Τα αδιέξοδα και η διπλή κρίση

H χώρα βρίσκεται εν μέσω μιας βαθιάς και πολύπλευρης κρίσης, με την κυβέρνηση να προσπαθεί να επιβάλλει πλήρη συσκότιση πίσω από την οποία κρύβεται.Η δυνατή και περήφανη Ελλάδα των προεκλογικών λόγων έχει γίνει μπαλάκι των αγορών και των διεθνών οικονομικών κέντρων, τα πρόσκαιρα και ευχάριστα λόγια έχουν γίνει μια εξαιρετικά δυσάρεστη πραγματικότητα για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες.Η πρόσφατη πολιτική ιστορία, το πολιτικό σκηνικό όπως διαμορφώθηκε από τις πολιτικές επιλογές της σημερινής πολιτικής ηγεσίας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην τελική έκβαση των πραγμάτων.Η Ελλάδα έχει μπει σε έναν φαύλο κύκλο που οδηγεί στο πουθενά εξαιτίας της έλλειψης μιας στοιχειώδους οικονομικής- κοινωνικής πολιτικής από την μια πλευρά και μιας κρίσης εμπιστοσύνης από την άλλη που απειλεί να παρασύρει το σύνολο της κοινωνίας, παρατηρώντας την πραγματικότητα προκύπτει ότι χιλιάδες πολίτες που αδικούνται κοινωνικά και είναι το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας έχουν επιλέξει να απέχουν συνειδητά από όλες τις πολιτικές διαδικασίες…

...τα ερωτήματα που τίθενται είναι πολλά :

ποιοι ασκούν εξουσία; τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχει κοινωνική συναίνεση στις αποφάσεις και ενέργειές τους…

ποια κοινωνικά συμφέροντα εξυπηρετεί η σημερινή κυβερνητική πολιτική;που βαδίζουν τα έθνη κράτη σε μια εποχή παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής αναδιάταξης;

τι μορφή πρέπει να έχει η πολιτική οργάνωση στο νέο πολιτικοκοινωνικό τοπίο;πως η πολιτική οργάνωση θα ενσωματώσει τη δράση των πολιτών; όταν ένα μεγάλο τμήμα των πολιτών δεν γνωρίζουν ακόμη τι πραγματικά πιστεύουν και επιδιώκουν οι πολιτικές οργανώσεις;

πως η αντιπολίτευση θα δημιουργήσει ένα πλαίσιο και ένα κομματικό περιβάλλον κομματικής δράσης που θα ενισχύει την αμοιβαία εμπιστοσύνη και τον σεβασμό για την άποψη του άλλου;

το γενικότερο αδιέξοδο που υπάρχει σήμερα και αφορά τόσο την πολιτική ταυτότητα όσο και την ποιότητα της δημοκρατίας μας μπορεί να ξεπεραστεί;

Άρα, συνοψίζοντας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι, για να μπορέσουμε να κάνουμε άλμα στο μέλλον και από μέρος της κρίσης να μετεξελιχθούμε σε φορέα αλλαγής χρειάζεται να αλλάξει η πολιτική φυσιογνωμία και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί τόσο ο κάθε πολίτης, όσο και οι πολιτικές οργανώσεις.

http://vasiliostsamis.wordpress.com/

ΟΜΗΡΟΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΩΝ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΩΝ Ο ΝΟΜΟΣ ΗΛΕΙΑΣ

Το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» και η νέα αρχιτεκτονική σε επίπεδο νομού Ηλείας, με τους 7 δήμους που αποφασίστηκε όπως αναφέρουν οι τοπικές εφημερίδες σε μυστική σύσκεψη των 4 βουλευτών του πασοκ N. Ηλείας και του Υπουργού Εσωτερικών κ. Ραγκούση φαίνεται ότι δεν απαντά στα προβλήματα και τις ανάγκες ανάπτυξης του νομού.
Γνώμονας των επιλογών της κυβέρνησης φαίνεται να είναι η κομματική σκοπιμότητα, αφού η αποσπασματική και κατακερματισμένη έως τώρα προσέγγιση δεν αλλάζει. Aπό τη στιγμή που το σημερινό μοντέλο δεν αλλάζει η αναδιάταξη που προτείνεται είναι σίγουρο ότι δεν θα δημιουργήσει σημαντικές αλλαγές στην αναπτυξιακή πορεία του νομού.

Η νέα αρχιτεκτονική σε καμιά περίπτωση δεν λαμβάνει υπόψη τα απαραίτητα δημογραφικά, κοινωνικά και οικονομικά μεγέθη για το σχεδιασμό, προγραμματισμό και υλοποίηση της διοικητικής αλλαγής.

Oταν σε άλλες περιοχές της χώρας νoμοι με μεγαλύτερο πληθυσμό θα έχουν λιγότερους δήμους στο νομό Ηλείας κάθε κωμόπολη θα έχει δική της έδρα και όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που αποτελεί κοινή συνείδηση η ανάγκη για δομική αλλαγή του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η αυτοδιοίκηση στη χώρα μας.

Κατά πολλούς ο νομός Ηλείας δεν πρέπει να έχει πάνω από 4 δήμους

Οικονομική κρίση και εσωτερική κυριαρχία…

Η χώρα βιώνει τη χειρότερη οικονομική – κοινωνική κρίση από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το υψηλό κόστος δανεισμού, παρά τη μείωση των διεθνών επιτοκίων σε συνδυασμό με τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος απειλούν την κοινωνική συνοχή, η αύξηση των τιμών στα καύσιμα λόγω της αυξημένης φορολόγησης οδηγεί σε έκρηξη τον πληθωρισμό, οι αγορές και οι διεθνείς οργανισμοί έχουν φτάσει σε σημείο να αναθεωρούν καθημερινά τις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις τους για την ελληνική οικονομία με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομική και πολιτική σταθερότητα, ενώ υπήρξαν και υπάρχουν, με αφορμή ή και πρόσχημα την κρίση του χρέους και, επιπλέον πιέσεις τόσο για οικονομικά όσο και για πολιτικά ζητήματα.

Μέσα σε αυτό το εξαιρετικά δυσμενές περιβάλλον οι Έλληνες πολίτες βλέπουν τις αδυναμίες της οικονομίας μας και τους κινδύνους που απειλούν χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι για να αλλάξουν την κατάσταση. Αυτό όμως που προκαλεί μεγάλη απογοήτευση είναι η στάση των μεγάλων συνδικάτων της χώρας, οργάνωσαν κάποιες μονοήμερες απεργίες στην αρχή και μετά σιώπησαν προκλητικά!

έτσι το ερώτημα που τίθεται είναι, που πάμε; πόσο μπορούμε να αντέξουμε σε αυτούς τους ρυθμούς; ποιος είναι ο στόχος; έχουμε επιλογές; όταν η κρίση φαίνεται ότι ακόμη βρίσκεται σε αρχικό στάδιο και όλοι μιλούν για καταστροφή.. Mπορούμε να πιστεύουμε ότι ένα πακέτο διάσωσης βραχυπρόθεσμης στήριξης, [απ όπου και προέλθει], της τάξης των 20-25 δισ. € θα βγάλει τη χώρα από τα κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα; όταν το κράτος και οι ελληνικές τράπεζες δεν είναι σε θέση να αυξήσουν τον όγκο ρευστότητας και είναι σχεδόν σίγουρο ότι το χρέος και τα ελλείμματα εξαιτίας των υψηλών επιτοκίων και των μέτρων λιτότητας θα μεγαλώνουν .!

Αν τώρα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τα γεγονότα απο την αρχή της κρίσης, άκρη δεν βρίσκουμε!

Αρκεί να δούμε μερικούς τίτλους εφημερίδων το τελευταίο εξάμηνο και θα τα καταλάβουμε όλα… η προπαγάνδα κατασκευάζει ανώγια και κατώγια!Επομένως, η ροή των γεγονότων δημιουργεί εύλογες απορίες και μας οδηγεί να πούμε ότι, μήπως τελικά η χώρα μας λειτουργεί ως εφαλτήριο για την διευθέτηση εκκρεμοτήτων στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά και για την μετάβαση σε μια «οικονομική κυβέρνηση» για την Ευρώπη με περισσότερες παρεμβάσεις στην κοινωνική, νομισματική και δημοσιονομική πολιτική των κρατών μελών..

Μπορεί όμως η οικονομία να αντικαθιστά τη δημοκρατία και η διανομή των οφελών της να αφορά μόνο την πλούσια ελίτ;

http://vasiliostsamis.wordpress.com/