«Ασήμαντες μειονότητες»

Η «εξαιρετικά δυσμενή» κατάσταση που βρίσκεται το σύνολο του πληθυσμού, η κατάσταση που επικρατεί στην οικονομία και όλα όσα δημιουργούνται εξαιτίας της οικονομικής κρίσης ενισχύουν συνεχώς τη θέση της κοινωνικής ανησυχίας, σήμερα δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι δύσκολα θα μπορέσουν να παραχθούν οι προϋποθέσεις εκείνες που χρειάζονται ώστε η κοινωνία να μπορέσει να τοποθετηθεί με υπευθυνότητα απέναντι στα μεγάλα προβλήματα και να προσφέρει στο δημόσιο διάλογο. Αν και όταν κάποια προβλήματα βγαίνουν στην επιφάνεια, η νεφελώδης κατάσταση που επικρατεί στο πολιτικοκοινωνικό φάσμα δεν ξεκαθαρίζει τα πράγματα.
Κατά πολλούς, ένας από τους βασικότερους λόγους είναι το γεγονός ότι σε περιφερειακό κύρια επίπεδο υπάρχει έλλειψη κατεύθυνσης, τα πάντα συνεχώς κινούνται μέσα σε ένα βραχυπρόθεσμο πλαίσιο, τα προβλήματα όμως που περιμένουν λύσεις- αποφάσεις δεν παύουν να είναι πολλά.
Από την άλλη πλευρά, σε τοπικά επίπεδα, όσοι ασκούν την πολιτική « κατ’ επάγγελμα» προωθούν καθημερινά άμεσα ή έμμεσα την α πολιτικότητα εξαιτίας κύρια του φόβου τους να «ριψοκινδυνέψουν» τα πολιτικά τους κεκτημένα. Η «διαφορετική» πολιτική δραστηριότητα ακόμη και σε επίπεδο γνώμης, εάν δεν είναι ενταγμένη στο πλαίσιο κάποιου «τοπάρχη» θεωρείται ότι πολιτικά έχει «ξεστρατίσει». Σε αυτό το πλαίσιο πολιτικής λειτουργίας είναι αρκετά δύσκολο η διαφορετική από τα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα του «τοπάρχη» γνώμη να μεταβληθεί σε πολιτική δράση.Η αντίληψη αυτή ως ένα μεγάλο βαθμό εκανε την πολιτική σε περιφερειακό επίπεδο, αλλά και κατ’ επέκταση, από τη στιγμή που η δημοκρατία μας είναι αντιπροσωπευτική και γενικότερα να πάψει να είναι δημόσιος διάλογος σκεπτόμενων ανθρώπων. Ως άμεσο αποτέλεσμα η υπεύθυνη προσέγγιση των προβλημάτων απουσιάζει, ελάχιστοι είναι και εκείνοι που προσπαθούν να βρουν τρόπους επίλυσης των προβλημάτων που απασχολούν τους πολίτες, έτσι βλέπουμε ότι η κοινή γνώμη αντιμετωπίζει με αδιαφορία τους πολιτικούς, επειδή οι πολιτικοί αντιμετωπίζουν με αδιαφορία τους πολίτες.
Όλα αυτά και άλλα, αλλά και λαμβάνοντας υπόψη ότι η κρίση έχει μεταβάλει σε μεγάλο βαθμό τις κοινωνικές συνθήκες σε επίπεδο ιεράρχησης και προσανατολισμού μας αναγκάζουν να πούμε ότι, δεν θα αποτελέσει έκπληξη εάν στο άμεσο μέλλον ξαναδούμε κοινωνικές επαναστάσεις και ταραχές που όχι μόνο δεν θα καλυτερέψουν τα πράγματα, αλλά θα επιβαρύνουν την ήδη άσχημη κατάσταση και σε μεγάλο βαθμό θα δυσκολέψουν την επανατοποθέτηση.