Κατατέθηκε στον Εισαγγελέα Πύργου καταγγελία για τα Σκουπίδια

Έμποροι και κάτοικοι του Πύργου επισκεφτήκαμε σήμερα τον Εισαγγελέα Ηλείας. Καταγγέλθηκε η μη συγκομιδή των απορριμμάτων από τον δήμο Πύργου και επισημάνθηκαν τα προβλήματα που δημιουργούν οι τόνοι των επί μακρόν αμάζευτων απορριμμάτων στην εύρυθμη λειτουργία της πόλης. 

Στην συνέχεια ο εισαγγελέας διέταξε κατεπείγουσα προκαταρκτική εξέταση και δώσαμε κατάθεση. 

Στην κατάθεση μου ζήτησα την ποινική δίωξη του δημάρχου Πύργου, του αντιδήμαρχου καθαριότητας και κάθε άλλου υπευθύνου.

Επίσης τόνισα τα προβλήματα που δημιουργούν στην εύρυθμη λειτουργία της πόλης τα βουνά των σκουπιδιών και τα σοβαρά προβλήματα που εγκυμονούν για την δημόσια υγεία.

Ρίξη με το παρελθόν, διαφορετικά γκρεμίζουμε το μέλλον

Παρά το γεγονός ότι οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τη σήψη και την παρακμή του διαπλεκόμενου μεταπολιτευτικού συστήματος η οπτική γωνία που βλέπουν τα πράγματα Πασοκ και ΝΔ ερμηνεύει την αλλαγή του κόσμου μας με όρους παραμονής στην εξουσία και χρησιμοποιούν κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο για την μετατροπή της κρίσης σε εργαλείο το οποίο θα εξασφαλίσει την πολιτική τους συντήρηση και μόνο.

Υπό αυτή την οπτική και με όχημα την συγκυβέρνηση προσπαθούν,ερήμην της κοινωνίας, να προσαρμόσουν το θεσμικό πλαίσιο στα μέτρα τους. 

Η θεωρία των 2 άκρων, το κλείσιμο της ΕΡΤ, η ποινικοποίηση των κοινωνικών αγώνων, η απαξίωση της δημοκρατίας, το δημοκρατικό αδιέξοδο που κατασκευάζουν κ.α. είναι κάποια κραυγαλέα παραδείγματα που δείχνουν την πολιτική τους κουλτούρα.

Είναι πασιφανές ότι αποφασίζουν αποκομμένοι από την κοινωνία και γράφουν την ιστορία “σκοτώνοντας τα όνειρα του λαού. Τον θέλουν σκυφτό, υποταγμένο, σιδηροδέσμιο στα δεσμά της ζωής του ηττημένου και για να το πετύχουν κατασκευάζουν εποχές ενδείας και ταπείνωσης. Το δίκαιο και το άδικο προσαρμόζονται στις ανάγκες τους, για την σωτηρία της χώρας και για λόγους ασφαλείας, όπως συνηθίζουν να λένε .

Από την άλλη πλευρά, ένα αρκετά μεγάλο τμήμα της κοινωνίας δεν έχει επιλέξει ακόμη την αναμέτρηση, αν και κατανοεί την ανάγκη της.

Οριοθετημένες αρχές και πρακτικές που έρχονται από το παρελθόν αποθαρρύνουν μορφές συμπεριφοράς που θα άλλαζαν ριζικά την ροή των πραγμάτων. 

Έτσι, πολλές από τις επιλογές της συγκυβέρνησης Πασοκ-ΝΔ έχουν την σιωπηλή κοινωνική συναίνεση και ως γεγονός μας αποκαλύπτει την ανετοιμότητα – μη ανταπόκριση ενός τμήματος της κοινωνικής βάσης να προχωρήσει , (στον παρόντα χρόνο) σε οριστική ρήξη με το παρελθόν. 

Αυτή η συνειδητή ή μη επιλογή από την κοινωνία αποτελεί την βασική πηγή άντλησης της δύναμης τους και σε επίπεδο στερεότυπων και ηθών περιθωριοποιεί την δημιουργική λογική και αναπαράγει τις πελατειακές σχέσεις και το πλαίσιο της λιτότητας ως κατεξοχήν πλαίσιο δεσμευτικών κοινωνικών αξιών. 

Η κυριαρχία του εν λόγο μοντέλου προσέγγισης καταστρέφει τους δημοκρατικούς θεσμούς, το κράτος δικαίου αποδυναμώνεται και όπως φαίνεται και από την εξέλιξη της ανεργίας “φρενάρει” την παραγωγική και αναπτυξιακή διαδικασία με όρους κοινωνίας. Τις παραπάνω επισημάνσεις επιβεβαιώνουν τόσο οι στατιστικοί δείκτες, όσο και η ζώσα πραγματικότητα. 

Στο σημείο αυτό, δεν πρέπει να μείνει απαρατήρητη και η νομοθετική διαδικασία, όπως ασκείται από την Κυβέρνηση. Λειτουργεί ως “γόμα” σκανδάλων του παρελθόντος, διαστρεβλώνει το Σύνταγμα για να “νομιμοποιηθεί” η πολιτική των μνημονίων και ως ένα μεγάλο βαθμό “παίζει” και το ρόλο του διανομέα πόρων και προνομίων στους εκλεκτούς του συστήματος.

Θα μου πεις τώρα! 

Βρισκόμαστε στη μέση του πουθενά χωρίς “πολεμική μηχανή” 

Η απάντηση στο ερώτημα είναι..ΟΧΙ.

Τα τελευταία χρόνια το μαζικό κίνημα έχει σχηματοποιηθεί, έχει τη δική του πολιτική φωνή και παλεύει για τα συμφέροντα της κοινωνίας. 

Το βάρος τώρα πέφτει στις πράξεις (όλων) και όχι στα λόγια.

Για να ξεπεράσουμε την πολλαπλή κρίση που βιώνει ο τόπος μας ο καθένας μας ένα πράγμα πρέπει να έχει στο μυαλό του. Την ανατροπή!! 

Πως θα φτάσουμε στην ανατροπή; 

Κατά την γνώμη μου, όταν ανακαλύψουμε αυτό που αναζητά η εποχή μας και αυτό δεν είναι μόνο η μετάβαση σε ένα άλλο σύστημα προσώπων ή διακυβέρνησης είναι και η μετάβαση σε έναν άλλο τρόπο κοινωνικής οργάνωσης.

Αν λοιπόν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε και να ανοίξουμε νέα μονοπάτια κατασπαράζουμε τη ζωή μας και γκρεμίζουμε το μέλλον. 

VENCEREMOS ...

Μήνυση σε Γ. Παπανδρέου, Λουκά Παπαδήμο και Αντώνη Σαμαρά

Ζήτησα την ποινική δίωξη των πρωθυπουργών που έφεραν και εφάρμοσαν τα μνημόνια

Σήμερα17/10/2013 με κάλεσαν στην Εισαγγελία Πύργου προκείμενου να δώσω συμπληρωματική κατάθεση για την μηνυτήρια αναφορά που έχω καταθέσει και αφορά την γιγάντωση του φαινομένου της ανεργίας από το 2009 έως σήμερα, δεδομένου ότι το Άρθρο 22 του Συντάγματος έχει επιτακτικό χαρακτήρα για την διοίκηση και προβλέπει ότι “H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών".

Κατόπιν τούτων,

ζήτησα την ποινική δίωξη των,

Γεωργίου Παπανδρέου και ολόκληρης της κυβέρνησής του.
Λουκά Παπαδήμου και ολόκληρης της κυβέρνησής του.
Αντώνη Σαμαρά και ολόκληρης της κυβέρνησής του.

Οι κανόνες δίκαιου είναι δεσμευτικοί και για τους φορείς εξουσίας και για τους πολίτες . Έτσι διακρίνεται το δίκαιο από την αυθαιρεσία.

Η κοινωνία της εποχής μας χρειάζεται νέο δρόμο, αυτόν που εμείς θα χαράξουμε.

Tα τελευταία χρόνια η βαθιά και πολλαπλή κρίση που βιώνει η Ελλάδα δημιούργησε περιβάλλον αστάθειας και αβεβαιότητας με άμεσο αποτέλεσμα την επιβράδυνση κάθε οικονομικής ή άλλης ανθρώπινης δραστηριότητας.

Η περίοδος σφραγίστηκε εκτός των άλλων από την εμφάνιση στο προσκήνιο των χρόνια σωρευμένων προβλημάτων και από τις τρέχουσες προσεγγίσεις και προτεραιότητες της οικονομικής πολιτικής που είναι αυστηρά περιοριστικές. Ο χαρακτήρας των περιοριστικών όρων κατάφερε καίριο πλήγμα στην οικονομία και στην δημοκρατία.

Επί του παρόντος, οι μεγάλες περικοπές, η φορολογική πολιτική, με την υπέρμετρη αύξηση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας σε συνδυασμό με την γιγάντωση της ανεργίας και την «ποινικοποίηση» των πολιτικών και κοινωνικών αντιστάσεων έχουν οδηγήσει σχεδόν τα 2/3 της κοινωνίας στην εξαθλίωση ή στο κατώφλι της.

Συν τοις άλλης, βασική πηγή προβλημάτων είναι η σκόπιμη αδιαφορία - ανικανότητα μερίδας εκλεγμένων εκπροσώπων του λαού και των διορισμένων οργάνων της διοίκησης να ασκήσουν αποδοτικά και αποτελεσματικά τα καθήκοντά τους.

Αυτή η πραγματικότητα σε συνδυασμό με την έκταση και την ένταση της κρίσης έχουν επιφέρει εξαιρετικά επιβλαβείς επιπτώσεις τόσο στο δημόσιο λόγω αναποτελεσµατικότητας των διαδικασιών λειτουργίας, ελέγχου, υποστήριξης των αποφάσεων και στρατηγικού σχεδιασμού, όσο και στον ιδιωτικό τοµέα προκαλώντας οργή σοκ και αγανάκτηση.

Τιι έχουμε λοιπόν να περιμένουμε τα επόμενα χρόνια!

Η κρίση του ευρώ που είναι μια αναγκαιότητα για όλους προς το συμφέρον της Γερμανίας, η τρέχουσα πορεία  δράσης των πολιτικών δεινοσαύρων και η εμμονή τους να παραμείνουν στην εξουσία αλλά και η απροβλεπτικότητα της επέκτασης του πολέμου στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πολύ πιθανό να προκαλέσουν κατάσταση “αιωρούμαι στο κενό χωρίς αλεξίπτωτο” ίσως και «ταχύτατο μετασχηματισμό» της Ελλάδας σε χώρα “στρατόπεδο συγκέντρωσης”,.

Θα μου πεις τώρα, τι είναι απαραίτητο να κάνουμε για να αποφύγουμε τα χειρότερα.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο κύριος τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων είναι σε λάθος κατεύθυνση επειδή οι καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις έχουν συγκεκριμένους πολιτικούς στόχους, στόχοι οι οποίοι καταρτίζονται στο παρασκήνιο για να αναπαράγουν χωρίς συνέπειες την χωρίς ιδεολογία άρχουσα πολιτική τάξη.

Πάντα, άλλα δηλώνουν, άλλα εννοούν κι άλλα πράττουν.

Συναλλάσσονται µεταξύ τους και συχνά κερδοσκοπούν σε βάρος του κοινωνικού συμφέροντος. Μοναδικό τους μέλημα, η καταστολή των κοινωνικών αγώνων.

Όσο εμείς αδιαφορούμε, αυτοί θα συνεχίζουν να τρώνε και να πίνουν εις βάρος μας.

Δε σταμάτησαν μέχρι σήμερα, δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε. 

Πλειστηριασμοί ακινήτων πρώτης κατοικίας : H Σύγχρονη προσφυγιά

Η περίοδος της ελληνικής οικονομικής κρίσης, όπως εξελίχθηκε σε διαδοχικές φάσεις και η μείωση περίπου κατά 40% στο μηνιαίο εισόδημα οδήγησε χιλιάδες πολίτες που είχαν αποκτήσει σπίτι μέσω τραπεζικού δανεισμού σε μερική ή ολοκληρωτική αδυναμία πληρωμής των δόσεων του δανείου τους.

Στην αρχή της κρίσης, για  να καλλιεργηθεί κλίμα ευφορίας, «ευτυχία για τον τόπο» είχε χαρακτηρίσει το Μνημόνιο ο τότε αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Θεόδωρος Πάγκαλος και για να “σκεπαστούν” οι φωνές που διαφοροποιούνταν από την γραμμή του μνημονίου η κυβέρνηση, επειδή το πρόβλημα ήταν υπαρκτό, προχώρησε σε αναστολή των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας.

Από τα αποτελέσματα και λόγω κλιμάκωσης της μνημονιακής πολιτικής το μέτρο δεν βοήθησε στον μετριασμό του φαινομένου των μη εξυπηρετούμενων και προβληματικών δανείων.

Σήμερα τα στοιχεία δείχνουν ότι το πλάτος του προβλήματος είναι τεράστιο, με πολλές πτυχές και ακανόνιστη δομή.

Παρά τα όσα ηρωικά λέγονται από την κυβέρνηση “Ο Σαμαράς αναλαμβάνει προσωπικά το θέμα των πλειστηριασμών” λένε οι ειδήσεις η απαγόρευση των πλειστηριασμών είναι ένα μέτρο μεταβατικό ή αλλιώς, μέτρο χωρίς βαρυτική δύναμη επειδή αιωρεί και ταυτόχρονα σωρεύει εκθετικά χρέη ή εξαπλώνει το πρόβλημα χωρίς να το οδηγεί κάπου συγκεκριμένα.

Κάποια στιγμή ακόμη και αν τώρα δεν αρθούν οι πλειστηριασμοί το πρόβλημα θα επανέλθει, με έκρηξη των επισφαλειών, δεδομένου οτι οι περιπτώσεις δανειοληπτών που καθυστερούν στην εξυπηρέτηση των υποχρεώσεών τους συνεχώς αυξάνονται.

Στην κατάσταση αυτή ο πρώτος που έχει συμφέρον να αντιμετωπιστεί  με άρση των πλειστηριασμών (από τις αρχές του 2014) είναι οι τράπεζες, για 2 βασικούς λόγους.
 1. Φοβούνται την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ (Είναι γνωστό  ότι  μιλά για διαγραφή χρεών)

2. Με την άρση των πλειστηριασμών πάνω από 40.000 ακίνητα που έχουν αποκτηθεί με δανεισμό και με πληρωμένο σχεδόν το ήμισυ του δανείου θα βρεθούν από την μια στιγμή στην άλλη, σχεδόν ανέξοδα, με κύριο ιδιοκτήτη τις τράπεζες. Οι ιδιοκτήτες όχι μόνο θα χάσουν το σπίτι τους αλλά θα βρεθούν να οφείλουν και χρήματα στις τράπεζες, (τόκοι, έξοδα κ.α.) ή μπορεί να χάσουν το ποσοστό  που δεν μπορούν να πληρώσουν επί της αρχικής εκτιμηθείσας αξίας.

Τα χιλιάδες κατασχεμένα σπίτια που θα έχουν στην κατοχή τους   οι τράπεζες από τα μισο-απλήρωτα στεγαστικά δάνεια δεν είναι εξαγώγιμο προϊόν, δύσκολα θα βρεθούν τόσες χιλιάδες αγοραστές από το εξωτερικό και σίγουρα ο τραπεζικός κλάδος ή τα ξένα funds που πιθανώς θα θελήσουν να αγοράσουν μέρος τους, ως διαχειριστές χιλιάδων ακινήτων, θα επιδιώξουν να έχουν κέρδη.

Το πιο πιθανό τότε είναι να ψάξουν ενοικιαστές στους πρώην ιδιόκτητες, οι οποίοι εν τω μεταξύ θα είναι άστεγοι ίσως και άποροι.

Κάπως έτσι οι μεγάλοι χαμένοι της κρίσης θα είναι οι χιλιάδες οικογένειες που πίστεψαν στην ιδέα του ιδιοκτήτου σπιτιού με στεγαστικό δάνειο. Από ιδιοκτήτες  θα βρεθούν ενοικιαστές ή στο δρόμο.

Μέχρι σήμερα, αν και έχουν υπάρξει διάφορες πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση του προβλήματος η δύσκολη κατάσταση ακόμη δεν έχει έρθει. Το σίγουρο εδώ είναι ότι σε περίπτωση άρσης των πλειστηριασμών οι τράπεζες για να πάρουν στην κατοχή τους τα σπίτια θα χρησιμοποιήσουν δυνάμεις καταστολής.

Για τους λόγους αυτούς και πριν εξαπλωθεί το πρόβλημα είναι απαραίτητη η δημιουργία μια κοινωνικής πλατφόρμας- εργαλείο για την ανάληψη δράσης με στόχο την πρόληψη αυτών των διαδικασιών μέσα από την ενεργή κινητοποίηση των πολιτών, για την προστασία του γενικού συμφέροντος και την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης.

Διαφυγόν ΑΕΠ και το λάθος του Δ.Ν.Τ.

Στην ελληνική περίπτωση και μετά την παραδοχή του λάθους από το ΔΝΤ έχει τεράστια σημασία ο όρος -διαφυγόν ΑΕΠ- με σημείο αναφοράς την μετατόπισή του ανά έτος και συνολικά την όλη εξέλιξή του από την 31-12-2009 που άρχισε η ελληνική κρίση χρέους έως σήμερα.

Στις 31-12-2009 το ΑΕΠ ήταν περίπου 246 δισ ευρώ και 3-12- 2010 ήταν 227 δισ , δλδη χάσαμε σε ένα έτος 19 δισ ΑΕΠ.

Στις 31-12-2011 το ΑΕΠ ήταν 215 δισ, εδώ από έτος σε έτος χάσαμε 12 δισ ευρώ. Η απόκλιση όμως από το σημείο αναφοράς που είναι η 31-12-2009 είναι 31 δισ για το έτος 2011

Στις 31-12-2012 είχαμε 200 δισ ΑΕΠ αυτό σημαίνει απώλεια 46 δισ από το σημείο αναφοράς.

Αν πάμε από έτος σε έτος το χαμένο ΑΕΠ είναι 46 δισ ευρώ. Αν όμως το υπολογίσουμε για κάθε έτος με βάση το σημείο αναφοράς, που είναι και το σωστό, είναι 91 δισ ευρώ.

Με απλά λόγια, από την στιγμή που το ΔΝΤ και η τρόικα έκαναν ένα λάθος με 91 δισ κόστος πρέπει να επανορθώσουν διαγράφοντας άμεσα από το ελληνικό χρέος το δικό τους λάθος.

Αν εδώ προσθέσουμε και τις αρνητικές συνέπειες λόγω της ανόδου στο κόστος του κεφαλαίου και της απαξίωσης του υπάρχοντος πάγιου κεφαλαίου τότε το διαφυγόν εισόδημα μεγαλώνει.

Καθώς όμως φαίνεται η κυβέρνηση και η συστημική κριτική δεν έχει μπει στην λογική Α: να θέσει το ζήτημα -διαφυγόν ΑΕΠ- στην πραγματική του διάσταση και Β: να το συνδέσει με την παραδοχή του λάθους από το ΔΝΤ, ένα λάθος που επηρέασε σημαντικά, την παραγωγικότητα, την ελληνική πιστοληπτική ικανότητα, το ποσοστό ανεργίας και γενικότερα όλες τις παραμέτρους της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. 

Γιατί απέτυχε η πολιτική λιτότητας

Είναι πλέον αποδεκτό από όλο και περισσότερους , θεσμικούς και μη, ότι το μοντέλο λιτότητας που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα απέτυχε, τόσο σε μικρο- όσο και σε μακρό-επίπεδο.

Βασικός άξονας της πολιτικής που ακολουθήθηκε και συνεχίζουν να ακολουθούν είναι η ελαχιστοποίηση του κόστους λειτουργίας κράτος, επιχειρήσεων, ατόμου, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι αναπτυξιακές υστερήσεις τους, οι αδυναμίες της δοµικής τους οργάνωσης και λειτουργίας και οι διαφορετικές τους ανάγκες.

Παράλληλα, η φορολογική πολιτική με τους δυσβάστακτους φόρους σε επαγγελματίες, μισθωτούς και συνταξιούχους δημιούργησε νέες ανισότητες σε ότι αφορά την ανάπτυξη της πραγματικής παραγωγικής τους ικανότητας και τις συνθήκες ζωής.

Επιπλέον, οι δυσκολίες επιβίωσης οδήγησαν πολλούς σε ακραίες μορφές φοροαποφυγής και ενθάρρυναν την μαύρη εργασία. Απο τις εξελίξεις οι άμεσα πληττόμενοι ήταν οι οικονομικά ασθενέστεροι.

Στον παρόντα χρόνο η ανεπάρκεια της εν λόγω πολιτικής αποτυπώνεται σε κάθε πτυχή της πολιτικής και κοινωνικοοικονομικής ζωής του τόπου.

Ύφεση, ανεργία, ακραία φτώχεια, κοινωνική περιθωριοποίηση, κατάρρευση του εγχώριου παραγωγικού, εμπορικού και καταναλωτικού ιστού, δυσλειτουργίες σε κρίσιμους τομείς του κράτους, ένας ολόκληρος λαός στενάζει επειδή το πλαίσιο του μνημονίου δεν δίνει δυνατότητες επιλογής και αυτορύθμισης, η μεταπολιτευτική ελίτ έβαλε τη Δημοκρατία στον γύψο για να επιβιώσει πολιτικά, κ,α, είναι μερικά από τα φαινόμενα που συναντάμε, σε μόνιμη βάση, τα 3 τελευταία χρόνια.

Έτσι και με βάση τις πραγματικότητες που ανέφερα παραπάνω μπορούμε να πούμε ότι αυτό που δεν έλαβε υπόψη το μοντέλο λιτότητας που εφάρμοσαν είναι ο παράγοντας άνθρωπος, γ αυτό και απέτυχε.

Αρα, η διάσταση απόψεων- χάσμα μεταξύ κοινωνίας και εφαρμοζόμενης πολιτικής οδηγεί σε ένα συμπέρασμα -λογική αναγκαιότητα.

Αν πραγματικά θέλουμε να διαμορφώσουμε εμείς τους όρους υπέρβασης της κρίσης, τότε, τώρα είναι η ώρα των μεγάλων και σημαντικών αποφάσεων,

γιατί, “θέλουμε να ζήσουμε και θέλουμε να ζήσουμε τώρα”

Να σταματήσουμε την κατηφόρα

Το 2012 ήταν  δύσκολη χρονιά για την Ελλάδα και για τα 2/3 του πληθυσμού,όμως το 2013 θα είναι χειρότερο.

Οι αντιλήψεις των διαπλεκόμενων, το τεχνητά κατασκευασμένο πολιτικό πεδίο-μονοδρομος του συμφώνου για το ευρώ και οι σκόπιμα αδέξιοι χειρισµοί στις διαδικασίες αντιµετώπισης της κρίσης επιδρούν καθοριστικά στην διαμόρφωση του μέλλοντός μας.

Στο πλαίσιο αυτό κάποιοι μιλούν με κραυγές, κάποιοι άλλοι κάνουν θόρυβο μόνο και μόνο για να σκεπάσουν το ανεπαρκές εγώ τους, η κοινωνία ριγμένη στον βούρκο του μνημονίου δυσκολεύεται να ανασάνει, πόσο μάλλον να κάνει την υπέρβαση,την ίδια ώρα που η πολιτικοοικονομική ελίτ “απολαμβάνει” τα κέρδη του παρελθόντος. 

Είναι λοιπόν φανερό ότι ο δρόμος μπροστά μας είναι κακοτράχαλος και γεμάτος εμπόδια. Η διεύρυνση των οικονομικών ανισοτήτων και όλα όσα βιώνουμε, κατασκευασμένο πλαίσιο από την  χρηματιστική ολιγαρχία, όχι μόνο θα καταστρέψουν την δημοκρατία άλλα σε πολύ λίγα χρόνια από τώρα και με την τροχιά που έχουν πάρει τα πράγματα τα πάντα θα ξεπουληθούν και η πλειονότητα των Ελλήνων θα ψάχνει στα “σκουπίδια” των εποίκων της τρόικας για μπαγιάτικα ξεροκόμματα, κάποιοι ποιο τυχεροί, με πολιτικό ρουσφέτι, ίσως κερδίσουν μια θέση στα συσσίτια.

Βέβαια, δεν φταίνε μόνο αυτοί,έχουμε όλοι μας ευθύνη, μεγάλη μάλιστα. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα που μας περιβάλει δίνει σε διάφορους ξένους και ντόπιους επιτήδειους το δικαίωμα να κακοποιούν τις αισθήσεις μας ή να γεμίζουν με τα κατασκευασμένα ψευτοδιλήμματα και τα κενά περιεχόμενου μηνύματα το κενό που αφήνει η δική μας στάση στη συλλογική μας συνείδηση.

Όταν φίλες και φίλοι σχεδόν έχουμε σταματήσει να μιλάμε μεταξύ μας, είναι δυνατόν να μας ακούσουν οι άλλοι!

Η απληστία και οι εγωισμοί εκ των πραγμάτων οδηγούν σε άρνηση της πραγματικότητας, την ώρα που συνεχίζει να υπάρχει και οι “αντίπαλοί μας” χειρίζονται αποτελεσματικά το διαίρει και βασίλευε για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους.

Είναι, επομένως, σαφές ότι βρισκόμαστε στην εποχή της μετάβασης, από αυτή την κρίση θα προκύψει ένας άλλος κόσμος ως φυσικό επακόλουθο των νέων αναγκών.

Έχουμε λοιπόν εδω την διαδικασία μετεξέλιξης, αν στην περίπτωση δεν κάνουμε πράξη, σε καθημερινό επίπεδο,το σύνθημα που λέει ότι -τίποτα δεν θα άλλαζε στο ρου της ιστορίας αν δεν ήμασταν εμείς- τα πράγματα θα δυσκολέψουν και η αφόρητη πίεση της καθημερινότητας θα διαλύσει τα πάντα και όλους. 

Κατά συνέπεια, τα δικαιώματα και οι ευθύνες μας μπορούν τροποποιήσουν ριζικά ή ακόμα και να καταργήσουν το σύμφωνο για το ευρώ και την πολιτική λιτότητας. 

Τότε, όχι μόνο θα έχουμε σοβαρές πιθανότητες να είμαστε εμείς εκείνοι που θα καθορίσουμε την πραγματικότητα του μέλλοντός μας μέσω μιας νέας κοινωνικής σύμβασης, αλλά θα έχουμε και κάθε δικαίωμα να λέμε “ήμουν κι εγώεκεί”

Σε κάθε περίπτωση, εσύ αποφασίζεις..,

Παράνομη η πληρωμή των τελών κυκλοφορίας ετήσια και αδιαίρετα

Στις 18 Δεκεμβρίου του περασμένου έτους κατέθεσα στην ΔΟΥ Πύργου αίτηση μέσω της οποίας ζητούσα πληροφορηθώ τους λόγους για τους οποίους δεν μπορώ να πληρώσω ανά μήνα ή εξάμηνο, δλδη με δόσεις, τα τέλη κυκλοφορίας.

Η απάντηση της ΔΟΥ ( την έλαβα με μεγάλη καθυστέρηση χθες 17/1) αναφέρει ότι σύμφωνα με τις διατάξεις του ισχύοντα για το ζήτημα νόμου[Ν. 2367/1953] το αίτημα μου δεν μπορεί να ικανοποιηθεί.

Στην περίπτωση, το απαντητικό έγγραφο της Δ.Ο.Υ. Πύργου δεν έχει την αναγκαία νομική βάση για έκδοση απορριπτικής απάντησης επειδή οι διατάξεις του N. 2367/1953 αναφέρουν ότι τα τέλη κυκλοφορίας οχημάτων καταβάλλονται ανά εξάμηνο. Σε περίπτωση προκαταβολής των τελών κυκλοφορίας ο υπόχρεος δικαιούται έκπτωση 10%. Επίσης, ο νόμος ορίζει ότι ο υπουργός οικονομικών δύναται να ορίζει την καταβολή των εξαμηνιαίων τελών με δόσεις (Ν. 2367/1953, Άρθρο, 21 παρ. 1,2 και 3.)

Οι παραπάνω διατάξεις, όπως ισχύουν από το 1953! έως σήμερα, δεν έχουν αναθεωρηθεί με τους νεότερους, σε σχέση με τα τέλη κυκλοφορίας νόμους(2873/2000 (ΦΕΚ 285 Α'), 2948/2001 (ΦΕΚ 242 Α'), 3697/2008 (ΦΕΚ 194 Α') συνεπώς ισχύει όπως ορίζουν οι διατάξεις του νόμου 2367/1953, όπως άλλωστε  επιβεβαιώνει και η ΔΟΥ πύργου στην απάντησή της με αριθμό πρωτ. 26069.

Όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, το υπουργείο οικονομικών παρανομεί όταν ζητά από τους πολίτες να πληρώνουν τα τέλη κυκλοφορίας ετήσια και αδιαίρετα χωρίς μάλιστα την έκπτωση του 10%.

Αξίζει ακόμη να αναφερθεί ότι ο νόμος 2367/1953 άρθρο 22 περί ακινησίας ενισχύει το επιχείρημα της μη ανταποδοτικότητας των τελών κυκλοφορίας καθώς φαίνεται ξεκάθαρα ότι σε περίπτωση ακινησίας ο ιδιοκτήτης δεν χάνει την κυριότητα του οχήματός του και δεν πληρώνει τέλη για τον χρόνο ακινησίας. Αν τα τέλη κυκλοφορίας ήταν φόρος, όπως υποστηρίζει το υπουργείο οικονομικών, θα πληρώνονταν και ο χρόνος ακινησίας. Με άλλα λόγια και βάση το σκεπτικό του νόμου το τέλος κυκλοφορίας πληρώνεται από τον ιδιόκτητη επειδή κινεί το όχημα του σε δημόσιους χώρους ( δρόμους, γέφυρες. κ.α.)

Διαβάστε παρακάτω την απάντηση της ΔΟΥ πύργου και την σχετική νομοθεσία.