που συμβαίνουν στο παρασκήνιο και η «ζύμωση» για τις εκλογές στην τοπική αυτοδιοίκηση φανερώνουν το μέγεθος των μεταλλάξεων, παντού έχει επικρατήσει η άποψη «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»

Με αυτά και με άλλα καταλήγω να πω ότι το μόνο σχέδιο που θα μπορούσε να δώσει λύσεις στα αδιέξοδα της οικονομίας και να δημιουργήσει αναπτυξιακές προοπτικές είναι η διεξαγωγή προώρων εκλογών.