Η επιστροφή στην δραχμή θα έρθει ως μονόδρομος.

Είναι γνωστό ότι μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου και την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» στην ανατολική Ευρώπη άρχισε να δημιουργείται μια ολοένα και περισσότερο χωρίς σύνορα και σημαντικά αλληλοεξαρτώμενη παγκόσμια οικονομία προσανατολισμένη στην (ανεξέλεγκτη) αγορά και στην συρρίκνωση του ρόλου του κράτους στην οικονομία.

Στο νέο πλαίσιο κυρίαρχο ρόλο στην οργάνωση και την λειτουργία της οικονομίας, σε παγκόσμιο επίπεδο, απέκτησαν τα  χρηματοοικονομικά -  τραπεζικά λόμπι  και  οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες που εν το μεταξύ μετέφεραν το σύνολο των δραστηριοτήτων τους στις αναπτυσσόμενες χώρες λόγω της εκεί χαμηλής φορολόγησης και του ιδιαίτερα φθηνού εργατικού δυναμικού.

Σημαντικό ρόλο για την εν λόγω μετάβαση διαδραμάτισε η ραγδαία πρόοδος της τεχνολογίας που εκμηδένισε τις αποστάσεις και δημιούργησε μία νέα κουλτούρα στην επικοινωνία, ο πλανήτης έγινε ένα απρόβλεπτο και σχεδόν ανεξέλεγκτο «παγκόσμιο χωριό» με τις χρηματοοικονομικές ροές και τις ροές ανθρώπων να αυξάνονται σε βαθμό πρωτόγνωρο.

Οι εξελίξεις στην οικονομία και η βασιζόμενη στην αύξηση των εξαγωγών ανάπτυξη εκ των πραγμάτων άλλαξε τον οικονομικό χάρτη, έτσι,

Ε.Ε και U.S.A από ισχυρά εξαγωγικά κέντρα με σημαντική οικονομική ισχύ συρρικνώθηκαν στο οικονομικό πεδίο καθώς το επενδυτικό κεφάλαιο “μετανάστευσε” με άμεσο αποτέλεσμα να αυξηθεί το δημόσιο χρέος, να συρρικνωθεί το κράτος πρόνοιας, να ελαστικοποιηθούν σε χείριστο βαθμό οι σχέσεις εργασίας, (ειδικά στην Ευρώπη που παραδοσιακά “κρατούσε”) και γενικότερα να αποκανονοικοποιηθούν οι εθνικές οικονομίες.

Αυτή η παγκόσμια μεταστροφή με την έμμεση συγχώνευση των απανταχού της γης οικονομιών δεν ήταν δυνατόν να μην επηρεάσει την Ελλάδα. Ειδικά μετά την υιοθέτηση του Ευρώ οι μεταβολές ήταν ραγδαίες και αφορούσαν τόσο την υποχώρηση του κράτους έναντι των οικονομικών συμφερόντων, όσο και τις προσεγγίσεις και προτεραιότητες της δημοκρατίας εξαιτίας της εντεινόμενης επιρροής που ασκούσε η νέα οικονομική ιδεολογία που πρότασε την ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση των αγορών, της παραγωγής και των χρηματοοικονομικών δραστηριοτήτων.

Ωστόσο, η ανάπτυξη του παγκόσμιου εμπορίου και της παγκόσμιας παράγωγης η οποία σε ένα μεγάλο ποσοστό προέρχονταν με δανεικά κεφάλαια- αποταμιεύσεις του πληθυσμού της δύσης, οδήγησε πολλές χώρες του δυτικού κόσμου, όπως την Ελλάδα, σε αύξηση του δανεισμού και σε εξάρτηση από την παραγωγή των αναπτυσσόμενων χωρών προκειμένου να ανταποκριθούν στα συνεχώς μεταβαλλόμενα ξένα ερεθίσματα.

Οι πρόσφατες εξελίξεις με κορυφή του παγόβουνου την κρίση χρέους είναι ως ένα μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα της πορείας που ακολούθησε τα τελευταία 30 χρόνια η παγκόσμια οικονομία, μια πορεία που οδηγεί ολόκληρα κράτη σε έναν ατελείωτο χαοτικό λαβύρινθο με παράλληλη και συνάμα αυθαίρετη εφαρμογή αφηρημένων αξιών, οι οποίες επιβάλλονται την ώρα που ο πληθυσμός δεν μπορεί να καλύψει φυσιολογικές ανάγκες του. Επιπλέον και εξαιτίας των προβλημάτων ο λαός χάνει την αίσθηση του ανήκειν σε ένα έθνος.

Για να καταλάβετε τι εννοώ, αναρωτηθήκατε ποτέ σε ποιον ανήκει το Ευρώ που προσπαθούμε να σώσουμε. . . όταν για όλα αποφασίζει μια μικρή ολιγαρχία που  ελέγχει απόλυτα τις οικονομικές αποφάσεις σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις χώρες, μάλιστα βλέπουν τα προβλήματα ως ευκαιρία να προχωρήσουν, έστω και με αυταπάτες .

Δυστυχώς, η χώρα μας είναι μια από τις πρώτες χώρες που πληρώνει έναν αρκετά βαρύ λογαριασμό μέσω της ύφεσης και της μαζικής ανεργίας.

Σε τι λοιπόν μπορεί να ελπίζει μια κοινωνία που θα παλεύει να επιβιώσει μέσα σε ένα περιβάλλον βάρβαρης αγριότητας ; χωρίς όραμα για το μέλλον!

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι «πετύχαμε» ως κοινωνία από τότε που χρησιμοποιούμε το ευρώ ως νόμισμα;

Η απάντησή σας θα παράγει το επόμενο ερώτημα!

Η δική μου γνώμη είναι ότι η Ελλάδα, για πάρα πολλά χρόνια, δεν θα  πετύχει κανένα οικονομικό και κοινωνικό στόχο με νόμισμα το Ευρώ.