Η Ουάσιγκτον σκληραίνει τη στάση της έναντι της Κίνας για το φθηνό γιουάν

Την τέταρτη 29/9 και λίγο πριν από τις ενδιάμεσες εκλογές η αμερικανική Βουλή των Αντιπροσώπων με μεγάλη διαφορά ψήφων 348 υπέρ και 79 κατά ενέκρινε νομοσχέδιο που επιτρέπει στο υπουργείο Εμπορίου να επιβάλει δασμούς στις εισαγωγές από χώρες με υποτιμημένο νόμισμα, η απόφαση αφορά κυρίως τις εισαγωγές από την Κίνα καθώς τις τρεις τελευταίες δεκαετίες του ελεύθερου εμπορίου το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ επιδεινώθηκε σημαντικά.

Η πρόεδρος της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόσι δήλωσε ότι, σε 20 χρόνια το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ με την Κίνα αυξήθηκε από 5 δισ. δολάρια ετησίως σε 5 δισεκατομμύρια δολάρια την εβδομάδα και κάλεσε το κογκρέσο να λάβει μέτρα για την προστασία των θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ. Οι πολέμιοι του νομοσχεδίου υποστηρίζουν ότι «θα επιβαρυνθούν οι καταναλωτές», στην αντίθετη όχθη οι υποστηρικτές λένε ότι «Χωρίς μια δουλειά, δεν μπορείτε να αγοράσετε προϊόντα σε οποιαδήποτε τιμή».

Αναλυτές στις ΗΠΑ εκτιμούν ότι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας θα στείλει ισχυρό μήνυμα στο Πεκίνο δεδομένου ότι η κινεζική κυβέρνηση δεν θέλει να «υποκύψει» σε εξωτερικές πιέσεις για το ζήτημα του φθηνού γιούαν. Το νόμισμα της Κίνας είναι υποτιμημένο σε ποσοστό 40 % έναντι του δολαρίου. Αυτό καθιστά τα κινεζικά προϊόντα φθηνότερα και πιο ανταγωνιστικά στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα αμερικανικά προϊόντα ακριβότερα στην Κίνα. Τον Ιούνιο, το Πεκίνο υποσχέθηκε μια πιο ευέλικτη συναλλαγματική ισοτιμία, αλλά από τότε το γιουάν έχει αυξηθεί μόνο κατά περίπου 2 % της αξίας του έναντι του δολαρίου.

Η διοίκηση επί του παρόντος δεν έχει λάβει θέση για το αν θα στηρίξει το νομοσχέδιο. Όμως, εμπορικοί εμπειρογνώμονες είπαν ότι η διοίκηση θα χρησιμοποιήσει το πέρασμα του νομοσχεδίου ως ένα τρόπο για να πιέσει το Πεκίνο. Ενώ η νομοθεσία έχει περάσει στη Βουλή, μένει να δούμε αν θα περάσει απο τη Γερουσία.

Την Απόφαση της βουλής των αντιπροσώπων σχολίασε επικριτικά ο επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) Olivier Blanchard που δήλωσε ότι: Μια ανατίμηση 20 % του γιουάν μαζί με μια παρόμοια ανατίμηση του νομίσματος από άλλες ασιατικές αναδυόμενες οικονομικές οντότητες μπορούν να συμβάλουν στην καλύτερη με αύξηση ως 1 % του ρυθμού ανάπτυξης του αμερικανικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.

Σθεναρά αντιτίθεται στη νέα νομοθεσία που επιβάλει κυρώσεις στις χώρες που χειραγωγούν το νόμισμα τους για να αποκτήσουν εμπορικά πλεονεκτήματα και η Κίνα που προέτρεψε τους νομοθέτες των ΗΠΑ να κατανοήσουν πλήρως τη σημασία των Σινο- ΗΠΑ εμπορικών σχέσεων και να αντισταθούν στον προστατευτισμό.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Barack Obama έθεσε το θέμα σε μια συνάντηση με Κινέζους αξιωματούχους την περασμένη εβδομάδα στη Νέα Υόρκη. Το ζήτημα αναμένεται να συζητηθεί το Νοέμβριο στη σύνοδο κορυφής της Ομάδας των 20 μεγαλύτερων οικονομιών στη Νότια Κορέα.

διαβάστε περισσότερα για το ζήτημα: http://www.huffingtonpost.com/raymond-j-learsy/washington-gets-tough-on_b_744848.html

«Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία»

Με αφορμή την οικονομική δυσπραγία στην οποία έχει οδηγηθεί η χώρα εξαιτίας της κακής διαχείρισης και με το φάσμα της πείνας να έχει αρχίσει να πλανάται πάνω από τον λαό δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας λαϊκής εξέγερσης στα πλαίσια της οποίας θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια θεμελιακή αλλαγή του πολιτικού χάρτη της χώρας.

Βέβαια μια τέτοια εξέλιξη δύσκολα θα συμβεί αυθόρμητα, πρέπει να υπάρχει κάποιο καλά οργανωμένο σχέδιο από τις «αντικαθεστωτικές δυνάμεις» που θα καθοδηγήσει το λαό στο εφικτό και στο σκόπιμο του εγχειρήματος.

Επειδή όμως οι ενέργειες που εκδηλώνουν οι άνθρωποι είναι απόρροια της έμπρακτης διασύνδεσής τους με το περιββάλον και την επίκαιρη κατάσταση της οποίας οι ίδιοι αποτελούν μέρος για την ώρα αυτό που φαίνεται είναι το σχέδιο της κυβέρνησης όπου μέσα από συγκεκριμένες νομιμοφανείς ενέργειες γίνεται τεράστια πολιτική και επικοινωνιακή προσπάθεια για ριζική αλλαγή της κοινωνίας σε πολιτικό, οικονομικό και πολιτισμικό επίπεδο, παράλληλα όμως δεν γίνονται κάποιες σημαντικές ενέργειες μέσω κάποιας ρυθμιστικής λειτουργίας για την γενικότερη αποκατάσταση ή την ενθάρρυνση της οικονομικής και πολιτικής διαφοροποίησης από το μοντέλο που μας έφερε, ως χώρα, σε αυτή την κατάσταση.

Το υπό διαμόρφωση θεσμικό πλαίσιο το πιο πιθανό είναι να κατασκευάσει 2 τάσεις (α) το πεδίο δράσης των μεγάλων και πολύ μεγάλων επιχειρήσεων θα διευρυνθεί (β) τα 2/3 της κοινωνίας θα συρρικνωθούν προς τα κάτω (ποσοτικά & ποιοτικά) χωρίς επιλογές.
Η διάσταση αυτή δείχνει ότι η επίλυση των προβλημάτων της χώρας δεν ταυτίζεται με την επιτυχία του αποτελέσματος, με άλλα λόγια η διαδικασία που ακολουθεί η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία για την οικονομική ολοκλήρωση αποδεικνύει ότι έχουμε εγκλωβιστεί σε μια πορεία που αποδέχεται τους κανόνες μονόδρομα, γεγονός που διευρύνει το δημοκρατικό έλλειμμα και υποβαθμίζει την έννοια του κοινωνικού δικαιώματος(social citizenship).
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και οι εξελίξεις στο διεθνές επίπεδο που δείχνουν ότι η οικονομική ανάπτυξη εξαρτάται πλέον από μια σειρά παραγόντων όπως για παράδειγμα το πολυσυζητημένο ζήτημα του φθηνού γιουάν που δημιουργεί παγκόσμιες μακροοικονομικές ανισορροπίες οι οποίες γίνονται αφορμή για καινούργια ερεθίσματα και προβληματισμό.
Συνεπώς, κάθε προσέγγιση που αφορά την ελληνική πραγματικότητα δεν μπορεί να μην λαμβάνει υπόψη όλους εκείνους τους παράγοντες που συνθέτουν και καθοδηγούν την παγκόσμια οικονομία. Το ζήτημα εδώ είναι αν εμείς, ως χώρα, μπορούμε να δεχτούμε; να παραβιάζεται απροκάλυπτα η διεθνής τάξη, δλδη, το σύστημα κανόνων που αναγνωρίζει την ισότητα μεταξύ λαών και κρατών.
Έχει, για παράδειγμα, το δικαίωμα; η ελληνική κυβέρνηση να υπογράφει ερήμην του ελληνικού λαού συμφωνίες με υπερεθνικά κέντρα που υποβαθμίζουν τα δικαιώματα ( οικονομικά , κοινωνικά, πολιτικά) των πολιτών.
Σε αυτό το ερώτημα νομίζω ότι χρειάζεται να απαντήσει με καθαρές κουβέντες κάθε πολίτης της χώρας, αν φυσικά αντιλαμβάνεται ή ενδιαφέρεται για την έννοια που ονομάζεται ελευθερία.

Αλλάζει το δόγμα για το κλίμα

Σύμφωνα με δημοσιεύματα εφημερίδων στις usa μια νέα ορολογία θα αντικαταστήσει τον όρο που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Ο Λευκός Οίκος θέλει το κοινό να αρχίσει να χρησιμοποιεί τον όρο «παγκόσμια αναστάτωση του κλίματος» στη θέση του "υπερθέρμανση του πλανήτη» επειδή φοβούνται ότι ο όρος «υπερθέρμανση του πλανήτη» κάνει το πρόβλημα να ακούγεται λιγότερο επικίνδυνο απ΄ ότι πραγματικά είναι.

Ο όρος της υπερθέρμανσης του πλανήτη έχει εδώ και καιρό επικριθεί ως ανακριβής. Σύμφωνα με τη ΝΑΣΑ η αλλαγή της θερμοκρασίας "δεν είναι η πιο σοβαρή επίπτωση των κλιματικών αλλαγών" δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρο τον πλανήτη βλέπουμε συνεχώς, πλημμύρες, πυρκαγιές, ξηρασίες, τυφώνες, έντονες χιονοπτώσεις, αλλαγές που προκαλούνται από ανθρώπινες δραστηριότητες. κ.α.
Ο ειδικός επιστημονικός σύμβουλος του λευκού οίκου John Holdren σε ομιλία του πριν 2 εβδομάδες στο Οσλο παρότρυνε να αρχίσουν οι πολίτες να χρησιμοποιούν το νέο όρο.
«Η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι μια επικίνδυνη ακυριολεξία, ένας ψευδεπίγραφος όρος, για ένα πρόβλημα πολύ πιο περίπλοκο από την αύξηση της θερμοκρασίας» , είπε σχετικά κατά τη διάρκεια της ομιλίας του.
Η αλλαγή του δόγματος θα δημιουργήσει μια σειρά από αλλαγές στο νομοθετικό πλαίσιο αλλά και στον τρόπο που αντιμετωπίζουν διάφορες κρατικές υπηρεσίες τα προβλήματα που προκαλεί η αλλαγή του κλίματος επειδή μπορεί να εφαρμοστεί σε όλες τις καιρικές συνθήκες.

Δείτε εδώ την σχετική έκθεση pdf

πηγή:
http://aftermathnews.wordpress.com/

Το υπουργείο παιδείας κρύβει τα κενά στα σχολεία

Από τα μέσα Αυγούστου η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ είχαν κάνει λόγο για πάνω από 22.000 κενά και στις δύο βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Ο μεγάλος αριθμός συνταξιοδοτήσεων [11.466 αποχώρησαν από τα σχολεία της χώρας ] και η μείωση των μόνιμων διορισμών κατά 50% σε σχέση με την περσινή χρονιά (διορίστηκαν 2.825 άτομα) έδιναν την εντύπωση ότι από το ξεκίνημά της η σχολική χρονιά θα είναι μια από τις χειρότερες. Η υπουργός Παιδείας σε συνέντευξη τύπου που είχε παραχωρήσει προς τα τέλη Αυγούστου [23/8] παραδέχθηκε ότι εφέτος θα είναι η δυσκολότερη χρονιά από τη μεταπολίτευση και μετά.
Κατά περίεργο όμως τρόπο την προηγούμενη εβδομάδα η υπουργός κ. Αννα Διαμαντοπούλου ανέφερε ότι τα κενά και στις δύο βαθμίδες είναι τριψήφια, πως προέκυψε αυτή η εξέλιξη, μόνο το υπουργείο παιδείας ξέρει!.
Σήμερα 2 εβδομάδες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς κανένας δεν γνωρίζει τον πραγματικό αριθμό των λειτουργικών κενών που υπάρχουν στην εκπαίδευση.
Παράλληλα φαίνεται ότι σε περιφερειακό επίπεδο οι κατά τόπους διευθύνσεις, πιθανόν υπακούοντας σε άνωθεν εντολές, κάνουν προσπάθεια να υποβαθμιστούν τα κενά, μάλιστα ανά την Ελλάδα αρκετοί υπερεσιακοί παράγοντες δήλωσαν στα μμε ότι κενά δεν υπάρχουν, καλύφθηκαν όλα τα σχολεία κλπ και όλα αυτά την ώρα που σε πολλά σχολεία οι πληροφορίες λένε ότι είναι εμφανής η έλλειψη εκπαιδευτικών [ ολοήμερα δεν λειτουργούν, ειδικότητες δεν έχουν τοποθετηθεί κ.α]
Η γενικότερη κατάσταση και τα στοιχεία που έρχονται στην δημοσιότητα τις τελευταίες μέρες, από ολόκληρη την Ελλάδα, αποκαλύπτουν ότι το υπουργείο παιδείας κρύβει τα κενά έχοντας παράλληλα αποφασίσει εν κρυπτώ να μειώσει παράτυπα τις προβλεπόμενες από το πρόγραμμα ώρες σε ορισμένες ειδικότητες.


δείτε τα κενά στο νομό Ηρακλείου.
http://www.alfavita.gr/artro.php?id=10116

Δρομολογούν λύση στο Σκοπιανό

Έντονο προβληματισμό και ανησυχία σε κάθε σκεπτόμενο Έλληνα προκαλούν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες που φτάνουν από τη Νέα Υόρκη.
Ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, στη συνάντηση που είχε με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Μπαν Κι Mουν, στην έδρα του διεθνούς Οργανισμού, στη Νέα Υόρκη εξέφρασε την πολιτική βούληση της Ελλάδας να συναινέσει στο ζήτημα της ονομασίας της fyrom.
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, με άτυπο ορόσημο τη σύνοδο του ΝΑΤΟ το Νοέμβριο δρομολογείται η επείγουσα επίλυση του ζητήματος με το όνομα «Μακεδονία του Βαρδάρη».
Με βάση τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω είναι πρόδηλο ότι η κυβέρνηση προσπαθεί εν κρυπτώ να δρομολογήσει λύση που δεν τυγχάνει ευρείας κοινωνικής αποδοχής.

Κυβερνητικές πηγές από τα Σκόπια δήλωσαν ότι μία από τις πιο σημαντικές προϋποθέσεις για την αποδοχή της παραπάνω πρότασης αποτελεί η εγγύηση για την αναγνώριση της μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας. Για το ζήτημα της μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας δημοσιογραφικές πηγές από τα Σκόπια αναφέρουν ότι η ελληνική πλευρά ενδέχεται να δώσει την εγγύηση της ταυτότητας και της γλώσσας με διπλή φόρμουλα και πρόσθετους όρους.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα εφημερίδων στα Σκόπια το προηγούμενο διάστημα πραγματοποιήθηκαν μυστικές συναντήσεις διπλωματών από την Ελλάδα και τα Σκόπια. Την Ελλάδα εκπροσωπούσε ο άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης του κ. Παπανδρεου, Αλεξ Ρόντος.
Επίσης, λόγω της έντονης πίεσης από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον, η κυβέρνηση της fyrom αποφάσισε να διεξαγάγει δημοψήφισμα ακόμη και αν η κυβέρνηση δηλώσει ότι αποδέχεται το σχέδιο λύσης!.

Από τον κύκλο της de jure( εικονικής) κυριαρχίας, στον κύκλο της de facto χρεοκοπίας

Είναι γνωστό από την κλασική μηχανική πως αν προσδιοριστούν με την απαραίτητη ακρίβεια τα μεγέθη που ορίζουν την κίνηση ενός σώματος σε μια δεδομένη στιγμή μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια η μελλοντική συμπεριφορά του και να αναπαρασταθεί η παρελθοντική.
Η αρχή αυτή λίγο πολύ ισχύει στην πολιτική, στην οικονομία, αλλά και γενικότερα στο πεδίο της καθημερινής ζωής.

Εάν, για παράδειγμα, μια κοινωνία θέλει να πάει μπροστά και να επιτύχει τους στόχους της
[ συλλογικούς και ατομικούς] χρειάζεται να ξεφύγει από την αδράνεια και να θέσει σε ενέργεια, είτε αυθόρμητα, είτε καθοδηγούμενη, είτε κατ΄ αντίδρασιν το σύνολο των δυνάμεων της.
Ιδιαίτερα, στη σημερινή εποχή της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, κρίσιμης σημασίας παράγοντας είναι η επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο, το οποίο αποτελεί θεμέλιο για την απελευθέρωση μια νέας παραγωγικότητας.
Επομένως, όταν γίνεται λόγος για οικονομική, κοινωνική και πολιτική αναβάθμιση χρειάζεται να λαμβάνονται υπόψη όλες οι πτυχές του προβλήματος.
Ακριβέστερα, μπορούμε να μιλάμε για οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη όταν στο οικονομικό, κοινωνικό, μορφωτικό και πολιτικό πλαίσιο,

α. δεν ισχύει στην πράξη η αρχή της ισότητας.
β. ο τρόπος λειτουργίας του κράτους σε μόνιμη βάση ευνοεί την παραγωγή ανισοτήτων, την διαφθορά, την ανομία, την πολιτική σκοπιμότητα, γενικώς στρουθοκαμηλίζει..
γ. όταν το παρεχόμενο από το κράτος επίπεδο εκπαίδευσης με την σύμπτυξη τμημάτων και την συνακόλουθη μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού, των αμοιβών κ.α. υποβαθμίζεται σημαντικά.
δ. όταν τα αποτελέσματα που παράγουν οι πολιτικές που ακολουθούνται οδηγούν σε πληθυσμιακή αποψίλωση την ύπαιθρο και σε δεινή οικονομική εξάντληση τον πληθυσμό των αστικών κέντρων.
ε. όταν η παραγωγή, το εμπόριο, οι τέχνες, τα γράμματα, ο αθλητισμός κ.α. με αφορμή την κρίση παρακμάζουν και αναγκαστικά παρασύρουν προς τα κάτω την γενική έννοια της κουλτούρας και τον πολιτισμό.

Εδώ δεν θα αποτελούσε υπερβολή να πούμε ότι καθώς βαίνουν οι εξελίξεις στην οικονομία οι πολίτες της χώρας ίσως αναγκαστούν στο κοντινό μέλλον, εκ των πραγμάτων, να βλέπουν με αίσθημα κατωτερότητας τους άλλους του πολιτισμού.
στ. όταν δεν λαμβάνονται υπόψη όλες οι συνιστώσες του προβλήματος, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι για την οικονομική και κοινωνική αναβάθμιση της χώρας, σε μια ευρωπαϊκή κοινωνία όπου τα κράτη- μέλη συνδέονται άρρηκτα με τις αρχές του κράτους δικαίου, της εταιρικότητας, κ.α προαπαιτούμενο είναι η οικονομική και κοινωνική σύγκλιση με σημείο αναφοράς τον γενικό μέσο όρο.

Συνεπώς και λαμβάνοντας υπόψη τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του προσανατολισμού της ακολουθούμενης πολιτικής οδηγούμαστε στο συμπέρασμα να πούμε ότι στο όνομα της διάσωσης της χώρας και των πολιτών η οικονομική ελιτ διεξάγει τον μεγαλύτερο της νεότερης ιστορίας πόλεμο οικονομικού επεκτατισμού με δούρειο ίππο τον 3ο ή τον 4ο που προέκυψε πρόσφατα δρόμο της σοσιαλδημοκρατίας.
Για να μπορέσουμε όμως να αντιληφθούμε τις παραπάνω σκέψεις είναι απαραίτητο να κάνουμε ορισμένες συγκρίσεις.
Για παράδειγμα,
τι πρόοδο έχει επιτύχει ή τι ζημιά έχει ο απλός πολίτης (αναλογικά πάντα) τον τελευταίο καιρό σε σύγκριση με την οικονομική ελίτ.
Ποιες είναι οι προοπτικές, τα αναµενόµενα του απλού πολίτη για τα επόμενα χρόνια και ποιες είναι οι προοπτικές των οικονομικά ισχυρών στην εποχή του Fast Track
Mε αυτά και με άλλα καταλήγουμε να πούμε ότι η κοινωνία δεν βρίσκεται σε «µεταβατικό στάδιο» με τριετή ορίζοντα σε ό,τι αφορά τη δημοσιονομική κατάσταση και το δημόσιο έλλειμμα, κατά πάσα βεβαιότητα βρισκόμαστε σε ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο.

Σε τροχιά Bοσνιοποίησης τα Βαλκάνια.

Κρίσιμο θεωρείται από πολλούς αναλυτές το επόμενο διάστημα για το μέλλον του ζητήματος της εκκρεμότητας για την ονομασία της ΠΓΔΜ.
Πιο συγκεκριμένα, τέλος Σεπτεμβρίου διεξάγεται η γενική συνέλευση του ΟΗΕ, τον Νοέμβριο η σύνοδος του ΝΑΤΟ και όλα δείχνουν ότι ο διεθνής παράγοντας ευρύτερα, αλλά και η Ευρώπη, αυτό που θέλουν είναι να πάψει το σκοπιανό να αποτελεί πρόβλημα στη λειτουργία τους.

Η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Catherine Ashton, στην πρόσφατη άτυπη συνεδρίαση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ στις Βρυξέλλες, δήλωσε μεταξύ άλλων ότι βλέπει να υπάρχει καλή θέληση και από τις δυο πλευρές.
Για το ίδιο ζήτημα ο Βέλγος υπουργός Εξωτερικών Steven Vakere και προεδρεύον αυτό το εξάμηνο δήλωσε: «Η λύση βρίσκεται ακόμη στα χέρια των ενδιαφερομένων μερών. Για να είμαι σαφής η διαμεσολάβηση δεν είναι φιλοδοξία μας, αλλά φιλοδοξία μας είναι να ενταχθούν στην εε. Είναι σαφές ότι το ζήτημα της ονομασίας πρέπει να επιλυθεί με προσπάθειες και από τις δυο πλευρές. Ελπίζουμε ότι μια λύση θα βρεθεί στις επόμενες ημέρες».Το συμπέρασμα που βγαίνει από τις δηλώσεις είναι ότι υπάρχει έντονο πολιτικό παρασκήνιο και πιέσεις εκατέρωθεν.

Η συζήτηση όμως για την διευθέτηση της εκκρεμότητας ανοίγει σε μια στιγμή που η χώρα βρίσκεται σε περίοδο μετάβασης και οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης αφήνουν ελάχιστα περιθώρια αντίδρασης στην κοινωνία, την τρέχουσα περίοδο το τελευταίο που απασχολεί τους πολίτες είναι τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ομαδική προσευχή σε ανοιχτούς, δημόσιους χώρους σε Αθήνα και Λάρισα μουσουλμάνων στο θρήσκευμα, σε άλλες εποχές θα προκαλούσε ευρεία συζήτηση, εν μέσω κρίσης ελάχιστοι πολίτες προβληματίστηκαν.
Αν τώρα λάβουμε υπ' όψη μας ότι στην εποχή υλοποίησης της πολιτικής του μνημονίου όλα γίνονται χωρίς πολλές διαπραγματεύσεις και δημόσια διαβούλευση τότε δύσκολα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η χώρα μας αυτή την εποχή είναι ικανή να ελέγξει τους κανόνες του παιχνιδιού όσον αφορά το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ.

Επίσης, προβληματισμό και δεύτερες σκέψεις προκαλεί και η παντελής απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στην χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ.
Οι εξελίξεις αλλά και το κλίμα της εποχής είναι φανερό ότι τείνουν να εδραιώσουν μια κατάσταση η οποία θα αποσκοπεί στη δημιουργία μιας νέας βαλκανικής ταυτότητας πέρα από όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Την υπό διαμόρφωση νέα κατάσταση αποδεικνύουν μια σειρά γεγονότα όπως, οι εξελίξεις στο Κόσσοβο όπου μετά από ουσιαστική παρέμβαση της ΕΕ θα αρχίσει ο απευθείας διάλογος, η αναζωπύρωση της συζήτησης για ανεξάρτητο Σάντζακ κ.α. Εδώ αξίζει να θυμηθούμε όσα είχε δηλώσει σε επίσκεψη που είχε πραγματοποιήσει στις 23/24-07-09 στο μουσουλμανικό θύλακα του Σάντζακ ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Ahmet Davutoglu. Ο Τούρκος υπουργός εκτίμησε ότι η δημιουργία μιας περιφερειακής συνείδησης και η κοινή προοπτική των Βαλκανίων θα είναι πολύ αποδοτική ώστε να οικοδομήσουμε όλοι μαζί ένα κοινό μέλλον.
Αν τώρα δούμε όλα αυτά από μια άλλη οπτική γωνία θα καταλήξουμε να πούμε ότι στην πραγματικότητα οι εξελίξεις στα βαλκάνια είναι μέρος μιας «μετάβασης» που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και συνεχίζεται με εκκρεμείς λογαριασμούς .

Από τη δημοκρατία στη δημοκρατία μηδενικού αθροίσματος

Η εκτεταμένη συζήτηση για το θέμα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που περνά η χώρα μας ασχολείται κυρίως με τα αποτελέσματα της κρίσης του χρέους ή τους λανθασμένους χειρισμούς που κατά γενική εκτίμηση οδήγησαν την Ελλάδα στην ιδιαίτερα δυσμενή οικονομική κατάσταση που βιώνουμε όλοι.

Τα γενικότερα όμως αδιέξοδα της εποχής μας είναι και αποτέλεσμα της κρίσης των δημοκρατικών θεσμών, την αλήθεια αυτή επιβεβαιώνουν άπειρα παραδείγματα. ΄
Αν, για παράδειγμα, η δημοκρατία λειτουργούσε σωστά η χώρα θα έπρεπε ήδη να έχει πάει σε εκλογές και αυτό επειδή το πασοκ εκλέχθηκε με διαφορετική ατζέντα από αυτή που εφαρμόζει σήμερα.
Πιο συγκεκριμένα, μετά τις εκλογές στο οικονομικό πεδίο κυριάρχησαν η λογική και οι αξίες που καταργούν την κάθε διαφορετική άποψη, έτσι φτάσαμε να αποτελεί έναν από τους βασικούς στόχους της κυβέρνησης η ολοκλήρωση των διαρθρωτικών αλλαγών που είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσουν σε χειρότερα αποτελέσματα μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων.
Στην πραγματικότητα, το ασφυκτικό κοινωνικο-οικονομικό πλαίσιο που διαμορφώνει το μνημόνιο ωφελεί τα υψηλότερα εισοδηματικά στρώματα που έχουν τη δυνατότατα να εκμεταλλεύονται σε μεγαλύτερο βαθμό τους θεσμούς και τον πλούτο που παράγει η χώρα. Όλα δείχνουν ότι η προσέγγιση της ανάπτυξης γίνεται μέσω της οικονομικής μεγέθυνσης και διάχυσης από κάτω προς τα πάνω με άμεσο αποτέλεσμα η μεσαία τάξη και τα χαμηλά εισοδήματα από τη στιγμή που δεν υπάρχει παραγωγή εισοδήματος και το ήδη διαθέσιμο εισόδημα χάνεται από τον πληθωρισμό και τους υπέρογκους έμμεσους φόρους να συμπιέζονται διαρκώς προς τα κάτω.
Επίσης, στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων που μας αφορούν βασικό ρόλο συνεχίζουν να έχουν τα διαπλεκομενα πρόσωπα και τα οργανωμένα συμφέροντα, τα χαμηλά στρώματα του πληθυσμού δεν μπορούν να ελέγξουν, μπορούν μόνο να υποστούν, έτσι οι θεσμοί λειτουργούν ως εργαλείο εξυπηρέτησης «μελών» ... με τους «αρεστούς» της τρόικας να έχουν το γενικό πρόσταγμα.
Tο άλλοθι για τις εφαρμοζόμενες πολιτικές είναι η αποφυγή της χρεοκοπίας και η δημιουργία κράτους δικαίου υπέρ του πολίτη! αν όμως παρακολουθήσουμε από κοντά κάθε εξέλιξη και πρωτοβουλία εύκολα θα καταλήξουμε να πούμε ότι η πολιτική λειτουργία αντανακλά την άποψη που λεει ότι τα προβλήματα θα ξεπεραστούν μέσω του κοινωνικού εκφοβισμού και της επικοινωνιακής προπαγάνδας . Πως όμως μπορεί να έχει δεσμευτικό χαρακτήρα για τους πολίτες μια οικονομική πολιτική που σε όλες τις διαστάσεις της δεν έτυχε δημοκρατικής επικύρωσης;
Αν μπορούμε να δεχτούμε αδιαμαρτύρητα αυτή την κατάσταση τότε είναι σίγουρο ότι σύντομα θα φτάσουμε, ως χώρα, να δεχτούμε και την αναστολή του δικαιώματος ψήφου στο πλαίσιο του συμβουλίου της Ευρώπης, μια ιδέα που εδώ και καιρό υποστηρίζει η Γερμανία ως ποινή για τις χώρες με άσχημα δημοσιονομικά . Το περίεργο εδώ είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που τα τελευταία δέκα χρόνια έχουμε βιώσει τη μεγαλύτερη μεταφορά κεφαλαίων από τους παραγωγικούς τομείς στους χρηματοπιστωτικούς και η οικονομική κρίση προκλήθηκε από την κατάρρευση της χρηματοπιστωτικής οικονομίας, μιας οικονομίας που έχει στηριχθεί με δημοσιονομικά μέτρα και αλλά που έλαβαν οι κυβερνήσεις [σκάνδαλο του χρηματιστήριου στην αρχή της δεκαετίας, πακέτα στήριξης των τραπεζών, διευκόλυνση των ελληνικών τραπεζών σε ρευστότητα από την ΕΚΤ. κ.α.] Ως γνωστό οι προαναφερθείσες οικονομικές εξελίξεις συνέβαλαν σημαντικά στην αύξηση των δημόσιων χρεών και συνεπώς επηρέασαν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας ..
Μπορεί όμως η ίδια πορεία που ανασχηματίζεται για να «τρέχει» άλλοτε αργά και άλλοτε γρήγορα να συνεχιστεί για πολύ;