Το σύμφωνο για το Ευρώ καταβροχθίζει την Ελλάδα

H διαδικασία υλοποίησης της Συνθήκης της Λισαβόνας και το έλλειμμα ενημέρωσης των πολιτών ως προς τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωζώνη πέρα από τους δικαιολογημένους φόβους για απώλεια της Εθνικής ταυτότητας μέσω της ενίσχυσης του θεσμικού υπόβαθρου των υπερεθνικών θεσμών έναντι των εθνικών δημιουργούν προϋποθέσεις για ολική απαξίωση του πιο άμεσα δημοκρατικά εκλεγμένου και πλέον αντιπροσωπευτικού οργάνου, δλδη της Ελληνικής Βουλής.

Το γεγονός αποδεικνύεται και από τις εξελίξεις καθώς

βλέπουμε να αποτελεί κορυφαία πολιτική επιλογή η απόλυτη συμπόρευση με τις αποφάσεις του Συμφώνου για το Ευρώ, (το οποίο είναι μια τροποποιημένη εκδοχή της Συνθήκης της Λισαβόνας), χωρίς την σύμφωνη γνώμη της κοινωνίας των πολιτών  καθώς η απουσία δημόσιας διαβούλευσης για τα ζητήματα που άπτονται της συνθήκης είναι κάτι παραπάνω από εμφανής την ώρα μάλιστα που απαιτεί την εξαφάνιση του πολιτισμικού και θεσμικού πλαισίου του έθνους – κράτους.

Όλα όμως όσα βιώνουμε τα τελευταία 2 χρονιά δεν θα είχαν συμβεί χωρίς την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, η οποία ξέσπασε αμέσως μετά την υιοθέτηση της συνθήκης, τον Δεκέμβριο του 2009, για να τροχοδρομήσει, μεταξύ άλλων,την πορεία της Ευρώπης προς την οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση επειδή δεν είχαν επιλυθεί μέσα από τις σχετικές πολυετείς διαπραγματεύσεις βασικά θεσμικά ζητήματα.

Οφείλουμε λοιπόν να κατανοήσουμε ότι μέσω του συμφώνου για το Ευρώ εκχωρούμε εθνικά δικαιώματα σε υπερεθνικά γραφειοκρατικά όργανα τα οποία σε βάθος χρόνου θα διαμορφώνουν το μέλλον μας χωρίς την δική μας συμμετοχή, δλδη θα αλλάζουμε όχι επειδή είναι αναγκαίο με βάση τις ανάγκες της Ελληνικής κοινωνίας, αλλά γιατί το επιβάλουν οι ανάγκες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Τα νέα δεδομένα  υποχρεώνουν σε συγκεκριμένες δεσμεύσεις - στόχους και  τροποποιούν de facto τις υπάρχουσες ευρωπαϊκές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς καταργούν και το ελληνικό σύνταγμα δεδομένου ότι πολλά ζητήματα θα υπάγονται από δω και στο εξής στο πεδίο λήψης αποφάσεων της ευρωπαϊκής ένωσης και πάντα με ειδική πλειοψηφία (την όποια ελέγχει η Γερμανία) χωρίς παράλληλη εμβάθυνση της δημοκρατικής λειτουργίας, δεδομένου ότι η διαδικασία ολοκλήρωσης δεν στηρίζεται στην ελεύθερη βούληση των λαών της Ευρώπης. Με βάση την τρέχουσα κατάσταση φαίνεται ότι η ευρωπαϊκή ιδέα συνδέθηκε με την ευρωπαϊκή οικονομική ολοκλήρωση η οποία αποτελεί μια βαθιά Γερμανική διείσδυση στην εθνική πολιτική, συνολικά. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια αντιευρωπαϊκή πολιτική που καταβροχθίσει λαούς και χρήματα των φορολογουμένων προκειμένου να επωφεληθούν οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές και τα οικονομικά συμφέροντα των ελίτ της ΕΕ.

Εδώ λοιπόν τίθεται το ερώτημα για το πως θα κάνουμε τα επόμενα βήματα ως Ελλάδα στην Ευρώπη καθώς η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι  μας λέει ξεκάθαρα  ότι μέση οδός δεν υπάρχει.

Εκ των πραγμάτων εισερχόμαστε σε μια νέα περίοδο,δηλαδή, πρέπει να αποφασίσουμε, εμείς οι Έλληνες, αν θέλουμε την Ελλάδα περιφέρεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ανεξάρτητο κράτος - μέλος της ΕΕ.