Εδώ και αρκετά χρόνια βασικός παράγοντας δημιουργίας δομικών ανισορροπιών στην ελληνική οικονομία είναι το υψηλό εξωτερικό χρέος ως αιτία και ως αποτέλεσμα.
Η δομή της παραγωγής και η υποχρηματοδότηση- μη ενεργοποίηση δημιουργικών πρωτοβουλιών της κοινωνίας έχει επίσης σημαντικό μερίδιο στην παραγωγή χρέους καθώς ο σχεδιασμός δεν έλαβε ποτέ υπόψη τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες της κάθε περιοχής.
Η σημασία και οι επιπτώσεις στην οικονομία του ελεγχόμενου για τα συμφέροντα μιας μικρής ελίτ οικονομικού προτύπου, το οποίο βασίζονταν στο πελατειακό κράτος μπορεί εύκολα να φανεί από την διάθρωση του παραγωγικού αποτελέσματος. Σε ολόκληρη την Ελλάδα τόσο οι σχέσεις όσο και η εξέλιξη της οικονομικής ροής είχαν και έχουν ως βασικό στόχο να περιορίζουν τον ανταγωνισμό για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των ισχυρών.
Αντί όμως, όπως θα ήταν αναμενόμενο εξαιτιας των προβλημάτων, να ενισχυθεί η εγχωρία παραγωγή μέσω της μικρής κλίμακας, η ελληνική κυβέρνηση μέσω της ρευστοποίησης των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων του δημοσίου προχωρά σε περαιτέρω άνοιγμα της ελληνικής οικονομίας στην παγκόσμια οικονομία χωρίς να έχει εξασφαλίσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την εγχώρια ανάπτυξη.
Το γεγονός σε συνδυασμό με τα σκληρά μέτρα λιτότητας θα αυξήσει το χρέος και το αναπτυξιακό έλλειμμα του τόπου μας, όπως άλλωστε προβλέπει και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.
Πως τώρα ένα οικονομικό μοντέλο που έρχεται για να αυξήσει τα προβλήματα χρέους και αναπτυξιακής υστέρησης θα βελτιώσει το μέλλον της κοινωνίας και το μέλλον των πολιτών χωρίς να οξυνθούν οι αντιθέσεις είναι ένα ερώτημα που μάλλον δεν θα απαντήσει η κυβέρνηση καθώς απ’ ότι φαίνεται τους ενδιαφέρει μόνο να πουλήσουν όσο - όσο για να αποπληρώσουν «δάνεια». .
Συνεπώς, το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα συνιστά «απειλή» για την κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου