Η Ελλάδα κρίνει το μέλλον της Ευρώπης.

Είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι τόσο η Ευρώπη, όσο και ο υπόλοιπος κόσμος βρίσκονται σε φάση μετάβασης καθώς τα προβλήματα που προέκυξαν από το 2007 και μετά, ως αποτέλεσμα,της χρηματοπιστωτικής κρίσης δημιουργούν την ανάγκη κοινωνικοοικονομικού, ίσως και γεωγραφικού μετασχηματισμού µε την έννοια ότι οι μέθοδοι προώθησης της οικονομικής πολιτικής και οι ανάγκες κάνουν τις χώρες να βρίσκονται σε άμεση αλληλεξάρτηση με εξωχώρια θεσμικά ή ακόμη και εξωθεσμικά οικονομικά και διοικητικά κέντρα.

Είναι επίσης γνωστό ότι ο µετασχηµατισµός προκύπτει ταυτόχρονα, βαθµιαία και σωρευτικά μέσα από τις ασκούμενες πολιτικές και τις ενέργειες στην συνέχεια των μεμονωμένων ατόµων και γενικότερα μέσα από την δράση της οργανωµένης κοινωνίας.

Στην Ευρώπη,

κυρίως μετά την έναρξη της κρίσης χρέους,   η έννοια της ενωμένης Ευρώπης ταυτίστηκε με την προσκόλληση των υπόλοιπων χωρών στο άρμα της Γερμανίας. Το γεγονός ότι η αναποτελεσματικότητα των αποφάσεων που λαμβάνονται ενισχύει την πολιτικοοικονομική επιρροή της Γερμανίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο αποδεικνύει εμπράκτως ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο χειραγώγησης των κρατών μελών με στόχο την κατάργηση του ανεξάρτητου κράτους- μέλους. Δεν πρόκειται απλώς για μια μικροαλλαγή, αλλά για έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης που θέλει να αφομοιώσει τους πληθυσμούς της Ευρώπης χωρίς τα στοιχεία της πολιτισμικής τους ταυτότητας, στόχο που υπηρετεί η κατάργηση του 13ου-14ου μισθού,κ,α.

Μέσα στο νέο πλαίσιο λειτουργίας βλέπουμε ότι η επιχειρούμενη δοµική αναδιάρθρωση πλήττει τόσο τους δημοκρατικούς θεσμούς , όσο και τις κοινωνίες των περιφερειακών χωρών δεδομένου οτι έχουν αρχίσει βαθμιαία να μπαίνουν στο περιθώριο με χαρακτηριστικά αποδεικτικά παραδείγματα τις δοτές κυβερνήσεις και την γιγάντωση της ανεργίας. Επίσης, το γεγονός ότι το δεύτερο πακέτο δανεισμού της Ελλάδας αναμένεται να συζητηθεί πρώτα στο γερμανικό κοινοβούλιο στις αρχές της επόμενης εβδομάδας και αφού εγκριθεί εκεί θα έρθει προς τυπική ψήφιση στην Ελληνική Βουλή φανερώνει την πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα και πρόκειται για ουσιαστική και πλήρη εκτροπή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Συνέπεια αυτής της πολιτικής θα είναι να φτάσουμε σε σημείο η Γερμανία να έχει υπό τον απόλυτο έλεγχό της κάθε πολιτική, οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα στην Ελλάδα γεγονός που θα σημάνει και το τέλος της Ενωμένης Ευρώπης.

Όπως μπορούμε να αντιληφθούμε, εδώ πλέον δεν κρίνεται μόνον η ορθότητα των οικονομικών επιλογών αλλά η περαιτέρω πορεία της ενωμένης Ευρώπης. Αν λοιπόν η Ελλάδα αποδεχθεί την νέα κατάσταση η οποία προωθείται με τον δούρειο Ίππο της νέας δανειακής σύμβασης είναι σίγουρο ότι η Ευρώπη θα εισέλθει σε μακρά περίοδο πολιτικοκοινωνικής ανωμαλίας. Είναι λοιπόν απαραίτητο να κατανοήσουμε σε όλη της την έκταση την αλήθεια αυτή, διαφορετικά οι εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, θα είναι μια φαρσοκωμωδία χωρίς τέλος.