Το 2012 ήταν δύσκολη χρονιά για την Ελλάδα και για τα 2/3 του πληθυσμού,όμως το 2013 θα είναι χειρότερο.
Οι αντιλήψεις των διαπλεκόμενων, το τεχνητά κατασκευασμένο πολιτικό πεδίο-μονοδρομος του συμφώνου για το ευρώ και οι σκόπιμα αδέξιοι χειρισµοί στις διαδικασίες αντιµετώπισης της κρίσης επιδρούν καθοριστικά στην διαμόρφωση του μέλλοντός μας.
Στο πλαίσιο αυτό κάποιοι μιλούν με κραυγές, κάποιοι άλλοι κάνουν θόρυβο μόνο και μόνο για να σκεπάσουν το ανεπαρκές εγώ τους, η κοινωνία ριγμένη στον βούρκο του μνημονίου δυσκολεύεται να ανασάνει, πόσο μάλλον να κάνει την υπέρβαση,την ίδια ώρα που η πολιτικοοικονομική ελίτ “απολαμβάνει” τα κέρδη του παρελθόντος.
Είναι λοιπόν φανερό ότι ο δρόμος μπροστά μας είναι κακοτράχαλος και γεμάτος εμπόδια. Η διεύρυνση των οικονομικών ανισοτήτων και όλα όσα βιώνουμε, κατασκευασμένο πλαίσιο από την χρηματιστική ολιγαρχία, όχι μόνο θα καταστρέψουν την δημοκρατία άλλα σε πολύ λίγα χρόνια από τώρα και με την τροχιά που έχουν πάρει τα πράγματα τα πάντα θα ξεπουληθούν και η πλειονότητα των Ελλήνων θα ψάχνει στα “σκουπίδια” των εποίκων της τρόικας για μπαγιάτικα ξεροκόμματα, κάποιοι ποιο τυχεροί, με πολιτικό ρουσφέτι, ίσως κερδίσουν μια θέση στα συσσίτια.
Βέβαια, δεν φταίνε μόνο αυτοί,έχουμε όλοι μας ευθύνη, μεγάλη μάλιστα. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα που μας περιβάλει δίνει σε διάφορους ξένους και ντόπιους επιτήδειους το δικαίωμα να κακοποιούν τις αισθήσεις μας ή να γεμίζουν με τα κατασκευασμένα ψευτοδιλήμματα και τα κενά περιεχόμενου μηνύματα το κενό που αφήνει η δική μας στάση στη συλλογική μας συνείδηση.
Όταν φίλες και φίλοι σχεδόν έχουμε σταματήσει να μιλάμε μεταξύ μας, είναι δυνατόν να μας ακούσουν οι άλλοι!
Η απληστία και οι εγωισμοί εκ των πραγμάτων οδηγούν σε άρνηση της πραγματικότητας, την ώρα που συνεχίζει να υπάρχει και οι “αντίπαλοί μας” χειρίζονται αποτελεσματικά το διαίρει και βασίλευε για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους.
Είναι, επομένως, σαφές ότι βρισκόμαστε στην εποχή της μετάβασης, από αυτή την κρίση θα προκύψει ένας άλλος κόσμος ως φυσικό επακόλουθο των νέων αναγκών.
Έχουμε λοιπόν εδω την διαδικασία μετεξέλιξης, αν στην περίπτωση δεν κάνουμε πράξη, σε καθημερινό επίπεδο,το σύνθημα που λέει ότι -τίποτα δεν θα άλλαζε στο ρου της ιστορίας αν δεν ήμασταν εμείς- τα πράγματα θα δυσκολέψουν και η αφόρητη πίεση της καθημερινότητας θα διαλύσει τα πάντα και όλους.
Κατά συνέπεια, τα δικαιώματα και οι ευθύνες μας μπορούν τροποποιήσουν ριζικά ή ακόμα και να καταργήσουν το σύμφωνο για το ευρώ και την πολιτική λιτότητας.
Τότε, όχι μόνο θα έχουμε σοβαρές πιθανότητες να είμαστε εμείς εκείνοι που θα καθορίσουμε την πραγματικότητα του μέλλοντός μας μέσω μιας νέας κοινωνικής σύμβασης, αλλά θα έχουμε και κάθε δικαίωμα να λέμε “ήμουν κι εγώεκεί”
Σε κάθε περίπτωση, εσύ αποφασίζεις..,
