Ο συνδυασμός οικονομικών προβλημάτων, συγκυρίας και η στάση του μεταπολιτευτικού πολιτικού κατεστημένου εναντι των προβλημάτων εχουν συντελέσει στην βελτίωση της ποιότητας ζωής, στην ανασύσταση της δημοκρατίας στην συνολική ποιοτική εξέλιξη της χώρας?
Ο τρόπος λειτουργίας της οικονομίας δημιουργεί πλαίσιο ευκαιριών?
Η αύξηση της φορολογίας έπιασε τόπο? ή συνέβαλλε στην περιθωριοποίηση ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων?
Οι προωθούμενες μεταρρυθμίσεις, όπως η πώληση της ολυμπιακής, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, το σχέδιο Αθηνά, οι αλλαγές στα εργασιακά κ.α συνέβαλαν υπερ των φτωχότερων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας ή υποβάθμισαν την δημοκρατία, διεύρυναν τις ανισότητες, αναβάθμισαν ή πτώχευσαν ηθικά τη χώρα?
Οταν απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα τότε εύκολα θα καταλάβουμε το ρόλο της κυβέρνησης και ειδικότερα τα συμφέροντα που εκπροσωπεί η επικρατούσα τα τελευταία χρόνια ιδεολογία του πελατειακού νεοφιλελευθεριμού.
Θα μου πεις τώρα! Εντάξει ολα αυτά αλλά πως πρέπει να πάει η χώρα δεδομένου οτι πολλά απ οσα έγιναν είναι συμβατικές υποχρέωσεις στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής ενοποίησης,,? Όταν
ακόμη κ αν αύριο το πρωί τελειώσουμε, όπως λέει η κυβέρνηση, με τα μνημόνια η χώρα θα συνεχίσει να είναι "αιχμάλωτη" του συμφώνου σταθερότητας?
με ένα τεράστιο και εκ των πραγμάτων μη βιώσιμο χρέος δεδομένου οτι το ζήτημα παραμένει ανοικτό τόσο ως προς τις οικονομικές,
οσο και προς τις πολιτικές του προεκτάσεις?
Πέρα απο τα παραπάνω, εδω θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τα νεα δεδομένα,τόσο σε ευρωπαϊκό, οσο και σε περιφερειακό επίπεδο.
Στο εσωτερικό της η ΕΕ εχει να αντιμετωπίσει αποσχιστικές τάσεις, (Καταλονία κ.α)και εν τω μεταξύ έχουμε μπει σε έναν μακροχρόνιο οπως δείχνουν οι εξελίξεις πόλεμο με το νεοσύστατο ισλαμικό κράτος, πράγμα που δημιουργεί μη αναστρέψιμη κατάσταση σε οτι αφορά την εφαρμοζόμενη πολιτική, καθιερώνει αρχές και πρακτικές δράσης! μειώνει το πολιτικό ενδιαφέρον για τα προβλήματα της Ελλάδας και, αυξάνει την ανάγκη για μαζική πολιτική.
Η εξέταση αυτή φανερώνει το γιατί της Γερμανικής αρνητικότητας έναντι του ελληνικού ζητήματος, αρνητικότητα η οποία δημιουργεί κανονιστικό κενό και μετατοπίζει στο άγνωστο μέλλον τις λύσεις που απαιτεί η ελληνική πραγματικότιτα.
Εδω που έχουν φτάσει τα πράγματα δεν πιστεύω οτι μπορούμε να κερδίσουμε κάτι μεσα απο το τωρινό πλαίσιο διαπραγμάτευσης. Εξάλλου είδαμε οτι οι νοοτροπίες αργούν να αλλάξουν και οι διαδικασίες είναι πάντα επώδυνες.
Αυτα σημαίνουν οτι πρωτεύοντα ρόλο στην σκέψη μας πρέπει να εχει η αλλαγή πορείας. Αν, ως χώρα, τωρα, μεσα απο εκλογες,'δεν περάσουμε την θέληση της ελληνικής κοινωνίας για αλλαγές μέσα απο ενεργητική προσέγγιση,μέλλον δεν υπάρχει.
Θα ειναι ολέθριο σφάλμα αν ως κοινωνία αντιμετωπίσουμε παθητικά την " κατάψηξη"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου