Δευτέρα, Ιουνίου 28

Θολό τοπίο

Η κρίση που βιώνει η χώρα, η οποία όπως όλα δείχνουν στο μέλλον θα οξυνθεί αντί να εκτονωθεί, προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις, οδηγεί την κοινωνία στο περιθώριο και άμεσα ή έμμεσα καθώς έχει δείξει η ροή των γεγονότων εμπλέκει και αποσταθεροποιεί το σύνολο του πολιτικού συστήματος.
Τα βασικότερα για την ώρα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία είναι, η ισοπέδωση ασφαλιστικών κεκτημένων και κοινωνικών δικαιωμάτων, η αύξηση της φτώχιας, το τέλος του μικρομεσαίου μετά και την εντυπωσιακή πτώση της αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού, κ.α .Σε αυτή την κατεύθυνση τα «ισχυρά κέντρα εξουσίας» που παγίως επιδιώκουν παρέμβαση σε οικονομικά και άλλα ζητήματα προσπαθούν να ποδηγετήσουν και να αποδυναμώσουν τα κόμματα, αλλά και να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από την ουσία των πραγμάτων χωρίς καμιά ευαισθησία για τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών της χώρας.
Τρανταχτή απόδειξη του παιχνιδιού που παίζεται στις πλάτες μας αποτελεί το γεγονός ότι σχεδόν κόντεψαν να αναγορεύσουν το μνημόνιο σε«εθνική πολιτική» και την παράκαμψη της βουλής στην ψήφιση του ασφαλιστικού - εργασιακού εθνική ανάγκη!
Σε αυτό το θολό πολιτικό τοπίο η κυβέρνηση μη μπορώντας εκ των πραγμάτων να κάνει κάτι άλλο επενδύει όπως όλα δείχνουν στο αδιέξοδο του «εποικοδομητικού χάους».Σε καμιά όμως περίπτωση αυτή τη στιγμή δεν εκφράζει την κοινωνική πλειοψηφία η οποία έχει αρχίσει να παρατάσσεται πολεμικά απέναντι της. Αν τώρα συνεχίσουν έτσι για πολύ η κοινωνική αναταραχή θα εξαπλωθεί και η ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει να ανακάμψει ούτε με… βουλβουζέλες

Παρασκευή, Ιουνίου 25

Τα πολλά πρόσωπα της μετάβασης



Tα πολιτικά πράγματα της εποχής μας χαρακτηρίζονται από την εμμονή της κυβέρνησης να προωθήσει πάση θυσία μεταρρυθμίσεις που έχουν τη σφραγίδα του ΔΝΤ και από την άλλη υπάρχουμε όλοι εκείνοι που διαφωνούμε όσον αφορά την αποτελεσματικότητα των μεταρρυθμίσεων που προωθεί η κυβέρνηση, από τα συμβαίνοντα είναι προφανές ότι το πασοκ προωθεί ένα νέο είδος ηγεσίας και έχει αποφασίσει να συνεχίσει την πολιτική διαρθρωτικής προσαρμογής της οκταετίας 1996-2004.
Σε αυτή την κατεύθυνση, [των μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης] μεγάλη πίεση άσκησε η κρίση του χρέους που πίεσε τα ελληνικά ομόλογα με άμεση συνέπεια, την εκτίναξη των επιτοκίων τους και την υπαγωγή της χώρας στο μηχανισμό δανεισμού ΕΕ- ΔΝΤ.Παράλληλα, η κρίση του ελληνικού χρέους ώθησε το ευρώ να χάσει μέρος της αξίας του έναντι του δολαρίου και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να ανακοινώνει πακέτο 750 δισ. ευρώ για την Ευρώπη, απόφαση που παρέχει άφθονη ρευστότητα στο σύστημα. Σε αυτή την κατεύθυνση πληροφορίες λένε ότι η ΕΚΤ αγόρασε μέχρι στιγμής ελληνικά ομόλογα, από την αγορά, συνολικής αξίας 35 δις ευρώ, με τους κατόχους να χάνουν το 25% της αξίας τους. Έντονες πιέσεις έχει δεχτεί και το Χ.Α, η μεγάλη πτώση και ο πανικός που δημιουργεί ευνοεί θεσμικούς και μεγάλους παίκτες να επανατοποθετηθούν. Από την άλλη πλευρά οι πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με την πτώση του βιοτικού επιπέδου, την φτώχια, την ανεργία, την ανασφάλεια ,κ.α.
Μέσα σε αυτό το παζλ γεγονότων και αποφάσεων υπάρχουν και τα προβλήματα που επί μακρόν αντιμετωπίζει το ελληνικό κράτος, προβλήματα τα οποία χρειάζονται άμεσα συγκεκριμένες και αποτελεσματικές προτάσεις. Η πίεση δε που ασκούν, εκ των πραγμάτων, θέτει στρατηγικά διλήμματα όσον αφορά τον τρόπο αντιμετώπισής τους τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Eπιπροσθέτως, στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας έχει συντελεσθεί ένα σύνθετο σύνολο αλλαγών που θέτουν ταυτόχρονα εν αμφιβόλω τόσο τον παραδοσιακό τρόπο διακυβέρνησης όσο και τη «μεταμοντέρνα διάστασή της» που εκφράζει η σημερινή κυβέρνηση.Επομένως, το ερώτημα που προκύπτει είναι τι μοντέλο άσκησης εξουσίας θέλουμε, δλδη,που πάμε;πως πάμε,γιατί πάμε;μπορεί για παράδειγμα η ανταγωνιστικότητα στην Ελλάδα να αναζητείται σε βάρος των εργαζόμενων; Μπορούμε να δεχτούμε οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης να είναι το κυρίαρχο μοντέλο απασχόλησης; πως θα συνδυαστούν οι υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή μας στην εε με τις πραγματικές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας; κ.α.
Γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω ότι, εάν μέχρι πρότινος ο κάθε πολιτικός μπορούσε να μεταφράσει, με παραδοσιακούς όρους, την οικονομική και επικοινωνιακή δύναμη σε πολιτική επιρροή σήμερα θα δυσκολευτεί εάν το μήνυμα δεν περιέχει ουσία.

Δευτέρα, Ιουνίου 21

Μια από τα ίδια…




«Οι κόποι και οι πόνοι τού λαού μας πιάνουν τόπο» είπε ο πρωθυπουργός κ. Γ.Παπανδρέου, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε χθες Κυριακή στα ομογενειακά ΜΜΕ με την ευκαιρία της επίσκεψής του στη Νέα Υόρκη, υπονοώντας ότι η δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε όλοι θα οδηγήσει στην επίλυση κρίσιμων προβλημάτων που απασχολούν τη χώρα και τους πολίτες.
πως όμως είναι αυτό εφικτό όταν μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό του ομίλου «Μπλούμπεργκ» είπε ότι: «η κυβέρνηση παίρνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των αγορών και έχει καταφέρει να μειώσει σημαντικά το έλλειμμα της χώρας, είτε μέσω της μείωσης των δαπανών είτε μέσω της αύξησης των εσόδων από φόρους», υπογραμμίζοντας ότι «οι αγορές χρειάζονται χρόνο για να δουν και να εκτιμήσουν τα αποτελέσματα της προσπάθειας». με λίγα λόγια το πρόγραμμα αλλαγών αφορά μόνο τις αγορές. Συνεπώς, η κίνησή τους δείχνει ότι η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει το πρότυπο που υποστήριξε προεκλογικά, γεγονός που οδηγεί στην αποστασιοποίηση τα στρώματα του πληθυσμού που στήριξαν την εκλογική της νίκη.
Επομένως, η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης γνωρίζει το ‘αδιέξοδο’ και ίσως ψάχνει, για • νέου τύπου κοινωνικές συμμαχίες, ενόψει μάλιστα και των περιφερειακών- δημοτικών εκλογών που θα κριθούν οι πολιτικές εντυπώσεις και •νέες μορφές νομιμοποίησης των πολιτικών διακυβέρνησης που ασκεί..
Όμως, το σημερινό πρότυπο διακυβέρνησης δεν είναι νέο! κινείται στα πλαίσια των αξόνων που είχε κινηθεί και η διακυβέρνηση Σημίτη και αυτοί είναι:

► Ανάπτυξη μέσω της πλήρης απελευθέρωσης της αγοράς και προώθησης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.

► Εφαρμογή περιοριστικών εισοδηματικών και επιδοματικών πολιτικών με αναδιανομή του πλούτου από κάτω προς τα πάνω, με πιο σκληρούς όρους αυτή τη φορά. Ίδια πολιτική εφάρμοσε και η κυβέρνηση Σιμίτη για την είσοδο στην ΟΝΕ.

►Άσκηση εξωτερικής πολιτικής διαλλακτικού χαρακτήρα [ βλέπε, σκοπιανό, ελληνοτουρκικά]
Η μεγάλη όμως διαφορά με την τότε εποχή είναι ότι , με την σημερινή ατζέντα δεν μπορεί να γίνει κατανοητή [ η κυβέρνηση] επειδή, φέρνει σε απόγνωση μεγάλα στρώματα του πληθυσμού, έχει φτωχό όραμα και χαμηλές προσδοκίες. ...
'Αρα οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση, μέσω των ΜΜΕ, των φορέων του δημοσίου, της τοπικής αυτοδιοίκησης, των συνδικάτων, άλλων που ελέγχει προσπαθεί ή θα προσπαθήσει να δημιουργήσει μια « ασπόνδυλη εθνική υπερκομματική συναίνεση» με στόχο τον εσωτερικό έλεγχο του πασοκ και να καταστήσει την κρατική διαχείριση των κοινών προβλέψιμη, σταθερή και αποτελεσματική για να κατοχυρώσει τα συμφέροντα της πολιτικής που υποστηρίζει.
Με αυτά και με άλλα καταλήγουμε να πούμε πως αν η κοινωνία θέλει να πάει κάπου αλλού πρέπει να τρέξει πιο γρήγορα από τους μηχανισμούς των ΜΜΕ και των ομάδων πίεσης που δομούν την πραγματικότητα, διαφορετικά η έννοια του κοινωνικού δικαιώματος θα πάψει να έχει τις διαστάσεις που γνωρίζαμε και το «πλέγμα της αγοράς» θα συνεχίσει να καθορίζει κατά το δοκούν τους κανόνες του παιχνιδιού , όπως το έκανε και με την ώθηση της χώρας στο ΔΝΤ, επιλογή η οποία είχε την πλήρη συναίνεση της κυβέρνησης και όχι μόνο!

Κυριακή, Ιουνίου 20

ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ


Το σκοπιανό είναι ένα ζήτημα που απασχολεί εδώ και αρκετά χρόνια την ελληνική διπλωματία και σίγουρα έχει κάνει μεγάλη ζημιά στην οικονομία αλλά και γενικότερα στην διεθνή εικόνα μας, είμαστε ίσως η μοναδική χώρα που εμμέσως πλην σαφώς είχαμε και έχουμε ακόμη «εμπλοκή» στην εμφύλια διένεξη της Γιουγκοσλαβίας.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, η Ελλάδα από τη στιγμή που αναγνώρισε επίσημα πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας [fyrom] αναγνώρισε ότι στην Γιουγκοσλαβία υπήρχε επαρχία με το όνομα Μακεδονία, με βάση τη δομή της ενιαίας YU ήταν ομόσπονδο κράτος. Το όχι της Ελλάδας [στο Βουκουρέστι με πρωθυπουργό τον Κ. Καραμανλή] στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ έβαλε το «Σκοπιανό ζήτημα» σε νέα διάσταση και διόρθωσε λάθη δεκαετιών.Από τότε πάγια θέση και κόκκινη γραμμή για την Ελλάδα στο ζήτημα του ονόματος είναι μία ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων που εκ των πραγμάτων, ως θέση, φάνηκε ότι έγινε δεκτή και από τη διεθνή κοινότητα, αφού προϋπόθεση για την ενταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ είναι η επίλυση της διαφοράς με την Ελλάδα. Στη βάση αυτή το όνομα που πρότεινε ο ειδικός μεσολαβητής του ΟΗΕ Μ. ΝΙΜΙΤΣ ήταν βόρεια Μακεδονία, όνομα που φάνηκε να το αποδέχεται και η ελληνική κοινή γνώμη.
Μετά την αλλαγή της κυβέρνησης [τον περασμένο Νοέμβριο] και μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κάτι διαφορετικό στο πλαίσιο του ΟΗΕ πράγμα που σημαίνει ότι, δεν υπάρχει πρόοδος, δεν υπάρχει νέα πρόταση.
Όμως, από την περασμένη εβδομάδα βλέπουμε να υπάρχει έντονη κινητικότητα γύρω από το Σκοπιανό, [συνάντηση Παπανδρέου- Γκρουέφσκι στις Βρυξέλες, επίσκεψη χθες στα Σκόπια του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Άντερς Φογκ Ρασμούσεν, κ.α]. Ταυτόχρονα, δημοσιεύματα στο ελληνικό τύπο φανέρωσαν ότι η ελληνική πλευρά εξετάζει στο διπλωματικό παρασκήνιο κάτι διαφορετικό από όσα μέχρι σήμερα γνωρίζαμε προκαθορίζοντας ερήμην των πολιτών της χώρας και το πλαίσιο για την επίλυση του ζητήματος της ονομασίας. , Το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη» που δόθηκε στη δημοσιότητα όχι μόνο ξεπουλά την ελληνική Μακεδονία αλλά στο μέλλον θα δημιουργήσει σοβαρά και ανυπέρβλητα προβλήματα.
Ας δούμε όμως το συγκεκριμένο θέμα από μια άλλη οπτική γωνία:
Ως γνωστό βαρδάρης είναι ο Αξιός ποταμός, ο οποίος πηγάζει από το όρος Σκάρδος (Σάρ), στα Σερβοαλβανικά σύνορα διασχίζει την κοιλάδα των Σκοπίων, μπαίνει στο ελληνικό έδαφος, διασχίζει την Ελληνική Μακεδονία και χύνεται στο Θερμαϊκό κόλπο.
Σε περίπτωση που επικρατήσει το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη αυτόματα ο μακεδονικός χώρος αποκτά ενιαίο εθνολογικά χαρακτήρα, [Μακεδονία του Βαρδάρη].Αν τώρα στο συγκεκριμένο όνομα δώσουμε γεωγραφικό χαρακτήρα θα εννοούμε το χώρο που βρίσκεται δίπλα ή κοντά στον ποταμό Αξιό,δλδη, σημείο αναφοράς- σύνδεσμος ονόματος- κράτους θα είναι το ποτάμι.
Με λίγα λόγια το όνομα Μακεδονία του Βαρδάρη αφαιρεί από τη χώρα μας το δικαίωμα να χαρακτηρίζει τα δικά της διοικητικά διαμερίσματα ως μακεδονικά εδάφη επειδή η Μακεδονία του Βαρδάρη θα είναι η μοναδική στον κόσμο χώρα που θα φέρει το όνομα Μακεδονία και η Θεσσαλονίκη εκ των πραγμάτων θα ανήκει στην γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας του βαρδάρη [Αξιού].Με το όνομα Βόρεια Μακεδονία καθορίζονται με σαφήνεια τα μοναδικά γεωγραφικά χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης περιοχής, όσο και το ανθρώπινο στοιχείο της. Η FYROM γεωγραφικά έχει μια ζώνη μακεδονικής γης, σε αυτή τη ζώνη ζουν σλαβόφωνοι και Έλληνες Μακεδόνες, βουλγαρικής καταγωγής, αλβανικής κτλ, κατά συνέπεια, η περιοχή των Σκοπίων δεν μπορεί εθνολογικά να θεωρηθεί η μοναδική ιστορική συνέχεια της αρχαίας Μακεδονίας ή άλλης κρατικής οντότητας. Ταυτόχρονα οι όποιες κοινωνικές, οικονομικές, και συμπεριφορικές διεργασίες ή τα γεγονότα που θα προκαλέσουν στο μέλλον σε καμιά περίπτωση δεν θα διαφοροποιήσουν το χαρακτήρα της περιοχής.

Σάββατο, Ιουνίου 19

Στυγνή πραγματικότητα



Η επιλογή της κυβέρνησης να παρακάμψει τη Βουλή για να προωθήσει ρυθμίσεις που ανατρέπουν την κοινωνική ασφάλιση και εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών δημιουργεί σημαντικές μεταβολές στη δομή και την οργάνωση της εργασίας [νέες εργασιακές ταυτότητες] διαταράσσει την εργασιακή ισορροπία και δείχνει ότι η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης έχει χάσει κάθε επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα.

Ταυτόχρονα οι δυσμενείς δημογραφικές και δημοσιονομικές προοπτικές του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος και το πλήθος των ανισοτήτων που θα δημιουργηθούν με την εκχώρηση προνομίων σε μικρές επιχειρηματικές ελίτ θέτουν τις βάσεις για τη δημιουργία στο μέλλον σοβαρών προβλημάτων στην υγεία, στην παιδεία, στην αγορά εργασίας, στο ασφαλιστικό, τους μισθούς, την γεωργία την βιομηχανία,κ. α.
εκ των πραγμάτων κυβέρνηση και κοινωνία οδηγούνται στα πρόθυρα της κατάρρευσης με τα μεγάλα συνδικάτα της χώρας να παρακολουθούν αμήχανα και ετεροχρονισμένα τα γεγονότα που …τρέχουν.
Αφορμή όμως για τα όσα βιώνουμε σήμερα είναι οι επιλογές της κυβέρνησης από τον περασμένο Νοέμβριο έως και σήμερα αν και το πασοκ πήρε καθαρή εντολή με σαφές περιεχόμενο.
Η ιδιαιτερότητα στην περίπτωση του πασοκ δεν είναι μόνο ότι καθυστέρησε να κάνει τις απαραίτητες παρεμβάσεις στην οικονομία ή αλλού, είναι κυρίως πως όταν εμφανίστηκαν τα προβλήματα της κρίσης του χρέους δεν προσπάθησαν να τα διαχειριστούν με όρους πολιτικούς, αλλά με όρους επικοινωνίας και πολιτικής επιβίωσης δλδη αμιγώς προσωπικούς…
Με αυτά και με άλλα οδεύουμε σε μια κατάσταση χωρίς να ξέρουμε που πάμε με πλήθος αντιδράσεων και τους πολίτες να μην έχουν δικαίωμα γνώμης και «ψήφου» από τη στιγμή που οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις δεν θα συζητηθούν στη Βουλή.
Τα συμβαίνοντα και η λογική τους δείχνουν ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να προάγει μια διαφορετική ελληνική ταυτότητα διαχωρίζοντας την πολιτική της κουλτούρα από όσα ξέραμε και την παραδοσιακή κληρονομιά, μήπως όμως έτσι οδηγούμαστε σε ένα μέλλον χωρίς σημασία…

Σάββατο, Ιουνίου 12

Παγκόσμιες ανισορροπίες


H Παγκόσμια Τράπεζα στην τελευταία της έκθεση ( δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη Πέμπτη) αναμένει αύξηση του παγκοσμίου ΑΕΠ μεταξύ 2,9% και 3,3% για το 2010.
Η ανάκαμψη αντανακλά σε μεγάλο βαθμό την ανάκαμψη της ανάπτυξης στις περιφερειακές και στις αναπτυσσόμενες οικονομίες που αναμένεται να αυξηθούν μεταξύ 5,7% και 6,2% κάθε έτος από το 2010 εως το 2012.
Μεταξύ των περιφερειακών οικονομιών είναι και η Τουρκία της οποίας ο ρυθμός ανάπτυξης αναμένεται να είναι στο 6,3%.
Στην Κίνα ο ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των εξαγωγών κινείται στο 48,5% αυξάνοντας σημαντικά το εμπορικό της πλεόνασμα.
τα παραπάνω στοιχεια δείχνουν ότι η χρηματοοικονομική κρίση έχει επηρεάσει με πολύ διαφορετικούς τρόπους της οικονομίες των χωρών και την παγκόσμια οικονομική δραστηριότητα.
Αν τώρα πούμε ότι η τρέχουσα κρίση είναι αποτέλεσμα και της μετατόπισης μεγάλου όγκου της παραγωγής προς τις χώρες χαμηλού κόστους, διαδικασία που διήρκεσε περισσότερο από είκοσι χρόνια σημαίνει ότι σήμερα οι παραδοσιακές οικονομίες (Ευρώπη και Αμερική) βρίσκονται στην αρχή μια ιδιαίτερα δύσκολης περιόδου. .. αν εδώ προσθέσουμε ότι η Ευρώπη, όπως και η χώρα μας, έχουν να αντιμετωπίσουν και τη γήρανση του ντόπιου πληθυσμού τότε μιλάμε για το τέλος μιας εποχής.
Το διερευνητικό λοιπόν ερώτημα που προκύπτει από τα παραπάνω στοιχεία ειναι αν το σχέδιο δράσης για την έξοδο από την κρίση πρέπει να αφορά αποκλειστικά την ρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών ή μπορεί η απάντηση να προέλθει μόνο μέσα από τη δημοσιονομική εξυγίανση; όταν βλέπουμε χώρες με μεγάλο εμπορικό έλλειμμα να αυξάνουν τα προβλήματα τους [μείωση της ανάπτυξης, ανεργία, κ.α.] εξαιτίας της μείωσης της κατανάλωσης, των περικοπών και της αύξησης των φόρων και χώρες με εμπορικό πλεόνασμα να συνεχίζουν να αυξάνουν τις εξαγωγές τους και κατ επέκταση την ανάπτυξη! δλδη βλέπουμε ότι η ανάκαμψη είναι άνιση από περιοχή σε περιοχή του πλανήτη και οι παγκόσμιες ανισορροπίες αντί να μειώνονται αυξάνονται.
Μήπως τελικά χρειαζόμαστε δράση έκτακτης ανάγκης με χρήση διαφορετικών εργαλείων;
http://vasiliostsamis.wordpress.com/

Πέμπτη, Ιουνίου 10

Η fed προειδοποιεί το κογκρέσο να μην μειώσει τις δαπάνες



Ο επικεφαλής της κεντρικής ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ, Μπεν Μπερνάνκι προειδοποίησε το κογκρέσο να μην περικόψει δαπάνες ή να αυξήσει τους φόρους,
«Τώρα δεν είναι η ώρα, αυτή η στιγμή δεν είναι η κατάλληλη για να μειώσουμε δραστικά τις δαπάνες μας ή να αυξήσουμε τους φόρους γιατί η οικονομία βρίσκεται σε περίοδο αποκατάστασης» δήλωσε ενώπιον της επιτροπής της Βουλής για τον προϋπολογισμό ο κεντρικός τραπεζίτης των usa.

Ο Bernanke αναφέρθηκε στην εκκολαπτόμενη οικονομική ανάκαμψη, την οποία χαρακτήρισε «ακόμα αρκετά εύθραυστη» και προειδοποίησε ότι η οικονομία "μπορεί να χρειαστεί περισσότερη ανάγκη βοήθειας."

http://www.huffingtonpost.com/2010/06/09/bernanke-warns-congress-n_n_606232.html

Τρίτη, Ιουνίου 8

Γιατί πάμε «στραβά»



Οι κοινωνικό-πολιτικές εξελίξεις, η παρακμιακή πορεία της χώρας και η πίεση που ασκούν τα σκληρά οικονομικά μέτρα στην κοινωνία δείχνουν ότι η κρίση του πολιτικού συστήματος, το οποίο κυρίως εδράζεται στην εκτελεστική, τη νομοθετική, τη δικαστική εξουσία και τα μμε, δεν μπορεί παρά τις εκ πρώτης όψεως “ευνοϊκές συνθήκες” να αφυπνίσει τη μεγάλη μάζα των πολιτών. To μοναδικό που φαίνεται να έχει πετύχει η κρίση είναι ότι έχει αρχίσει να απομακρύνει τους πολίτες τόσο από τα κόμματα όσο και από τις δημοκρατικές λειτουργίες εκπροσώπησης. Αυτό όμως δημιουργεί πόλους ουσιαστικής εξουσίας έξω από το τυπικό πλαίσιο άσκησής της, οι οποίοι συνήθως αγνοούν τις κοινωνικές εξελίξεις με ότι αυτό συνεπάγεται για τον πολιτικό πολιτισμό, τις κοινωνικές διαφορές και την ιδεολογία. Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργίας και πρακτικών το ιντερνετ και οι διαφορετικές φωνές δεν μπορούν να αποτελέσουν από μόνα τους απάντηση στις δομικές αιτίες των προβλημάτων. Εν κατακλείδι: Με τα ίδια υλικά και τις ίδιες νοοτροπίες που αναπαράγουν το φαυλοκρατικό σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει προοπτική διαφυγής προς τα μπρος.
Αν δεν « επιστρατευτούν» οι δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας, αν το οικονομικό πλαίσιο δεν γίνει ανταγωνιστικό με σταθερούς και κοινούς για όλους κανόνες, αν η διατήρηση των κοινωνικών ισορροπιών δεν γίνει στόχος, αν δεν αλλάξει η αντίληψη περί παιδείας , η γεωπολιτική και οικονομική έκλειψη της χώρας θα είναι μια δυσάρεστη πραγματικότητα για όλους! δεδομένου ότι, στις αναδυόμενες οικονομίες δεν υπάρχει στασιμότητα της ανάπτυξης.Για παράδειγμα, στην αγορά αυτοκινήτων η Κίνα έχει ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε αριθμό πωληθέντων αυτοκινήτων δλδη βλέπουμε ότι υπάρχει μια ευρύτερη & παγκόσμια μετατόπιση της αγοραστικής δύναμης με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία της Ευρώπης και των usa .