Oχι σε «κυπριακή λύση» από τους τουρκοκύπριους

Ακόμα μια παράμετρος της συμφωνίας Χριστόφια - Ταλάτ, "η κυπριακή λύση", τινάχθηκε στον αέρα από την τουρκοκυπριακή πλευρά. Ο κατοχικός ηγέτης, με δηλώσεις του στη Νέα Υόρκη, υποστήριξε ότι το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα μόνο των Κυπρίων αλλά της διεθνούς κοινότητας, απαίτησε ενεργότερο ρόλο των Ηνωμένων Εθνών και των Ηνωμένων Πολιτειών, ζήτησε επιδιαιτησία και γενικά αχρήστευσε το δόγμα "λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους".

Σε συνέντευξή του στην τουρκική τηλεόραση, στην Ουάσινγκτον, ο Ταλάτ κάλεσε τις ΗΠΑ να αναλάβουν σημαντικότερο ρόλο στο Κυπριακό, και να υποστηρίξουν επιτάχυνση των συνομιλιών και αποκάλυψε ότι θα ζητήσει το διορισμό Ειδικού Αντιπροσώπου των Ηνωμένων Πολιτειών στο Κυπριακό, όπως συνέβαινε στο παρελθόν.Ο Ταλάτ, ύστερα από ένα χρόνο διαπραγματεύσεων, ανακάλυψε ξαφνικά ότι η θέση "το Κυπριακό θα το λύσουν οι Κύπριοι", έχει ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση της λύσης και άλλαξε το δόγμα, σύμφωνα με το οποίο "το Κυπριακό είναι πρόβλημα διεθνές και όχι ενδοκυπριακό".

Κατά τον Ταλάτ, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο καταλύτη και αν επιδείξουν περισσότερο ενδιαφέρον στο Κυπριακό, αυτό θα αποβεί προς όφελος όλων. Κάλεσε, επίσης, τον Γ.Γ. να αναλάβει ενεργότερο ρόλο, υποστηρίζοντας ότι η μη λύση του προβλήματος αποβαίνει σε βάρος του ΟΗΕ.Ο κατοχικός ηγέτης επανέλαβε ότι η καθυστέρηση της λύσης εγκυμονεί κινδύνους μη λύσης και αναφερόμενος στο σχέδιο Ανάν, είπε ότι, εάν γινόταν αποδεκτό, σήμερα θα είχαν εκπληρωθεί όλες οι προϋποθέσεις που είχαν τεθεί για την πλήρη λειτουργία της λύσης. Επανέλαβε ότι έχει σημειωθεί πρόοδος στις συνομιλίες, αλλά ισχυρίστηκε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά υποβάλλει προτάσεις "που δεν συνάδουν με τις παραμέτρους του ΟΗΕ και δυσκολεύουν τη διαδικασία".
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/195198

Πολιτικές αναμνήσεις και κοινωνικό μέλλον

Tα πολιτικά κτλ φαινόμενα της εποχής δεν θα μπορέσουν να αναλυθούν σωστά εάν η πολιτική συζήτηση δεν ενταχθεί, χωρίς προκαταλήψεις, σ’ ένα γενικότερο & διεθνές πλαίσιο, σε διαφορετική περίπτωση οι εκπρόσωποι των ομάδων συμφερόντων( οικονομικών κτλ) θα συνεχίσουν να υπαγορεύουν, εις βάρος του απλού και ανυποψίαστου πολίτη, επ αόριστον την πολιτική τους.Στη βάση των παραπάνω δεδομένων και με αφορμή την οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις της μπορούμε με λίγα λόγια να πούμε ότι, ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός έχασε κάθε κοινωνική νομιμοποίηση λόγω της αδυναμίας του να διασφαλίσει κράτος δικαίου. Σε ολόκληρο τον κόσμο τα μέσα παραγωγής βρέθηκαν στα χέρια λίγων, έτσι η κατανομή του κοινωνικού προϊόντος βρέθηκε ανάμεσα στα συμφέροντα των λίγων και τις ανάγκες του συνόλου, δλδη, η εξυπηρέτηση των αναγκών του συνόλου σήμαινε ζημιά για τους λίγους.Την ίδια στιγμή ο ανταγωνισμός συμφερόντων των λίγων οδήγησε στις πολιτικές επιπτώσεις που όλοι γνωρίζουμε.Σε αυτό το τοπίο η κεντροαριστερά που για μια δεκαετία ,(μετά το 1995)επικράτησε στην Ευρώπη μη μπορώντας και μη θέλοντας να οδηγήσει τα πράγματα σε άλλο δρόμο υιοθέτησε βασικές νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές αρχές, τούτο σημαίνει και μετάλλαξη των μελών της. Στον ασύμβατο, με τους αρχικούς της στόχους , δρόμο των πολιτικών της επιλογών και προσπαθώντας να μην αποκοπεί από τη μάζα των ψηφοφόρων της προσπάθησε με ευχολόγια, ανακατανομή της ανεργίας ,με μοίρασμα της ίδιας πίτας σε περισσοτέρους κτλ να δημιουργήσει υλική εξασφάλιση στο σύνολο. Η πολιτική αυτή δεν μπορούσε και δεν δημιούργησε προϋποθέσεις οικονομικής επέκτασης στη βάση της κοινωνίας, εκ του αποτελέσματος βλέπουμε ότι, ελαστικοποίησε σε μέγιστο βαθμό τις εργασιακές σχέσεις, συρρίκνωσε το κοινωνικό Κράτος και σε αρκετές περιπτώσεις την ίδια τη δημοκρατία. Σήμερα τα μη προνομιούχα στρώματα της κοινωνίας αισθάνονται ότι δεν έχουν τίποτα. Στην αντίπερα όχθη οι «προνομιούχοι» μέσω ενός συστήματος- πλέγματος που εδω και πολλά χρόνια ευνοεί τη φοροδιαφυγή( δλδη, διαπλοκή, μίζες, ανυπαρξία ελέγχων, offshore εταιρίες κτλ) συνέχισαν και θέλουν να συνεχίσουν χωρίς θεσμική παρενόχληση το επιζήμιο για την κοινωνία έργο τους. Επομένως, πέρα από την πολιτική ανανέωση με νέες γραμμές σκέψης, είναι αναγκαίος και ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης πολίτη- πολιτικής στη βάση των πραγματικών αναγκών με αυτοσυντηρούμενη ανάκαμψη.

http://vasiliostsamis.wordpress.com/

Περί μνημείων

Τις τελευταίες μέρες έγινε μεγάλη συζήτηση τόσο στην Ηλεία όσο και γενικότερα για το ζήτημα του αρχαίου μνημείου του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες Φιγαλείας, οι Φιγαλείς ήταν και αυτοί που κατασκεύασαν το μνημείο στην αρχαιότητα.
Δικαιωματικά, η διαχείριση του μνημείου ανήκει στη Ζ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, που εδρεύει στην Αρχαία Ολυμπία, κύρια, επειδή η πρόσβαση από το Νόμο Μεσσηνίας είναι δύσκολη αλλά και επειδή η διαχείριση του, (από το νομό Μεσσηνίας), θα αφαιρέσει ή θα δημιουργήσει προβλήματα στη δυνατότητα ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων της περιοχής, ως γνωστό η περιοχή της Ζ' Εφορείας διαθέτει και άλλα μνημεία αντίστοιχου κύρους,κτλ.

Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ο «διάλογος» διεξάγεται χωρίς να συμπεριληφθεί στην ανταλλαγή απόψεων το μείζον ζήτημα. Δλδη το γεγονός ότι, οι 23 πλάκες της ζωοφόρου βρίσκονται στο βρετανικό μουσείο και πολλά από τα γλυπτά στα μουσεία του Λούβρου και του Μονάχου…

(Για περισσότερα, Chr Muller, vojage de crece, paris 1827 τόμος 5, σελίδα 508)