Το πρόβλημα της δομής και λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος απασχολεί εδώ και πολλές δεκαετίες την εκπαιδευτική κοινότητα και τις πολιτικές ηγεσίες της χώρας, μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις οι πρόχειρες λύσεις, ο ανεπαρκής σχεδιασμός ή αυτοσχεδιασμός, η υποκειμενική κρίση και η αποσπασματική προσέγγιση αποτέλεσαν αιτία για συγκρούσεις που οδήγησαν σε «πολιτικά επεισόδια» και σε παραίτηση υπουργούς παιδείας.
Όλα αυτά είναι γνωστά σε όλους και δείχνουν ότι διαχρονικά οι πολιτικές του υπουργείου παιδείας δεν έχουν να κάνουν με πρόσωπα, κυβερνήσεις, κόμματα, κατά πολλούς η πηγή και τα αίτια του φαινομένου είναι βαθύτερα.
Η σημερινή πολιτική ηγεσία από την πρώτη μέρα που εγκαταστάθηκε στο υπουργείο προσπάθησε μέσω του επικοινωνιακού τεχνάσματος της διαβουλευτικής δημοκρατίας να εντάξει τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών στο πολιτικό γίγνεσθαι. Γρήγορα όμως διαπίστωσαν ότι η "κοινώς επικρατούσα άποψη" στη βάση της εκπαιδευτικής κοινότητας ήταν σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από την δικής τούς πολιτική λογική, έτσι και προκειμένου να ξεπεράσουν το σκόπελο της κοινής γνώμης και τις διάφορες αντιδράσεις άρχισαν να στοχοποιούν τους εκπαιδευτικούς.
Σε αυτή την κατεύθυνση από τα πρώτα μέτρα που «ανακοινώθηκαν» ήταν η μείωση των κονδυλίων για την παιδεία κατά 10%, [το 1 επιπλέον δις για την παιδεία από τον πρώτο προϋπολογισμό χάθηκε στο δρόμο] η μείωση κατά 55% των 6.000 προγραμματισμένων μόνιμων διορισμών και κατά 70% των προσλήψεων αναπληρωτών κ.α. Στις μειώσεις αυτές ήρθε να προστεθεί και το ζήτημα των 11.466 αιτήσεων συνταξιοδότησης εκπαιδευτικών, μετά και τις ανατροπές στην ασφάλιση των εργαζομένων, γεγονός που απ’ ότι φαίνεται Θα δημιουργήσει απρόβλεπτες καταστάσεις ως προς την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων με μεγάλη πιθανότητα τα πράγματα να οδηγηθούν στα άκρα, δλδη, θα έχουμε κλείσιμο σχολείων[ ήδη έκλεισαν 21 δημόσια ΙΕΚ και έγινε συρρίκνωση- κλείσιμο σχολικών μονάδων της ελληνόφωνης εκπαίδευσης στο εξωτερικό χωρίς να είναι προγραμματισμένη η ενσωμάτωση των μαθημάτων της Ελληνικής Γλώσσας στα σχολεία της περιοχής] υπολειτουργία σχολείων, χαμένες ώρες, υπεράριθμα τμήματα με ότι αυτό συνεπάγεται για την παραγωγή και διάχυση της γνώσης, οι μειώσεις των διορισμών και των προσλήψεων θα δημιουργήσουν σοβαρά επαγγελματικά προβλήματα σε χιλιάδες αδιόριστους εκπαιδευτικούς με προϋπηρεσία χρόνων στη δημόσια εκπαίδευση κ.α.
Σε αυτή την κατεύθυνση από τα πρώτα μέτρα που «ανακοινώθηκαν» ήταν η μείωση των κονδυλίων για την παιδεία κατά 10%, [το 1 επιπλέον δις για την παιδεία από τον πρώτο προϋπολογισμό χάθηκε στο δρόμο] η μείωση κατά 55% των 6.000 προγραμματισμένων μόνιμων διορισμών και κατά 70% των προσλήψεων αναπληρωτών κ.α. Στις μειώσεις αυτές ήρθε να προστεθεί και το ζήτημα των 11.466 αιτήσεων συνταξιοδότησης εκπαιδευτικών, μετά και τις ανατροπές στην ασφάλιση των εργαζομένων, γεγονός που απ’ ότι φαίνεται Θα δημιουργήσει απρόβλεπτες καταστάσεις ως προς την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων με μεγάλη πιθανότητα τα πράγματα να οδηγηθούν στα άκρα, δλδη, θα έχουμε κλείσιμο σχολείων[ ήδη έκλεισαν 21 δημόσια ΙΕΚ και έγινε συρρίκνωση- κλείσιμο σχολικών μονάδων της ελληνόφωνης εκπαίδευσης στο εξωτερικό χωρίς να είναι προγραμματισμένη η ενσωμάτωση των μαθημάτων της Ελληνικής Γλώσσας στα σχολεία της περιοχής] υπολειτουργία σχολείων, χαμένες ώρες, υπεράριθμα τμήματα με ότι αυτό συνεπάγεται για την παραγωγή και διάχυση της γνώσης, οι μειώσεις των διορισμών και των προσλήψεων θα δημιουργήσουν σοβαρά επαγγελματικά προβλήματα σε χιλιάδες αδιόριστους εκπαιδευτικούς με προϋπηρεσία χρόνων στη δημόσια εκπαίδευση κ.α.
Με βάση τα όσα αναφέρθηκαν είναι προφανές ότι φτάσαμε σε σημείο το ελληνικό κράτος, αντί να υποβοηθά και να υποστηρίζει την ανάπτυξη της δημόσιας και δωρεάν παιδείας να αποτελεί την κυριότερη αιτία για την υπανάπτυξη της. Συμπερασματικά και με δεδομένη την άσχημη οικονομική συγκυρία τα όσα «προγραμμάτισαν / προγραμματίζουν» στο χώρο της παιδείας είναι σίγουρο ότι θα διαμορφώσουν προς το χειρότερο την ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα με άμεση συνέπεια τη γενικότερη και ουσιαστική διαβρωτική επίδραση στη βάση της κοινωνίας.
Νομίζω ότι έχει φτάσει η ώρα που ο καθένας μας πρέπει να πει «Ναι, με νοιάζει!» http://vasiliostsamis.wordpress.com/
Νομίζω ότι έχει φτάσει η ώρα που ο καθένας μας πρέπει να πει «Ναι, με νοιάζει!» http://vasiliostsamis.wordpress.com/
2 σχόλια:
Kapote,τα Σχολεια ειχαν,ακομη και 60 μαθητες ανα τμημα,και δουλευαν αξιοπρεπως.
Σημερα,που εχουν λιγοτερους απο 30,ειναι για τα μπαζα.
Γι αυτο,μη νομιζετε οτι το προβλημα ειναι μονον τα λεφτα.
Ειναι κυριως,η δημοσιουπαλληλικη νοοτροπια,που σαν τον καρκινο,εχει σαρωσει τα παντα.
Μαζι με την ατιμωρησια.
δεν εχεις αδικο σε ορισμενα σημεια, κυριως όσον αφορά τη δημοσιουπαλληλικη νοοτροπια
Δημοσίευση σχολίου